Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje:

§ 1.Znajomość języka polskiego w mowie i piśmie, niezbędna do wykonywania zawodu lekarza i lekarza stomatologa, obejmuje umiejętność:

1) rozumienia tekstu pisanego, umożliwiającą w szczególności korzystanie z fachowej literatury i piśmiennictwa oraz przepisów regulujących wykonywanie zawodu;

2) porozumiewania się z pacjentami, lekarzami i przedstawicielami innych zawodów medycznych, a w szczególności przeprowadzania wywiadów lekarskich, udzielania przystępnych i zrozumiałych dla pacjenta porad oraz informacji, przekazywania danych o pacjencie oraz uczestniczenie w konsyliach i konsultacjach, naradach i szkoleniach zawodowych;

3) pisania, w tym prowadzenia dokumentacji medycznej, a w szczególności: prowadzenia historii choroby, skierowania do szpitala i innego zakładu lub innej osoby udzielającej świadczeń zdrowotnych poza zakładem, a także innego skierowania na badania diagnostyczne i konsultacje, wypisywania recept oraz wydawania zaświadczeń, orzeczeń i opinii, w tym dokumentacji z leczenia szpitalnego.

§ 2.1. Naczelna Rada Lekarska, zgodnie z ustalonym rocznym harmonogramem, przeprowadza egzamin z języka polskiego dla cudzoziemca, na jego pisemny wniosek i po uiszczeniu opłaty, o której mowa w § 5.

2. Naczelna Rada Lekarska zawiadamia egzaminowanego cudzoziemca o wpisaniu na listę egzaminowanych oraz o terminie i miejscu składania egzaminu, nie później niż na 14 dni przed terminem egzaminu.

§ 3.1. Naczelna Rada Lekarska powołuje sześcioosobową komisję egzaminacyjną, w której skład wchodzą lekarze o odpowiednio wysokich kwalifikacjach, w tym co najmniej dwóch legitymujących się tytułem specjalisty z wybranej dziedziny medycznej, oraz co najmniej jedna osoba posiadająca wykształcenie wyższe na kierunku filologia polska.

2. Komisja egzaminacyjna wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i sekretarza. Sekretarz komisji sporządza protokół przebiegu egzaminu, a podpisują go członkowie i przewodniczący.

§ 4.1. Egzamin składa się z czterech standardowych sprawdzianów, które obejmują:

1) A - sprawdzian pisemny - standaryzowane dyktando z płyty CD;

2) B - sprawdzian testowy - rozumienie tekstu mówionego z płyty CD;

3) C - sprawdzian ustny - umiejętność czytania i zrozumienia tekstu czytanego przez zdającego;

4) D - sprawdzian praktyczny - umiejętność symulowanego zbierania wywiadów lekarskich i udzielania porad pacjentom, a w szczególności poprawnego formułowania pytań i wypowiedzi na podstawie dwóch wybranych problemów medycznych.

2. Komisja egzaminacyjna zalicza poszczególne sprawdziany na podstawie uzyskanej liczby punktów.

3. Do zdania egzaminu niezbędne jest uzyskanie w każdym ze sprawdzianów, o których mowa w ust. 1, co najmniej 55% liczby punktów możliwych do uzyskania.

4. Wyniki sprawdzianów oraz egzaminu umieszcza się w protokole, o którym mowa w § 3 ust. 2.

5. Przy ponownym oraz kolejnych przystąpieniach cudzoziemca do egzaminu z języka polskiego, spowodowanych przerwaniem egzaminu lub niezdaniem go, stosuje się ust. 1-4 i § 2, 3 i 5.

6. Ponowne oraz kolejne przystąpienie cudzoziemca do egzaminu może nastąpić po upływie co najmniej sześciu miesięcy od dnia niezdanego egzaminu.

§ 5.1. Ustala się opłatę za egzamin ze znajomości języka polskiego w wysokości 400 zł.

2. W szczególnych przypadkach Naczelna Rada Lekarska, na wniosek cudzoziemca, może zmniejszyć opłatę, o której mowa w ust. 1, do 50% albo całkowicie z niej zwolnić.

3. Koszty związane z przeprowadzaniem egzaminów ponosi Naczelna Rada Lekarska.

§ 6.Naczelna Rada Lekarska wydaje cudzoziemcowi, który zdał egzamin, zaświadczenie, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.

§ 7.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 27 listopada 2002 r. ( poz. 1740)