Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2002-12-11 do 2004-05-31
Wersja archiwalna od 2002-12-11 do 2004-05-31
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 listopada 2002 r.
w sprawie szczegółowych kryteriów uznawania za pomoc publiczną niektórych rodzajów przysporzeń na rzecz przedsiębiorcy
Na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177) zarządza się, co następuje:
§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa szczegółowe kryteria uznawania za pomoc publiczną, zwaną dalej „pomocą”, przysporzenia korzyści finansowych dokonanego na rzecz przedsiębiorcy w formie:
1) dokapitalizowania przedsiębiorcy, w tym przez nabycie akcji lub udziałów tego przedsiębiorcy;
2) umorzenia zaległości wobec sektora finansów publicznych;
3) udzielenia gwarancji lub poręczenia;
4) udzielenia kredytu lub pożyczki.
§ 2.[Dokapitalizowanie przedsiębiorcy] 1. Dokapitalizowanie, o którym mowa w § 1 pkt 1, uznaje się za pomoc w następujących przypadkach:
1) sytuacja finansowa przedsiębiorcy, z uwzględnieniem wielkości jego zadłużenia oraz sytuacji sektora, w którym działa, powoduje, że kwota, którą dokapitalizowano przedsiębiorcę, nie zwróci się w odpowiednim czasie w postaci dywidend lub zwyżki wartości udziałów lub akcji;
2) z powodu niewystarczającego poziomu przepływów pieniężnych przedsiębiorca nie uzyskałby na rynku środków finansowych do podwyższenia kapitału;
3) ma ono charakter krótkoterminowy, z określonym z góry terminem i ceną odsprzedaży w celu umorzenia;
4) wskutek dokapitalizowania spółki, w której akcjonariuszami lub udziałowcami są zarówno przedsiębiorcy niebędący przedsiębiorcami publicznymi, jak i przedsiębiorcy publiczni. Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub przedsiębiorca publiczny stanie się podmiotem dominującym w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi;
5) organ udzielający pomocy nabywa udziały lub akcje w spółce handlowej o wartości przewyższającej sumę aktywów netto spółki.
2. Za pomoc uznaje się również dokapitalizowanie przez organ udzielający pomocy nowo utworzonego przedsiębiorcy, który przejmie od przedsiębiorcy zagrożonego upadłością, w całości lub w części, prowadzenie działalności gospodarczej przynoszącej straty.
§ 3.[Umorzenie zaległości wobec fiskusa] Umorzenie zaległości wobec sektora finansów publicznych uznaje się za pomoc, z wyjątkiem przypadków, gdy:
1) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne;
2) kwota zaległości nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym.
§ 4.[Udzielenie gwarancji lub poręczenia] 1. Pomoc w formie gwarancji lub poręczenia może być udzielona dłużnikowi lub wierzycielowi.
2. Udzielenie gwarancji lub poręczenia uznaje się za pomoc dla dłużnika w następujących przypadkach:
1) dłużnik jest przedsiębiorcą w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców;
2) dłużnik nie ma zdolności kredytowej w rozumieniu art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1385 i 1387);
3) opłata prowizyjna za ich udzielenie jest niższa od oferowanej na rynku;
4) dotyczą one kwoty przekraczającej 80% wartości zobowiązania.
3. Udzielenie gwarancji lub poręczenia uznaje się za pomoc dla wierzyciela, w przypadkach gdy prowadzi do zmniejszenia ryzyka niewykonania zobowiązania, w szczególności gdy:
1) gwarancja lub poręczenie zostały udzielone w stosunku do zobowiązania, które powstało przed ich udzieleniem, bez zmiany warunków tego zobowiązania;
2) gwarantowane lub poręczone zobowiązanie zostało zaciągnięte u tego samego wierzyciela, w celu spłaty wcześniejszego, niegwarantowanego lub nieporęczonego zobowiązania.
§ 5.[Udzielenie kredytu lub pożyczki] Udzielenie kredytu lub pożyczki uznaje się za pomoc w następujących przypadkach:
1) ich oprocentowanie jest korzystniejsze niż oferowane przedsiębiorcy na rynku;
2) są one niezabezpieczone lub niewystarczająco zabezpieczone i udzielone przedsiębiorcy, który nie uzyskałby takiego kredytu lub pożyczki na rynku ze względu na brak zdolności kredytowej.
§ 6.[Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2001 r. w sprawie określenia przypadków, w których dofinansowanie przedsiębiorców publicznych uznane będzie za pomoc (Dz. U. Nr 28, poz. 307).
§ 7.[Wejście w życie] [1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
[1] Rozporządzenie wchodzi w życie 11 grudnia 2002 r.