Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. z 1999 r. Nr 51, poz. 526, Nr 53, poz. 548 i Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 73, poz. 852 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 877 i Nr 106, poz. 1149) zarządza się, co następuje:

§ 2.1. Komisje lekarskie oceniają, na podstawie badań lekarskich, zdolność fizyczną i psychiczną do służby kandydatów do służby w Urzędzie Ochrony Państwa, zwanych dalej „kandydatami”, oraz funkcjonariuszy.

2. Komisje lekarskie są również właściwe do orzekania o potrzebie udzielenia funkcjonariuszowi urlopu zdrowotnego lub czasowego zwolnienia od wykonywania niektórych obowiązków służbowych. Warunki i tryb udzielania funkcjonariuszowi urlopu zdrowotnego określają odrębne przepisy.

3. Komisje lekarskie orzekają w dwóch instancjach:

1) w pierwszej instancji - regionalne komisje lekarskie,

2) w drugiej instancji - Centralna Komisja Lekarska.

4. Siedziby oraz właściwość miejscową komisji lekarskich określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 3.Regionalne komisje lekarskie są właściwe w zakresie badań lekarskich i wydawania orzeczeń w sprawach, o których mowa w § 2 ust. 1 i 2, w stosunku do kandydatów i funkcjonariuszy zamieszkałych w miejscowościach objętych terytorialnym zasięgiem działania tych komisji, z zastrzeżeniem § 5 ust. 5.

§ 4.Centralna Komisja Lekarska jest właściwa w zakresie:

1) sprawowania fachowego nadzoru nad działalnością regionalnych komisji lekarskich,

2) zatwierdzania orzeczeń wydanych przez regionalne komisje lekarskie w przypadkach, o których mowa w § 15 ust. 3 i § 16 ust. 2,

3) rozpatrywania odwołań od orzeczeń regionalnych komisji lekarskich,

4) wydawania orzeczeń w postępowaniu odwoławczym w sprawach, o których mowa w § 2 ust. 1 i 2, w przypadku uchylenia orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej,

5) uchylania w trybie nadzoru orzeczeń regionalnych komisji lekarskich,

6) konsultacji w zakresie orzecznictwa lekarskiego oraz rozstrzygania kwestii spornych lub nasuwających szczególne wątpliwości,

7) współpracy z jednostkami organizacyjnymi w zakresie orzecznictwa lekarskiego.

§ 6.1. Skierowanie do regionalnej komisji lekarskiej sporządza organ kierujący, z zastrzeżeniem ust. 2, na formularzu karty skierowania, którego wzór stanowi odpowiednio załącznik nr 2 lub nr 3 do rozporządzenia.

2. Przed wydaniem karty skierowania do regionalnej komisji lekarskiej organ kierujący uzyskuje, stosownie do art. 7 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 50, poz. 580 i Nr 116, poz. 1216 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 474, Nr 49, poz. 509 i Nr 100, poz. 1087), pisemne potwierdzenie, na karcie skierowania, zgody osoby skierowanej na przetwarzanie, w rozumieniu art. 7 pkt 2 tej ustawy, jej danych osobowych.

3. W skierowaniu dotyczącym kandydata organ kierujący umieszcza wskazówkę o przeznaczeniu do służby:

1) „przewidziany do służby związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych” albo

2) „przewidziany do służby niezwiązanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych”, albo

3) „przewidziany do służby w grupie antyterrorystycznej Urzędu Ochrony Państwa”.

4. Do skierowania dotyczącego kandydata dołącza się skróconą opinię psychologa pełniącego służbę lub zatrudnionego w Urzędzie Ochrony Państwa oraz, w razie potrzeby, ocenę sprawności fizycznej wymaganej w służbie dokonywaną przez działający w Urzędzie Ochrony Państwa zespół do spraw oceny sprawności fizycznej, zwany dalej „zespołem”.

5. W skierowaniu dotyczącym funkcjonariusza organ kierujący umieszcza wskazówkę o przeznaczeniu do służby, stosownie do § 5 ust. 2 pkt 2, albo informację, o której mowa w § 5 ust. 2 pkt 3.

6. Do skierowania dotyczącego funkcjonariusza organ kierujący dołącza szczegółowe informacje dotyczące warunków i przebiegu służby oraz, w razie potrzeby, również dokonaną przez zespół ocenę sprawności fizycznej wymaganej w służbie.

§ 7.1. Właściwa regionalna komisja lekarska wzywa osoby skierowane do poddania się czynnościom orzeczniczym, w tym wydaje skierowania na badania specjalistyczne, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W przypadku niepoddania się osoby skierowanej czynnościom orzeczniczym przez okres 30 dni od daty pierwszego badania wyznaczonego przez komisję lekarską, skierowanie traci ważność.

§ 8.1. Psycholog, o którym mowa w § 6 ust. 4, przeprowadzający badanie psychologiczne kandydata, jest obowiązany stwierdzić w szczególności poziom rozwoju intelektualnego i dojrzałości społecznej kandydata oraz dokonać opisu cech jego osobowości, z uwzględnieniem funkcjonowania w trudnych sytuacjach, umiejętności samodzielnego oraz zespołowego działania, w zmiennych warunkach służby.

2. Zespół jest obowiązany stwierdzić stan wydolności ogólnej organizmu, jak również dyspozycję psychofizyczną niezbędną w służbie oraz poziom sprawności fizycznej niezbędny do należytego wykonywania zadań służbowych, a w szczególności poziom wykształcenia cech wolicjonalnych i motorycznych kandydatów lub funkcjonariuszy przewidzianych do służby w grupie antyterrorystycznej Urzędu Ochrony Państwa oraz funkcjonariuszy pełniących w niej służbę.

3. Zespół dokonuje oceny sprawności fizycznej kandydatów i funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2, na podstawie „Kryteriów oceny sprawności fizycznej kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w grupie antyterrorystycznej Urzędu Ochrony Państwa oraz funkcjonariuszy pełniących w niej służbę”.

4. Kryteria oceny sprawności fizycznej, o których mowa ust. 3, zawiera załącznik nr 4 do rozporządzenia.

5. Przewodniczący zespołu wpisuje do karty egzaminacyjnej wyniki oceny sprawności fizycznej kandydatów i funkcjonariuszy. Kartę egzaminacyjną sporządza się w jednym egzemplarzu dla kandydata i w dwóch egzemplarzach dla funkcjonariusza.

6. Kartę egzaminacyjną, o której mowa w ust. 5, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia.

7. Karta egzaminacyjna podpisana przez wszystkich członków zespołu jest przekazywana odpowiednio przez przewodniczącego zespołu:

1) organowi kierującemu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, i jest dołączana do skierowania kandydata do regionalnej komisji lekarskiej lub

2) organowi kierującemu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2; pierwszy egzemplarz karty egzaminacyjnej jest dołączany do skierowania funkcjonariusza do regionalnej komisji lekarskiej, drugi egzemplarz jest włączany do jego akt osobowych.

§ 10.1. Stopień zdolności funkcjonariusza do służby ustala się przez zaliczenie go do jednej z następujących kategorii zdrowia:

1) kategoria A - zdolny do służby, co oznacza, że stan zdrowia funkcjonariusza nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne nie stanowią przeszkody do pełnienia służby,

2) kategoria C - zdolny do służby z ograniczeniem, co oznacza, że u funkcjonariusza stwierdzono przewlekłe schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne, które trwale lub czasowo zmniejszają zdolność fizyczną lub psychiczną do pełnienia służby,

3) kategoria D - trwale niezdolny do służby, co oznacza, że stwierdzone u funkcjonariusza schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne nie pozwalają mu na pełnienie służby.

2. W stosunku do funkcjonariuszy, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 2, oprócz określenia jednej z kategorii wymienionych w ust. 1, orzeczenie zawiera jedno z następujących uzupełniających określeń:

1) zdolny lub niezdolny do służby w grupie antyterrorystycznej Urzędu Ochrony Państwa,

2) zdolny lub niezdolny do służby kurierskiej,

3) zdolny lub niezdolny do służby za granicą,

4) zdolny lub niezdolny do służby związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych,

5) zdolny lub niezdolny do odbycia przeszkolenia trwającego dłużej niż 12 miesięcy.

3. W stosunku do funkcjonariuszy, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 3, oprócz jednej z kategorii wymienionych w ust. 1, orzeczenie zawiera jedno z następujących uzupełniających określeń:

1) „zdolny do służby” - jeżeli po przeprowadzeniu badania lekarskiego komisja nie stwierdziła żadnych schorzeń stanowiących przeciwwskazania do pełnienia służby,

2) „zdolny do służby na zajmowanym stanowisku” - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza stwierdzono pewne schorzenia, które zmniejszają wprawdzie jego zdolność fizyczną lub psychiczną, ale nie są przeszkodą do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku,

3) „trwale niezdolny do służby na zajmowanym stanowisku” - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza stwierdzono schorzenia, które zmniejszają jego zdolność fizyczną lub psychiczną i nie pozwalają na pełnienie służby na zajmowanym stanowisku, jednak schorzenia te nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na innym stanowisku; w takim przypadku komisja lekarska określa, jakie warunki służby są przeciwwskazane dla funkcjonariusza,

4) „trwale niezdolny do służby” - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza stwierdzono schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby.

§ 11.1. Komisja lekarska, przed dokonaniem oceny stanu zdrowia i zdolności fizycznej i psychicznej do służby, przeprowadza badanie osoby skierowanej i sporządza protokół badania. Protokół badania zawiera wyszczególnienie wszystkich schorzeń i ułomności fizycznych lub psychicznych, także tych, które nie obniżają zdolności do służby. Rozpoznania wpisuje się w języku polskim, z uwzględnieniem lokalizacji schorzenia, a w przypadkach wymagających dodatkowego uściślenia - stopnia jego nasilenia. Przy rozpoznaniach powołuje się odpowiednie paragrafy i punkty z wykazu chorób i ułomności oraz kategorii zdolności do służby, zwanego dalej „wykazem”.

2. Protokół badania komisji lekarskiej sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia.

3. Wykaz stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia.

4. Protokół badania komisji lekarskiej, z zastrzeżeniem § 16 ust. 2, sporządza się w jednym egzemplarzu, który przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej.

§ 12.1. Oceny stanu zdrowia osoby skierowanej oraz stopnia zdolności do służby komisje lekarskie dokonują przez rozpoznanie schorzeń na podstawie wyników zleconych badań specjalistycznych i psychologicznych, protokołu badania komisji lekarskiej, wywiadu chorobowego, dokumentacji medycznej będącej wynikiem obserwacji szpitalnej, leczenia ambulatoryjnego i sanatoryjnego oraz innych dokumentów medycznych istotnych dla dokonania tej oceny.

2. Orzeczenie o zdolności do służby regionalne komisje lekarskie wydają, posługując się wykazem, po wszechstronnym zbadaniu przez członków komisji osoby skierowanej, biorąc pod uwagę ocenę stanu zdrowia, o której mowa w ust. 1, wyniki zleconych badań specjalistycznych i dodatkowych, wyniki przeprowadzonej obserwacji szpitalnej we wskazanym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej oraz informację o warunkach i przebiegu służby, wyniki oceny sprawności fizycznej, a także mogące mieć znaczenie dla treści orzeczenia ustalenia protokołów powypadkowych.

3. Jeżeli w toku badań lekarskich powstanie uzasadnione podejrzenie, że osoba skierowana rozmyślnie spowodowała u siebie uszkodzenie ciała albo schorzenie, komisja lekarska orzeka o stanie zdrowia i zdolności do służby tej osoby, zgodnie z ust. 1 i 2, a o podejrzeniu powiadamia organ kierujący.

§ 13.1. W przypadku stwierdzenia dwóch lub więcej schorzeń lub ułomności fizycznych albo psychicznych, z których każde ogranicza zdolność osoby skierowanej do służby, komisja lekarska rozpatruje wszystkie te schorzenia i ułomności łącznie, mając na uwadze ogólną zdolność tej osoby do służby.

2. W przypadku ostrego schorzenia, konieczności rehabilitacji lub ciąży, komisja lekarska nie wydaje orzeczenia o zdolności do służby, aż do czasu zakończenia leczenia lub zakończenia urlopu macierzyńskiego. Przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej zawiadamia o tym organ kierujący oraz osobę skierowaną.

3. Orzekając o zdolności funkcjonariusza do dalszej służby, regionalna komisja lekarska bierze pod uwagę fakt istotnej zmiany w stanie zdrowia, w tym stopień upośledzenia funkcji organizmu wskutek choroby lub ułomności.

§ 14.1. Orzeczenie o zdolności do służby regionalna komisja lekarska wydaje niezwłocznie po otrzymaniu wszystkich niezbędnych dokumentów, o których mowa w § 12 ust. 1 i 2.

2. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dokumentów, o których mowa w ust. 1, zawiadamia o tym osobę skierowaną, zobowiązując ją do ich dostarczenia w terminie 14 dni, albo kieruje tę osobę na odpowiednie badania dodatkowe lub obserwację szpitalną we wskazanym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej.

3. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów lub też w razie odmowy osoby skierowanej poddania się zleconym badaniom dodatkowym lub obserwacji szpitalnej, regionalna komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów i oceny stanu zdrowia osoby skierowanej.

§ 15.1. Regionalna komisja lekarska orzeka większością głosów.

2. Orzeczenie i protokół badania regionalnej komisji lekarskiej podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

3. Członek regionalnej komisji lekarskiej, mający w sprawie orzeczenia zdanie odrębne, może je wnieść na piśmie, wraz z uzasadnieniem, do protokołu badania regionalnej komisji lekarskiej.

§ 16.1. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej sporządza się w trzech egzemplarzach, z zastrzeżeniem ust. 2. Pierwszy egzemplarz orzeczenia otrzymuje osoba skierowana, drugi otrzymuje organ kierujący, trzeci jest przechowywany w aktach regionalnej komisji lekarskiej.

2. W przypadku uznania funkcjonariusza za trwale niezdolnego do służby, regionalna komisja lekarska sporządza dodatkowy, czwarty egzemplarz orzeczenia oraz dodatkowy, drugi egzemplarz protokołu badania regionalnej komisji lekarskiej.

3. Orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia.

§ 17.1. Podstawowe ustalenia zawarte w protokole badania i orzeczeniu regionalnej komisji lekarskiej wpisuje się do rejestru orzeczeń. W rejestrze tym członkowie składu orzekającego składają podpisy na koniec każdego dnia pracy komisji.

2. Rejestr orzeczeń, o którym mowa w ust. 1, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia.

§ 18.1. Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej wręcza jeden jego egzemplarz, z zastrzeżeniem ust. 2, osobie skierowanej, informując jednocześnie o prawie do wniesienia odwołania, lub przesyła pocztą za potwierdzeniem odbioru, z uwzględnieniem § 19 ust. 1. W przypadku osobistego odbioru orzeczenia osoba skierowana potwierdza jego odbiór w rejestrze orzeczeń.

2. Osoba skierowana, w stosunku do której regionalna komisja lekarska wydała orzeczenie, o którym mowa w § 15 ust. 3 lub § 16 ust. 2, otrzymuje zawiadomienie o przesłaniu orzeczenia do Centralnej Komisji Lekarskiej w celu jego zatwierdzenia. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3. Zawiadomienie sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz zawiadomienia, zgodnie z ust. 2, jest przesyłany osobie skierowanej, natomiast drugi jest przechowywany w aktach regionalnej komisji lekarskiej.

4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia.

§ 19.1. Orzeczenia regionalnych komisji lekarskich, o których mowa w § 15 ust. 3 i § 16 ust. 2, podlegają, przed doręczeniem osobie skierowanej, zatwierdzeniu przez Centralną Komisję Lekarską.

2. Przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej przesyła do Centralnej Komisji Lekarskiej:

1) trzy egzemplarze orzeczenia, o którym mowa w § 15 ust. 3,

2) cztery egzemplarze orzeczenia, o którym mowa w § 16 ust. 2

- w terminie nieprzekraczającym 7 dni od dnia wydania orzeczenia.

3. Centralna Komisja Lekarska rozpatruje przesłane jej do zatwierdzenia orzeczenia regionalnych komisji lekarskich niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania.

4. Centralna Komisja Lekarska zatwierdza orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej w przypadku braku zastrzeżeń co do prawidłowości jego wydania.

5. Na wszystkich egzemplarzach zatwierdzonego orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej przewodniczący Centralnej Komisji Lekarskiej zamieszcza klauzulę o zatwierdzeniu, składa swój podpis, wpisuje datę oraz umieszcza pieczęć.

6. W przypadku zatwierdzenia orzeczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jeden egzemplarz orzeczenia Centralna Komisja Lekarska przesyła, z odpowiednim zastosowaniem § 18 ust. 1, osobie skierowanej, wraz z pouczeniem o prawie do wniesienia odwołania, drugi egzemplarz przesyła organowi kierującemu, trzeci zwraca do regionalnej komisji lekarskiej, która orzeczenie wydała.

7. W przypadku zatwierdzenia orzeczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jeden egzemplarz orzeczenia, wraz z protokołem badania oraz z pozostałą dokumentacją dotyczącą danej sprawy. Centralna Komisja Lekarska przesyła niezwłocznie do komisji lekarskiej właściwej, na podstawie odrębnych przepisów, do orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy. Drugi egzemplarz orzeczenia Centralna Komisja Lekarska przesyła, z odpowiednim zastosowaniem § 18 ust. 1, osobie skierowanej, wraz z pouczeniem o prawie do wniesienia odwołania, trzeci egzemplarz przesyła organowi kierującemu, czwarty egzemplarz zwraca do regionalnej komisji lekarskiej, która orzeczenie wydała.

8. W przypadku niezatwierdzenia orzeczeń, o których mowa w ust. 1, Centralna Komisja Lekarska uchyla je i zleca ponowne przeprowadzenie czynności orzeczniczych oraz wydanie nowego orzeczenia przez właściwą regionalną komisję lekarską w terminie 30 dni, zwracając całość otrzymanej dokumentacji orzeczniczej. Do ponownych czynności orzeczniczych stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji.

9. Orzeczenia zatwierdzone przez Centralną Komisję Lekarską są nieprawomocne i przysługuje od nich odwołanie w trybie określonym w rozdziale 4 rozporządzenia.

§ 21.1. Odwołanie wnosi się na piśmie do Centralnej Komisji Lekarskiej za pośrednictwem regionalnej komisji lekarskiej, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

2. W przypadku uznania odwołania za słuszne regionalna komisja lekarska może zmienić lub uchylić zaskarżone orzeczenie i wydać nowe. W tym przypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu.

3. Regionalna komisja lekarska jest obowiązana przestać odwołanie, również wniesione po terminie, wraz z całością dokumentacji orzeczniczej, do Centralnej Komisji Lekarskiej w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania.

§ 22.1. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu.

2. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli uchybienie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby skierowanej. Centralna Komisja Lekarska może, na uzasadniony wniosek osoby skierowanej, rozpatrzyć odwołanie pomimo upływu terminu do jego wniesienia.

§ 23.1. Centralna Komisja Lekarska jest obowiązana rozpatrzyć odwołanie w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania.

2. Centralna Komisja Lekarska, po rozpatrzeniu odwołania, odpowiednio:

1) zatwierdza orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej,

2) utrzymuje w mocy orzeczenie już zatwierdzone w trybie, o którym mowa w § 19,

3) uchyla zaskarżone orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej i wydaje nowe,

4) uchyla zaskarżone orzeczenie i zarządza ponowne przeprowadzenie czynności orzeczniczych przez regionalną komisję lekarską.

3. Fakt zatwierdzenia orzeczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Centralna Komisja Lekarska potwierdza na piśmie w formie zawiadomienia. Zawiadomienie sporządza się w czterech egzemplarzach. Jeden egzemplarz zawiadomienia jest przesyłany pocztą osobie skierowanej, za potwierdzeniem odbioru. Drugi egzemplarz jest przesyłany organowi kierującemu, trzeci otrzymuje regionalna komisja lekarska, która wydała orzeczenie, czwarty egzemplarz jest przechowywany w aktach Centralnej Komisji Lekarskiej.

4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust, 3, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia.

5. Orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, sporządza się w trzech egzemplarzach. Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia przewodniczący Centralnej Komisji Lekarskiej wręcza jeden jego egzemplarz osobie skierowanej lub przesyła pocztą za potwierdzeniem odbioru. W przypadku osobistego odbioru orzeczenia osoba skierowana potwierdza jego odbiór w rejestrze orzeczeń. Drugi egzemplarz orzeczenia jest przesyłany organowi kierującemu, trzeci pozostaje w aktach Centralnej Komisji Lekarskiej.

6. Orzeczenia Centralnej Komisji Lekarskiej, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lub 4, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, Centralna Komisja Lekarska niezwłocznie zwraca całość dokumentacji orzeczniczej do regionalnej komisji lekarskiej; wydanie nowego orzeczenia przez regionalną komisję lekarską następuje w terminie 30 dni.

8. Do czynności orzeczniczych, o których mowa w ust. 7, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji.

§ 24.Orzeczenia regionalnych komisji lekarskich, od których w przewidzianym terminie nie wniesiono odwołania, z zastrzeżeniem § 22 ust. 2, oraz orzeczenia regionalnych komisji lekarskich zatwierdzone albo utrzymane w mocy przez Centralną Komisję Lekarską w wyniku rozpatrzenia odwołania, a także wydane orzeczenia, o których mowa w § 23 ust. 2 pkt 3, są prawomocne.

§ 25.1. Centralna Komisja Lekarska może w trybie nadzoru uchylić każde orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych bądź zawierające błędy formalne lub merytoryczne i zażądać od tej komisji przekazania całości dokumentacji orzeczniczej.

2. Uchylając orzeczenie w trybie nadzoru, Centralna Komisja Lekarska zarządza ponowne poddanie osoby skierowanej czynnościom orzeczniczym przez wyznaczoną regionalną komisję lekarską.

3. Do przeprowadzenia czynności orzeczniczych, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji.

§ 27.[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 21 listopada 2001 r. (poz. 1574)

Załącznik nr 1

SIEDZIBY ORAZ WŁAŚCIWOŚĆ MIEJSCOWA KOMISJI LEKARSKICH

Regionalne komisje lekarskie

I. Regionalna komisja lekarska nr 1

1. Siedziba regionalnej komisji lekarskiej nr 1 mieści się w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 2a.

2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 1 obejmuje właściwość terytorialną:

1) Urzędu Ochrony Państwa w Warszawie,

2) Delegatury w Radomiu* - w odniesieniu do województwa mazowieckiego powiaty: przysuski, szydłowiecki, lipski, zwoleński, kozienicki, białobrzeski i radomski, a także miasto na prawach powiatu Radom.

II. Regionalna komisja lekarska nr 2

1. Siedziba regionalnej komisji lekarskiej nr 2 mieści się w Krakowie przy ul. Mogilskiej 109.

2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 2 obejmuje właściwość terytorialną Delegatur w:

1) Krakowie,

2) Lublinie,

3) Rzeszowie,

4) Radomiu - w odniesieniu do województwa świętokrzyskiego.

III. Regionalna komisja lekarska nr 3

1. Siedziba regionalnej komisji lekarskiej nr 3 mieści się w Opolu przy ul. Nysy Łużyckiej 23.

2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 3 obejmuje właściwość terytorialną Delegatur w:

1) Opolu,

2) Katowicach,

3) Wrocławiu,

4) Łodzi.

IV. Regionalna komisja lekarska nr 4

1. Siedziba regionalnej komisji lekarskiej nr 4 mieści się w Poznaniu przy ul. Kochanowskiego 3.

2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 4 obejmuje właściwość terytorialną Delegatur w:

1) Poznaniu,

2) Szczecinie,

3) Bydgoszczy,

4) Zielonej Górze.

V. Regionalna komisja lekarska nr 5

1. Siedziba regionalnej komisji lekarskiej nr 5 mieści się w Olsztynie przy ul. Partyzantów 3.

2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 5 obejmuje właściwość terytorialną Delegatur w:

1) Olsztynie,

2) Białymstoku,

3) Gdańsku.

Centralna Komisja Lekarska

1. Siedziba Centralnej Komisji Lekarskiej mieści się w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 2a.

2. Zasięg terytorialny Centralnej Komisji Lekarskiej obejmuje obszar całego kraju.

^* Właściwość terytorialną delegatur Urzędu Ochrony Państwa określa rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1999 r. w sprawie zakresu działania i właściwości terytorialnej delegatur Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 26, poz. 232 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 368 i Nr 94, poz. 1035).

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

Załącznik nr 7

WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI ORAZ KATEGORII ZDOLNOŚCI DO SŁUŻBY

* Uwaga - oceniając kandydatów do służby wg rubryki 6, należy używać określeń:

„Z - zdolny”, co odpowiada kategoriom A lub C,

„N - niezdolny”, co odpowiada kategorii D.

Dział I - Budowa ciała

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 1 pkt 1-3 Kwalifikuje się na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI)

pkt 1 - BMI w przedziale: powyżej 25 do 30 (mężczyźni)

powyżej 24 do 30 (kobiety)

pkt 2 - BMI w przedziale: powyżej 30 do 40 (mężczyźni i kobiety)

pkt 3 - BMI w przedziale: powyżej 40 (mężczyźni i kobiety)

pkt 2 - przy kwalifikowaniu według rubryki 5 otyłość przy pełnej wydolności ogólnej nie stanowi przeszkody do służby. Nie dotyczy skoczków spadochronowych i wysokościowców.

Dział II - Skóra, tkanka podskórna i węzły chłonne

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 2. Nowotwory skóry kwalifikuje się według paragrafów działu XX - Nowotwory.

pkt 1-3. Według tych punktów kwalifikuje się różnorodne przewlekłe uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny), wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny, rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra pergaminowata barwikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenie postacie łuszczycy, gruźlica skóry oporna na leczenie.

pkt 4. - Z lub N kwalifikowane w zależności od wielkości, lokalizacji i szpecącego charakteru.

Do § 3 pkt 1 i 2. Według tych punktów kwalifikuje się między innymi wyleczoną gruźlicę skóry.

pkt 2. Przez „blizny upośledzające sprawność ustroju” rozumie się blizny utrudniające ruchomość stawów i/lub noszenie odzieży i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami tkanek miękkich (po zranieniach, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia.

pkt 3 rubryki 6, 7 - D kwalifikowane w oparciu o opinię psychiatryczną.

Dział III - Czaszka

Dział IV - Narząd wzroku

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 6.

pkt 3 i 4. W razie stwierdzenia przewlekłego zapalenia brzegów powieki spojówek, bierze się pod uwagę wady wzroku przy nieużywaniu szkieł korekcyjnych oraz czynniki szkodliwe, działające z zewnątrz, jak pył, gazy itp. Podstawą do uznania badanego za trwale niezdolnego do służby jest opinia lekarza okulisty po ew. leczeniu szpitalnym.

pkt 5-7. Przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej bierze się pod uwagę ograniczenie ruchomości oka i upośledzenie widzenia obuocznego.

Do § 8. Przez ślepotę oka rozumie się także ostrość wzroku poniżej 0,1 niedającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo wypadki, w których pole widzenia nie przekracza 10%.

Do § 9. Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i laryngologicznej.

Do § 11. Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0,5, kieruje się badanego na badanie okulistyczne w celu stwierdzenia ostrości wzroku i określenia wady refrakcji. Przy znacznej różnowzroczności uwzględnia się szkła, jakie badany nosi przy patrzeniu obuocznym. Przy ocenie ostrości wzroku nie uwzględnia się szkieł złożonych. W przypadku zmętnienia lub zniekształcenia środowisk załamujących, za podstawę kwalifikacji przyjmuje się ostrość wzroku.

Do § 12 pkt 1-4. Przy kwalifikacji według tych punktów uwzględnia się równocześnie ostrość wzroku i pole widzenia.

pkt 3 i 4. W przypadkach zapalenia nerwu wzrokowego konieczna jest konsultacja neurologiczna; według tych punktów kwalifikuje się również ograniczenia pola widzenia.

pkt 5 i 6. Przez prawidłowe rozróżnianie barw rozumie się umiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i niebieskiej. Przez nieznaczne upośledzenie barw rozumie się utrudnienie rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. pomyłki przy odczytywaniu pojedynczych tablic z zestawu Ishihary lub Stillinga bądź przedłużony czas odczytu (ponad 3 sek.). Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych traktuje się jako znaczne upośledzenie rozróżniania barw kwalifikujące badanych do kategorii C / D. Ocena należy do okulisty na podstawie poszerzonego badania okulistycznego.

Dział V - Narząd słuchu

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 14. We wszystkich wypadkach, stwierdzonego podczas badania fizykalnego, obniżenia ostrości słuchu konieczne jest badanie specjalistyczne (audiometria) w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia słuchu. Przez osłabienie słuchu rozumie się upośledzenie zdolności słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości 3 m do 1 m); przez przytępienie słuchu - upośledzenie znaczniejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 metr); przez przytępienie słuchu graniczące z głuchotą - upośledzenie dużego stopnia (szept „ad concham”).

Do § 15. Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania laryngologicznego i neurologicznego w tym ew. wykonania nystagmografii.

Dział VI - Jama ustna

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 18. Przy badaniu uzębienia zwraca się uwagę na rodzaj i stan zgryzu ewentualnie jego zniekształcenia rozwojowe lub nabyte, na stan tkanek okołozębia i możliwe objawy paradontopatii. Zęby przeznaczone do usunięcia (zęby z miazgą zgorzelinową, wielokorzeniowe ze znacznie zniszczonymi koronami) traktuje się jako brakujące. Przy ocenie procentowej utraty zdolności żucia przyjmuje się tylko 28 zębów w jamie ustnej. Zęby mądrości mogą być brane pod uwagę, jeśli przy zwarciu odtwarzają w części płaszczyznę żucia ewentualnie brakujących zębów (siódemek).

Procentową utratę zdolności żucia oblicza się według poniższej tabeli:

Przy obliczaniu wartości procentowej zdolności żucia bierze się pod uwagę nie tylko zęby brakujące, ale również zęby pozbawione antagonistów.

Całkowity brak zębów jednej szczęki stanowi utratę 100% zdolności żucia nawet przy zachowaniu wszystkich zębów drugiej szczęki. Jeśli braki uzębienia powodują jednostronną utratę zdolności żucia, badanych kwalifikuje się według punktu 3. Protezy stałe, niezależnie od ich rozległości, traktuje się jako odtworzenie zdolności żucia. Ocena wartości funkcjonalno-klinicznej protez stałych i zębów filarowych oraz wynikającej z tego powodu utraty zdolności żucia należy do lekarza stomatologa. Protezy ruchome uzupełniające braki zębów u badanego traktuje się jako odtworzenie zdolności żucia.

Dział VII - Nos, gardło i krtań

Objaśnienia szczegółowe:

Podstawą rozpoznania są konsultacje specjalistów: otolaryngologa, foniatry, udokumentowane wynikami badań dodatkowych.

Dział VIII - Szyja, klatka piersiowa i kręgosłup

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 23 i 26. Przez pojęcie upośledzenie sprawności ustroju rozumie się również przewlekłe lub nawracające zespoły bólowe z lub bez neurologicznych objawów ubytkowych.

Do § 24 pkt 1 i 2. Zniekształcenia (ubytki kostne) klatki piersiowej mogą być wrodzone lub nabyte. Podstawą kwalifikowania jest ustalenie stopnia upośledzenia czynności narządów klatki piersiowej, tj. zaburzenia krążenia, zmniejszenie pojemności życiowej płuc. Żebra nadliczbowe dające zaburzenia czynności kończyny górnej o charakterze krążeniowym lub neurologicznym kwalifikuje się dodatkowo według odpowiednich paragrafów.

Do § 25 pkt 1. Pourazowe wady kręgosłupa dyskwalifikują kandydata do służby. W razie niemożności wykluczenia ewentualnego skrzywienia bądź wady, należy kandydatów poddać badaniom rentgenologicznym (zdjęcia w 2 płaszczyznach) i konsultacji ortopedy.

pkt 1-3. Za skrzywienie kręgosłupa uważa się wszelkie odchylenia od linii pionowej, która prawidłowo powinna przebiegać od guzowatości potylicznej zewnętrznej przez wszystkie wyrostki kolczyste kręgów i szczelinę międzypośladkową:

- nieznaczne - gdy linia wyrostków kolczystych w swobodnej postawie wyprostowanej tworzy niewielki, mało widoczny łuk na jednym z odcinków kręgosłupa lub dwa łuki przebiegające przeciwstawnie w sąsiadujących odcinkach kręgosłupa; skrzywienie takie wyrównuje się czynnie,

- umiarkowane - gdy linia wyrostków tworzy wyraźnie widoczny łuk, garb żebrowy jest mało widoczny, zauważalne jest małe zniekształcenie klatki piersiowej i występuje nieznaczne ograniczenie ruchów kręgosłupa; skrzywienie takie daje się wyrównać biernie,

- znacznie (z garbem żebrowym) i - ze zniekształceniem klatki piersiowej, z upośledzeniem sprawności oddechowej; skrzywienie nie daje się ani czynnie, ani biernie skorygować.

Do § 26 pkt 1 i 2. Ocenę zdolności uzależnia się od rozległości i nasilenia wady lub procesu chorobowego i zaburzeń czynnościowych kręgosłupa (podstawą orzeczenia jest diagnostyka obrazowa i konsultacja ortopedy lub reumatologa).

Dział IX - Narząd oddechowy

Objaśnienia szczegółowe:

Gruźlica płuc czynna dodatkowo kwalifikuje się wg działu XVI - Choroby zakaźne.

Stan po leczeniu gruźlicy płuc kwalifikuje się wg § 27 po konsultacji specjalisty pulmonologa.

Do § 27 pkt 1-3. Dla rozpoznania przewlekłej choroby oskrzelowo-płucnej ocena stopnia upośledzenia przepływu powietrza opiera się na badaniu spirometrycznym, konsultacji pulmonologa.

Do pkt 3. Konieczne jest badanie gazometryczne krwi tętniczej i żylnej.

Dział X - Układ krążenia

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 28 pkt 1-2. Przyjmowanie leków antyarytmicznych uznaje się za upośledzające wydolność organizmu.

Do pkt 1-2. Konieczne badanie EKG metodą Holtera i konsultacja specjalisty kardiologa.

Do § 29 pkt 1-3. Konieczne badanie echokardiograficzne z badaniem przepływu krwi przez zastawki wykonane i ocenione przez kardiologa, z określeniem znaczenia hemodynamicznego; stwierdzony zespół wypadania płatka zastawki bez obecności fali zwrotnej lub ze śladową falą zwrotną nie kwalifikuje się jako wady (dysfunkcji) tej zastawki.

Do § 30 i 31. O kwalifikacji decyduje wynik próby wysiłkowej, badania echokardiograficznego oraz konsultacja kardiologa.

Do § 32 pkt 1-3. O kwalifikacji decyduje badanie okulistyczne, echokardiograficzne oraz konsultacja kardiologa; obowiązująca jest kwalifikacja wg WHO.

Do § 33 pkt 4. Do kwalifikacji niezbędna jest konsultacja chirurgiczna oraz badanie USG naczyń z oceną przepływów.

Dział XI - Układ trawienny

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 34 pkt 1-3. Każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym i dokumentacją z przebiegu leczenia.

Do § 35 pkt 1-5. Każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym z ew. badaniem histopatologicznym wycinka oraz konsultacją gastroenterologiczną i/lub chirurgiczną.

Dział XII - Narząd moczowo-płciowy

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 39-43. Rozpoznanie dokumentuje się wynikami badań dodatkowych oraz dokumentacją leczenia. W przypadkach wątpliwych rozstrzygająca jest konsultacja właściwego specjalisty (nefrologa, urologa).

Dział XIII - Narząd rodny

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 44-46. Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia orzekane są na podstawie konsultacji specjalisty ginekologa. W przypadku schorzeń zakaźnych dodatkowo kwalifikacja wg działu XVI.

Dział XIV - Układ wydzielania wewnętrznego

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 47-49. Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia orzekane są na podstawie konsultacji specjalisty endokrynologa ew. diabetologa, popartej wynikami specjalistycznych badań dodatkowych. Dla rubryki 7 powikłania narządowe kwalifikowane są na podstawie ich lokalizacji i stopnia zaawansowania.

Dział XV - Choroby układu krwiotwórczego i immunologicznego

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 50-52. Rozpoznanie ustalane na podstawie konsultacji właściwego specjalisty.

Dział XVI - Choroby zakaźne

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 53-54. Decydująca jest konsultacja specjalisty chorób zakaźnych udokumentowana adekwatną diagnostyką specjalistyczną.

Dział XVII - Układ nerwowy

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 55-57. Dla orzeczenia podstawą jest konsultacja specjalisty neurologa udokumentowana adekwatną diagnostyką.

Dział XVIII - Stan psychiczny

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 58-60. Orzekanie wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty psychiatry, z uwzględnieniem wyniku badania psychologicznego, gdy jest ono konieczne.

Do § 59 pkt 3. Dotyczy patologicznych zaburzeń osobowości.

Dział XIX - Narząd ruchu

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 61-63. Orzekanie wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty ortopedy i/lub reumatologa z uwzględnieniem diagnostyki obrazowej.

Dział XX - Nowotwory

Objaśnienia szczegółowe:

Do § 64 i 65. W rozpoznawaniu nowotworów bierze się pod uwagę obraz kliniczny, wyniki badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych oraz badania histopatologicznego, gdy jest ono niezbędne i możliwe do wykonania.

Załącznik nr 8

Załącznik nr 9

Załącznik nr 10

Załącznik nr 11

Załącznik nr 12