Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach konnych (Dz. U. Nr 11, poz. 86) zarządza się, co następuje:

§ 5.[Wyłączenia koni z gonitw systemem handikapowym] 1. W gonitwach przeprowadzanych systemem handikapowym nie mogą brać udziału 2-letnie konie pełnej krwi angielskiej, 3-letnie konie arabskie czystej krwi i 3-letnie konie ras półkrwi.

2. Szczegółowy sposób ustalania grup i handikapów koni, o których mowa w § 2 pkt 1–3, określa załącznik nr 1 [3] do rozporządzenia.

§ 6a.[Sposób przeliczania czasów osiąganych przez kłusaki] 1. Sposób przeliczania czasów osiąganych przez kłusaki w gonitwach na dystans 1000 m określa się według wzoru:

2. W gonitwach z dystansem ustalonym w systemie handikapowym dla kłusaków zwiększa się dystans o:

1) 20 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 0–1,5 sek.,

2) 40 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 1,6–3,0 sek.,

3) 60 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 3,1–4,5 sek.,

4) 80 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 4,6–6,0 sek.

§ 7.[Warunki dające równe szanse] 1. Gonitwa jest przeprowadzana w warunkach dających równe szanse wszystkim koniom.

2. W gonitwach nie mogą brać udziału klacze źrebne.

3. W gonitwach, o których mowa w § 6 pkt 6:

1) dopuszcza się udział konia:

a) w gonitwie dla koni zakwalifikowanych o jedną grupę lub kategorię niżej niż grupa lub kategoria, do której zakwalifikowano tego konia,

b) w gonitwie dla koni kategorii lub grup wyższych niż grupa lub kategoria, do której zakwalifikowano tego konia,

2) jeżeli koń wygra (także łeb w łeb) gonitwę dla koni zakwalifikowanych o jedną grupę lub kategorię niżej niż grupa lub kategoria, do której zakwalifikowano tego konia, do końca danego roku kalendarzowego koń ten nie może brać udziału w takich gonitwach; nie dotyczy to koni zakwalifikowanych do kategorii A.

§ 8.[Warunki uczestnictwa w gonitwach] 1. Konie pełnej krwi angielskiej mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli zostały wpisane do Księgi Stadnej Koni Pełnej Krwi Angielskiej lub odpowiedniej księgi zagranicznej, uznanej przez Międzynarodową Federację Władz Wyścigowych.

2. Konie arabskie czystej krwi mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli zostały wpisane do Księgi Stadnej Koni Arabskich Czystej Krwi lub odpowiedniej księgi zagranicznej, uznanej przez Światową Organizację Konia Arabskiego.

3. Konie ras półkrwi mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli ze względu na pochodzenie spełniają warunki wpisu do księgi zwierząt hodowlanych prowadzonej dla danej rasy w Rzeczypospolitej Polskiej lub do odpowiedniej księgi hodowlanej prowadzonej w innym państwie.

3a. Konie kłusaki mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli zostały wpisane do Polskiej Księgi Hodowlanej Kłusaków lub do odpowiedniej księgi prowadzonej w innym państwie.

4. Konie wpisane do odpowiednich ksiąg zagranicznych, o których mowa w ust. 1, 2 i 3a, zgłoszone do wyścigów w danym roku, mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli:

1) do Klubu zostaną przesłane dokumenty potwierdzające wpis do odpowiednich ksiąg prowadzonych w innym państwie dla tych koni,

2) od dnia zgłoszenia do wyścigów konie te, trenowane przez osobę nieposiadającą licencji wydanej przez Prezesa na trenowanie koni w danym roku, nie brały udziału w gonitwie w innym państwie.

§ 10.[Dystans gonitw dla koni pełnej krwi angielskiej] 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 gonitwy płaskie dla koni pełnej krwi angielskiej są przeprowadzane na dystansie nie krótszym niż 800 metrów.

2. W przypadku gonitw przeprowadzanych dla koni różnego wieku, w których uczestniczą konie 2-letnie, gonitwy przeprowadza się na dystansie od 800 metrów do 1400 metrów.

§ 11.[Dystans gonitw dla koni arabskich] Gonitwy płaskie dla koni arabskich czystej krwi są przeprowadzane na dystansie nie krótszym niż 1400 metrów.

§ 12.[Dystans gonitw dla koni ras półkrwi] Gonitwy płaskie dla koni ras półkrwi są przeprowadzane na dystansach:

1) od 1400 metrów do 3200 metrów - w przypadku gonitw przeprowadzanych wyłącznie dla koni 3-letnich oraz gonitw przeprowadzanych dla koni różnego wieku z udziałem koni 3-letnich,

2) od 2000 metrów do 3200 metrów - w przypadku przeprowadzania pozostałych gonitw.

§ 13.[Dystans gonitw z płotami] Gonitwy z płotami są przeprowadzane na dystansie nie krótszym niż 2400 metrów i nie dłuższym niż 4200 metrów.

§ 14.[Dystans gonitw z przeszkodami] Gonitwy z przeszkodami są przeprowadzane na dystansie nie krótszym niż 2600 metrów.

§ 15.[Dystans i termin gonitw dla koni 3-letnich] 1. Konie 3-letnie mogą biegać w gonitwach z płotami rozgrywanych wyłącznie dla koni tej grupy wiekowej – od dnia 1 czerwca, na dystansach do 3200 metrów.

2. Konie 3-letnie mogą biegać z końmi starszymi w gonitwach z płotami rozgrywanych od dnia 1 września, na dystansach do 3200 metrów.

§ 16.[Trasa gonitw] 1. Gonitwy płaskie przeprowadza się na bieżni toru wyścigowego.

2. Trasę gonitw z płotami i przeszkodami wytycza się chorągiewkami w kolorach żółtym, białym i czerwonym.

3. Chorągiewki w kolorze żółtym wyznaczają profil zakrętu i należy je mijać z zewnętrznej strony. Chorągiewki białe i czerwone wyznaczają płoty (przeszkody), które należy pokonać, oraz odcinki trasy. Chorągiewka biała jest umieszczona z lewej strony płotów (przeszkód) oraz odcinków trasy, a czerwona – z prawej. Przejazd odbywa się między chorągiewkami.

4. W gonitwach, o których mowa w ust. 2, płoty są ustawione na trasie gonitwy w odstępach od 200 metrów do 400 metrów, a przeszkody w odstępach uzależnionych od stopnia trudności gonitwy, przy czym ostatni płot albo przeszkoda nie mogą być ustawione w odległości mniejszej niż 200 metrów od celownika.

§ 17a.[Okulary] 1. Koń zapisany do gonitwy w okularach nie może biegać bez okularów.

2. Koń zapisany do gonitwy bez okularów nie może biegać w okularach.

§ 18.[Używanie bata i dosiadanie koni przez uczniów jeździeckich] 1. Jeździec może używać w gonitwie bata z klapką, o długości do 75 cm, z wyjątkiem gonitw z udziałem 2-letnich koni pełnej krwi angielskiej oraz 3-letnich koni arabskich czystej krwi, w których można używać bata z klapką, o długości do 45 cm.

2. Powożący w gonitwach dla kłusaków może używać bata o długości do 125 cm, zakończonego rzemieniem o długości do 8 cm.

3. Uczniowie jeździeccy nie mogą dosiadać koni:

1) w gonitwach pozagrupowych,

2) dwuletnich pełnej krwi angielskiej, które nie brały jeszcze udziału w gonitwie,

3) trzyletnich arabskich czystej krwi, które nie brały jeszcze udziału w gonitwie,

4) w gonitwach płaskich z batem.

§ 19.[Prezentacja koni przed gonitwą] 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, koń przed gonitwą jest pokazany na padoku.

2. Komisja techniczna może zezwolić na doprowadzenie konia bezpośrednio na pozycję startu ze względu na warunki atmosferyczne.

3. Koń przed gonitwą płaską odbywa próbny galop na torze wyścigowym przed komisją techniczną i publicznością.

4. Koń przed gonitwą z płotami i przeszkodami dokonuje próbnych skoków przez płoty albo przeszkody wskazane przez komisję techniczną.

5. Koń, który dwukrotnie nie wykona próbnego skoku przez płot albo przeszkodę wskazaną przez komisję techniczną, nie bierze udziału w gonitwie.

6. Kłusak jest prezentowany przed gonitwą na bieżni toru wyścigowego w defiladzie, w której zaprzęgi jadą w szyku jeden za drugim, a następnie każdy z zaprzęgów wykonuje indywidualnie start próbny.

§ 20.[Warunki przeprowadzenia gonitwy] Warunkiem przeprowadzenia gonitwy jest wystartowanie w niej przynajmniej dwóch koni należących do dwóch różnych właścicieli, trenowanych przez różnych trenerów, a ponadto w gonitwach:

1) płaskich grupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli,

2) płaskich pozagrupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli,

3) z płotami i z przeszkodami, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli,

4) kłusaków, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli.

§ 24.[Obowiązki i uprawnienia trenerów] 1. Do uprawnień trenerów należy:

1) zgłaszanie protestów,

2) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących) i koni,

3) wydawanie jeźdźcowi (powożącemu) szczegółowych dyspozycji dotyczących taktyki i zachowania się w trakcie gonitwy, z tym że w przypadku dyspozycji bezwarunkowej trener składa ją na piśmie jeźdźcowi i do komisji technicznej przed rozpoczęciem gonitwy.

2. Do obowiązków trenerów należy:

1) właściwe przygotowanie konia do udziału w gonitwie i zabezpieczenie przed podaniem niedozwolonych środków dopingujących,

2) dbanie o właściwą formę konia przygotowywanego do udziału w gonitwach,

3) dobór jeźdźca (powożącego) do określonego konia oraz uzyskanie zgody jeźdźca (powożącego) na dosiadanie konia (prowadzenia zaprzęgu) w danej gonitwie,

4) zapewnienie właściwego osiodłania konia do gonitwy albo właściwego przygotowania zaprzęgu do gonitwy,

5) zgłaszanie podejrzenia zachorowania konia przed i po gonitwie do dyżurnego lekarza weterynarii,

6) zgłoszenie do komisji technicznej zastępstwa, potwierdzonego na piśmie, w przypadku nieobecności w czasie rozgrywania gonitw,

7) w przypadku udziału konia w gonitwie w innym państwie – wnioskowanie do Klubu o wystawienie i przesłanie zaświadczenia Racing Clearance Notification (RCN) do organu lub instytucji właściwej w sprawach organizowania wyścigów konnych w państwie, w którym jest rozgrywana gonitwa.

3. Trener posiadający licencję jeździecką (powożącego) nie może w gonitwie dosiadać (powozić) konia przeciwko koniom przez siebie trenowanym, chyba że dosiada (powozi) jednego z trenowanych przez siebie koni.

§ 25.[Obowiązki i uprawnienia pracowników obsługi stajni] Do obowiązków pracowników obsługi stajni wyścigowych należy:

1) terminowe doprowadzanie konia, z wyjątkiem kłusaka, przed gonitwą na padok, bez kontaktu z osobami trzecimi,

2) wyprowadzanie konia wraz z jeźdźcem na bieżnię toru wyścigowego,

3) odprowadzanie konia do stajni po zakończeniu gonitwy, z wyjątkiem kłusaków,

4) poinformowanie dyżurnego lekarza weterynarii – w przypadku podejrzenia zachorowania konia.

§ 28.[Orzeczenia komisji technicznej] 1. Do ważności orzeczeń komisji technicznej jest wymagany udział przynajmniej trzech członków tej komisji, w tym przewodniczącego lub jego zastępcy.

2. Orzeczenia komisji technicznej zapadają zwykłą większością głosów.

3. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego komisji technicznej, a w razie jego nieobecności - głos zastępcy.

4. Orzeczenie komisji technicznej wraz z uzasadnieniem podpisują wszyscy członkowie komisji, którzy brali udział w jego wydaniu.

5. Orzeczenia komisji technicznej są niezwłocznie ogłaszane przez organizatora wyścigów.

§ 29.[Sędziowie techniczni] 1. Sędziowie techniczni spełniają następujące czynności:

1) sędzia starter - czuwa nad prawidłowością startu,

2) sędzia u celownika - ustala, w jakiej kolejności konie minęły celownik,

3) sędzia u wagi - sprawdza wagę jeźdźców przed i po gonitwie,

4) sędzia u zegara - ustala dokładny czas gonitwy od startu do momentu minięcia celownika przez pierwszego konia,

5) sędziowie obserwatorzy - czuwają nad prawidłowością przebiegu gonitwy na powierzonych im odcinkach bieżni toru.

2. W razie dostrzeżenia nieprawidłowości w zakresie czynności powierzonych sędziemu technicznemu jest on obowiązany poinformować o tym niezwłocznie przewodniczącego komisji technicznej.

§ 31.[Kompetencje dyżurnego lekarza medycyny] Do kompetencji dyżurnego lekarza medycyny należy:

1) ustalanie, na podstawie prowadzenia badań lekarskich, niedyspozycji lub choroby jeźdźca (powożącego) oraz zgłaszanie faktu niedyspozycji lub choroby jeźdźca (powożącego) komisji technicznej,

2) wykonywanie czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących),

3) udzielanie pomocy medycznej na torze wyścigowym.

§ 32.[Kompetencje dyżurnego lekarza weterynarii] Do kompetencji dyżurnego lekarza weterynarii należy:

1) ustalanie, na podstawie prowadzenia badań lekarskich, niedyspozycji lub choroby konia oraz zgłaszanie faktu niedyspozycji lub choroby konia komisji technicznej,

2) wykonywanie czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli antydopingowej koni,

3) udzielanie pomocy weterynaryjnej.

§ 33.[Wyniki ustaleń lekarzy medycyny i weterynarii] Dyżurny lekarz medycyny i weterynarii informują komisję techniczną o wynikach swoich ustaleń na piśmie.

§ 39.[Uznanie zapisu za nieważny] 1. Zapis konia do gonitwy jest nieważny, jeżeli:

1) nie odpowiada warunkom określonym w § 38,

2) dotyczy konia nieodpowiadającego warunkom gonitwy,

3) został dokonany przez osobę nieuprawnioną,

4) jest niejasny, nieczytelny lub budzący wątpliwości pod względem treści.

2. Opłaty dokonane w związku z zapisem uznanym za nieważny nie podlegają zwrotowi.

§ 40.[Liczba koni, która może brać udział w gonitwach] 1. Organizator wyścigów konnych określa maksymalną liczbę koni, która może brać udział w gonitwach.

2. W przypadku zapisania do gonitwy krajowej większej liczby koni niż liczba, o której mowa w ust. 1, organizator wyścigów konnych kwalifikuje do gonitwy przede wszystkim konie zakwalifikowane do wyższej grupy, a w przypadku kłusaków – konie o najlepszych rekordach, a następnie bierze pod uwagę wyższe sumy nagród otrzymanych przez właściciela danego konia.

3. W przypadku zapisania do gonitwy międzynarodowej większej liczby koni niż liczba, o której mowa w ust. 1, w tym do 5 koni trenowanych w innym państwie, organizator wyścigów konnych kwalifikuje do udziału w gonitwie wszystkie konie trenowane w innym państwie, a pozostałe konie kwalifikuje do gonitwy zgodnie z przepisami ust. 2.

4. W przypadku zapisania do gonitwy międzynarodowej większej liczby koni niż liczba, o której mowa w ust. 1, w tym ponad 5 koni trenowanych w innym państwie, organizator wyścigów konnych kwalifikuje konie do gonitwy w następujący sposób:

1) spośród koni trenowanych w innym państwie kwalifikuje do gonitwy 5 koni, biorąc pod uwagę przede wszystkim wartość najwyższej nagrody otrzymanej przez właściciela danego konia w ostatnich dwóch latach, a następnie wyższą sumę nagród otrzymanych przez właściciela danego konia,

2) pozostałe konie kwalifikuje do gonitwy zgodnie z przepisem ust. 2.

5. Przy ustalaniu sumy nagród, o której mowa w ust. 2 i w ust. 4 pkt 1, uwzględnia się również nagrody otrzymane przez poprzednich właścicieli danego konia.

6. W razie niezakwalifikowania wystarczającej ilości koni przy zastosowaniu kryteriów, o których mowa w ust. 2 lub 4, organizator wyścigów konnych przeprowadza losowanie.

7. Z wyjątkiem gonitw pozagrupowych kategorii A i B, w przypadku zapisania do gonitwy powyżej trzynastu koni, gonitwa może być podzielona przez organizatora wyścigów; podziału koni dokonuje się drogą losowania.

§ 41.[Lista koni zapisanych do gonitwy] 1. Organizator wyścigów konnych jest obowiązany, w ciągu 24 godzin po upływie terminu zapisów koni do gonitwy, sporządzić listę koni zapisanych do gonitwy i podać ją do wiadomości przez wywieszenie w lokalu toru wyścigowego.

2. W razie nieumieszczenia konia zapisanego do gonitwy zgodnie z przepisami na liście, o której mowa w ust. 1, właściciel konia może niezwłocznie zgłosić sprzeciw do organizatora wyścigów.

3. W przypadku zgłoszenia uzasadnionego sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2, organizator wyścigów jest obowiązany dokonać sprostowania w programie wyścigów konnych w ciągu 12 godzin od momentu wydania tego programu i dopuścić konia do udziału w gonitwie.

4. W razie niedokonania sprostowania lub niedopuszczenia konia do udziału w gonitwie, organizator wyścigów wypłaca właścicielowi konia równowartość pierwszej nagrody w tej gonitwie.

§ 42.[Zmiana właściciela po zapisaniu konia do gonitwy] Jeżeli po zapisaniu konia do gonitwy nastąpi zmiana jego właściciela, nowy właściciel wykonuje uprawnienia wynikające z zapisu konia, jeżeli na co najmniej 48 godzin przed gonitwą poinformuje organizatora wyścigów o tym fakcie.

§ 43.[Wycofanie konia z gonitwy] 1. Wycofanie konia z gonitwy może być dokonane przez złożenie organizatorowi wyścigów konnych pisemnego oświadczenia zawierającego:

1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę właściciela konia,

2) określenie gonitwy, z której koń jest wycofany, i datę jej rozegrania,

3) nazwę konia i stajni wyścigowej,

4) podpis osoby wycofującej konia z gonitwy.

1a. Jednocześnie ze złożeniem oświadczenia o wycofaniu konia z gonitwy wnosi się opłatę określoną przez organizatora wyścigów.

1b. Termin złożenia oświadczenia o wycofaniu konia z gonitwy określa organizator wyścigów konnych.

2. W razie wycofania konia z gonitwy, części opłaty, o której mowa w § 38 ust. 4 pkt 2, nie zwraca się.

3. Wycofanie konia z gonitwy jest nieważne, jeżeli:

1) zostało dokonane przez osobę do tego nieuprawnioną lub niezgodnie z przepisami ust. 1 lub 1a, lub

2) oświadczenie o wycofaniu konia z gonitwy zostało złożone po terminie określonym przez organizatora wyścigów konnych.

4. Oświadczenie o wycofaniu konia z gonitwy jest nieodwołalne.

§ 45.[Zmiany wagi noszonej w gonitwie] Waga noszona w gonitwie przez konia może być obniżona (ulga wagi) lub podwyższona (nadwyżka wagi) ze względu na:

1) wiek, płeć i rasę konia,

2) wyniki osiągane przez konia w gonitwach,

3) kategorię jeźdźca.

§ 46.[Ulgi wagi] 1. Klacze pełnej krwi angielskiej w wieku dwóch lat korzystają z 1 kg ulgi wagi, natomiast w wieku od 3 do 6 lat korzystają z ulgi wagi na dystansach:

a) do 1400 metrów włącznie – 1 kg,

b) powyżej 1400 metrów – 2 kg.

2. Klacze arabskie czystej krwi i klacze ras półkrwi, w wieku od trzech do sześciu lat włącznie, korzystają z 2 kg ulgi wagi niezależnie od dystansu przeprowadzanej gonitwy.

3. W gonitwach przeznaczonych wyłącznie dla klaczy niosą one wagę odpowiadającą ich wiekowi.

4. Wałachy niosą w gonitwach wagę określoną dla ogierów.

§ 49.[Kolizje nadwyżek i ulg wagi] 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli do tego samego konia miałyby w gonitwie zastosowanie nadwyżki wagi z różnych tytułów albo ulgi wagi z różnych tytułów, albo jednocześnie nadwyżka wagi i ulga wagi, to ulgi wagi i nadwyżki wagi nie sumują się i nie znoszą, chyba że jest to wyraźnie wskazane w warunkach gonitwy. Jeżeli warunki gonitwy nie zawierają takiego wskazania, koń niesie tylko najwyższą przewidzianą dla niego nadwyżkę wagi albo otrzyma największą ulgę wagi.

2. Jeżeli warunki gonitwy przyznają z jednego tytułu nadwyżkę wagi, a z innego tytułu ulgę wagi, koń niesie przewidzianą nadwyżkę wagi, a ulga wagi nie jest stosowana.

3. W razie zbiegu ulgi wagi, ze względu na kategorię jeźdźca z nadwyżką wagi lub ulgą wagi wynikającą z innych warunków gonitwy, ulgę wagi odejmuje się od wagi ustalonej na podstawie pozostałych warunków gonitwy.

§ 50.[Szczegółowa skala wag] Szczegółową skalę wag noszonych przez konie określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 51.[Dyskwalifikacja ze względu na niesioną wagę] 1. Z uwzględnieniem § 44 ust. 3, jeżeli waga, jaką niósł koń w gonitwie, okaże się wyższa niż waga wynikająca z przepisów rozporządzenia lub z warunków tej gonitwy, koń podlega dyskwalifikacji, chyba że różnica wagi nie wyniosła więcej niż 1 kg.

2. Jeżeli waga, jaką niósł koń w gonitwie, okaże się niższa od wagi wynikającej z przepisów rozporządzenia lub z warunków tej gonitwy, koń podlega dyskwalifikacji.

§ 53.[Podział nagrody] 1. Jeżeli dwa lub więcej koni osiągnęło równocześnie celownik (łeb w łeb), nagrody dzieli się na równe części w następujący sposób:

1) za dwa konie na pierwszym miejscu - pierwszą i drugą nagrodę,

2) za trzy konie na pierwszym miejscu - pierwszą, drugą i trzecią nagrodę,

3) za cztery lub więcej koni na pierwszym miejscu - wszystkie nagrody za miejsca, które te konie osiągnęły,

4) za dwa i więcej koni na drugim miejscu - drugą i trzecią nagrodę.

2. W przypadku, o którym mowa w § 52 ust. 2, przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.

§ 55.[Zważenie jeźdźców] 1. Wszyscy jeźdźcy biorący udział w gonitwie powinni być zważeni w obecności sędziego u wagi, który sprawdza i zapisuje wagę jeźdźców. Zważenie powinno nastąpić najpóźniej na 45 minut przed rozpoczęciem gonitwy.

2. Jeżeli jeździec po zważeniu uległ wypadkowi, przewodniczący komisji technicznej może zezwolić, aby konia dosiadał inny jeździec tej samej kategorii.

3. Po zważeniu jeźdźców następuje ogłoszenie numerów koni, nazwisk jeźdźców i ich stwierdzonej wagi, w stosunku do wszystkich koni biorących udział w gonitwie.

§ 56.[Zgłoszenie sędziemu u wagi wagi jeźdźca] 1. Trener zgłasza sędziemu u wagi wagę jeźdźca stosowną do warunków gonitwy.

2. W przypadku pomyłki trener zgłaszający wagę sędziemu u wagi może sprostować ją do momentu sygnału oznaczającego zakończenie ważenia jeźdźców do danej gonitwy. Po upływie tego terminu należy zawiadomić o pomyłce komisję techniczną. Komisja techniczna w tym przypadku nie dopuszcza konia do udziału w gonitwie.

§ 57.[Zarzut wadliwości działania wagi] Jeżeli osoby zainteresowane nie podniosły zarzutu wadliwości działania wagi przed ukończeniem ważenia jeźdźców przed gonitwą, nie mogą tego uczynić przy ważeniu jeźdźców po gonitwie.

§ 59.[Start koni] 1. Od momentu wyjścia na bieżnię toru wyścigowego do chwili prawidłowego wystartowania konie pozostają w dyspozycji sędziego startera.

2. Start koni w gonitwie odbywa się za pomocą maszyny startowej lub za pomocą chorągiewki.

3. W gonitwach, w których używa się maszyny startowej:

1) na znak sędziego startera wszystkie konie podchodzą jednocześnie do maszyny startowej, przy czym w razie dużej liczby koni sędzia starter może zarządzić wcześniejsze wprowadzenie koni do maszyny startowej,

2) konie są wprowadzane do maszyny startowej w kolejności numerów startowych,

3) wprowadzenie do maszyny startowej odbywa się pod kontrolą sędziego startera, który może zastosować środki pomocnicze, w szczególności kaptur, pasy, bat,

4) sędzia starter w uzasadnionych przypadkach ma prawo zarządzić wprowadzenie konia do innego boksu startowego ze względu na bezpieczeństwo jeźdźca, konia lub pracowników obsługi,

5) na wprowadzenie koni do maszyny startowej przeznacza się 5 minut, a w uzasadnionych przypadkach do 10 minut,

6) w przypadku gdy koń nie daje się wprowadzić do maszyny startowej, sędzia starter zwalnia tego konia ze swojej dyspozycji,

7) sędzia starter uznaje start za nieważny w przypadku nieotwarcia się jakichkolwiek drzwiczek maszyny startowej, sygnalizując to głosem oraz podniesieniem chorągiewki.

4. W gonitwach, w których start odbywa się za pomocą chorągiewki, jeźdźcy powinni wyrównać szereg w odległości nie większej niż 15 metrów od linii startu, następnie podjechać stępem do miejsca startu i nie zatrzymując się, na znak startera, rozpocząć gonitwę.

§ 60.[Uznanie konia za zwolnionego z dyspozycji sędziego startera] Jeżeli w okresie od wyjścia koni na bieżnię toru wyścigowego do wprowadzenia ich do maszyny startowej, a w przypadku startu za pomocą chorągiewki - do momentu podejścia do linii startu, nastąpi jakakolwiek okoliczność uniemożliwiająca w ocenie komisji technicznej udział konia w gonitwie lub w wyniku której może zostać naruszona zasada równości szans, komisja techniczna może uznać konia za zwolnionego z dyspozycji sędziego startera.

§ 61.[Zwolnienie konia z dyspozycji przez sędziego startera] 1. Sędzia starter może zwolnić konia ze swojej dyspozycji:

1) jeżeli jeździec opóźnia podejście do maszyny startowej lub przeszkadza w dokonaniu szybkiego i prawidłowego startu,

2) w wypadku nagłego zachorowania jeźdźca lub konia,

3) w innych uzasadnionych przypadkach, po uprzednim zawiadomieniu komisji technicznej.

2. O zwolnieniu konia z dyspozycji sędzia starter zawiadamia komisję techniczną, w miarę możliwości przed rozpoczęciem gonitwy, nie później jednak niż bezpośrednio po jej zakończeniu.

3. Sędzia starter może pozostawić konia na starcie w przypadku rażącego naruszenia zasady równości szans.

§ 62.[Uznanie startu za nieważny] 1. Jeżeli sędzia starter stwierdził, że start nastąpił:

1) w sposób naruszający zasadę równych szans, w szczególności w przypadku, o którym mowa w § 59 ust. 3 pkt 7, lub

2) w przypadku awarii maszyny startowej albo

3) niezgodnie z § 59 ust. 4

– uznaje taki start za nieważny i głosem oraz podniesieniem chorągiewki daje sygnał osobie wyznaczonej przez organizatora wyścigów (kontrstarterowi), znajdującej się w odległości 80 metrów od linii startu, do zawrócenia koni na miejsce startu.

2. Kontrstarter, na sygnał, o którym mowa w ust. 1, przez podniesienie chorągiewki nakazuje jeźdźcom zawrócenie koni na miejsce startu.

3. W przypadku gdy konie miną kontrstartera i nie powrócą na miejsce startu, komisja techniczna uznaje te konie za zwolnione z dyspozycji sędziego startera.

§ 63.[Nieprawidłowości po starcie konia] 1. Konia, który nie wystartował lub wystartował, ale zatrzymał się lub zboczył z wyznaczonego toru gonitwy przed minięciem kontrstartera, uważa się za konia, który pozostał na starcie.

2. Konia, który po prawidłowym starcie minął kontrstartera, uważa się za konia, który uczestniczył w gonitwie w sposób ważny, nawet jeśli jej nie ukończył.

3. Konia, który prawidłowo wystartował, minął kontrstartera, zboczył z wyznaczonego toru gonitwy lub nie osiągnął celownika, uważa się za konia, który nie ukończył gonitwy.

4. Koń, który był w dyspozycji sędziego startera i nie wystartował, nie może uczestniczyć w gonitwie dla koni, które nie biegały.

§ 64.[Zasady postępowania w trakcie rozgrywania gonitwy] W trakcie rozgrywania gonitwy:

1) od momentu wystartowania do momentu minięcia kontrstartera konia należy prowadzić tym samym torem,

2) od momentu wystartowania do momentu minięcia celownika konie powinny biec galopem; w gonitwach z płotami i przeszkodami, w przypadku powrotu na trasę gonitwy, w szczególności w przypadku prób ponownego pokonania przeszkody po wyłamaniu, dopuszcza się zmianę galopu na inny chód,

3) jeźdźcy stosują taktykę, która umożliwia maksymalne wykorzystanie możliwości dosiadanych przez nich koni, w szczególności jeźdźcy nie mogą w żadnej fazie gonitwy, bez uzasadnionej przyczyny, wycofać dosiadanych koni oraz gwałtownie przyspieszać w początkowej i środkowej fazie gonitwy,

4) jeźdźcy prowadzą konie w taki sposób, aby:

a) nie przeszkadzać innym koniom, w szczególności przez ich potrącanie, przyciskanie do bandy i zajeżdżanie drogi,

b) nie odprowadzać konia na zewnątrz toru,

c) (uchylona),

5) (uchylony),

6) jeźdźcy nie mogą:

a) poganiać konia ręką,

b) uderzać konia wodzami,

c) płoszyć innego konia,

d) nadużywać bata w stosunku do dosiadanego konia,

e) uderzać konia w sposób, który może spowodować obrażenia,

f) uderzać konia batem, jeśli w wyniku tego koń nie przyspiesza, został pokonany lub z przewagą wygrywa gonitwę,

g) stwarzać innych sytuacji mogących narazić na niebezpieczeństwo jeźdźców i konie.

7) jeździec powinien wykazać poprawną taktycznie i technicznie jazdę,

8) w gonitwie z płotami i przeszkodami, po ominięciu płotu lub przeszkody (po wyłamaniu) lub odmowie skoku, jeździec powinien podjąć ponowną próbę pokonania płotu lub przeszkody; jeździec nie kontynuuje gonitwy w przypadku dwukrotnej odmowy skoku oraz w przypadku, gdy jeździec spadnie z konia lub koń się przewróci.

§ 65.[Sprawdzanie wagi po odbytej gonitwie] 1. Po odbytej gonitwie jeźdźcy powinni podjechać do wagi i tam osobiście rozsiodłać konia. Waga jeźdźca podlega po gonitwie ponownemu sprawdzeniu w obecności sędziego u wagi. Jeżeli wskutek wypadku jeździec nie może do wagi podjechać, należy go doprowadzić, a konia za zgodą komisji technicznej może rozsiodłać inna osoba.

2. Konie pozostają rozsiodłane u wagi do czasu sprawdzenia wagi wszystkich jeźdźców biorących udział w gonitwie. Jeźdźcy są obowiązani pozostać w miejscu ważenia do czasu zwolnienia ich przez sędziego u wagi.

3. O zakończeniu sprawdzania wagi i jej wynikach sędzia u wagi informuje niezwłocznie komisję techniczną.

§ 66.[Ustalenie wyniku gonitwy] 1. Kolejność, w jakiej konie mijają celownik, ustala sędzia u celownika, określając kolejne miejsca, jakie zajęły poszczególne konie, oraz odległość między nimi.

2. Dla ustalenia kolejności, w jakiej konie osiągnęły celownik, mogą być stosowane pomocnicze urządzenia techniczne, w szczególności fotokomórka oraz zapis przebiegu gonitwy na taśmie magnetowidowej.

3. Sędzia u celownika stwierdza ustalenia, o których mowa w ust. 1, w protokole, który niezwłocznie przekazuje komisji technicznej.

4. Ustalenia wyniku gonitwy dokonuje komisja techniczna na podstawie protokołu przekazanego przez sędziego u celownika, informacji, o których mowa w § 65 ust. 3, oraz na podstawie innych informacji dotyczących przebiegu gonitwy.

5. Jeżeli komisja techniczna ustali, że koń biorący udział w gonitwie był prowadzony przez jeźdźca w taki sposób, że przeszkadzał innemu koniowi, i w wyniku tego koń, któremu przeszkadzano, minął celownik po koniu, który przeszkadzał, komisja techniczna, ustalając wynik gonitwy, przesuwa konia, który przeszkadzał, na miejsce bezpośrednio po miejscu konia, któremu przeszkadzał.

6. Jeżeli komisja techniczna ustali, że koń biorący udział w gonitwie był prowadzony przez jeźdźca (powożącego) w taki sposób, że przeszkadzał kilku koniom, i w wyniku tego konie, którym przeszkadzano, minęły celownik po koniu, który przeszkadzał, komisja techniczna, ustalając wynik gonitwy, przesuwa konia, który przeszkadzał, na miejsce bezpośrednio po miejscu konia, któremu przeszkadzał i który zajął najbardziej odległe miejsce.

7. Od orzeczenia komisji technicznej w sprawach określonych w ust. 5 i 6 właścicielowi konia lub jeźdźcowi przysługuje prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej.

8. Wyniki gonitwy są podawane do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.

§ 68.[Uznanie gonitwy za nieważną] 1. Gonitwa jest nieważna, jeżeli:

1) żaden z koni biorących w niej udział nie spełnił warunków gonitwy,

2) wszystkie konie, mimo sygnału kontrstartera nie powróciły na miejsce startu,

3) wszystkie konie biorące udział w gonitwie zostały zdyskwalifikowane,

4) odbyła się na innym dystansie niż ustalono w warunkach gonitwy.

2. Od orzeczenia komisji technicznej o uznaniu gonitwy za nieważną właścicielowi konia przysługuje prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej.

§ 68b.[Start zaprzęgów] 1. Od chwili wjechania na bieżnię toru wyścigowego do chwili startu zaprzęgi pozostają w dyspozycji sędziego startera.

2. Przy starcie zabronione jest przeszkadzanie innemu zaprzęgowi lub dokonywanie czynności wpływających negatywnie na równe szanse wszystkich zaprzęgów.

3. Start zaprzęgów w gonitwie odbywa się za pomocą maszyny startowej (autostart) albo za pomocą chorągiewki (start wolny), z tym że start zaprzęgów w gonitwie przeprowadzanej w systemie handikapowym odbywa się tylko za pomocą chorągiewki.

§ 68c.[Zasady startu z maszyną startową i przy pomocy chorągiewki] 1. W gonitwach, w których używa się maszyny startowej:

1) zaprzęgi ustawia się za maszyną startową w kolejności numerów startowych od wewnętrznej strony bieżni toru wyścigowego,

2) zaprzęgi mogą startować maksymalnie w dwóch rzędach, przy czym zaprzęgi ustawia się w ten sposób, że w drugim rzędzie zaprzęgi zajmują co drugie pole,

3) maszyna startowa jest ustawiana w odległości do 350 metrów przed linią startu,

4) sędzia starter wydaje komendę „maszyna startowa jedzie do startu za 1 minutę”, po której zaprzęgi powinny ustawić się w odległości około 150 metrów za maszyną startową,

5) sędzia starter wydaje następnie komendę „gotów do startu”, po której maszyna startowa oraz ustawione za nią zaprzęgi rozpoczynają jazdę,

6) w odległości około 100 metrów przed linią startu zaprzęgi zajmują swoje pola startowe, z tym że zaprzęgi w drugim rzędzie ustawiają się bezpośrednio za pierwszym rzędem,

7) maszyna startowa podczas startu powinna osiągać prędkości:

a) 200 metrów przed linią startu – 30 km/h,

b) 100 metrów przed linią startu – 40 km/h,

c) na linii startu – 52 km/h,

8) po przekroczeniu linii startu maszyna startowa zwiększa prędkość, aby oddalić się od zaprzęgów i bezkolizyjnie zjechać na bok.

2. W gonitwach, w których start odbywa się za pomocą chorągiewki:

1) zaprzęgi ustawia się w kolejności numerów startowych,

2) zaprzęgi mogą startować w kilku rzędach, przy czym w gonitwach przeprowadzanych w systemie handikapowym zaprzęgi o różnych dystansach do pokonania rozstawia się w odległości co 20 metrów od linii startu,

3) sędzia starter wydaje komendę „do startu”, po której zaprzęgi jeden za drugim jadą najkrótszą drogą do miejsca startu,

4) sędzia starter wydaje następnie komendy: „start za pięć minut”, „start za dwie minuty” oraz „start za jedną minutę”, po wydaniu której zaprzęgi ustawiają się w jednej linii, zwrócone w kierunku linii startu, i rozpoczynają jazdę do linii startu,

5) start następuje po wydaniu komendy „trzy, dwa, jeden, start” i opuszczeniu czerwonej chorągiewki startowej,

6) za start równy uznaje się start, w którym pierwszy zaprzęg nie jest wysunięty w stosunku do pozostałych zaprzęgów w tym samym rzędzie o więcej niż połowę jego długości,

7) sędzia starter uznaje start za nieważny w przypadku, gdy po komendzie „start” zaprzęg stanie w poprzek toru, uniemożliwiając start innym zaprzęgom.

§ 68d.[Zwolnienie zaprzęgu z dyspozycji przez sędziego startera] 1. Sędzia starter może zwolnić zaprzęg ze swojej dyspozycji:

1) jeżeli zachowanie konia podczas startu stwarza niebezpieczeństwo dla innych zaprzęgów,

2) w przypadku dwukrotnego uniemożliwienia wykonania startu innym zaprzęgom.

2. Do zwalniania zaprzęgu z dyspozycji sędziego startera przepisy § 60 i 61 stosuje się odpowiednio.

§ 68e.[Uznanie startu za nieważny] Jeżeli sędzia starter stwierdził, że start nastąpił w sposób naruszający zasadę równych szans, w szczególności w przypadku, o którym mowa w § 68c ust. 2 pkt 7, lub w przypadku awarii maszyny startowej, uznaje taki start za nieważny i głosem oraz podniesieniem czerwonej chorągiewki daje sygnał kontrstarterowi do zawrócenia zaprzęgów na miejsce startu. Przepisy § 62 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 68f.[Zasady postępowania w trakcie rozgrywania gonitwy] 1. W trakcie rozgrywania gonitwy dla kłusaków:

1) od chwili wystartowania do chwili minięcia celownika konie powinny biec czystym kłusem (poruszanie do przodu następuje w takcie na dwa, przy diagonalnej kolejności kopyt),

2) powożący stosują taktykę, która umożliwia maksymalne wykorzystanie możliwości prowadzonych przez nich koni, w szczególności powożący nie mogą w żadnej fazie gonitwy, bez uzasadnionej przyczyny, wycofać zaprzęgów oraz gwałtownie przyspieszać w początkowej i środkowej fazie gonitwy; przy przejściu konia do chodu innego niż określony w pkt 1 powożący powinien wyjechać na zewnątrz toru i zwalniając, przywrócić konia do właściwego kłusu,

3) powożący prowadzą zaprzęgi w taki sposób, aby:

a) nie przeszkadzać innym zaprzęgom, w szczególności przez ich potrącanie, przepychanie, przyciskanie do bandy i zajeżdżanie drogi,

b) po wyprzedzeniu prowadzącego zaprzęgu zjechać na wewnętrzną stronę bieżni (pierwszy tor),

c) nie jechać środkiem bieżni, z wyjątkiem prostej finiszowej,

d) na prostej finiszowej zaprzęg nie mógł zmienić toru jazdy,

4) powożący nie mogą:

a) płoszyć innego konia,

b) uderzać konia batem w jednej gonitwie więcej niż pięć razy,

c) uderzać konia w sposób, który może spowodować obrażenia,

d) uderzać konia końcem lejców,

e) uderzać konia rękojeścią bata.

2. Dopuszcza się dwukrotne przejście konia w galop w danej gonitwie, z wyjątkiem przypadków określonych w § 68h ust. 1 pkt 1 lit. b, przy czym w czasie galopu zaprzęg powinien tracić dystans w stosunku do innych zaprzęgów.

3. Jeżeli przejście konia w galop następuje na prostej finiszowej, zaprzęg powinien bez zwalniania dojechać galopem do celownika.

§ 68g.[Ustalanie kolejności zaprzęgów] 1. Gonitwę wygrywa zaprzęg, którego koń jako pierwszy osiągnie celownik.

2. Po osiągnięciu celownika zaprzęg powinien stopniowo, na dystansie 150 metrów, zmniejszyć prędkość.

3. Do ustalania kolejności zaprzęgów oraz ogłaszania wyników gonitwy stosuje się odpowiednio przepisy § 66.

§ 68h.[Dyskwalifikacja zaprzęgu] 1. Zaprzęg, który brał udział w gonitwie, należy zdyskwalifikować w przypadku gdy:

1) koń z tego zaprzęgu:

a) był trenowany przez osobę nieposiadającą licencji,

b) przeszedł w danej gonitwie w galop na prostej finiszowej lub na innym odcinku, dłuższym niż 30 skoków galopu o długości około 3 m każdy (30 foule),

c) poruszał się w gonitwie chodem innym niż czysty kłus na odcinku dłuższym niż 30 foule,

d) nie został zapisany do gonitwy albo zapis został uznany za nieważny,

e) został z gonitwy wycofany,

f) otrzymał niedozwolone środki dopingujące,

g) przeszedł w galop po raz trzeci,

2) zaprzęg był prowadzony przez osobę nieposiadającą licencji,

3) zaprzęg uczestniczył w gonitwie, pomimo że został zwolniony z dyspozycji sędziego startera,

4) dystans zaprzęgu w gonitwie przeprowadzanej w systemie handikapowym był niezgodny z warunkami gonitwy,

5) zaprzęg lub koń z tego zaprzęgu nie spełniał warunków określonych dla danej gonitwy.

2. (uchylony).

3. Od orzeczenia komisji technicznej w sprawie dyskwalifikacji zaprzęgu właścicielowi konia przysługuje prawo złożenia odwołania do komisji odwoławczej.

§ 68i.[Uznanie gonitwy za nieważną] Do uznawania gonitwy za nieważną stosuje się odpowiednio przepisy § 68.

§ 70.[Forma zgłoszenia protestu] 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 protest składa się ustnie albo na piśmie przewodniczącemu komisji technicznej.

2. Uczestniczący w gonitwie jeździec (powożący) zapowiada protest sędziemu u celownika, wyjeżdżając z toru i podnosząc rękę, a następnie składa go ustnie sędziemu u wagi, a powożący – przewodniczącemu komisji technicznej.

3. Protest zgłoszony ustnie:

1) przez osoby inne niż jeździec (powożący), powinien być potwierdzony na piśmie najpóźniej przed upływem terminu do jego złożenia,

2) przez trenerów w sprawach określonych w § 69 ust. 1 pkt 3–7, powinien być potwierdzony na piśmie najpóźniej przed upływem godziny od chwili jego zgłoszenia.

4. Przyjmujący zgłoszenie protestu powinien, na żądanie zgłaszającego, wydać pisemne oświadczenie, że protest został zgłoszony w terminie.

§ 71.[Rozstrzyganie protestów] 1. Protesty rozstrzyga komisja techniczna, która przed powzięciem decyzji jest obowiązana wezwać osoby zainteresowane do udzielenia wyjaśnień.

2. Jeżeli protest nie zostanie uwzględniony, osobie, która go złożyła, przysługuje prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej.

§ 73.[Przeprowadzenie kontroli antydopingowej] 1. Przeprowadzenie kontroli antydopingowej zarządza komisja techniczna z własnej inicjatywy lub na wniosek:

1) sędziego technicznego,

2) właściciela konia,

3) trenera,

4) dyżurnego lekarza weterynarii, w przypadku kontroli dotyczącej koni,

5) dyżurnego lekarza medycyny, w przypadku kontroli dotyczącej jeźdźca,

6) kierownika stajni wyścigowej.

2. Pobierania krwi, wydaliny lub wydzieliny dokonuje odpowiednio dyżurny lekarz medycyny albo dyżurny lekarz weterynarii w obecności specjalnie do tego celu wyznaczonego przez komisję techniczną sędziego oraz trenera, w wyznaczonym do tego celu pomieszczeniu.

3. Przed przystąpieniem do pobrania krwi, wydaliny lub wydzieliny sędzia dokonuje ustalenia tożsamości jeźdźca (powożącego) lub identyfikacji konia.

4. Jeżeli jeździec (powożący) nie podda się kontroli antydopingowej, uważa się, że był pod wpływem niedozwolonego środka dopingującego.

§ 74.[Próbki do badań] 1. Z pobranej krwi, wydaliny lub wydzieliny sporządza się próbę, którą dzieli się na dwie próbki, zabezpieczając je w sposób uniemożliwiający ich naruszenie.

2. Próbki przesyła się niezwłocznie do laboratorium, o którym mowa w § 72 ust. 2, które przeprowadza badania jednej z nich, a drugą przechowuje w odpowiednich warunkach.

§ 75.[Protokół z przeprowadzonej kontroli antydopingowej] Z przeprowadzonej kontroli antydopingowej sporządza się protokół zawierający:

1) imię i nazwisko oraz adres jeźdźca (powożącego) lub opis konia,

2) imię i nazwisko oraz adres lekarza pobierającego krew, wydalinę lub wydzielinę oraz innych osób obecnych przy tej czynności,

3) czas i miejsce pobrania krwi, wydaliny lub wydzieliny oraz sporządzenia próbek,

4) podpisy:

a) lekarza pobierającego krew, wydalinę lub wydzielinę oraz

b) sędziego wyścigowego – członka komisji technicznej.

§ 76.[Informacja osób zainteresowanych o wyniku badań próbki] 1. Komisja techniczna informuje osoby zainteresowane o wyniku badania próbki niezwłocznie po otrzymaniu tego wyniku z laboratorium.

2. Osoby zainteresowane, które mają zastrzeżenia do wyniku badania próbki, mogą, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego wyniku, złożyć do komisji technicznej wniosek o przeprowadzenie badania drugiej próbki.

3. Badanie, o którym mowa w ust. 2, jest przeprowadzane w innym laboratorium, wybranym przez osobę składającą wniosek spośród określonych przez Prezesa laboratoriów, których wykaz podaje się do wiadomości poprzez wywieszenie w lokalach należących do toru wyścigowego.

4. W przypadku przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 2, o wyniku kontroli antydopingowej decyduje wynik tego badania.

§ 77.[Koszty przeprowadzenia kontroli antydopingowej] Koszty przeprowadzenia kontroli antydopingowej ponosi Klub, z tym że w przypadku gdy:

1) wniosek o przeprowadzenie kontroli złożył właściciel konia, kierownik stajni wyścigowej, trener lub jeździec (powożący), a wynik okazał się negatywny – koszty te ponosi odpowiednio osoba, która złożyła wniosek,

2) wynik kontroli jest pozytywny – koszty te ponosi odpowiednio jeździec (powożący) albo właściciel konia.

§ 78.[Niedozwolone środki dopingujące] Niedozwolonymi środkami dopingującymi dla jeźdźców (powożących) są uznane za dopingowe, na podstawie przepisów o kulturze fizycznej, środki farmakologiczne zaliczone do klas:

1) środki pobudzające (stymulanty),

2) narkotyczne środki przeciwbólowe (narkotyki),

3) środki anaboliczne (anaboliki):

a) steroidy anaboliczno-androgenne,

b) beta-2 adrenomimetyki (beta-2 agoniści),

4) środki moczopędne (diuretyki),

5) hormony peptydowe i glikoproteinowe oraz pokrewne.

2. Wykaz niedozwolonych środków dopingujących dla koni określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 80.[Osoby mogące przebywać na padoku i bieżni toru wyścigowego] 1. Na padoku mogą przebywać sędziowie, jeźdźcy, trenerzy i właściciele koni uczestniczących w danej gonitwie, osoby wyznaczone do prezentacji koni, dyżurni lekarze weterynarii i medycyny oraz osoby upoważnione przez organizatora wyścigów.

2. Na bieżni toru wyścigowego w trakcie rozgrywania gonitwy mogą przebywać wyłącznie sędziowie wyścigowi lub osoby wyznaczone przez organizatora wyścigów konnych.

§ 81.[Osoby mogące przebywać w miejscu wyznaczonym dla sędziego u wagi] 1. W pomieszczeniu lub miejscu wyznaczonym dla sędziego u wagi mogą przebywać jeźdźcy przygotowujący się do gonitwy oraz trenerzy, których konie biorą udział w gonitwie.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

§ 83.[Czyny niedozwolone podlegające karze upomnienia, nagany i karze pieniężnej] Kto:

1) zastosuje w gonitwie niedozwolone podkowy,

2) znieważa osoby spełniające czynności związane z przeprowadzaniem gonitw,

3) nie zgłasza przypadku zachorowania konia przed lub po gonitwie,

4) przy przebywaniu płotu lub przeszkody korzysta z obcej pomocy, takiej pomocy udziela lub udzielić poleca,

5) zgłosi oczywiście bezzasadny protest,

6) pomimo wezwania odmawia udzielenia wyjaśnień komisji technicznej

- podlega karze upomnienia albo nagany albo karze pieniężnej.

§ 84.[Czyny jeźdźców (powożących) zagrożone karą] Jeździec (powożący), który:

1) nie dokłada wszelkich starań, aby wygrać gonitwę lub przynajmniej zająć jak najlepsze miejsce,

2) przez niedbalstwo przeszkadza innemu koniowi lub zaprzęgowi w gonitwie, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans tego konia lub zaprzęgu,

3) odmawia, bez ważnego powodu, dosiadania (powożenia) konia w gonitwie,

4) przez niedbalstwo opóźnia start, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans konia lub zaprzęgu w gonitwie,

5) nie wykonuje poleceń sędziego startera,

6) wstrzymuje konia na starcie,

7) pozostaje na starcie albo bierze udział w gonitwie pomimo zwolnienia z dyspozycji startera dosiadanego przez niego konia lub prowadzonego zaprzęgu,

8) zmyli trasę w gonitwie,

9) nie rozsiodła konia po gonitwie lub nie zgłosi się do sędziego u wagi, lub oddali się z miejsca ważenia bez zezwolenia,

10) w gonitwie z płotami lub przeszkodami dokonuje skoków próbnych nienakazanych przez komisję techniczną

– podlega karze pieniężnej albo karze zawieszenia licencji na dosiadanie (powożenie) koni.

§ 85.[Czyny zagrożone karą upomnienia, nagany i pieniężną] 1. Kto:

1) zapisuje do gonitw z płotami lub przeszkodami konia źle skaczącego,

2) nie przygotuje się do gonitwy w czasie i w sposób określony w rozporządzeniu

- podlega karze upomnienia albo nagany.

2. Kto używa w gonitwach barw innych niż te, które zostały zarejestrowane

- podlega karze pieniężnej.

§ 87.[Czynności wyjaśniające] 1. W przypadku potrzeby przeprowadzenia czynności wyjaśniających w postępowaniu dyscyplinarnym, przewodniczący komisji technicznej wyznacza do tych czynności jednego z jej członków.

2. Prowadzący czynności wyjaśniające bada wszelkie okoliczności potrzebne do bezstronnego wyjaśnienia sprawy, jak również zbiera środki dowodowe, w szczególności przesłuchuje świadków, a w razie potrzeby korzysta z opinii biegłych.

3. Prowadzący czynności wyjaśniające sporządza protokół z przebiegu przesłuchania świadka. Protokół podpisuje prowadzący czynności wyjaśniające i świadek.

4. Prowadzący czynności wyjaśniające jest obowiązany umożliwić obwinionemu przed zakończeniem tych czynności sposobność wypowiedzenia się co do wszystkich zarzutów, jak również co do materiału dowodowego zebranego w sprawie. Okoliczności wskazane przez obwinionego, mające służyć odparciu zarzutu, powinien prowadzący czynności wyjaśniające sprawdzić w miarę możności, a zgłoszonych przez obwinionego świadków przesłuchać, jeżeli uzna, że zeznania tych świadków mogą mieć dla obrony obwinionego istotne znaczenie.

5. Odmowa obwinionego wypowiedzenia się w czasie przeprowadzania czynności wyjaśniających lub fizyczna niemożność przesłuchania go, trwająca do ukończenia dochodzenia, nie wstrzymuje dalszego toku sprawy.

6. Osoba ukarana karą pieniężną wpłaca kwotę pieniężną z tytułu orzeczonej kary na rzecz Klubu w terminie 14 dni od dnia ukarania.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 23 sierpnia 2001 r. (poz. 1006)

Załącznik nr 1

SZCZEGÓŁOWY SPOSÓB USTALANIA GRUP I HANDIKAPÓW

1. Ustala się dwa terminy przegrupowania koni:

1) na sezon wiosenny przed rozpoczęciem sezonu wyścigowego,

2) na sezon letni po dniu derby dla koni pełnej krwi angielskiej.

2. W przegrupowaniu na sezon wiosenny gonitwy pozagrupowe dzieli się na kategorie A i B, a grupowe - na I, II i III grupę.

3. Konie 3-letnie pełnej krwi angielskiej oraz 4-letnie konie arabskie czystej krwi zostają przegrupowane na zasadzie wygranych gonitw w roku ubiegłym w następujący sposób:

1) poza grupami w kategorii A pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii A,

2) poza grupami w kategorii B pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii B,

3) w I grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę I grupy lub gonitwę próbną,

4) w II grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę II grupy,

5) w III grupie znajdują się konie, które w ubiegłym roku nie wygrały gonitwy II grupy.

4. Konie 4-letnie i starsze pełnej krwi angielskiej oraz 5-letnie i starsze konie arabskie czystej krwi zostają przegrupowane na zasadzie wygranych gonitw w ubiegłym roku w następujący sposób:

1) poza grupami w kategorii A pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii A,

2) poza grupami w kategorii B pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę kategorii B,

3) w I grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę I grupy, będąc w I grupie lub kategorii B,

4) w II grupie pozostają konie, które w ubiegłym roku wygrały gonitwę II grupy, będąc w II grupie lub I grupie,

5) pozostałe konie zostają zakwalifikowane do III grupy,

6) koń, który nie wygrał w ubiegłym roku samodzielnie gonitwy, zostaje przesunięty o jedną grupę niżej,

7) koń pełnej krwi angielskiej oraz koń arabski czystej krwi, który wygrał sumę nagród równą lub wyższą od dwukrotnej wartości najniższej pierwszej nagrody kategorii A dla danej rasy, nie zostaje przegrupowany,

8) koń, który wygrał sumę nagród równą lub wyższą niż najwyższa pierwsza nagroda w kategorii B, nie może być przegrupowany niżej niż do II grupy, a koń, który wygrał sumę nagród równą lub wyższą niż podwójna najwyższa pierwsza nagroda w kategorii B, nie może być przegrupowany niżej niż do I grupy.

5. 3-letnie konie arabskie czystej krwi zaczynają biegać od dnia 1 maja w II grupie lub w gonitwach próbnych i do końca bieżącego roku będą przesuwać się w grupach zgodnie z wygranymi gonitwami. Zwycięzca w gonitwie próbnej (także łeb w łeb) zostaje przegrupowany do kategorii B.

6. Konie 2-letnie pełnej krwi angielskiej zaczynają biegać od dnia 1 czerwca w II grupie lub w gonitwach próbnych i do końca bieżącego roku będą przesuwać się w grupach zgodnie z wygranymi gonitwami. Zwycięzca gonitwy próbnej (także łeb w łeb) zostaje przegrupowany do kategorii B.

7. W przegrupowaniu koni na sezon letni konie 3-letnie i starsze pełnej krwi angielskiej oraz 4-letnie i starsze konie arabskie czystej krwi zostają przegrupowane na zasadzie wygranych nagród w sezonie wiosennym bieżącego roku w następujący sposób:

1) wszystkie konie zostają przesunięte o jedną grupę lub kategorię niżej, z wyjątkiem:

a) koni, które wygrały gonitwę kategorii A,

b) koni, które wygrały sumę nagród w wysokości najniższej pierwszej nagrody kategorii A dla danej rasy,

c) koni, które wygrały samodzielnie grupę lub kategorię niższą od tej, w której się znajdowały, z wyłączeniem koni kategorii A, które wygrały handikap grupowy,

2) podczas przegrupowania na sezon letni tworzy się IV grupę koni, które w sezonie wiosennym bieżącego roku nie wygrały gonitwy III grupy.

8. Konie 3-letnie i starsze pełnej krwi angielskiej oraz 4-letnie i starsze konie arabskie czystej krwi po wygraniu jednorazowo 125% najniższej pierwszej nagrody kategorii A dla danej rasy zostają przegrupowane co najmniej do kategorii B, a po wygraniu jednorazowo 250 % najniższej pierwszej nagrody kategorii A dla danej rasy – do kategorii A (nie dotyczy handikapów).

9. Wszystkie gonitwy handikapowe wygrane w kraju i w innym państwie bez względu na wysokość nagrody przesuwają konia o jedną grupę, z wyjątkiem koni kategorii A, które po wygraniu handikapu grupowego są traktowane jak konie, które wygrały grupę niżej. Przepis dotyczy koni wszystkich ras.

10. Handikap generalny jest prowadzony na bieżąco i ogłaszany w każdy poniedziałek przed dniem zapisów w siedzibie Klubu. Koń zostaje ujęty w handikapie generalnym przed sezonem, jeżeli był ujęty w handikapie generalnym po sezonie roku poprzedniego. Koń, który nie był ujęty w handikapie generalnym przed sezonem, zostanie w nim ujęty, jeżeli w bieżącym sezonie ukończył przynajmniej dwie gonitwy i nie został w żadnej z nich zdyskwalifikowany. Po dniu derby dla koni pełnej krwi angielskiej w handikapie generalnym zostaną ujęte tylko te konie, które w bieżącym sezonie ukończyły przynajmniej dwie gonitwy i nie zostały w żadnej z nich zdyskwalifikowane. Przy ustalaniu w handikapie generalnym wagi danego konia, który nie był w nim ujęty przed sezonem, nie uwzględnia się startów tego konia w innym państwie.

11. Jeżeli między ogłoszeniem wagi, jaką mają nieść poszczególne konie w gonitwie handikapowej, a chwilą ważenia jeźdźca do gonitwy, koń wygrał gonitwę, wówczas otrzymuje dodatkowo 2 kg nadwagi za każdą wygraną gonitwę.

12. Konie pełnej krwi angielskiej i arabskie czystej krwi, które były trenowane i biegały w innym państwie, zostają sklasyfikowane na podstawie wygranych nagród przeliczanych według kursu walut ustalonego przez Międzynarodowe Porozumienie Hodowli i Wyścigów dla danego roku, zwanego dalej „przelicznikiem MPHiW”, w następujący sposób:

1) w przypadku konia, który wygrał gonitwę, bierze się pod uwagę wartość nagrody,

2) w przypadku konia, który nie wygrał gonitwy, bierze się pod uwagę sumę wartości nagród za zajęte miejsca, jeżeli po przeliczeniu suma ta jest równa potrójnej wartości pierwszej nagrody przewidzianej dla gonitwy danej grupy,

3) koń, który biegał w kraju, dla którego nie podano przelicznika MPHiW, zostaje sklasyfikowany według jakości wygranych gonitw.

13. Jeżeli koń trenowany w kraju wygra nagrodę w innym państwie, to wartość jej zostaje przeliczona na podstawie kursu na dany rok zgodnie z przelicznikiem MPHiW, a koń zostaje przegrupowany zgodnie z przepisami na rok bieżący.

14. Konie 3-letnie ras półkrwi zaczynają biegać po dniu 1 marca systemem grupowym.

15. Konie 3-letnie ras półkrwi, które w rodowodzie do V pokolenia włącznie posiadają co najmniej 50% pełnej krwi angielskiej, rozpoczynają biegać wiosną każdego roku od II grupy; pozostałe 3-letnie konie półkrwi rozpoczynają biegać od III grupy.

16. Wszystkie 3-letnie konie ras półkrwi przesuwać się będą w grupach zgodnie z wygranymi gonitwami; gonitwy grupowe dzieli się na grupę I, II, III, zaś pozagrupowe na kategorię A i B.

17. Wygrane w gonitwach płaskich nie są zaliczane do gonitw z płotami oraz z przeszkodami i odwrotnie.

Załącznik nr 2

SKALA WAG NOSZONYCH PRZEZ KONIE

I. Skala wag w gonitwach płaskich

1. Wagi noszone obowiązujące w gonitwach dla koni pełnej krwi angielskiej i koni ras półkrwi:

1) 2-letnich do dnia 31 lipca - 56 kg, po dniu 31 lipca - 57 kg,

2) dla 2-letnich i starszych:

a) dla koni 2-letnich - 53 kg,

b) dla koni 3-letnich - 61 kg,

c) dla koni 4-letnich i starszych - 62 kg,

3) w gonitwach przeznaczonych wyłącznie dla koni 3-letnich na wszystkich dystansach i we wszystkich miesiącach obowiązuje waga 59 kg.

2. W innych gonitwach obowiązuje waga podana w poniższej tabeli:

3. 2-letnie klacze pełnej krwi angielskiej korzystają z 1 kg ulgi wagi.

4. Wałachy niosą wagę określoną dla ogierów.

5. Wagę, jaka obowiązuje w gonitwach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, stosuje się również wówczas, gdy do gonitwy nie zapisano koni któregokolwiek z roczników lub po zapisaniu wycofano z gonitwy konie któregokolwiek z roczników.

6. Ulgi wagi dla klaczy należy stosować również w przypadku, gdy do gonitwy przeznaczonej dla koni różnej płci zapisano wyłącznie klacze lub gdy wszystkie zapisane ogiery i wałachy wycofano.

7. W gonitwach przeznaczonych dla koni arabskich czystej krwi na wszystkich dystansach i we wszystkich miesiącach obowiązują następujące wagi noszone:

1) dla koni 3-letnich - 58 kg,

2) dla koni 4-letnich - 59 kg,

3) dla koni 5-letnich i starszych - 62 kg.

8. W gonitwach przeznaczonych dla koni 3-letnich i starszych arabskich czystej krwi konie 3-letnie korzystają z 4 kg ulgi wagi.

II. Skala wag w gonitwach z płotami

1. Wagi noszone w gonitwach z płotami dla koni pełnej krwi angielskiej i dla koni ras półkrwi: