Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118) zarządza się, co następuje:

§ 1.1. Osoba ubiegająca się o wydanie wizy repatriacyjnej jest obowiązana złożyć konsulowi właściwemu ze względu na miejsce jej zamieszkania:

1) wniosek o wydanie wizy repatriacyjnej, wypełniony w języku polskim,

2) dwie aktualne, wyraźne fotografie o wymiarach 5 cm x 4 cm, przedstawiające osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami,

3) dowody potwierdzające polskie pochodzenie, określone w art. 6 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji, zwanej dalej „ustawą",

4) inne dowody potwierdzające okoliczności podane we wniosku o wydanie wizy repatriacyjnej.

2. Osoba ubiegająca się o wydanie wizy repatriacyjnej przedstawia do wglądu ważny dokument paszportowy lub inny dokument urzędowy potwierdzający jej tożsamość. Konsul sporządza z tego dokumentu fotokopię i dołącza ją do wniosku o wydanie wizy repatriacyjnej.

3. W przypadku, w którym osoba ubiegająca się o wydanie wizy repatriacyjnej wykaże, że z przyczyn niezależnych od niej nie jest w stanie dostarczyć dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, konsul może podjąć działania w celu ich uzyskania od władz lub instytucji polskich oraz państwa urzędowania.

§ 2.Ustala się wzór formularza wniosku o wydanie wizy repatriacyjnej, który stanowi załącznik do rozporządzenia.

§ 3.Konsul na podstawie przedstawionych dokumentów i faktów ustalonych w trakcie rozmowy z osobą ubiegającą się o wydanie wizy repatriacyjnej oraz innych posiadanych informacji ocenia, czy warunki, o których mowa w art. 5 ustawy, są spełnione, i wydaje decyzję o uznaniu bądź odmowie uznania wnioskodawcy za osobę polskiego pochodzenia.

§ 4.Konsul przekazuje wniosek o wydanie wizy repatriacyjnej, wraz z decyzją o uznaniu wnioskodawcy za osobę polskiego pochodzenia w rozumieniu art. 5 ustawy, do ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w celu uzyskania zgody, o której mowa w art. 79 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 106, poz. 1118).

§ 5.1. W przypadku braku dowodu potwierdzającego warunki do osiedlenia się, określonego w art. 12 ustawy, konsul, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wydaje decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy repatriacyjnej, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

2. O wydaniu decyzji o przyrzeczeniu wydania wizy repatriacyjnej konsul informuje na piśmie ministra właściwego do spraw zagranicznych i ministra właściwego do spraw wewnętrznych, przekazując dane określone w art. 30 ust. 2 ustawy.

§ 6.1. Po uzyskaniu dowodu potwierdzającego warunki do osiedlenia się, konsul odbiera od osoby, która otrzymała decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy repatriacyjnej, oświadczenie na piśmie, że podane przez nią we wniosku o wydanie wizy repatriacyjnej informacje nie uległy zmianie.

2. W przypadku gdy dane, o których mowa w ust. 1, uległy zmianie, osoba, która otrzymała decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy repatriacyjnej, obowiązana jest złożyć konsulowi dokumenty potwierdzające zaistniałe zmiany.

§ 7.1. Konsul wydaje wizę repatriacyjną wnioskodawcy oraz osobom niepełnoletnim objętym wnioskiem, o których mowa w art. 7 ust.1 ustawy.

2. Wizę wydaje się poprzez wklejenie do dokumentu paszportowego wypełnionej, odpowiednio zabezpieczonej, naklejki samoprzylepnej na wolnej, przeznaczonej na ten cel stronie. Wizę oznacza się literą „R".

3. Konsul przesyła na piśmie informację o wydaniu wizy repatriacyjnej do ministra właściwego do spraw zagranicznych, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz właściwego wojewody, podając dane osoby, której ona dotyczy, oraz serię, numer i datę wydania wizy.

§ 8.1. W przypadku zaistnienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy, konsul zawiadamia o tym na piśmie ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

2. W przypadku uchylenia decyzji o przyrzeczeniu wydania wizy repatriacyjnej, minister właściwy do spraw zagranicznych zawiadamia o tym na piśmie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

§ 9.[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych
z dnia 15 marca 2001 r. (poz. 294)