§ 2.[1] 1. Na konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, zwanego dalej „konsultantem krajowym”, minister właściwy do spraw zdrowia powołuje wybraną przez siebie osobę, posiadającą tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, a w uzasadnionych przypadkach w dziedzinie pokrewnej.

2. Ta sama osoba może pełnić funkcję konsultanta krajowego tylko w jednej dziedzinie medycyny albo farmacji.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje konsultanta krajowego na czas nieokreślony.

4. W celu realizacji zadań związanych wyłącznie z obronnością kraju, minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek ministra właściwego do spraw obrony narodowej, powołuje konsultanta krajowego w dziedzinie lub dziedzinach medycyny związanych z realizacją tych zadań.

§ 3.1. [2] Wojewoda, w celu powołania konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, zwanego dalej „konsultantem wojewódzkim”, zwraca się do wybranej przez siebie osoby z propozycją pełnienia przez nią funkcji konsultanta wojewódzkiego w tej dziedzinie, a następnie przedstawia kandydaturę ministrowi właściwemu do spraw zdrowia celem wyrażenia opinii o kandydacie.

2. Kandydat na konsultanta wojewódzkiego powinien swoim podpisem potwierdzić zgodę na kandydowanie.

3. [3] (skreślony).

4. Kandydat na konsultanta wojewódzkiego powinien posiadać tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, a w uzasadnionych przypadkach - w dziedzinie pokrewnej.

5. Ta sama osoba może pełnić funkcję konsultanta wojewódzkiego tylko w jednej dziedzinie medycyny albo farmacji.

6. Konsultantem wojewódzkim może być także osoba, która pełni funkcję konsultanta wojewódzkiego w tej samej dziedzinie medycyny w innym województwie.

7. [4] Wojewoda, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, powołuje konsultanta wojewódzkiego na czas nieokreślony.

§ 3a.[5] Właściwy organ powołuje nowego konsultanta krajowego lub konsultanta wojewódzkiego, jeżeli:

1) dotychczasowy konsultant złoży wniosek o odwołanie go z pełnionej funkcji,

2) w ocenie tego organu, dotychczasowy konsultant nie realizuje powierzonych mu zadań i uprawnień lub zaistniały okoliczności uniemożliwiające ich wykonanie.

§ 4.1. Do zadań i uprawnień konsultanta krajowego, z zastrzeżeniem ust. 2, należy w szczególności:

1) sporządzanie corocznego raportu z realizacji zadań i uprawnień w zakresie obejmującym reprezentowaną przez konsultanta krajowego dziedzinę medycyny lub farmacji,

2) sporządzanie opinii o potrzebach kadrowych w danej dziedzinie medycyny albo farmacji na obszarze kraju na rok następny, w terminie do dnia 30 listopada każdego roku,

3) opiniowanie programów specjalizacji,

4) sporządzanie opinii dotyczącej realizacji kształcenia podyplomowego lekarzy, lekarzy stomatologów, pielęgniarek, położnych i farmaceutów, z uwzględnieniem w szczególności aktualnej wiedzy odpowiednio w danej dziedzinie medycyny lub farmacji,

5) wydawanie opinii i doradztwo w zakresie zadań realizowanych przez Centrum Egzaminów Medycznych [6],

6) opiniowanie wniosków zakładów opieki zdrowotnej, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, o wpisanie ich na prowadzoną przez niego listę jednostek organizacyjnych uprawnionych do prowadzenia specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów,

7) opiniowanie pod względem merytorycznym oraz celowościowym, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, projektów aktów prawnych mających zastosowanie w reprezentowanej przez konsultanta krajowego dziedzinie medycyny lub farmacji,

8) prowadzenie doradztwa w zakresie realizacji zadań wynikających z Narodowego Programu Zdrowia i innych programów polityki zdrowotnej,

9) wydawanie opinii o stosowanym postępowaniu diagnostycznym, leczniczym i pielęgnacyjnym w zakresie zgodności z aktualnym stanem wiedzy, z uwzględnieniem dostępności metod i środków,

10) opiniowanie wniosków, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, o skierowanie pacjenta do przeprowadzenia za granicą leczenia lub badań diagnostycznych.

2. Do zadań i uprawnień konsultanta krajowego, o którym mowa w 2 ust. 6, należy:

1) sporządzanie corocznego raportu z realizacji zadań, w celu wykonywania których został powołany,

2) sporządzanie opinii o potrzebach kadrowych w odpowiednich dziedzinach medycyny związanych z realizacją zadań istotnych dla obronności kraju na rok następny, w terminie do dnia 30 listopada każdego roku,

3) opiniowanie programów szkolenia podyplomowego związanego z realizacją zadań, o których mowa w pkt 2, oraz sposobu ich realizacji,

4) sporządzanie opinii dotyczącej poziomu kształcenia podyplomowego w dziedzinach medycyny związanych z realizacją zadań, o których mowa w pkt 2, z uwzględnieniem aktualnej wiedzy medycznej,

5) opiniowanie i doradztwo w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy stomatologów w odniesieniu do zadań, o których mowa w pkt 2,

6) opiniowanie pod względem merytorycznym oraz celowościowym projektów aktów prawnych obejmujących realizację zadań określonych w pkt 2,

7) opiniowanie, na wniosek ministra właściwego do spraw obrony narodowej, jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych związanych z realizacją zadań, o których mowa w pkt 2, w jednostkach przez niego utworzonych i nadzorowanych oraz w innych jednostkach ochrony zdrowia realizujących te zadania,

8) doradztwo w dostosowywaniu krajowych norm i standardów opieki zdrowotnej do zobowiązań wynikających z uczestnictwa Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych sojuszach obronnych,

9) doradztwo w zakresie realizacji medycznych celów Sił Zbrojnych, do których jest zobowiązana Rzeczpospolita Polska z racji uczestnictwa w sojuszu północnoatlantyckim.

§ 7.1. Konsultant krajowy w podstawowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów o specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów [7], konsultant krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa oraz konsultant krajowy w dziedzinie farmacji otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż dwunastokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za rok ubiegły, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

2. Konsultant krajowy w szczegółowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 [8], otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż 50% dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Konsultant wojewódzki w podstawowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 [9], konsultant wojewódzki w dziedzinie pielęgniarstwa oraz konsultant wojewódzki w dziedzinie farmacji otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż 50% dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.

4. Konsultant wojewódzki w szczegółowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 [10], otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż 30% dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.