Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2002-01-15 do 2002-11-29
Wersja archiwalna od 2002-01-15 do 2002-11-29
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 1 marca 2001 r.
w sprawie konsultantów krajowych i wojewódzkich
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2001 r., Nr 156, poz. 1830) Pokaż wszystkie zmiany
Na podstawie art. 66a ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 45) zarządza się, co następuje:
§ 1.Rozporządzenie określa:
1) tryb powoływania konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich,
2) szczegółowe zadania i uprawnienia konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich,
3) sposób finansowania zadań konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich,
4) zakres współpracy pomiędzy konsultantami krajowymi i konsultantami wojewódzkimi i organami, które utworzyły zakłady opieki zdrowotnej,
5) zakres współpracy pomiędzy konsultantem krajowym i konsultantem wojewódzkim.
§ 2.[1] 1. Na konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, zwanego dalej „konsultantem krajowym”, minister właściwy do spraw zdrowia powołuje wybraną przez siebie osobę, posiadającą tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, a w uzasadnionych przypadkach w dziedzinie pokrewnej.
2. Ta sama osoba może pełnić funkcję konsultanta krajowego tylko w jednej dziedzinie medycyny albo farmacji.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje konsultanta krajowego na czas nieokreślony.
4. W celu realizacji zadań związanych wyłącznie z obronnością kraju, minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek ministra właściwego do spraw obrony narodowej, powołuje konsultanta krajowego w dziedzinie lub dziedzinach medycyny związanych z realizacją tych zadań.
§ 3.1. [2] Wojewoda, w celu powołania konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, zwanego dalej „konsultantem wojewódzkim”, zwraca się do wybranej przez siebie osoby z propozycją pełnienia przez nią funkcji konsultanta wojewódzkiego w tej dziedzinie, a następnie przedstawia kandydaturę ministrowi właściwemu do spraw zdrowia celem wyrażenia opinii o kandydacie.
2. Kandydat na konsultanta wojewódzkiego powinien swoim podpisem potwierdzić zgodę na kandydowanie.
3. [3] (skreślony).
4. Kandydat na konsultanta wojewódzkiego powinien posiadać tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, a w uzasadnionych przypadkach - w dziedzinie pokrewnej.
5. Ta sama osoba może pełnić funkcję konsultanta wojewódzkiego tylko w jednej dziedzinie medycyny albo farmacji.
6. Konsultantem wojewódzkim może być także osoba, która pełni funkcję konsultanta wojewódzkiego w tej samej dziedzinie medycyny w innym województwie.
7. [4] Wojewoda, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, powołuje konsultanta wojewódzkiego na czas nieokreślony.
§ 3a.[5] Właściwy organ powołuje nowego konsultanta krajowego lub konsultanta wojewódzkiego, jeżeli:
1) dotychczasowy konsultant złoży wniosek o odwołanie go z pełnionej funkcji,
2) w ocenie tego organu, dotychczasowy konsultant nie realizuje powierzonych mu zadań i uprawnień lub zaistniały okoliczności uniemożliwiające ich wykonanie.
§ 4.1. Do zadań i uprawnień konsultanta krajowego, z zastrzeżeniem ust. 2, należy w szczególności:
1) sporządzanie corocznego raportu z realizacji zadań i uprawnień w zakresie obejmującym reprezentowaną przez konsultanta krajowego dziedzinę medycyny lub farmacji,
2) sporządzanie opinii o potrzebach kadrowych w danej dziedzinie medycyny albo farmacji na obszarze kraju na rok następny, w terminie do dnia 30 listopada każdego roku,
3) opiniowanie programów specjalizacji,
4) sporządzanie opinii dotyczącej realizacji kształcenia podyplomowego lekarzy, lekarzy stomatologów, pielęgniarek, położnych i farmaceutów, z uwzględnieniem w szczególności aktualnej wiedzy odpowiednio w danej dziedzinie medycyny lub farmacji,
5) wydawanie opinii i doradztwo w zakresie zadań realizowanych przez Centrum Egzaminów Medycznych [6],
6) opiniowanie wniosków zakładów opieki zdrowotnej, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, o wpisanie ich na prowadzoną przez niego listę jednostek organizacyjnych uprawnionych do prowadzenia specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów,
7) opiniowanie pod względem merytorycznym oraz celowościowym, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, projektów aktów prawnych mających zastosowanie w reprezentowanej przez konsultanta krajowego dziedzinie medycyny lub farmacji,
8) prowadzenie doradztwa w zakresie realizacji zadań wynikających z Narodowego Programu Zdrowia i innych programów polityki zdrowotnej,
9) wydawanie opinii o stosowanym postępowaniu diagnostycznym, leczniczym i pielęgnacyjnym w zakresie zgodności z aktualnym stanem wiedzy, z uwzględnieniem dostępności metod i środków,
10) opiniowanie wniosków, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, o skierowanie pacjenta do przeprowadzenia za granicą leczenia lub badań diagnostycznych.
2. Do zadań i uprawnień konsultanta krajowego, o którym mowa w 2 ust. 6, należy:
1) sporządzanie corocznego raportu z realizacji zadań, w celu wykonywania których został powołany,
2) sporządzanie opinii o potrzebach kadrowych w odpowiednich dziedzinach medycyny związanych z realizacją zadań istotnych dla obronności kraju na rok następny, w terminie do dnia 30 listopada każdego roku,
3) opiniowanie programów szkolenia podyplomowego związanego z realizacją zadań, o których mowa w pkt 2, oraz sposobu ich realizacji,
4) sporządzanie opinii dotyczącej poziomu kształcenia podyplomowego w dziedzinach medycyny związanych z realizacją zadań, o których mowa w pkt 2, z uwzględnieniem aktualnej wiedzy medycznej,
5) opiniowanie i doradztwo w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy stomatologów w odniesieniu do zadań, o których mowa w pkt 2,
6) opiniowanie pod względem merytorycznym oraz celowościowym projektów aktów prawnych obejmujących realizację zadań określonych w pkt 2,
7) opiniowanie, na wniosek ministra właściwego do spraw obrony narodowej, jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych związanych z realizacją zadań, o których mowa w pkt 2, w jednostkach przez niego utworzonych i nadzorowanych oraz w innych jednostkach ochrony zdrowia realizujących te zadania,
8) doradztwo w dostosowywaniu krajowych norm i standardów opieki zdrowotnej do zobowiązań wynikających z uczestnictwa Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych sojuszach obronnych,
9) doradztwo w zakresie realizacji medycznych celów Sił Zbrojnych, do których jest zobowiązana Rzeczpospolita Polska z racji uczestnictwa w sojuszu północnoatlantyckim.
§ 5.Do zadań i uprawnień konsultanta wojewódzkiego należy w szczególności:
1) sporządzanie corocznego raportu z realizacji zadań i uprawnień w zakresie obejmującym reprezentowaną przez konsultanta wojewódzkiego dziedzinę medycyny lub farmacji,
2) sporządzanie opinii o potrzebach kadrowych w danej dziedzinie medycyny albo farmacji na obszarze województwa na rok następny, w terminie do dnia 31 października każdego roku,
3) sporządzanie opinii, na wniosek wojewody, dotyczącej realizacji kształcenia podyplomowego lekarzy, lekarzy stomatologów, pielęgniarek, położnych i farmaceutów na obszarze województwa, z uwzględnieniem w szczególności aktualnej wiedzy odpowiednio w danej dziedzinie medycyny lub farmacji,
4) wydawanie opinii o stosowanym postępowaniu diagnostycznym i leczniczym w zakresie zgodności z aktualnym stanem wiedzy z uwzględnieniem dostępności metod i środków,
5) występowanie do okręgowych rad właściwych samorządów zawodowych z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych przez osoby wykonujące zawód medyczny,
6) wydawanie, na wniosek wojewody, opinii o spełnianiu przez zakład opieki zdrowotnej warunków do udzielania świadczeń zdrowotnych w danej dziedzinie medycyny,
7) wydawanie, na wniosek wojewody, opinii na podstawie dokumentacji z przeprowadzonej kontroli zakładu opieki zdrowotnej, o spełnianiu przez ten zakład warunków do prowadzenia stażu podyplomowego lekarzy, lekarzy stomatologów, pielęgniarek, położnych i farmaceutów, a także sposobu realizacji stażu oraz poziomu udzielanych świadczeń zdrowotnych przez osoby wykonujące zawód medyczny zatrudnione w tym zakładzie.
§ 6.Minister właściwy do spraw zdrowia z konsultantem krajowym oraz wojewoda z konsultantem wojewódzkim zawiera do dnia 31 grudnia poprzedniego roku na rok następny umowę cywilnoprawną, która obejmuje w szczególności;
1) rodzaj realizowanych zadań oraz wydatki ponoszone na ich realizację,
2) obowiązek sporządzania rocznego sprawozdania z wykonanych zadań,
3) wysokość wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy oraz sposób jego wypłaty,
4) rodzaje informacji oraz sposoby i terminy ich przekazywania wynikające z realizacji umowy,
5) postanowienia dotyczące okoliczności uzasadniających wcześniejsze wygaśnięcie lub rozwiązanie umowy oraz trybu rozwiązania,
6) sposób, rodzaj i zakres prowadzenia przez konsultanta dokumentacji niezbędnej do realizacji zadań określonych w umowie.
§ 7.1. Konsultant krajowy w podstawowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów o specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów [7], konsultant krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa oraz konsultant krajowy w dziedzinie farmacji otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż dwunastokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za rok ubiegły, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
2. Konsultant krajowy w szczegółowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 [8], otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż 50% dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Konsultant wojewódzki w podstawowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 [9], konsultant wojewódzki w dziedzinie pielęgniarstwa oraz konsultant wojewódzki w dziedzinie farmacji otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż 50% dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
4. Konsultant wojewódzki w szczegółowej dziedzinie medycyny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 [10], otrzymuje wynagrodzenie roczne w wysokości nie wyższej niż 30% dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
§ 8.1. Konsultant krajowy i konsultanci wojewódzcy w danej dziedzinie medycyny lub farmacji tworzą zespół współpracujący, w szczególności w zakresie zadań określonych w § 4 i 5.
2. Konsultant krajowy, o którym mowa w § 2 ust. 1, sprawuje funkcję przewodniczącego zespołu, o którym mowa w ust. 1.
3. Konsultant krajowy zwołuje co najmniej raz w roku posiedzenie zespołu, o którym mowa w ust. 1, powiadamiając konsultantów wojewódzkich o terminie, miejscu i przedmiocie posiedzenia co najmniej 2 tygodnie przed jego terminem.
4. Konsultant wojewódzki jest zobowiązany do udzielania konsultantowi krajowemu, o którym mowa w § 2 ust. 1, informacji i opinii niezbędnych do realizacji zadań określonych w rozporządzeniu.
§ 9.1. Konsultant wojewódzki składa właściwemu wojewodzie oraz właściwemu konsultantowi krajowemu roczny raport, o którym mowa w § 5 pkt 1, w terminie do dnia 15 lutego za rok poprzedni.
2. Konsultant krajowy składa ministrowi właściwemu do spraw zdrowia roczny raport, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1, w terminie do dnia 31 marca za rok poprzedni.
§ 10.Z konsultantami krajowymi i wojewódzkimi powołanymi w 2001 r. umowę na realizację zadań, o których mowa w § 4 i 5, zawiera się na okres do dnia 31 grudnia 2001 r.
§ 11.Powołani przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia konsultanci krajowi i konsultanci wojewódzcy pełnią swoją funkcję do czasu powołania konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich w trybie określonym w rozporządzeniu, jednak nie dłużej niż do dnia 20 września 2001 r.
§ 12.[11] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
[1] § 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[2] § 3 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[3] § 3 ust. 3 skreślony przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[4] § 3 ust. 7 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[5] § 3a dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[6] § 4 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[7] § 7 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[8] § 7 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[9] § 7 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[10] § 7 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
[11] Rozporządzenie wchodzi w życie
