Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa tryb postępowania przy wpisywaniu i skreślaniu zabytków z rejestru zabytków oraz sposób prowadzenia tego rejestru i centralnej ewidencji dóbr kultury, z uwzględnieniem prowadzonej przez zarządy gmin ewidencji dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków, znajdujących się na terenie ich działania.

§ 2.Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) konserwator - właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków,

2) rejestr - rejestr zabytków znajdujących się na terenie województwa,

3) księga - księgę rejestru zabytków.

§ 3.1. Rejestr prowadzony jest w formie odrębnych ksiąg, o wymiarach 46 x 30 cm, posiadających 200 kart, z wydrukowanym kolejnym numerem strony, oznaczonych literami:

1) A - dla zabytków nieruchomych,

2) B - dla zabytków ruchomych,

3) C - dla zabytków archeologicznych.

2. Wzory ksiąg, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.

3. Dla każdej księgi prowadzi się alfabetyczny skorowidz miejscowości z wykazem zabytków znajdujących się na ich terenie.

§ 4.1. Księga zawiera następujące rubryki:

1) numer rejestru,

2) wpis do rejestru,

3) przedmiot ochrony,

4) zakres ochrony,

5) miejsce położenia lub przechowywania zabytku,

6) numer księgi wieczystej dla zabytków nieruchomych i archeologicznych,

7) numer katastru nieruchomości dla zabytków nieruchomych i archeologicznych,

8) właściciel zabytku,

9) użytkownik zabytku,

10) skreślenie z rejestru,

11) uwagi.

2. W księdze należy, przy użyciu czarnego atramentu, wpisać w rubrykach:

1) numer rejestru - numer kolejny pozycji w księdze rejestru, pod którą wpisany jest zabytek,

2) wpis do rejestru - oznaczenie organu, który wydał decyzję w postępowaniu o wpisanie do rejestru, datę wydania decyzji i jej numer,

3) przedmiot ochrony - rodzaj i nazwę własną zabytku,

4) zakres ochrony - treść rozstrzygnięcia podjętego w decyzji,

5) miejsce położenia lub przechowywania zabytku - adres miejsca położenia lub przechowywania zabytku, z podaniem nazwy miejscowości, nazwy ulicy i numeru posesji, oraz nazwę gminy i powiatu,

6) numer księgi wieczystej - numer księgi wieczystej, o ile księga taka została założona dla zabytku nieruchomego,

7) numer katastru nieruchomości - numer katastru nieruchomości lub numer ewidencji gruntów i budynków do czasu przekształcenia jej w kataster nieruchomości,

8) właściciel zabytku - imię, nazwisko i adres osoby fizycznej lub nazwę i siedzibę z adresem osoby prawnej, będącej właścicielem zabytku bądź użytkownikiem wieczystym gruntu wpisanego do rejestru w dniu, w którym decyzja stała się ostateczna, a w przypadku współwłasności - dane wszystkich współwłaścicieli; w razie zmiany danych odpowiednio właściciela lub współwłaściciela bądź użytkownika wieczystego - w rubryce umieszcza się adnotację odsyłającą do zbioru dokumentów zabytku,

9) użytkownik zabytku - imię, nazwisko i adres osoby fizycznej lub nazwę i siedzibę z adresem osoby prawnej, będącej użytkownikiem zabytku w dniu, kiedy decyzja stała się ostateczna, a w przypadku współużytkowania - dane wszystkich współużytkowników; w razie zmiany danych użytkownika lub użytkowników - w rubryce umieszcza się adnotacje odsyłające do zbioru dokumentów zabytku,

10) skreślenie z rejestru - oznaczenie organu, datę i numer decyzji o skreśleniu zabytku z rejestru,

11) uwagi - inne dane dotyczące zabytku, w tym informacje o przeniesieniu wpisu z poprzedniej księgi.

3. Poszczególne wpisy w księdze oddziela się, wykonaną czarnym atramentem, poziomą linią przechodzącą przez wszystkie rubryki.

§ 5.1. Konserwator dokonuje wpisu w księdze, jeżeli decyzja o wpisaniu dobra kultury do rejestru stała się ostateczna.

2. Niezależnie od doręczenia stronom postępowania decyzji i pouczenia o skutkach wpisu do rejestru, konserwator przesyła odpis decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru do Ośrodka Dokumentacji Zabytków i do zarządu gminy, na terenie której znajduje się zabytek, w przypadku gdy gmina nie jest stroną tego postępowania.

3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru oraz decyzji o skreśleniu zabytku z rejestru, wydanych przez Generalnego Konserwatora Zabytków, z tym że odpis takich decyzji przesyła się także konserwatorowi, w celu dokonania przez niego właściwych wpisów w księdze.

§ 6.1. Dla każdego zabytku prowadzi się zbiór dokumentów zabytku, w którym każdy dokument oznaczony jest odpowiednim numerem rejestru.

2. Zbiór dokumentów zabytku zawiera w szczególności kartę ewidencyjną zabytku oraz dokumentację prawną, konserwatorską, historyczną, ikonograficzną i inwentaryzacyjną.

3. Jeżeli konserwator prowadzi oddzielne zbiory dokumentacji konserwatorskiej, historycznej, ikonograficznej lub inwentaryzacyjnej, w zbiorze dokumentów zabytku powinien znaleźć się odsyłacz do tych zbiorów.

4. W przypadku skreślenia zabytku z rejestru, zbiór jego dokumentów jest przechowywany na podstawie odrębnych przepisów w archiwum zakładowym konserwatora.

§ 7.1. Skreślenie zabytku z rejestru odnotowuje się w księdze w rubryce „skreślenie z rejestru", a następnie cały wpis przekreśla linią, przy użyciu czerwonego atramentu, biegnącą od lewego górnego narożnika rubryki „numer rejestru" do prawego dolnego narożnika rubryki „skreślenie z rejestru".

2. W przypadku gdy w księdze dokonano omyłkowego wpisu lub postępowanie w sprawie wpisu do rejestru zostało umorzone na skutek uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji przez właściwy organ lub na podstawie orzeczenia sądu, cały wpis przekreśla się linią, przy użyciu zielonego atramentu, biegnącą od lewego górnego narożnika rubryki „numer rejestru" do prawego dolnego narożnika rubryki „skreślenie z rejestru".

§ 8.Jeżeli dokonano częściowego skreślenia zabytku z rejestru, w rubryce „zakres ochrony", przy użyciu niebieskiego atramentu, odnotowuje się przedmiot skreślenia wraz z podaniem oznaczenia organu, daty i numeru decyzji o tym skreśleniu.

§ 9.1. Zabytek ruchomy, którego nowe miejsce przechowywania znajduje się na stałe w innym województwie, zostaje przeniesiony do rejestru tego województwa.

2. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, odnotowuje się w księdze, w której zabytek był wpisany, w rubryce „miejsce położenia lub przechowywania zabytku".

3. Jeżeli zabytek ruchomy został czasowo przeniesiony poza granice województwa, konserwator czyni odpowiednią wzmiankę w księdze w rubryce „miejsce położenia lub przechowywania zabytku".

§ 10.1. Centralną ewidencję dóbr kultury stanowią karty ewidencyjne dóbr kultury opracowywane przez konserwatora i karty adresowe dóbr kultury zakładane przez zarządy gmin na potrzeby prowadzonych przez nie ewidencji dóbr kultury.

2. W przypadku gdy dobro kultury wpisane do rejestru nie posiada karty ewidencyjnej, do zbioru, o którym mowa w ust. 1, włącza się odpis decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru.

3. Centralna ewidencja dóbr kultury nie obejmuje dóbr kultury znajdujących się w muzeach i bibliotekach oraz dóbr kultury wchodzących w skład narodowego zasobu archiwalnego.

4. Centralną ewidencję dóbr kultury prowadzi Ośrodek Dokumentacji Zabytków.

5. Ośrodek Dokumentacji Zabytków opracowuje komputerowe systemy informacyjne o dobrach kultury objętych centralną ewidencją dóbr kultury.

§ 11.1. Karta ewidencyjna powinna w szczególności zawierać dane umożliwiające określenie dobra kultury, jego miejsce położenia lub przechowywania, zwięzły opis cech i wartości kulturowych wraz z dokumentacją fotograficzną oraz dokumentacją pomiarową, a także wskazanie właściciela i użytkownika tego dobra kultury.

2. Karta ewidencyjna nieruchomego i archeologicznego dobra kultury powinna zawierać ponadto jego dokumentację rysunkową wykonaną w skali pozwalającej na umieszczenie rysunku na karcie.

3. Kartę ewidencyjną sporządza się przynajmniej w 2 egzemplarzach, z których jeden przekazywany jest do Ośrodka Dokumentacji Zabytków.

4. Karta adresowa powinna zawierać dane umożliwiające identyfikację dobra kultury oraz miejsce jego położenia lub przechowywania.

5. Kartę adresową sporządza się przynajmniej w 3 egzemplarzach, z których jeden przekazywany jest do Ośrodka Dokumentacji Zabytków, a drugi - do konserwatora.

6. Karty ewidencyjne i karty adresowe obiektów, które przestały być dobrem kultury, zostają wyłączone z centralnej ewidencji dóbr kultury i są przechowywane na podstawie odrębnych przepisów w archiwum zakładowym Ośrodka Dokumentacji Zabytków.

7. W przypadku gdy dobro kultury, znajdujące się w ewidencji dóbr kultury prowadzonej przez zarząd gminy, zostanie wpisane do rejestru, karta adresowa zostaje wyłączona z tej ewidencji i jest przechowywana, na podstawie odrębnych przepisów, w archiwum zakładowym gminy.

§ 12.Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia:

1) dotychczas wykonane karty ewidencyjne stają się kartami ewidencyjnymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia,

2) dotychczas wykonane przez Ośrodek Dokumentacji Zabytków i konserwatora karty adresowe dóbr kultury stają się dokumentacją pomocniczą Ośrodka Dokumentacji Zabytków i konserwatora.

§ 13.W terminie 3 miesięcy do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia konserwatorzy przekażą zarządom właściwych gmin wykazy dóbr kultury, znajdujące się na terenie ich działania.

§ 14.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
z dnia 6 września 2000 r. (poz. 965)