Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150) zarządza się, co następuje:

§ 1.Uznaje się za pomnik historii „Bochnię - kopalnię soli”, położoną pod miastem Bochnia w województwie małopolskim.

§ 2.Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie, ze względu na wyjątkowość układu przestrzennego, wartość techniczną, walory przyrodnicze oraz całkowitą autentyczność, kopalni soli jako obiektu górniczego, czynnego nieprzerwanie od połowy XIII wieku, którego wyrobiska górnicze i urządzenia techniczne w pełni obrazują rozwój sztuki górniczej na przestrzeni wieków.

§ 3.1. Wyrobiska kopalni objęte ochroną obejmują dziewięć poziomów eksploatacyjnych położonych na głębokościach od 70 m do 289 m. Wyrobiska te, obejmujące łącznie około 60 km chodników i komór, rozciągają się na długości 3,5 km wzdłuż osi W-E i na szerokości maksymalnej 250 m wzdłuż osi N-S i wchodzą w całości w skład następujących poziomów:

poziom l - Danielowiec,

poziom II - Sobieski,

poziom III - Wernier,

poziom IV - August,

poziom V - Lobkowicz,

poziom VI - Sienkiewicz,

poziom VII - Błagaj-Stanetti,

poziom VIII - Podmoście,

poziom IX - Gołuchowski.

2. Mapa „Bochni - kopalni soli” stanowi załącznik do rozporządzenia

§ 4.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 26 września 2000 r. (poz. 938)