§ 5.1. Żołnierzowi, powołanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej albo odbycia nadterminowej zasadniczej służby wojskowej przed dniem Święta Wojska Polskiego w danym roku kalendarzowym, nagrodę roczną przyznaje się, jeżeli okres od dnia powołania do końca lipca tego roku wynosi nie mniej niż trzy miesiące. W takim przypadku nagrodę roczną oblicza się w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy przypadających od dnia powołania żołnierza do końca danego roku kalendarzowego.

2. [1] Nagrodę roczną w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy pełnienia zawodowej służby wojskowej lub odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej pełnionej w jednostkach wojskowych w danym roku kalendarzowym przyznaje się również żołnierzowi, który:

1) do końca lipca danego roku kalendarzowego został zwolniony:

a) z zawodowej służby wojskowej lub nadterminowej zasadniczej służby wojskowej albo przeniesiony w stan nieczynny bez prawa do uposażenia,

b) ze stanowiska służbowego w jednostce wojskowej i wyznaczony do pełnienia służby w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej,

c) ze stanowiska służbowego w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej,

2) wrócił ze stanu nieczynnego.

2a. [2] Dla celów obliczenia nagrody rocznej w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c, jeżeli żołnierz nadal pełni służbę w jednostkach wojskowych, oraz w pkt 2, przyjmuje się również okres od dnia wypłaty żołnierzowi nagrody rocznej do końca danego roku kalendarzowego.

3. Nagroda roczna za jeden miesiąc wynosi 1/12 jej wysokości wynikającej z § 3 ust. 2. Miesiąc, za który żołnierzowi wypłacono uposażenie w pełnej wysokości, traktuje się jako miesiąc pełny. [3]

4. [4] W przypadkach, o których mowa w:

1) ust. 2 pkt 1, nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w dniu zwolnienia lub przeniesienia żołnierza, przyjmując za podstawę jej obliczenia uposażenie należne żołnierzowi w dniu zwolnienia lub przeniesienia,

2) ust. 2 pkt 2, jeżeli żołnierz wrócił ze stanu nieczynnego po dniu Święta Wojska Polskiego, nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w terminie czternastu dni od dnia, w którym żołnierz powrócił ze stanu nieczynnego, przyjmując za podstawę jej obliczenia uposażenie należne żołnierzowi w dniu wypłaty tej nagrody.

§ 6.1. Żołnierzowi może być przyznana nagroda roczna w wysokości wynikającej z § 3 ust. 2 lub § 5 ust. 1 i 2, zmniejszonej do 50%, w przypadku:

1) skazania żołnierza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone w § 3 ust. 1 pkt 2, ścigane z oskarżenia publicznego,

2) prawomocnego warunkowego umorzenia postępowania karnego prowadzonego przeciwko żołnierzowi, warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności lub aresztu wojskowego albo odstąpienia przez sąd od wymierzenia mu kary,

3) otrzymania przez żołnierza niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej, jeżeli nie stanowiła ona podstawy zwolnienia go z czynnej służby wojskowej,

4) uzyskania przez żołnierza ogólnej oceny niedostatecznej z kontroli lub inspekcji przeprowadzonej w jednostce wojskowej, w której pełni on czynną służbę wojskową,

5) [5] nieusprawiedliwionej nieobecności żołnierza w służbie do dwóch dni.

2. Przy podejmowaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności:

1) bieżącą ocenę wykonywania przez żołnierza zadań służbowych,

2) przyczyny nagannego zachowania żołnierza,

3) rodzaj i skutki popełnionego przez żołnierza przestępstwa oraz treść prawomocnego orzeczenia właściwego organu w tej sprawie,

4) ukaranie żołnierza za wykroczenie, w tym jego rodzaj i skutki oraz rodzaj i wymiar orzeczonej za nie kary,

5) [6] (skreślony).

§ 6a.[7] W przypadkach, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2-4 i § 6 ust. 1, przy podejmowaniu decyzji w sprawie nagrody rocznej uwzględnia się zdarzenia zaistniałe w okresie od ostatniego terminu wypłaty takiej nagrody.

§ 13.[8] (skreślony).

§ 15.1. Zapomogę przyznaje się w celu umożliwienia przezwyciężenia żołnierzowi i jego rodzinie trudnej sytuacji życiowej, której nie jest on w stanie pokonać wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia, w szczególności, jeżeli żołnierz poniósł koszty lub straty stanowiące znaczny uszczerbek materialny dla niego lub jego rodziny.

2. [9] Żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową albo przeszkolenie wojskowe oraz pełniącemu służbę kandydacką może być również przyznana zapomoga w celu zakupu biletu na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego.

§ 16.[10] 1. W przypadku żołnierzy zawodowych oraz żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową, pierwszeństwo w przyznaniu zapomogi, o której mowa w § 15 ust. 1, przysługuje żołnierzom, których średni miesięczny dochód na osobę w rodzinie w okresie trzech miesięcy kalendarzowych poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie zapomogi lub dzień przyznania zapomogi przez dowódcę z urzędu nie przekracza kwoty 50% uposażenia bazowego żołnierzy nieobjętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.

2. Średni miesięczny dochód na osobę w rodzinie żołnierza, o którym mowa w ust. 1, określa się, uwzględniając dochody przyjmowane dla celów ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskane przez żołnierza, jego małżonka oraz osoby, o których mowa w § 17 ust. 3, pomniejszone o składki na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

§ 17.1. [11] Żołnierzowi zawodowemu oraz żołnierzowi odbywającemu nadterminową zasadniczą służbę wojskową przyznaje się dopłatę do zorganizowanego wypoczynku w formie kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z leczeniem, albo pobytu na leczeniu sanatoryjnym dziecka żołnierza.

2. [12] Wysokość dopłaty, o której mowa w ust. 1, ustala się w zależności od miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie żołnierza, uzyskanego w okresie trzech miesięcy kalendarzowych poprzedzających dzień wniesienia opłaty:

- z tym że cena skierowania przyjęta dla celów ustalenia wysokości dopłaty nie może być wyższa niż 115% kwoty uposażenia bazowego żołnierzy nieobjętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, w dniu rozpoczęcia turnusu. Dla celów ustalenia średniego miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie żołnierza stosuje się § 16 ust. 2.

3. [13] Dopłatę, o której mowa w ust. 1, przyznaje się nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym na każde dziecko własne żołnierza, dziecko jego małżonka, dziecko przysposobione lub dziecko przyjęte na wychowanie, które w dniu 1 stycznia danego roku kalendarzowego nie przekroczyło osiemnastego roku życia albo przed osiągnięciem pełnoletności stało się niepełnosprawne w stopniu znacznym.

4. [14] Wypłata dopłaty następuje na wniosek żołnierza, do którego dołącza się dowód poniesionej opłaty za skierowanie na turnus, potwierdzenie przez organizatora pobytu dziecka na wypoczynku lub na leczeniu sanatoryjnym oraz dokumenty potwierdzające wysokość dochodów uzyskanych przez osoby, o których mowa w § 16 ust. 2, z tym że dochodów uzyskanych w jednostce wojskowej dokonującej wypłaty dopłaty nie dokumentuje się.

5. [15] Na wniosek żołnierza, umotywowany trudną sytuacją materialną rodziny, należna kwota dopłaty może zostać wypłacona zaliczkowo przed wniesieniem opłaty, o której mowa w ust. 4. W takim przypadku żołnierz zobowiązany jest po zakończeniu wypoczynku przedstawić dowód poniesienia opłaty oraz zaświadczenie organizatora pobytu dziecka, o których mowa w ust. 4. W razie rezygnacji z wypoczynku otrzymana kwota zaliczki podlega zwrotowi.

6. W razie zbiegu uprawnień do dopłaty, o której mowa w ust. 1, obojga małżonków będących żołnierzami, dopłatę przyznaje się tylko jednemu z nich.

§ 18.1. Żołnierzowi zawodowemu oraz żołnierzowi odbywającemu nadterminową zasadniczą służbę wojskową przyznaje się również dopłatę do turnusu rehabilitacyjnego dziecka żołnierza.

2. Wysokość dopłaty, o której mowa w ust. 1, wynosi 80% poniesionych kosztów, z tym że dopłata ta nie może być wyższa niż 150% kwoty uposażenia bazowego, o której mowa w § 17 ust. 2.

3. [16] Dopłatę, o której mowa w ust. 1, przyznaje się na osobę wymienioną w § 17 ust. 3, która posiada aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub grupie inwalidzkiej albo przyznany zasiłek pielęgnacyjny, nie częściej niż dwa razy w roku. Do wypłacenia dopłaty stosuje się odpowiednio przepisy § 17 ust. 4-6.

§ 19.1. Do przyznawania zapomóg, o których mowa w § 15 i 16, stosuje się odpowiednio przepisy § 12-14, z tym że:

1) zapomogę przyznaje dowódca jednostki wojskowej z własnej inicjatywy lub na wniosek przełożonego żołnierza,

2) zapomoga może być przyznana również na uzasadniony wniosek zainteresowanego żołnierza lub członka jego rodziny,

3) w przypadku żołnierza, w stosunku do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie, że przyznana zapomoga zostanie wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, zapomoga może być przyznana w formie niepieniężnej albo wypłacona bezpośrednio do rąk członka rodziny żołnierza lub osoby faktycznie sprawującej opiekę nad członkiem rodziny żołnierza.

2. [17] Dopłatę, o której mowa w § 17 i 18, przyznaje i wypłaca dowódca jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, z tym że w przypadku tego dowódcy, dopłatę przyznaje jego bezpośredni przełożony.

§ 20a.[18] Żołnierzowi wyznaczonemu na stanowisko służbowe w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej zapomogi, o których mowa w § 15 i 16, przyznaje organ wojskowy, któremu podlega on z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej, natomiast dopłaty, o których mowa w § 17 i 18, przyznaje i wypłaca dowódca jednostki wojskowej, na której zaopatrzenie żołnierz został przydzielony.