Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984 oraz z 1999 r. Nr 47, poz. 461) zarządza się, co następuje:

§ 1.Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w stacjonarnych telefonicznych sieciach telekomunikacyjnych użytku publicznego oraz w wydzielonych stacjonarnych telefonicznych sieciach telekomunikacyjnych użytku publicznego mogą być zakładane i używane wyłącznie cyfrowe systemy telekomunikacyjne: komutacyjne lub teletransmisyjne międzycentralowe, spełniające wymagania techniczne i eksploatacyjne określone w:

1) odrębnych przepisach,

2) dokumentach normalizacyjnych ustanowionych przez europejskie lub międzynarodowe organizacje normalizacyjne, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, jeżeli wymagania te nie są sprzeczne z wymaganiami określonymi w przepisach, o których mowa w pkt 1.

§ 2.Systemy telekomunikacyjne, założone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, które nie spełniają wymagań, o których mowa w § 1, mogą być używane do upływu terminów określonych w świadectwach homologacji albo do chwili technicznego zużycia urządzeń wchodzących w skład systemu.

§ 3.Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 31 maja 1993 r. w sprawie określenia systemów telekomunikacyjnych, zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 302 i z 1997 r. Nr 47, poz. 309).

§ 4.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.