Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2003-08-13 do 2008-01-11
Wersja archiwalna od 2003-08-13 do 2008-01-11
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 21 stycznia 2000 r.
w sprawie zakładów aktywności zawodowej
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2003 r., Nr 132, poz. 1129)
Na podstawie art. 29 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280) zarządza się, co następuje:
§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady, tryb i warunki tworzenia, finansowania i działania zakładów aktywności zawodowej, w tym czas pracy i rehabilitacji osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2) stosunek liczby osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności do innych pracowników, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej,
3) zasady tworzenia i wykorzystywania zakładowego funduszu aktywności,
4) cele, na które mogą być przeznaczone dochody z działalności zakładu aktywności zawodowej.
§ 2.[Zakłady aktywności zawodowej] 1. Zakład aktywności zawodowej, zwany dalej „zakładem”, tworzy się celem zatrudnienia osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, a także poprzez rehabilitację zawodową i społeczną, przygotowania ich do życia w otwartym środowisku oraz pomocy w realizacji pełnego, niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia na miarę ich indywidualnych możliwości.
2. Stosunek osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności do innych pracowników zatrudnionych w zakładzie w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi:
1) 2,5 do 1, jeżeli zakład prowadzi działalność wytwórczą,
2) 3,0 do 1, jeżeli zakład prowadzi działalność usługową,
3) [1] 2,75 do 1, jeżeli zakład prowadzi działalność wytwórczą i usługową.
§ 3.[Wniosek o dofinansowanie] [2] 1. Powiat, gmina oraz fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, której statutowym zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych, zwana dalej „organizatorem”, składa we właściwej jednostce organizacyjnej samorządu województwa wniosek o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej „Funduszem”, kosztów utworzenia i działania zakładu.
2. Wniosek powinien zawierać:
1) nazwę i siedzibę organizatora,
2) status prawny i podstawę działania,
3) statut organizatora określający cele i sposoby działania na rzecz osób niepełnosprawnych,
4) adres zakładu oraz tytuł prawny do lokalu,
5) proponowaną liczbę niepełnosprawnych pracowników zakładu wraz z opisem ich niepełnosprawności i rodzaju proponowanej aktywności zawodowej,
6) plan działalności gospodarczej oraz program przysposobienia społeczno-zawodowego,
7) proponowaną wysokość podstawowego wynagrodzenia osób niepełnosprawnych, wyrażoną jako wskaźnik procentowy najniższego wynagrodzenia,
8) proponowaną obsadę etatową zakładu, z wyszczególnieniem liczby stanowisk i wymaganych kwalifikacji personelu, oraz wyliczone na tej podstawie proporcje, o których mowa w § 2 ust. 2,
9) preliminarz kosztów utworzenia zakładu, z uwzględnieniem podziału na poszczególne rodzaje kosztów, o których mowa w § 6,
10) preliminarz kosztów działalności obsługowo-rehabilitacyjnej zakładu, z podziałem na poszczególne rodzaje kosztów, o których mowa w § 7,
11) plan pomieszczeń zakładu oraz opis przeznaczenia obiektów i lokali, z uwzględnieniem ich dostosowania do potrzeb i możliwości pracowników oraz rodzajów ich niepełnosprawności,
12) projekt statutu i regulaminu zakładu oraz regulaminu zakładowego funduszu aktywności.
3. W przypadku stwierdzenia braków w złożonym przez organizatora wniosku, wzywa się go do ich uzupełnienia w terminie 14 dni od daty doręczenia. Nieuzupełnienie tych braków powoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.
4. Kompletny wniosek przedkładany jest staroście, który w ciągu 14 dni wydaje opinię.
5. Po uzyskaniu pozytywnej opinii starosty wniosek podlega rozpatrzeniu pod względem prawidłowości planowanych kosztów utworzenia i działania zakładu, z uwzględnieniem w szczególności:
1) wysokości środków Funduszu w danym roku,
2) liczby osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności zarejestrowanych w powiatowym urzędzie pracy,
3) wkładu finansowego organizatora w kosztach utworzenia i działalności zakładu.
6. W terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii starosty powiadamia się organizatora o sposobie rozpatrzenia wniosku, a następnie w przypadku pozytywnego jego rozpatrzenia - w terminie 30 dni - prowadzi się z organizatorem negocjacje w przedmiocie warunków umowy i wysokości dofinansowania ze środków Funduszu.
7. Po zakończeniu negocjacji strony zawierają umowę określającą w szczególności:
1) wysokość i termin przekazania środków Funduszu przeznaczonych na utworzenie zakładu, z podziałem na poszczególne rodzaje kosztów,
2) wysokość i sposób przekazywania środków Funduszu przeznaczonych na działalność obsługowo-rehabilitacyjną zakładu do końca roku kalendarzowego, z podziałem na poszczególne rodzaje kosztów,
3) warunki renegocjacji umowy,
4) termin, w jakim musi być zawarta umowa ubezpieczenia wyposażenia i środków trwałych dofinansowywanych ze środków Funduszu.
8. Preliminarz kosztów działalności obsługowo-rehabilitacyjnej zakładu na rok następny organizator składa we właściwej jednostce organizacyjnej samorządu województwa do dnia 30 września roku poprzedzającego rok, którego preliminarz dotyczy.
9. Strony umowy, nie później niż do dnia 15 października, corocznie określają, w formie aneksu do umowy, wysokość środków Funduszu na działalność obsługowo-rehabilitacyjną zakładu w roku następnym z uwzględnieniem podziału na poszczególne rodzaje kosztów dofinansowywanych ze środków Funduszu.
10. Umowę, o której mowa w ust. 7, zawiera się na okres posiadania przez dany zakład statusu zakładu aktywności zawodowej.
11. Po utworzeniu zakładu organizator składa do Państwowej Inspekcji Pracy wniosek o stwierdzenie okoliczności, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej „ustawą”.
12. Po stwierdzeniu przez Państwową Inspekcję Pracy spełniania okoliczności, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy, organizator składa do wojewody wniosek o przyznanie statusu zakładu aktywności zawodowej wraz z kompletem dokumentów potwierdzających spełnianie warunków określonych w art. 29 ustawy.
13. Po otrzymaniu decyzji o przyznaniu statusu zakładu aktywności zawodowej organizator składa jej kopię we właściwej jednostce organizacyjnej samorządu województwa wraz z wnioskiem o uruchomienie środków Funduszu przeznaczonych na dofinansowanie kosztów działania zakładu, zgodnie z zawartą umową, o której mowa w ust. 7.
14. W przypadku odmowy przyznania statusu zakładu aktywności zawodowej, organizator zwraca niezwłocznie środki otrzymane z Funduszu zgodnie z umową, o której mowa w ust. 7.
§ 4.[3] (uchylony).
§ 5.[4] (uchylony).
§ 6.[Koszty tworzenia zakładu] W ramach kosztów utworzenia zakładu ze środków Funduszu może być finansowane:
1) przystosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych pomieszczeń produkcyjnych i przeznaczonych na rehabilitację,
2) zakup urządzeń i sprzętu rehabilitacyjnego,
3) wyposażenie pomieszczeń produkcyjnych oraz przygotowanie stanowisk pracy, w tym zakup maszyn i urządzeń niezbędnych do prowadzenia produkcji lub świadczenia usług,
4) zakup surowców, materiałów i narzędzi potrzebnych do rozruchu działalności gospodarczej,
5) zakup środków transportu.
§ 7.[Koszty działalności zakładu] 1. Ze środków Funduszu mogą być finansowane następujące koszty działalności obsługowo-rehabilitacyjnej zakładu:
1) dofinansowanie uzyskiwanego z pracy w działalności gospodarczej zakładu wynagrodzenia osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, do wysokości 100% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w odrębnych przepisach, w proporcji do określonej w ich umowie o pracę części wymiaru czasu pracy określonego w ustawie,
2) wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w działalności obsługowo-rehabilitacyjnej,
3) koszty materiałów, energii, usług materialnych, usług niematerialnych i innych niezbędnych do realizacji rehabilitacji i obsługi,
4) koszty transportu i dowozu osób niepełnosprawnych,
5) koszty szkoleń osób niepełnosprawnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i przygotowaniem ich do pracy na otwartym rynku pracy,
6) należne od pracownika i pracodawcy składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od pracowników, naliczone od kwot wynagrodzeń wymienionych w pkt 1 i 2,
7) odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych lub wypłaty świadczeń urlopowych, dokonywane na podstawie odrębnych przepisów.
2. Do kosztów działalności gospodarczej zakładu realizowanej przez osoby zaliczone do znacznego stopnia niepełnosprawności, finansowanych ze sprzedaży wyrobów i usług, zalicza się:
1) wynagrodzenie osób niepełnosprawnych za wykonaną pracę, obliczane na podstawie ustalonego w procedurze przyznawania statusu zakładu wskaźnika podstawowego wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 7,
2) koszty materiałów, energii, usług materialnych i usług niematerialnych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej.
§ 8.[5] (uchylony).
§ 9.[Przekazywanie i wydatkowanie środków Funduszu] [6] 1. Środki Funduszu, o których mowa w § 3 ust. 8, są przekazywane na rachunek bankowy organizatora zgodnie z umową, o której mowa w § 3 ust 7, w ratach półrocznych, jednak nie później niż do 5 dnia miesiąca rozpoczynającego półrocze.
2. Organizator prowadzi wydzieloną ewidencję analityczną dla działalności zakładu, według planu kont uzgodnionego w umowie.
3. Organizator przekazuje właściwej jednostce organizacyjnej samorządu województwa informacje o wydatkowanych środkach Funduszu w okresach kwartalnych, nie później niż do 5 dnia miesiąca rozpoczynającego następny kwartał, na formularzu uzgodnionym w umowie.
4. Organizator składa we właściwej jednostce organizacyjnej samorządu województwa pełne rozlicznie rocznego wykorzystania środków Funduszu oraz ich merytoryczne uzasadnienie, w terminie do dnia 31 marca następnego roku.
5. Organizator udostępnia na żądanie właściwej jednostki organizacyjnej samorządu województwa do wglądu bilans rocznej działalności zakładu.
6. Po zatwierdzeniu rocznego rozliczenia wykorzystania przyznanych środków Funduszu właściwa jednostka organizacyjna samorządu województwa może dokonać korekty wysokości środków na rok następny.
§ 10.[Czas pracy niepełnosprawnych] 1. Czas pracy zatrudnionych w zakładzie osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności wynosi co najmniej 0,55 wymiaru czasu pracy określonego w ustawie.
2. Wymiar czasu pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności może być na wniosek zespołu programowego, o którym mowa w § 12, zwiększony do wysokości 0,8 wymiaru czasu pracy określonego w ustawie.
§ 11.[Zajęcia rehabilitacyjne] Czas trwania zajęć rehabilitacyjnych dla zatrudnionych osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności wynosi nie mniej niż 60 minut dziennie, a na wniosek służb rehabilitacyjnych zakładu - nie więcej niż 120 minut dziennie.
§ 12.[Zespół programowy] 1. Kierownik zakładu tworzy zespół programowy, w którego skład powołuje pracowników działalności rehabilitacyjno-obsługowej.
2. Zespół programowy opracowuje, a kierownik zakładu zatwierdza, program rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, określający:
1) zakres i metody opanowania przez osoby niepełnosprawne sprawności niezbędnych w pracy,
2) zakres dostosowania technologii z określeniem rodzajów czynności i oprzyrządowania stanowisk pracy przystosowanych do indywidualnych możliwości niepełnosprawnych pracowników,
3) zakres i metody przewidywanej poprawy u zatrudnionych osób niepełnosprawnych sprawności psychofizycznych, zaradności osobistej i funkcjonowania społecznego w społeczeństwie.
3. Zespół programowy określa możliwości i umiejętności pracownika niepełnosprawnego zaliczonego do znacznego stopnia niepełnosprawności oraz opracowuje, z udziałem osoby niepełnosprawnej, indywidualny program rehabilitacji, służący osiągnięciu optymalnego poziomu uczestnictwa tej osoby w życiu społecznym i zawodowym, przedstawiając go do zatwierdzenia kierownikowi zakładu.
4. Kierownik zakładu, przy pomocy zespołu programowego, dokonuje okresowo, nie rzadziej niż raz do roku, oceny efektów rehabilitacji oraz sprawności zawodowej i społecznej niepełnosprawnych pracowników, a także w miarę potrzeb koryguje programy, o których mowa w ust. 2 i 3.
5. W stosunku do pracowników zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, którzy osiągnęli odpowiedni poziom sprawności społecznej i zawodowej, kierownik zakładu przy pomocy zespołu programowego oraz z udziałem tych pracowników dokonuje oceny możliwości i opracowuje plan zatrudnienia ich u innego pracodawcy.
6. Na podstawie planu, o którym mowa w ust. 5, kierownik zakładu wspiera zatrudnioną osobę zaliczoną do znacznego stopnia niepełnosprawności w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca pracy, współpracując w tym zakresie z właściwym dla miejsca zamieszkania pracownika starostą.
§ 13.[Plan działalności gospodarczej] 1. Kierownik zakładu opracowuje corocznie plan działalności gospodarczej zatwierdzony przez organizatora, zawierający w szczególności:
1) określenie rodzaju działalności wytwórczej lub usługowej dostosowanej do możliwości i umiejętności zatrudnionych osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2) projekt technologii z określeniem czynności i oprzyrządowania stanowisk pracy, stosownie do potrzeb zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności,
3) plan sprzedaży,
4) plan ekonomiczny działalności gospodarczej.
2. Zakład zapewnia warunki do pełnej realizacji programów, o których mowa w § 12 ust. 2 i 3, oraz planu, o którym mowa w ust. 1.
3. Kierownik zakładu jest zobowiązany do prowadzenia dokumentacji dotyczącej realizacji planu i programów, o których mowa w ust. 2.
§ 14.[Fundusz aktywności] 1. Zakładowy fundusz aktywności, zwany dalej „funduszem aktywności”, tworzy się ze środków, o których mowa w art. 31 ust. 4 ustawy.
2. Organizator zakładu obowiązany jest do prowadzenia:
1) [7] ewidencji środków funduszu aktywności,
2) rachunku bankowego dla wyodrębnionych środków funduszu aktywności.
§ 15.[Dysponowanie środkami funduszu aktywności] Środki funduszu aktywności przeznaczone są na następujące rodzaje wydatków:
1) usprawnienie i dodatkowe oprzyrządowanie stanowisk pracy, wspomagające samodzielne funkcjonowanie osób niepełnosprawnych w zakładzie pracy,
2) zakup sprzętu i wyposażenia pomagającego osobie niepełnosprawnej w samodzielnym życiu i uczestnictwie w życiu społecznym w lokalnym środowisku,
3) pomoc w przygotowaniu osób niepełnosprawnych do pracy poza zakładem i wyrównaniu ich szans w nowym miejscu pracy,
4) pomoc w przygotowaniu, budowie, remoncie i wyposażeniu indywidualnych i zbiorowych form mieszkalnictwa chronionego dla osób niepełnosprawnych, które nie znajdują oparcia we własnej rodzinie lub podejmują świadome decyzje dotyczące samodzielnego życia,
5) rekreację i uczestnictwo osób niepełnosprawnych w życiu kulturalnym,
6) pomoc w zaspokajaniu innych potrzeb zatrudnionych osób niepełnosprawnych.
§ 16.[Regulamin funduszu aktywności] 1. Organizator opracowuje i zatwierdza regulamin funduszu aktywności, określający w szczególności tryb i zasady przeznaczania środków na wydatki, o których mowa w § 15.
2. Środki funduszu aktywności przeznaczone na poprawę warunków pracy nie mogą przekraczać 30% rocznych wpływów tego funduszu.
3. Środki przeznaczone na wydatki, o których mowa w § 15 pkt 2, 4 i 6, na realizację indywidualnych projektów wsparcia osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie, w formie bezpośrednich zakupów lub nieoprocentowanych pożyczek, umarzanych po całkowitej realizacji projektu, mogą być wydatkowane na podstawie projektu opracowanego przez kierownika zakładu i zaakceptowanego przez jego organizatora.
§ 17.[Wejście w życie] [8] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
[1] § 2 ust. 2 pkt 3 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[2] § 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[3] § 4 uchylony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[4] § 5 uchylony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[5] § 8 uchylony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[6] § 9 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[7] § 14 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. Nr 132, poz. 1229). Zmiana weszła w życie 13 sierpnia 2003 r.
[8] Rozporządzenie wchodzi w życie 15 lutego 2000 r.
