Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:

§ 1.W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego (Dz. U. Nr 14, poz. 129 i Nr 60, poz. 642) wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:

„w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego.”;

2) w § 1:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Ustala się podstawę programową:

1) wychowania przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia.”,

2) kształcenia ogólnego dla:

a) sześcioletnich szkół podstawowych i gimnazjów, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

b) szkół ponadpodstawowych, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia.”,

b) w ust. 2 wyrazy „w ust. 1 pkt 2” zastępuje się wyrazami „w ust. 1 pkt 2 lit. b)”;

3) dodaje się nowy załącznik nr 1 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia;

4) dotychczasowe załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują odpowiednio oznaczenie jako załączniki nr 2 i 3.

§ 2.[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 1 grudnia 1999 r. (poz. 18)

Załącznik nr 1

PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO DLA PRZEDSZKOLI I ODDZIAŁÓW PRZEDSZKOLNYCH W SZKOŁACH PODSTAWOWYCH

Wychowanie przedszkolne obejmuje wspomaganie rozwoju i wczesną edukację dzieci od trzeciego roku życia do rozpoczęcia nauki w klasie pierwszej sześcioletniej szkoły podstawowej.

Wychowanie przedszkolne organizowane jest w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych.

Placówki przedszkolne zapewniają opiekę, wychowanie i uczenie się w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa. Tworzą warunki umożliwiające dziecku osiągnięcie „gotowości szkolnej”.

Wobec rodziny (opiekunów) placówki przedszkolne pełnią funkcję doradczą i wspierającą działania wychowawcze:

- pomagają w rozpoznawaniu możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu wczesnej interwencji specjalistycznej,

- informują na bieżąco o postępach dziecka,

- uzgadniają wspólnie z rodzicami kierunki i zakres zadań realizowanych w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych.

Celem wychowania przedszkolnego jest wspomaganie i ukierunkowywanie rozwoju dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno-kulturowym i przyrodniczym.

Wynikające z powyższego celu zadania, dostosowane do potrzeb i możliwości rozwojowych dziecka, nauczyciel realizuje w ramach określonych obszarów edukacyjnych.

I. Poznawanie i rozumienie siebie i świata

1. Budzenie zaciekawienia otaczającym światem poprzez prowokowanie pytań i dostarczanie radości odkrywania.

2. Organizowanie działań umożliwiających poznawanie wielowymiarowości człowieka (postrzegam, myślę, czuję, działam).

3. Organizowanie sytuacji pozwalających na poznanie możliwości własnych dziecka i innych ludzi, np. wynikających ze zróżnicowania płci, wieku, stanu zdrowia i doświadczenia.

4. Tworzenie sytuacji doskonalących pamięć, zdolność kojarzenia, umiejętność skupienia uwagi na rzeczach i osobach.

5. Dostrzeganie i opisywanie różnic, podobieństw i relacji między przedmiotami i zjawiskami. Stwarzanie okazji do porządkowania, klasyfikowania i liczenia.

6. Odczytywanie sensu i przeznaczenia rzeczy.

7. Wzbudzanie zainteresowań obrazem (ilustracją) i tekstem.

8. Poznawanie, stosowanie, tworzenie symboli i znaków.

9. Tworzenie warunków do doświadczeń językowych w zakresie reprezentatywnej i komunikatywnej funkcji języka (ze szczególnym uwzględnieniem nabywania i rozwijania umiejętności czytania i pisania).

10. Przekazywanie wiedzy o zdrowym stylu życia, ocenianie zachowań służących i zagrażających zdrowiu.

11. Wykorzystywanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości:

a) przyrodniczej poprzez obserwowanie, eksperymentowanie, odkrywanie,

b) społeczno-kulturowej poprzez poznawanie zasad organizacji życia społecznego, tradycji rodzinnej, regionalnej, narodowej oraz poznanie dziel kultury,

c) technicznej poprzez obserwowanie, manipulowanie oraz przekształcanie przedmiotów lub zmianę ich ułożenia w przestrzeni i czasie.

II. Nabywanie umiejętności poprzez działanie

1. Wspieranie samodzielnych działań dziecka.

2. Umożliwianie dziecku dokonywania wyborów i przeżywania pozytywnych efektów własnych działań.

3. Pomaganie dziecku w dostrzeganiu problemów, planowaniu i realizowaniu zadań.

4. Umożliwianie poznawania i stosowania różnych sposobów rozwiązywania zadań.

5. Kształtowanie nawyków higienicznych i zachowań prozdrowotnych oraz proekologicznych.

6. Uczenie zasad postępowania warunkujących bezpieczeństwo dziecka.

7. Tworzenie warunków sprzyjających spontanicznej i zorganizowanej aktywności ruchowej dziecka. Umożliwianie udziału w grach, zabawach ruchowych i gimnastyce.

8. Umożliwianie dziecku ekspresji spostrzeżeń, przeżyć, uczuć w różnych formach działalności, z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu.

9. Wspieranie działań twórczych w różnych dziedzinach aktywności.

III. Odnajdywanie swojego miejsca w grupie rówieśniczej, wspólnocie

1. Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami.

2. Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego „Ja” i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa.

3. Identyfikowanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych.

4. Uczenie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami, właściwego reagowania na przejawy emocji innych oraz kontrolowania zachowań.

5. Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie, wprowadzanie w kulturę bycia.

6. Umożliwianie dziecku odkrywania znaczenia komunikowania się w sposób niewerbalny.

7. Umożliwianie zdobycia doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym.

8. Tworzenie okazji do wymiany informacji, uczenie dyskutowania i dochodzenia do kompromisu.

9. Tworzenie okazji do pełnienia przez dziecko różnych ról w układach interpersonalnych, ze zwróceniem uwagi na rolę dziecka w rodzinie.

10. Tworzenie okazji do wspólnego podejmowania i realizowania różnych zadań, rozwiązywania problemów.

11. Dostarczanie przykładów i doświadczanie rozwiązywania sytuacji konfliktowych, na zasadzie kompromisu i akceptacji potrzeb innych osób.

IV. Budowanie systemu wartości

1. Wprowadzanie dziecka w świat wartości uniwersalnych, np. dobro, prawda, miłość, piękno, poprzez:

a) przekaz osobowy nauczyciela,

b) tworzenie otoczenia sprzyjającego rozumieniu i przeżywaniu tych wartości.

2. Pomaganie dziecku w poznawaniu różnych postaw bohaterów literackich, filmowych, próby ich oceny i uzasadnienia stanowiska.

3. Wykorzystywanie codziennych sytuacji do podejmowania prób samooceny i oceny zachowań innych.

4. Stwarzanie okazji do dokonywania przez dziecko wyborów i zdawania sobie sprawy z ich konsekwencji.

5. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności poprzez samodzielne, dokładne i rzetelne wywiązywanie się z podejmowanych zadań, szacunku do pracy swojej i innych.