Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2001-08-14 do 2003-12-12
Wersja archiwalna od 2001-08-14 do 2003-12-12
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 czerwca 1999 r.
w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2001 r., Nr 78, poz. 836)
Na podstawie art. 225 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. — Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402) zarządza się, co następuje:
§ 1.[Wypadki nie powstania długu celnego w przywozie] 1. Dług celny w przywozie nie powstaje, z zastrzeżeniem ust. 2, w wypadku:
1) [1] uchybienia terminu, w jakim towary objęte procedurą celną lub towary składowane czasowo powinny zostać objęte procedurą celną lub otrzymać inne przeznaczenie celne, pod warunkiem że organ celny wydał zgodę na przedłużenie terminu,
2) przedstawienia towaru, objętego procedurą tranzytu, w urzędzie celnym przeznaczenia w terminie późniejszym niż wyznaczony przez organ celny,
3) poddania badaniom towaru składowanego czasowo bez uprzedniego udzielenia przez organ celny zgody, o której mowa w art. 40 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. — Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402), zwanej dalej „Kodeksem celnym", lub poddania towaru objętego procedurą składu celnego zwyczajowym czynnościom bez uprzedniego uzyskania pozwolenia organu celnego, pod warunkiem że taka zgoda lub pozwolenie byłyby udzielone, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem,
4) wykorzystywania towaru objętego procedurą odprawy czasowej w celu innym niż wskazany w pozwoleniu organu celnego na dokonanie odprawy czasowej, pod warunkiem że organ celny mógłby udzielić pozwolenia na takie wykorzystywanie towaru, gdyby osoba uprawniona do korzystania z tej procedury celnej wystąpiła z odpowiednim wnioskiem,
5) uzasadnionego przemieszczenia towaru składowanego czasowo lub objętego procedurą celną bez wymaganej zgody organu celnego, pod warunkiem że towar może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie,
6) wprowadzenia towaru do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bez dokonania wymaganych formalności celnych, pod warunkiem że towar został ujęty w ewidencji towarowej niezwłocznie po jego złożeniu w magazynie, na placu lub w innym miejscu prowadzenia działalności oraz że może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, dług celny w przywozie nie powstaje, pod warunkiem że:
1) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie stanowiło próby usunięcia towaru spod dozoru celnego,
2) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie nastąpiło z winy lub niedbalstwa osoby obowiązanej do wykonania obowiązków lub dopełnienia warunków,
3) wszystkie formalności celne niezbędne do uregulowania sytuacji towaru zostały dokonane niezwłocznie po zaistnieniu wypadków, o których mowa w ust. 1.
§ 2.[Wypadki nie powstania długu celnego w przywozie] Dług celny w przywozie nie powstaje w wypadku:
1) krótkotrwałego użyczenia przez osobę, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, rzeczy stanowiących jej mienie i uprzednio zwolnionych od cła swojemu małżonkowi, rodzicom, dzieciom lub rodzeństwu tej osoby,
2) gdy towary, które uprzednio zostały objęte procedurą celną z częściowym lub całkowitym zwolnieniem od cła albo zostały zwolnione od cła ze względu na ich przeznaczenie, uległy całkowitemu zniszczeniu w wyniku wypadku lub działania siły wyższej i fakt ten został, na wniosek osoby zainteresowanej, potwierdzony przez organ celny,
3) odstąpienia towaru, uprzednio zwolnionego od cła na podstawie art. 190 § 2 Kodeksu celnego, innej osobie spełniającej warunki do uzyskania zwolnienia od cła na tej samej podstawie, pod warunkiem nieodstępowania tego towaru przez nabywcę przez okres trzech lat, licząc od daty dopuszczenia do obrotu [2] ,
4) zużycia lub użycia towaru w związku z akcją ratowniczą w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, nawet gdy towar ten nie został całkowicie zniszczony oraz gdy w sposób nie budzący wątpliwości można stwierdzić, że został zużyty lub użyty w akcji ratowniczej,
5) zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym maszyn, urządzeń oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, które zostały wprowadzone do wolnego obszaru celnego przed dniem wejścia w życie Kodeksu celnego.
§ 3.[Wypadki nie powstania długu celnego w przywozie towarów] W wypadku, o którym mowa w art. 224 § 1 Kodeksu celnego, dług celny w przywozie wobec towarów przywiezionych w celu uszlachetniania czynnego nie powstaje, jeżeli towary te są:
1) materiałami pochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta przewiduje zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła materiałów niepochodzących,
2) materiałami pochodzącymi lub materiałami niepochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta nie przewiduje zakazu zwrotu lub zwolnienia z cła tych materiałów.
§ 4.[Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz. U. Nr 144, poz. 966 i z 1998 r. Nr 164, poz. 1176).
§ 5.[Wejście w życie] [3] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
[1] § 1 ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz.U. Nr 78, poz. 836). Zmiana weszła w życie 14 sierpnia 2001 r.
[2] § 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz.U. Nr 78, poz. 836). Zmiana weszła w życie 14 sierpnia 2001 r.
[3] Rozporządzenie wchodzi w życie 27 lipca 1999 r.
