Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1999-07-01 do 2002-11-15
Wersja archiwalna od 1999-07-01 do 2002-11-15
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW OBRONY NARODOWEJ ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 11 czerwca 1999 r.
w sprawie uprawnień do kierowania przez żołnierzy zasadniczej służby wojskowej pojazdami specjalnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Na podstawie art. 88 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa wymagane uprawnienia do kierowania przez żołnierzy zasadniczej służby wojskowej pojazdami specjalnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanymi dalej „pojazdami specjalnymi”.
§ 2.[Uprawnienie do kierowania pojazdem specjalnym] 1. Żołnierz zasadniczej służby wojskowej może kierować pojazdem specjalnym, jeżeli posiada prawo jazdy odpowiedniej kategorii oraz uzyskał świadectwo wojskowe, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.
2. Do kierowania pojazdem specjalnym na podwoziu kołowym uprawnia prawo jazdy:
1) kategorii A – motocyklem,
2) kategorii B1 – pojazdem trójkołowym lub czterokołowym o masie własnej nie przekraczającej 550 kg, z wyjątkiem motocykli,
3) kategorii B – pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t oraz zespołem pojazdów składającym się z pojazdu specjalnego i przyczepy specjalnej, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza masy własnej pojazdu ciągnącego, a łączna dopuszczalna masa całkowita zespołu tych pojazdów nie przekracza 3,5 t,
4) kategorii C1 – pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t i nie przekraczającej 7,5 t oraz pojazdem specjalnym wolnobieżnym,
5) kategorii C – pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t,
6) kategorii C1 + E – zespołem pojazdów specjalnych, składającym się z pojazdu specjalnego określonego w pkt 4 i przyczepy specjalnej, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza masy własnej pojazdu ciągnącego, a dopuszczalna masa całkowita zespołu tych pojazdów nie przekracza 12 t,
7) kategorii C + E – pojazdem określonym odpowiednio w pkt 3 lub 5, łącznie z przyczepą specjalną o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 1,5 t,
8) kategorii B, C1 i C – pojazdem określonym odpowiednio w pkt 3, 4 lub 5 z przyczepą specjalną o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 1,5 t.
3. Do kierowania pojazdem specjalnym na podwoziu gąsienicowym, zespołem pojazdów specjalnych składającym się z pojazdu gąsienicowego i przyczepy specjalnej, niezależnie od świadectwa wojskowego, o którym mowa w ust. 1, jest wymagane prawo jazdy kategorii C, C1, B lub T.
§ 3.[Kierowanie pojazdem specjalnym w razie konieczności ewakuacji zagrożonego mienia jednostki wojskowej] W razie konieczności ewakuacji zagrożonego mienia jednostki wojskowej, pojazdem specjalnym na rozkaz dowódcy jednostki wojskowej może kierować każdy żołnierz posiadający prawo jazdy co najmniej kategorii B i umiejętność kierowania danym pojazdem.
§ 4.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministrów Obrony Narodowej oraz Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 czerwca 1999 r. (poz. 592)
WZÓR ŚWIADECTWA WOJSKOWEGO
Format A7,
karton zielony, pasek czerwony