Na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. Nr 162, poz. 1121) zarządza się, co następuje:

§ 2.[Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa – ustawę z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. Nr 162, poz. 1121),

2) usprawnienie termomodernizacyjne – działanie techniczne składające się na przedsięwzięcie termomodernizacyjne w budynku, lokalnej sieci ciepłowniczej i lokalnym źródle ciepła, mające na celu oszczędność energii,

3) wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego – zestaw usprawnień termomodernizacyjnych, utworzony przez wykonawcę audytu energetycznego, zwanego dalej „audytorem",

4) optymalny wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego – wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wybrany zgodnie z algorytmem oceny opłacalności, który spełnia wszystkie warunki i kryteria określone w ustawie, przeznaczony do realizacji.

§ 5.[Kroki optymalizacyjne algorytmu służącego wskazaniu optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego] Algorytm, o którym mowa w § 4 pkt 6, zawiera następujące kroki optymalizacyjne:

1) krok pierwszy polegający na wskazaniu rodzajów usprawnień termomodernizacyjnych mających na celu zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło:

a) na pokrycie strat przenikania przez przegrody zewnętrzne,

b) na ogrzanie powietrza wentylacyjnego,

c) na przygotowanie ciepłej wody użytkowej,

2) krok drugi polegający na:

a) określeniu dla każdego usprawnienia termomodernizacyjnego, wskazanego w pkt 1 lit. a), optymalnego oporu cieplnego według metody opisanej w pkt 1 części 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia,

b) wyborze, według metody opisanej w pkt 2 części 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia, optymalnych usprawnień termomodernizacyjnych spośród określonych w pkt 1 lit. b) i c),

c) zestawieniu, zgodnie z wzorem zawartym w tabeli 1 części 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, optymalnych usprawnień termomodernizacyjnych w kolejności rosnącej wartości prostego czasu zwrotu nakładów charakteryzującego każde usprawnienie (SPBT),

3) krok trzeci polegający na:

a) wskazaniu rodzajów usprawnień termomodernizacyjnych, poprawiających sprawność systemu grzewczego, scharakteryzowanych wartościami współczynnika sprawności oraz współczynnikami uwzględniającymi przerwy w ogrzewaniu,

b) utworzeniu wariantów przedsięwzięć termomodernizacyjnych ze wskazanych usprawnień termomodernizacyjnych, poprawiających sprawność systemu grzewczego,

c) wyborze optymalnego wariantu poprawiającego sprawność systemu grzewczego, według metody opisanej w pkt 3 części 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia, i zestawieniu usprawnień składających się na optymalny wariant w tabeli 2 części 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia,

4) krok czwarty polegający na wyborze, według metody opisanej w pkt 4 części 3 załącznika nr 1, optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, tj. pierwszego z kolejnych wariantów, dla którego wartości w kolumnach 3 do 6 tablicy 1 części 4 załącznika nr 1 spełniają wymagania ustawy: art. 2 pkt 1 lit. a) – kol. 3, art. 4 – kol. 4, art. 4 pkt 1 – kol. 5, art. 4 pkt 2 – kol. 6.

§ 6.[Wykorzystanie wyników audytu energetycznego] 1. Audyt energetyczny budynku należącego do grupy budynków o jednakowych rozwiązaniach konstrukcyjno-materiałowych i o tym samym stopniu zużycia, stwierdzonym na podstawie inwentaryzacji techniczno-budowlanej, może być opracowany z wykorzystaniem wyników audytu energetycznego wykonanego dla jednego z tych budynków.

2. Dokumentacja wykonania kolejnych kroków algorytmu służącego wskazaniu optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego obejmuje tylko usprawnienia racjonalne dla danego budynku.

§ 8.[Kroki optymalizacyjne algorytmu służącego wskazaniu optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego] Algorytm, o którym mowa w § 7 pkt 5, zawiera następujące kroki optymalizacyjne:

1) krok pierwszy polegający na wskazaniu wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego,

2) krok drugi polegający na obliczeniu nakładów inwestycyjnych dla wskazanych w pkt 1 wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego,

3) krok trzeci polegający na:

a) sporządzeniu, według metody opisanej w części 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia, bilansu ciepła dla wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wskazanych w pkt 1,

b) wyznaczeniu, zgodnie z wzorem zawartym w części 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia, efektów energetycznych, rozumianych jako zmniejszenie strat energii pierwotnej, dla wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wskazanych w pkt 2,

4) krok czwarty polegający na:

a) obliczeniu kosztów wytwarzania ciepła, według metody opisanej w części 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia, dla wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wskazanych w pkt 1,

b) wyznaczeniu, według metody opisanej w części 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia, efektów ekonomicznych dla wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wskazanych w pkt 1,

5) krok piąty polegający na wyborze, według metody opisanej w części 4 załącznika nr 2, optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, tj. pierwszego z kolejnych wariantów, dla którego wartości w kolumnach 3 do 6 tabeli 1 części 5 załącznika nr 2 spełniają wymagania ustawy: art. 2 pkt 1 lit, b), c) lub d) – kol. 3, art. 4 – kol. 4, art. 4 pkt 1 – kol. 5, art. 4 pkt 2 – kol. 6.

§ 10.[Kroki optymalizacyjne algorytmu wskazania optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w lokalnej sieci cieplnej] Algorytm, o którym mowa w § 9 pkt 5, zawiera następujące kroki optymalizacyjne:

1) krok pierwszy polegający na wskazaniu usprawnień termomodernizacyjnych dla odcinków sieci wyszczególnionych w tabeli 1 części 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

2) krok drugi polegający na obliczeniu nakładów inwestycyjnych dla wskazanych w pkt 1 usprawnień termomodernizacyjnych,

3) krok trzeci polegający na:

a) obliczeniu, według metody opisanej w części 3 załącznika nr 3 do rozporządzania, strat ciepła przez przenikanie dla odcinków sieci rozpatrywanych w pkt 1,

b) wyznaczeniu, według metody opisanej w części 3 załącznika nr 3 do rozporządzania, efektów energetycznych dla usprawnień termomodernizacyjnych, o których mowa w pkt 1,

4) krok czwarty polegający na wyznaczeniu efektów ekonomicznych, dla wskazanych w pkt 1 usprawnień termomodernizacyjnych, rozumianych jako różnica całkowitych kosztów przesyłania ciepła przed i po wykonaniu usprawnienia,

5) krok piąty polegający na zestawieniu, zgodnie z wzorem zawartym w tabeli 1 części 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia, usprawnień termomodernizacyjnych dla sieci ciepłowniczej uszeregowanych zgodnie z rosnącą wartością prostego czasu zwrotu nakładów (SPBT),

6) krok szósty polegający na wyborze, według metody opisanej w części 5 załącznika nr 3 do rozporządzenia, optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, tj. pierwszego z kolejnych wariantów, dla którego wartości w kolumnach 3 do 6 tabeli 1 części 5 załącznika nr 3 spełniają wymagania ustawy: art. 2 pkt 1 lit. b) – kol. 3, art. 4 – kol. 4, art. 4 pkt 1 – kol. 5, art. 4 pkt 2 – kol. 6.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 30 kWietnia 1999 r. (poz. 459)

Załącznik nr 1 część 1

Tabela 1. Strona tytułowa audytu energetycznego budynku

Tabela 2. Karta audytu energetycznego budynku

Załącznik nr 1 część 2

Tabela 1. Wskazane i zoptymalizowane usprawnienia termomodernizacyjne zmierzające do zmniejszenia zapotrzebowania na ciepło w wyniku zmniejszenia strat ciepła przez przegrody zewnętrzne oraz modernizacji systemu wentylacji lub instalacji ciepłej wody użytkowej, uszeregowane według rosnącej wartości SPBT

Tabela 2. Rodzaje usprawnień termomodernizacyjnych składające się na optymalny wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego poprawiający sprawność systemu grzewczego

Załącznik nr 1 część 3

1. Metoda określania optymalnego oporu cieplnego przegrody zewnętrznej, o której mowa w § 5 pkt 2 lit. a) rozporządzenia

1.1. Optymalny dodatkowy opór cieplny DR, odpowiadający optymalnej grubości warstwy ocieplenia, jest to opór, dla którego prosty czas zwrotu nakładów SPBT przyjmuje wartość minimalną.

Dla wyznaczenia optymalnego dodatkowego oporu cieplnego DR przegrody należy korzystać z zależności określonej wzorem:

gdzie:

DR – dodatkowy opór cieplny przegrody zewnętrznej, (m² * K)/W,

N_u – planowane koszty robót na zwiększenie o wartość DR oporu cieplnego 1 m² przegrody, zł/m²,

U – współczynnik przenikania ciepła przegrody zewnętrznej, określony zgodnie z Polską Normą dotyczącą sposobu obliczania oporu cieplnego i współczynnika przenikania ciepła, dla budynku przed termomodernizacją, W/(m² ∙ K),

W_E – jednostkowa roczna oszczędność kosztów energii w wyniku usprawnienia termomodernizacyjnego, (zł*K)/W*rok.

Wartość jednostkowej rocznej oszczędności kosztów energii W_E oblicza się z wzoru:

WE = 0,000012 [ Om (tWO – tZO) + 7,2 * Sd ∙ OZ ], [(zł*K)/W*rok]

(2)

gdzie:

O_m – opłata za 1MW mocy zamówionej, określana przez dostawcę ciepła, lub odpowiadająca kosztom stałym ponoszonym przez właściciela zł/(MW*miesiąc),

t_WO – obliczeniowa temperatura powietrza wewnętrznego, określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą temperatur ogrzewanych pomieszczeń w budynkach, °C,

t_ZO – obliczeniowa temperatura powietrza zewnętrznego dla danej strefy klimatycznej, określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą temperatur obliczeniowych zewnętrznych, °C,

Sd – liczba stopniodni, obliczona według wzoru (3), dzień*K/rok,

O_Z – opłata za zużycie 1 GJ określana przez dostawcę ciepła lub koszt produkcji 1 GJ, zł/GJ.

Liczbę stopniodni Sd oblicza się z wzoru:

gdzie:

t_WO – jak we wzorze (2),

t_e(m) – średnia wieloletnia temperatura miesiąca m, określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych, °C,

Ld(m) – liczba dni ogrzewania w miesiącu m, określona według Polskiej Normy powołanej powyżej,

L_g – liczba miesięcy ogrzewania w sezonie grzewczym, określona według Polskiej Normy powołanej powyżej.

1.2. Optymalne usprawnienie termomodernizacyjne polegające na wymianie okien lub drzwi jest to usprawnienie, dla którego prosty czas zwrotu nakładów SPBT przyjmuje wartość minimalną.

Dla wyznaczenia optymalnego usprawnienia termomodernizacyjnego należy korzystać z zależności określonej wzorem:

gdzie:

N_o – planowane koszty robót związane z wymianą okna lub drzwi przypadające na 1 m² powierzchni, bez uwzględnienia kosztów związanych z koniecznością zastosowania nawiewnika, zł/m²,

U_o – współczynnik przenikania ciepła okna lub drzwi przewidzianych do wymiany, przyjęty z dokumentacji technicznej lub Polskiej Normy i powiększony o nie więcej niż 30% w zależności od oceny stanu technicznego okna lub drzwi, W/(m² * K),

U₁ – współczynnik przenikania ciepła nowego okna lub drzwi, przyjęty na podstawie aprobaty technicznej, W/(m² * K),

W_E – jednostkowa roczna oszczędność kosztów energii w wyniku usprawnienia termomodernizacyjnego, (zł*K)/W*rok,

DO_inf – roczne zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło odpowiadające ograniczeniu strat ciepła w wyniku infiltracji, GJ/ m² * rok,

C_E – cena za 1 GJ ciepła z uwzględnieniem opłaty za moc zamówioną, zł/ GJ.

Wartość rocznego zmniejszenia zapotrzebowania na ciepło odpowiadającego ograniczeniu strat ciepła w wyniku infiltracji DO_inf oblicza się z wzoru:

gdzie:

a₀, a₁ – współczynniki przepływu powietrza przez szczeliny okien lub drzwi przed i po termomodernizacji, określane w oparciu o tabelę 1 części 3 załącznika, m³/(m*h*daPa^2/3),

1₀, 1₁ – całkowita długość zewnętrznych szczelin przylgowych okna lub drzwi, przed i po termomodernizacji, m,

t_WO, t_e(m), Ld(m) – jak we wzorze (3).

Cenę za 1 GJ ciepła C_E uwzględniającą opłatę za moc zamówioną oblicza się z wzoru:

gdzie:

O_Z, O_m, t_wo, t_ZO, Sd – jak we wzorze (2).

Tabela 1. Wartości współczynników przepływu a₀, a₁

2. Metoda wyznaczania optymalnych usprawnień termomodernizacyjnych prowadzących do zmniejszenia zapotrzebowania na ciepło na ogrzanie powietrza wentylacyjnego i przygotowanie ciepłej wody użytkowej

2.1. Optymalne usprawnienie termomodernizacyjne związane ze zmniejszeniem zapotrzebowania na ciepło na potrzeby wentylacji jest to usprawnienie, dla którego prosty czas zwrotu nakładów SPBT przyjmuje wartość minimalną.

Dla wyznaczenia optymalnego usprawnienia termomodernizacyjnego należy korzystać z zależności określonej wzorem:

SPBT = Nw/ DOrw, [lata]

(7)

gdzie:

N_W – planowane koszty robót, zł,

DO_rw – roczna oszczędność kosztów energii wynikająca z zastosowania usprawnienia termomodernizacyjnego, zł/rok.

Wartość rocznej oszczędności kosztów energii DO_rw, oblicza się z wzoru:

DOrw = (Q0w – Q1w) * Oz + 12 Om * (q0w – q1w), [zł/rok]

(8)

gdzie:

Q_0w, Q_1w, – zapotrzebowanie na ciepło przed i po wykonaniu usprawnienia termomodernizacyjnego, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania sezonowego zapotrzebowania na ciepło budynków mieszkalnych, GJ/rok,

O_z, O_m – jak we wzorze (2),

q_0w, q_1w – zapotrzebowanie na moc cieplną na potrzeby pokrycia strat ciepła na potrzeby wentylacji przed i po wykonaniu usprawnienia termomodernizacyjnego, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania zapotrzebowania na ciepło pomieszczeń o kubaturze do 600 m³, MW.

2.2. Optymalne usprawnienie termomodernizacyjne związane ze zmniejszeniem zapotrzebowania ciepła na potrzeby przygotowania ciepłej wody użytkowej jest to usprawnienie, dla którego prosty czas zwrotu nakładów SPBT przyjmuje wartość minimalną.

Dla wyznaczenia optymalnego usprawnienia termomodernizacyjnego należy korzystać z zależności określonej wzorem:

SPBT = Ncw/ ∆Orcw, [lata]

(9)

gdzie:

N_cw – planowane koszty robót, zł,

∆O_rcw – roczna oszczędność kosztów energii wynikająca z zastosowania usprawnienia termomodernizacyjnego, zł/rok.

Wartość rocznej oszczędności kosztów energii ∆O_rcw oblicza się z wzoru:

∆rcw = (Q0cw – Q1cw) Oz + 12 Om (q0cw – q1cw), [zł/rok]

(10)

gdzie:

Q_0cw, Q_1cw – zapotrzebowanie na ciepło przed i po wykonaniu usprawnienia termomodernizacyjnego, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą instalacji wodociągowych, wymagania w projektowaniu, GJ/rok,

O_m, O_z – jak we wzorze (2),

q_0cw, q_1cw – zapotrzebowanie na moc cieplną na potrzeby przygotowania ciepłej wody użytkowej przed i po wykonaniu usprawnienia termomodernizacyjnego, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą instalacji wodociągowych, wymagania w projektowaniu, MW.

3. Metoda wyznaczania optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego poprawiającego sprawność cieplną systemu grzewczego

Optymalny wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego dotyczącego poprawy sprawności cieplnej systemu grzewczego jest to wariant, dla którego zdyskontowana wartość netto inwestycji NPV przyjmuje wartość maksymalną.

Zdyskontowaną wartość netto inwestycji NPV oblicza się z wzoru:

gdzie:

i – stopa dyskonta określana corocznie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

∆O_rco – roczna oszczędność kosztów energii wynikająca z zastosowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego dotyczącego poprawy sprawności systemu grzewczego, zł/rok,

N_co – planowane koszty robót, zł.

Wartość rocznej oszczędności kosztów energii ∆O_rco oblicza się z wzoru:

∆Orco = (wt 0 wd 0 Q0co/ŋ0 – wt1 wd1Q0co/ŋ1) Oz+12 Om (q0 – q1), [zł/rok]

(12)

gdzie:

Q_0co – sezonowe zapotrzebowanie budynku na ciepło przed termomodernizacją, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych, GJ/rok,

ŋ₀, ŋ₁ – całkowita sprawność systemu grzewczego przed i po modernizacji, obliczana z wzoru (13),

w_t0, w_t1 – współczynniki uwzględniające przerwy w ogrzewaniu w okresie tygodnia przyjmuje się z tabeli 5,

w_d0, w_d1 – współczynniki uwzględniające przerwy w ogrzewaniu w okresie doby przyjmuje się z tabeli 6,

q₀, q₁ – zapotrzebowanie budynku na moc cieplną przed i po zastosowaniu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego poprawiającego sprawność całkowitą systemu grzewczego budynku, określone zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania zapotrzebowania na ciepło pomieszczeń o kubaturze do 600 m³ lub projektu technicznego instalacji ogrzewania, MW,

O_m, O_z – jak we wzorze (2).

Całkowitą sprawność systemu grzewczego ŋ_o, ŋ₁, oblicza się z wzoru:

ŋo, ŋ1 = ŋw * ŋp * ŋr * ŋe,

(13)

gdzie:

ŋ_w – sprawność wytwarzania ciepła określana zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi kotłów grzewczych wodnych niskotemperaturowych gazowych oraz kotłów grzewczych stalowych o mocy grzewczej do 50 kW lub przyjmowana z tabeli 2 lub z dokumentacji technicznej,

ŋ_p – sprawność przesyłania ciepła określana zgodnie z Polską Normą dotyczącą izolacji cieplnej rurociągów, armatury i urządzeń lub przyjmowana z tabeli 3 lub z dokumentacji technicznej,

ŋ_r – sprawność regulacji systemu grzewczego obliczana z wzoru (14) lub przyjmowana z dokumentacji technicznej,

ŋ_e – sprawność wykorzystania ciepła przyjmowana z tabeli 4 lub z dokumentacji technicznej.

Tabela 2. Sprawności wytwarzania ciepła ŋ_w

Tabela 3. Sprawności przesyłania ciepła ŋ_p

Sprawność regulacji systemu grzewczego ŋ_r oblicza się z wzoru:

gdzie:

ŋ_co – współczynnik regulacji wynoszący:

1) dla zbiorczych systemów ogrzewania podłogowego z centralnym systemem regulacji, bez zaworów termostatycznych – co najmniej 0,75,

2) dla systemów z elementami grzejnymi z termostatami, o znikomej bezwładności cieplnej – nie więcej niż 0,99,

GLR – stosunek sumy zysków ciepła budynku do sumy strat ciepła określony zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych.

Tabela 4. Sprawności wykorzystania ciepła ŋ_e

Tabela 5. Współczynniki uwzględniające przerwy w ogrzewaniu w okresie tygodnia w_t

Tabela 6. Współczynniki uwzględniające przerwy w ogrzewaniu w okresie doby w_d

4. Metoda wyboru optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego

4.1. W celu wyznaczenia optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, o którym mowa w § 5 pkt 4 rozporządzenia, dla poszczególnych wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego składających się z zestawu usprawnień termomodernizacyjnych dotyczących zmniejszenia strat ciepła przez przegrody zewnętrzne, modernizacji systemu wentylacji i instalacji ciepłej wody użytkowej i uzupełnionych o optymalny wariant przedsięwzięcia poprawiającego sprawność całkowitą systemu grzewczego, oblicza się kolejno:

a) planowane koszty całkowite N, w tym koszty opracowania dokumentacji technicznej oraz koszty związane ze spełnieniem obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych, w szczególności związane z wymianą okien lub drzwi, w wypadku gdy działanie to nie przynosi oszczędności energii,

b) miesięczną ratę kapitałową wraz z odsetkami A dla 7 letniego (84-miesięcznego) okresu kredytowania, zgodnie z wzorem:

gdzie:

q = (1+r/12), przy czym r oznacza roczną stopę oprocentowania kredytu według oferty lokalnego banku,

m – maksymalny okres spłaty kredytu równy 84 miesiącom,

S – kWota kredytu nie większa niż 80% planowanych kosztów całkowitych, zł,

c) zdyskontowaną wartość netto inwestycji NPV, zgodnie z wzorem:

gdzie:

i – stopa dyskonta określana corocznie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

∆O_r – roczna oszczędność kosztów energii wynikająca z zastosowania wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, zł/rok,

N – planowane koszty całkowite obejmujące planowane koszty robót wraz z kosztami opracowania dokumentacji technicznej, zł,

∆Or = (wt 0 wd 0 Q0co/ŋ0 + Q0cw – wt1 wd1Q1co/ŋ1 – Q1cw) Oz+12 Om (q0 – q1), [zł/rok]

(17)

gdzie:

Q_0co, Q_1co – jak we wzorze (12),

ŋ₀, ŋ₁ – jak we wzorze (12),

Q_0cw , Q_1cw – jak we wzorze (10),

w_t0, w_t1, w_d0, w_d1, – jak we wzorze (12),

q_0, q₁ – jak we wzorze (12),

O_m, O_z – jak we wzorze (12),

d) zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło w stosunku do stanu wyjściowego przed termomodernizacją, zgodnie z warunkiem art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy.

4.2. Następnie sprawdza się spełnienie warunków ustawy określonych w art. 2 ust. 1 lit a) i art. 4. Jeśli nie są one spełnione, to rozpatruje się kolejny wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego składający się z usprawnień zawartych w tabeli 1 części 4 załącznika nr 1 bez usprawnienia o największym wskaźniku SPBT.

Postępowanie powtarza się aż do znalezienia pierwszego wariantu spełniającego wszystkie warunki ustawy.

Załącznik nr 1 część 4

Tabela 1. Dokumentacja wyboru optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego budynku

Uwaga:

Q₀, Q₁, – roczne zapotrzebowanie na ciepło przed i po termomodernizacji, GJ/rok,

N – planowane koszty całkowite na wybrany wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, obejmujące planowane koszty robót wraz z kosztami opracowania dokumentacji technicznej, zł

Wariantem optymalnym jest pierwszy z kolejnych wariantów, dla którego wartości w kolumnach 3 do 6 spełniają wymagania ustawy: art. 2 pkt 1 lit. a) – kol. 3, art. 4 – kol. 4, art. 4 pkt 1 – kol. 5, art. 4 pkt 2 – kol. 6.

Załącznik nr 2 część 1

Tabela 1. Strona tytułowa audytu energetycznego lokalnego źródła ciepła

Tabela 2. Karta audytu energetycznego lokalnego źródła ciepła

Załącznik nr 2 część 2

Metoda sporządzania bilansu ciepła i wyznaczania efektów energetycznych dla lokalnego źródła ciepła

1. Bilans ciepła dla lokalnego źródła sporządza się, uwzględniając:

1) prognozę zapotrzebowania na moc cieplną i ciepło, opracowaną na podstawie:

a) zapotrzebowania na ciepło przez odbiorców wynikającego z audytów energetycznych wszystkich budynków zasilanych z lokalnego źródła, z uwzględnieniem planowanych podłączeń nowych budynków i likwidacji lub odłączeń istniejących budynków,

b) strat przesyłania ciepła w lokalnej sieci ciepłowniczej określonych na podstawie audytu energetycznego,

c) potrzeb własnych lokalnego źródła na cele grzewcze i przygotowania ciepłej wody użytkowej określonych na podstawie audytu energetycznego,

2) sprawność eksploatacyjną lokalnego źródła ciepła wyznaczaną jako stosunek ilości wyprodukowanego (pozyskanego) ciepła do energii pierwotnej, rozumianej jako energia chemiczna spalonego paliwa.

2. Efekt energetyczny E_i (zmniejszenie strat energii pierwotnej) oblicza się z wzoru:

gdzie:

ŋ_w – sprawność eksploatacyjna źródła dla stanu przed termomodernizacją,

ŋ_i – sprawność eksploatacyjna źródła dla rozpatrywanego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Tabela 1. Zapotrzebowanie na moc cieplną i ciepło lokalnego źródła ciepła

Tabela 2. Bilans ciepła dla lokalnego źródła dla stanu przed termomodernizacją i wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego oraz efekty energetyczne

Załącznik nr 2 część 3

Metoda obliczania kosztów wytwarzania ciepła i wyznaczania efektów ekonomicznych dla lokalnego źródła ciepła

1. Koszt wytwarzania ciepła składa się z kosztów stałych i kosztów zmiennych, przy czym:

a) w kosztach stałych należy uwzględnić następujące pozycje: koszt stały zakupu ciepła, amortyzacja, wynagrodzenia, koszty funduszu płac, koszty finansowe, koszty ogólne, remonty i konserwacje, materiały, inne,

b) w kosztach zmiennych należy uwzględnić następujące pozycje: koszt zmienny zakupu ciepła, energię elektryczną, paliwo, koszty zakupu paliwa, transport, opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska.

2. Koszty zmienne wytwarzania ciepła w lokalnym źródle ciepła określone dla ostatniego roku rachunkowego poprzedzającego podjęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego należy przeliczyć na warunki roku standardowego według wzoru:

K_S – koszt zmienny w roku standardowym zł/rok,

K_r – koszt zmienny w roku rzeczywistym zł/rok,

Sd_r – liczba stopniodni w sezonie rzeczywistym (ostatni rok rachunkowy), dzień×K/rok,

Sd – liczba stopniodni w sezonie standardowym, obliczona z wzoru (3) w części 3 zał. nr 1, dzień×K/rok,

u_cw – udział produkcji na potrzeby ciepłej wody w całkowitej produkcji w roku rzeczywistym.

3. Efekty ekonomiczne dla wybranych wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego należy wyznaczyć jako różnicę kosztów wytwarzania (pozyskania) ciepła dla stanu wyjściowego i rozpatrywanego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. Kalkulację kosztów przeprowadza się oddzielnie dla każdego roku objętego harmonogramem spłat inwestycji przy uwzględnieniu prognozy ilości ciepła wytwarzanego podanej w tabeli 1 części 2 załącznika nr 2.

Tabela 1. Zestawienie kosztów wytwarzania ciepła dla stanu wyjściowego i poszczególnych wariantów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego oraz efektów ekonomicznych

Załącznik nr 2 część 4

Metoda wyznaczania optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego lokalnego źródła ciepła

1. Dla każdego rozpatrywanego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego oblicza się:

a) prosty czas zwrotu SPBT z wzoru:

SPBT = N/ΔOtmin, [lata]

(1)

gdzie:

DO_tmin – minimalny efekt ekonomiczny wybrany spośród efektów obliczonych dla poszczególnych lat spłaty kredytu, określonych w tabeli 1 części 3, zł/rok,

N – planowane koszty całkowite wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego zł,

b) miesięczną ratę kapitałową wraz z odsetkami A dla siedmioletniego (84-miesięcznego) okresu kredytowania zgodnie z wzorem:

gdzie:

q = (1+r/12), przy czym r oznacza roczną stopę oprocentowania kredytu według oferty lokalnego banku,

m – maksymalny okres spłaty kredytu równy 84 miesiącom,

S – kWota kredytu nie większa niż 80% planowanych kosztów całkowitych, zł,

c) zdyskontowaną wartość netto NPV z wzoru:

gdzie:

i – stopa dyskonta określana corocznie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

DO_t – efekt ekonomiczny wynikający z zastosowania wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego dla poszczególnych lat trwania projektu określony w tabeli 1 części 3, zł/rok,

N – planowane koszty całkowite na wybrany wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, obejmujące planowane koszty robót wraz z kosztami opracowania dokumentacji technicznej, zł.

2. Następnie sprawdza się kolejno spełnienie warunków ustawy określonych w art. 2 pkt 1 lit. b), c) lub d) dotyczącym oszczędności energii (efekt energetyczny) oraz w art. 4 dotyczącym niezbędnych środków własnych inwestora. Jeśli warunki ustawy nie są spełnione, to rozpatruje się kolejny wariant przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Postępowanie powtarza się aż do znalezienia pierwszego wariantu spełniającego wszystkie warunki ustawy.

Załącznik nr 2 część 5

Tabela 1. Dokumentacja wyboru optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego lokalnego źródła ciepła

Wariantem optymalnym jest pierwszy z wariantów, dla którego wartości w kolumnach 3 do 6 spełniają wymagania ustawy: art. 2 pkt 1 lit. b), c) lub d) – kol. 3, art. 4 – kol. 4, art. 4 pkt 1– kol. 5, art. 4 pkt 2 – kol. 6

Załącznik nr 3 część 1

Tabela 1. Strona tytułowa audytu energetycznego lokalnej sieci ciepłowniczej

Tabela 2. Karta audytu lokalnej sieci ciepłowniczej

Załącznik nr 3 część 2

Tabela 1. Charakterystyka konstrukcyjna sieci

Załącznik nr 3 część 3

Metoda obliczania całkowitych strat ciepła w lokalnej sieci ciepłowniczej

1. Całkowite straty ciepła sieci

Całkowite straty sieci stanowią sumę strat przez przenikanie i strat spowodowanych jej nieszczelnością.

2. Straty przez przenikanie

2.1. Straty ciepła przez przenikanie E stanowiące sumę strat ciepła w okresie sezonu grzewczego i poza nim, dla każdego odcinka sieci ciepłowniczej wyróżnionego w charakterystyce konstrukcyjnej w części 2 oblicza się według wzoru:

E = ES + E1, [GJ/rok]

(1)

gdzie:

E_S – straty ciepła w sezonie grzewczym obliczane według wzoru poniżej, GJ/rok

E₁ – straty ciepła w sieci poza sezonem grzewczym, obliczone według wzoru poniżej, GJ/rok.

2.2. Straty ciepła w sezonie grzewczym E_S oblicza się według wzoru:

ES= 0,0000864·qs·Li·Ds,·[GJ/rok]

(2)

gdzie:

Ds – liczba dni trwania sezonu grzewczego [dni],

Li – długość odcinka sieci; w przypadku gdy odcinek sieci wyposażony jest w armaturę, jego długość należy odpowiednio zwiększyć zgodnie z ogólnymi zasadami obliczania strat rurociągów, m,

q_s – średnie jednostkowe straty w sieci w sezonie grzewczym, określane na podstawie przeprowadzonej inwentaryzacji sieci według ogólnych zasad obliczania strat ciepła w sieciach przy uwzględnieniu rzeczywistego stanu technicznego sieci i izolacji termicznej, W/m.

2.3. Straty ciepła w sieci poza sezonem grzewczym E₁ oblicza się według wzoru:

E1 = 0,0000864*q1 ˙ Li * (365 – Ds), [GJ/rok]

(3)

gdzie:

q₁ – średnie jednostkowe straty w sieci poza sezonem, określane jak wyżej, W/m,

Li, Ds – jak we wzorze (2).

2.4. Straty ciepła w warunkach obliczeniowych Qo oblicza się według wzoru:

QO = 0,001 * qO * Li, [kW]

(4)

gdzie:

q_o – jednostkowe straty sieci w warunkach obliczeniowych q_o, W/m,

Li – jak we wzorze (2).

3. Straty ciepła spowodowane nieszczelnością sieci

Straty ciepła spowodowane nieszczelnością sieci równe są ilości ciepła potrzebnego do podgrzania wody uzupełniającej. Strumień masy wody uzupełniającej, konieczny do uzupełnienia ubytków spowodowanych nieszczelnościami sieci, należy określić jako różnicę pomiędzy całkowitym strumieniem masy wody uzupełniającej w źródle ciepła a sumą strumieni masy wody uzupełniającej w instalacjach wewnętrznych.

Tabela 1. Zestawienie całkowitych strat ciepła w sieci

Tabela 2. Wyznaczenie efektów energetycznych (oszczędności energii) dla rozpatrywanych usprawnień termomodernizacyjnych

Załącznik nr 3 część 4

Tabela 1. Usprawnienia termomodernizacyjne zmierzające do zmniejszenia strat przesyłania w lokalnej sieci ciepłowniczej uszeregowane według rosnącej wartości SPBT

Załącznik nr 3 część 5

Tabela 1. Dokumentacja wyboru optymalnego wariantu przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w lokalnej sieci ciepłowniczej

Wariantem optymalnym jest pierwszy z kolejnych wariantów, dla którego wartości w kolumnach 3 do 6 spełniają wymagania ustawy: art. 2 pkt 1 lit. b) – kol. 3, art. 4 – kol. 4, art. 4 pkt 1 – kol. 5, art. 4 pkt 2 – kol. 6.