Na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 436) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zasady tworzenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej] 1. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej, zwane dalej „jednostkami”, tworzy się w ramach struktur organizacyjnych komend powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej.

2. Liczbę jednostek niezbędnych do realizacji zadań ratowniczych na obszarze powiatu określa się w zależności od warunków lokalnych, a w szczególności od:

1) częstotliwości występowania pożarów, klęsk żywiołowych i innych miejscowych zagrożeń wymagających podjęcia akcji ratowniczych lub pomocniczych specjalistycznych czynności ratowniczych Państwowej Straży Pożarnej,

2) powierzchni i ukształtowania terenu powiatu, sieci dróg i innych warunków mających wpływ na czas podjęcia działań ratowniczych,

3) gęstości zaludnienia na obszarze powiatu,

4) rozmieszczenia oraz możliwości taktyczno-technicznych sił i środków innych jednostek ochrony przeciwpożarowej, służb i podmiotów ratowniczych działających na obszarze powiatu, wchodzących w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,

5) potrzeb określonych w planach ratowniczych powiatu.

3. Obsadę etatową jednostki ustala się w zależności od rodzaju i charakteru zagrożeń występujących w powiecie oraz rozmieszczenia jednostek ochrony przeciwpożarowej i innych podmiotów ratowniczych funkcjonujących na obszarze powiatu.

4. Liczbę etatów tworzonej jednostki ustala się w takiej wysokości, aby zapewnić kadrę dowódczą, a także obsługę pojazdów gaśniczych i specjalnych, sprzętu i środków technicznych stanowiących wyposażenie jednostki, obsadę punktu alarmowo-dyspozycyjnego oraz obsadę stanowisk pomocniczych zapewniających utrzymanie obiektów, pojazdów i sprzętu w należytym stanie technicznym.

§ 2.[Lokalizacja jednostek] 1. Jednostki utworzone przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej w myśl art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 436) funkcjonują odpowiednio w strukturach organizacyjnych komendy wojewódzkiej i Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej.

2. Lokalizacja jednostek, o których mowa w ust. 1, wynika z potrzeb planów ratowniczych województwa oraz planów sieci jednostek krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

3. Obsadę etatową w jednostkach, o których mowa w ust. 1, ustala się na zasadach określonych w § 1 ust. 3 i 4.

§ 3.[Likwidacja jednostek] 1. Likwidacja jednostki może nastąpić w wyniku zmiany warunków określonych w § 1 ust. 2 lub w § 2 ust. 2.

2. Jednostki funkcjonujące w komendzie powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej likwiduje się po zasięgnięciu opinii starosty.

3. Jednostki funkcjonujące w komendzie wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej likwiduje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej po zasięgnięciu opinii wojewody oraz Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.

4. Jednostki funkcjonujące w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej likwiduje Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.

5. Siły i środki likwidowanej jednostki pozostają odpowiednio w dyspozycji komendanta powiatowego (miejskiego), komendanta wojewódzkiego lub Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, podejmującego decyzję o likwidacji jednostki.

§ 4.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.