Na podstawie art. 169b ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756) zarządza się, co następuje:

§ 1.Umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 31 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756), zwane dalej „umowami”, mogą być zawierane ze świadczeniodawcami, którzy spełniają wymagania określone w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o działalności gospodarczej.

§ 2.Umowę zawiera się po uprzednim:

1) przeprowadzeniu analizy zapotrzebowania na świadczenia zdrowotne na obszarze działania Kasy Chorych,

2) przeprowadzeniu analizy kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych w oparciu o zawieraną umowę oraz analizy kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez innych świadczeniodawców,

3) dokonaniu analizy i oceny jakości, liczby i dostępności do świadczeń, które miałyby stać się przedmiotem umowy.

§ 3.Informacja o rodzaju świadczeń zdrowotnych mających stać się przedmiotem umowy, terminie i trybie składania wniosków o zawarcie umowy jest ogłaszana w „Biuletynie Kas Chorych” oraz zamieszczana na tablicy ogłoszeń w siedzibie właściwego pełnomocnika regionalnego albo zarządu Kasy Chorych.

§ 4.1. Świadczeniodawcy ubiegający się o zawarcie umowy powinni złożyć pełnomocnikowi regionalnemu albo zarządowi Kasy Chorych wniosek o zawarcie umowy, kopie dokumentów potwierdzających spełnianie wymagań, o których mowa w § 1, oraz plan rzeczowo-finansowy zawierający przewidywane nakłady na wykonywanie zadań objętych umową.

2. Plan rzeczowo-finansowy, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzany na czas trwania umowy i zawiera w szczególności:

1) liczbę możliwych do udzielenia przez świadczeniodawcę świadczeń zdrowotnych określonego rodzaju,

2) koszt jednostkowy świadczenia zdrowotnego,

3) informację o warunkach lokalowych oraz wyposażaniu w sprzęt i aparaturę medyczną niezbędną do udzielania świadczeń zdrowotnych mających stać się przedmiotem umowy,

4) informację o kwalifikacjach osób udzielających świadczeń zdrowotnych mających stać się przedmiotem umowy.

§ 5.Umowa może być zawarta po spełnieniu przez świadczeniodawcę następujących kryteriów:

1) odpowiedniej dostępności do świadczeń,

2) kompleksowości udzielania świadczeń zdrowotnych określonego rodzaju,

3) gwarancji ciągłości procesu udzielania świadczeń,

4) zapewnieniu odpowiedniej jakości udzielania świadczeń.

§ 6.Zawarcie umowy następuje w wyniku rokowań.

§ 7.Umowa powinna zawierać w szczególności:

1) oznaczenie stron umowy,

2) czas trwania umowy,

3) rodzaj i zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych,

4) warunki i zasady udzielania świadczeń zdrowotnych,

5) sumę należności przekazywaną świadczeniodawcy z tytułu realizacji umowy, sposób i termin jej przekazywania oraz zasady rozliczeń,

6) zasady kontroli jakości, zasadności i dostępności świadczeń w zakresie objętym umową,

7) rodzaje i sposoby przekazywania informacji wynikających z realizacji umowy,

8) okoliczności, w których może nastąpić renegocjacja warunków umowy,

9) zasady i tryb rozpatrywania sporów wynikających z realizacji umowy,

10) zasady prowadzenia i udostępniania dokumentacji przez świadczeniodawców na potrzeby ubezpieczenia zdrowotnego.

§ 8.W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu w zakresie umów i rokowań stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.

§ 9.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.