Na podstawie art. 62 ust. 4 i art. 63 w związku z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i warunki korzystania z prawa do przejazdu na koszt wojska przez:

1) żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwanych dalej „żołnierzami zawodowymi”, oraz członków ich rodzin - raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem,

2) żołnierzy zawodowych, o których mowa w pkt 1, korzystających z zakwaterowania tymczasowego, posiadających rodzinę - raz w miesiącu do miejsca zamieszkania tej rodziny i z powrotem.

§ 2.1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska raz w roku z miejscowości stałego zamieszkania lub pełnienia służby wojskowej do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem, zwane dalej „prawem do przejazdu”, publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez:

1) przedsiębiorstwo państwowe „Polskie Koleje Państwowe”,

2) przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, jeżeli brak jest połączenia kolejowego, o którym mowa w pkt 1, albo gdy przejazd autobusem nie jest droższy.

2. Przejazd publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez przedsiębiorstwo państwowe „Polskie Koleje Państwowe” przysługuje:

1) w pierwszej klasie pociągu ekspresowego - oficerom w stopniu wojskowym generała (admirała) oraz innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała),

2) w pierwszej klasie pociągu pospiesznego lub w drugiej klasie pociągu ekspresowego - oficerom starszym,

3) w drugiej klasie pociągu pospiesznego lub w pierwszej klasie pociągu osobowego - pozostałym żołnierzom zawodowym.

3. Uprawnionym członkom rodzin żołnierzy zawodowych przysługuje prawo do przejazdu tą samą klasą i rodzajem pociągu co żołnierzom zawodowym, o których mowa w ust. 2.

4. W razie odbycia przejazdu innym środkiem transportu niż określono w ust. 1, osobie uprawnionej wypłaca się ekwiwalent pieniężny w wysokości równej cenie biletu za przejazd, o którym mowa w ust. 2.

5. Podstawę wypłaty ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w ust. 4, stanowi pisemne oświadczenie żołnierza zawodowego o odbyciu przez niego przejazdu innym środkiem transportu wraz z potwierdzeniem pobytu w danej miejscowości przez organy wojskowe (komendę garnizonu, jednostkę wojskową), organy administracji terenowej, ośrodki wczasowe i urzędy pocztowe, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.

§ 3.1. Żołnierzom zawodowym - absolwentom szkół wojskowych, którzy po ich ukończeniu udają się na urlop wypoczynkowy, przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska z miejsca siedziby szkoły do:

1) wybranej miejscowości w kraju, a z niej do miejscowości pełnienia służby, albo

2) miejsca zamieszkania członka rodziny uprawnionego do przejazdu na koszt wojska i z tego miejsca do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem.

2. Członkom rodzin żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, przysługuje prawo do przejazdu na zasadach określonych w § 2 ust. 3.

3. Przepisy § 2 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

§ 4.1. Termin wykorzystania przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem upływa z dniem 31 grudnia danego roku kalendarzowego.

2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osobom uprawnionym wypłaca się zryczałtowany ekwiwalent pieniężny. Wypłata następuje po złożeniu do organu finansowego jednostki wojskowej pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.

3. Prawo do przejazdu ustala się według stanu rodzinnego żołnierza zawodowego w dniu realizacji świadczenia, przy czym uwzględnia się również dziecko, które w roku kalendarzowym, w którym przysługuje świadczenie, ukończy wiek uprawniający do przejazdu na koszt wojska.

4. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 2 ust. 4, ustala się według cen obowiązujących w dniu przejazdu, natomiast wysokość zryczałtowanego ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, ustala się według cen obowiązujących w dniu wypłaty świadczenia, nie wyższych jednak niż obowiązujące w dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, za który przysługuje ekwiwalent.

5. Roszczenia z tytułu prawa do przejazdu ulegają przedawnieniu na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr 141, poz. 943 i 944).

§ 5.1. Za dzieci żołnierza zawodowego posiadającego prawo do przejazdu uważa się dzieci własne żołnierza, dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej - do ukończenia:

1) osiemnastego roku życia albo

2) dwudziestu czterech lat życia, jeżeli pobierają naukę w szkole średniej, pomaturalnej lub wyższej; w razie gdy ukończenie dwudziestu czterech lat życia przypada na ostatni rok nauki w szkole wyższej - do czasu ukończenia tego roku nauki, albo

3) stały się niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym przed osiągnięciem wieku określonego w pkt 1.

2. Prawo do przejazdu nie przysługuje dzieciom żołnierza zawodowego:

1) pozostającym w związku małżeńskim, chyba że związek małżeński został zawarty między osobami kształcącymi się w szkole,

2) przebywającym w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności,

3) kształcącym się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej nieodpłatnie pełne utrzymanie (wyżywienie, zakwaterowanie, umundurowanie),

4) przebywającym w zakładzie karnym lub poprawczym,

5) osiągającym dochód w kwocie przekraczającej miesięcznie najniższe wynagrodzenie pracowników za pełny miesięczny wymiar czasu pracy, określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

3. Dochód, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, ustala się według zasad przewidzianych przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego.

§ 6.Prawo do przejazdu nie przysługuje żołnierzom zawodowym, którym udzielono urlopu bezpłatnego lub których przeniesiono w stan nieczynny na okres dłuższy niż jeden rok. Przepis ten stosuje się również do członków rodziny żołnierza zawodowego.

§ 7.1. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo do przejazdu na koszt wojska w razie udzielenia mu, na podstawie odrębnych przepisów, urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny lub wypoczynkowego, zwane dalej „przejazdem w celu odwiedzenia rodziny”, publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez:

1) przedsiębiorstwo państwowe „Polskie Koleje Państwowe”,

2) przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, jeżeli brak jest połączenia kolejowego pomiędzy miejscowością stałego pełnienia służby wojskowej przez żołnierza zawodowego a miejscem zamieszkania jego rodziny albo gdy przejazd autobusem nie jest droższy i wnosi o to żołnierz.

2. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje od miejscowości, w której żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową, do miejscowości stałego zamieszkania jego rodziny, z powodu posiadania której udzielono mu urlopu okolicznościowego, i z powrotem.

3. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje w klasie drugiej pociągu pospiesznego albo autobusem zwykłym lub pospiesznym. Jeżeli lokalne warunki odbycia przejazdu to uzasadniają, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową, może wyrazić zgodę na przejazd w klasie drugiej pociągu ekspresowego.

4. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje w terminie, w którym udzielono żołnierzowi zawodowemu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny. W miesiącu, w którym żołnierz zawodowy wykorzystuje urlop wypoczynkowy, i z tego względu, na podstawie odrębnych przepisów, nie udzielono mu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny, przejazd ten przysługuje w terminie udzielonego urlopu wypoczynkowego.

5. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny nie przysługuje, jeżeli rodzina żołnierza zawodowego zamieszkuje w miejscowości pobliskiej, w rozumieniu przepisów o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 8.1. Za zgodą dowódcy jednostki wojskowej żołnierz zawodowy może odbyć przejazd w celu odwiedzenia rodziny innym środkiem transportu niż określony w § 7 ust. 1.

2. W przypadku określonym w ust. 1 żołnierzowi zawodowemu przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości równej cenie biletu za przejazd kolejami przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe”, a gdy brak jest połączenia kolejowego - za przejazd autobusem przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, według zasad określonych w § 7 ust. 2 i 3.

3. Wypłaty ekwiwalentu pieniężnego dokonuje się na podstawie oświadczenia żołnierza zawodowego o odbyciu przejazdu, zamieszczonego na skierowaniu (poleceniu wyjazdu służbowego).

§ 9.1. Prawo do przejazdu na koszt wojska nie obejmuje opłat dodatkowych i dopłat.

2. Przejazd na koszt wojska, o którym mowa w § 2 i 7, przysługuje najkrótszą trasą kolejową lub autobusową albo łącznie transportem kolejowym i autobusowym.

3. Prawo do przejazdu, o którym mowa w § 2, realizuje jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu finansowym, a przejazdu, o którym mowa w § 7 - jednostka wojskowa, której dowódca udzielił żołnierzowi zawodowemu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny lub wypoczynkowego.

4. Przy realizacji prawa do przejazdu, o którym mowa w § 2 i 7, uwzględnia się posiadane przez żołnierza zawodowego oraz członków jego rodziny uprawnienia, w tym wykupione, do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów publicznym transportem zbiorowym.

§ 10.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 7 września 1998 r. (poz. 796)

OŚWIADCZENIE
w celu ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego w razie wykorzystania/niewykorzystania prawa do przejazdu raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem