Rozdział I

Postanowienia ogólne

Definicje

Artykuł 1

W rozumieniu niniejszej konwencji określenie:

(a) „odprawa czasowa” oznacza procedurę celną, w ramach której określone towary (włącznie ze środkami transportu) mogą być przywiezione na obszar celny z warunkowym zwolnieniem od należności przywozowych i podatków oraz bez zastosowania wobec nich zakazów lub ograniczeń przywozowych o charakterze gospodarczym; towary takie (włącznie ze środkami transportu) muszą być przywiezione w określonym celu i muszą być przeznaczone do powrotnego wywozu w określonym czasie bez poddawania ich jakimkolwiek zmianom, z wyjątkiem zwykłych ubytków spowodowanych ich użytkowaniem;

(b) „należności przywozowe i podatki” oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności, pobierane od przywozu towarów lub w związku z przywozem towarów z zagranicy (włącznie ze środkami transportu), z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

(c) „zabezpieczenie” oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane. Zabezpieczenie określane jest jako „generalne”, gdy gwarantuje wypełnienie zobowiązań wynikających z szeregu operacji;

(d) „dokumenty odprawy czasowej” oznacza międzynarodowy dokument celny uznany za zgłoszenie celne, pozwalający na identyfikację towarów (włącznie ze środkami transportu) i zawierający ważną w skali międzynarodowej gwarancję pokrycia należności przywozowych i podatków;

(e) „unia celna i gospodarcza” oznacza unię utworzoną przez i składającą się z Członków, o których mowa w artykule 24 ustęp 1 niniejszej konwencji, mającą prawo do przyjmowania własnego ustawodawstwa, które jest wiążące dla jej Członków w odniesieniu do zagadnień regulowanych niniejszą konwencją, oraz mającą prawo do podejmowania decyzji, zgodnie ze swoją wewnętrzną procedurą, odnośnie do podpisywania, ratyfikacji i przystępowania do niniejszej konwencji;

(f) „osoba” oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej;

(g) „Rada” oznacza organizację powołaną przez Konwencję o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzoną w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r.;

(h) „ratyfikacja” oznacza ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie.

Rozdział II

Zakres stosowania konwencji

Artykuł 2

1. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się do udzielania, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, odprawy czasowej towarom (włącznie ze środkami transportu) wymienionym w załącznikach do niniejszej konwencji.

2. Nie naruszając postanowień załącznika E, odprawa czasowa udzielana jest z całkowitym warunkowym zwolnieniem od należności przywozowych i podatków oraz bez stosowania zakazów lub ograniczeń przywozowych mających charakter gospodarczy.

Struktura załączników

Artykuł 3

Każdy z załączników do niniejszej konwencji składa się zasadniczo z:

(a) definicji podstawowych określeń celnych używanych w załączniku;

(b) specjalnych postanowień mających zastosowanie do towarów (włącznie ze środkami transportu), które są przedmiotem załącznika.

Rozdział III

Postanowienia szczegółowe

Dokument i zabezpieczenie

Artykuł 4

1. Każda Umawiająca się Strona ma prawo uzależnić odprawę czasową towarów (włącznie ze środkami transportu) od przedstawienia dokumentu celnego i dostarczenia zabezpieczenia, chyba że załącznik stanowi inaczej.

2. W przypadku gdy (zgodnie z ustępem 1) wymagane jest zabezpieczenie, osobom korzystającym regularnie z procedury odprawy czasowej może zostać udzielone pozwolenie na złożenie zabezpieczenia generalnego.

3. Wysokość zabezpieczenia nie będzie przekraczała sumy należności przywozowych i podatków, od których towary (włącznie ze środkami transportu) są zwolnione warunkowo, chyba że załącznik stanowi inaczej.

4. W przypadku towarów (włącznie ze środkami transportu), które podlegają zakazom lub ograniczeniom przywozowym zgodnie z ustawodawstwem krajowym, może być wymagane złożenie dodatkowego zabezpieczenia, zgodnie z warunkami ustanowionymi przez to ustawodawstwo.

Dokumenty odprawy czasowej

Artykuł 5

Nie naruszając czynności odprawy czasowej, o których mowa w załączniku E, każda Umawiająca się Strona uznaje w miejsce swych krajowych dokumentów celnych oraz jako właściwe zabezpieczenie sum, o których mowa w artykule 8 załącznika A, dokumenty odprawy czasowej ważne na jej terytorium oraz wydane i stosowane zgodnie z warunkami ustanowionymi w tym załączniku dla towarów (włącznie ze środkami transportu) przywożonych czasowo zgodnie z pozostałymi załącznikami do niniejszej konwencji, które przyjęła.

Identyfikacja

Artykuł 6

Każda Umawiająca się Strona może dokonać czasowej odprawy towarów (włącznie ze środkami transportu), pod warunkiem że będzie możliwa ich identyfikacja przy zakończeniu odprawy czasowej.

Termin powrotnego wywozu

Artykuł 7

1. Towary (włącznie ze środkami transportu), którym udzielono odprawy czasowej, będą powrotnie wywiezione w ustalonym terminie, uznanym za wystarczający dla osiągnięcia celu odprawy czasowej. Termin taki jest ustanowiony oddzielnie w każdym załączniku.

2. Władze celne mogą udzielić terminu dłuższego niż określony w każdym z załączników bądź też przedłużyć termin pierwotny.

3. Jeżeli towary (włącznie ze środkami transportu), którym udzielono odprawy czasowej, nie mogą być powrotnie wywiezione na skutek zajęcia innego niż zajęcie na wniosek osób prywatnych, wymóg powrotnego wywozu zostaje zawieszony na czas trwania zajęcia.

Przekazanie uprawnień
do korzystania z odprawy czasowej

Artykuł 8

Każda Umawiająca się Strona może, na wniosek, zezwolić na przekazanie uprawnień do skorzystania z procedury odprawy czasowej każdej innej osobie, pod warunkiem że osoba ta:

(a) spełnia warunki ustanowione w niniejszej konwencji i

(b) przejmuje zobowiązania osoby pierwotnie korzystającej z procedury odprawy czasowej.

Zakończenie odprawy czasowej

Artykuł 9

Odprawa czasowa jest zwykle zakończona powrotnym wywozem towarów (włącznie ze środkami transportu), którym udzielono odprawy czasowej.

Artykuł 10

Towary (włącznie ze środkami transportu) odprawione czasowo mogą zostać powrotnie wywiezione w jednej lub większej ilości przesyłek.

Artykuł 11

Towary (włącznie ze środkami transportu) odprawione czasowo mogą zostać powrotnie wywiezione przez inny urząd celny niż ten, przez który dokonano ich przywozu.

Inne możliwości zakończenia odprawy czasowej

Artykuł 12

Odprawa czasowa może zostać zakończona za zgodą właściwych organów przez umieszczenie towarów (łącznie ze środkami transportu) w wolnym porcie lub wolnym obszarze celnym, w składzie celnym lub pod procedurą tranzytu celnego, w celu późniejszego wywozu lub zadysponowania nimi w inny dozwolony sposób.

Artykuł 13

W przypadku gdy uzasadnione to jest okolicznościami i pozwala na to ustawodawstwo krajowe, odprawa czasowa może zostać zakończona odprawą ostateczną w przywozie, z zastrzeżeniem spełnienia warunków i dokonania formalności stosowanych w takich przypadkach.

Artykuł 14

1. Odprawa czasowa może zostać zakończona, gdy towary (włącznie ze środkami transportu) zostały poważnie uszkodzone na skutek wypadku lub działania siły wyższej i w zależności od decyzji władz celnych:

(a) podlegają należnościom przywozowym i podatkom należnym w momencie przedstawienia ich organom celnym w stanie uszkodzonym w celu zakończenia odprawy czasowej;

(b) są pozostawione, jako towary wolne od wszelkich kosztów, właściwym władzom działającym na obszarze odprawy czasowej; w takim przypadku osoba korzystająca z odprawy czasowej będzie zwolniona od obowiązku uiszczenia należności przywozowych i podatków; lub

(c) są zniszczone pod urzędowym nadzorem na koszt zainteresowanych stron, przy czym odzyskane części lub materiały, jeśli są odprawione ostatecznie w przywozie, podlegają należnościom przywozowym i podatkom należnym według stanu i na warunkach obowiązujących w chwili ich zgłoszenia organom celnym po wypadku lub działaniu siły wyższej.

2. Odprawa czasowa może również zostać zakończona, jeśli na wniosek zainteresowanej osoby towary (włącznie ze środkami transportu) otrzymają jedno z przeznaczeń, o których mowa w punktach (b) lub (c) ustępu 1, w zależności od decyzji władz celnych.

3. Odprawa czasowa może również zostać zakończona na wniosek zainteresowanej osoby, jeśli udowodni ona władzom celnym, że towary (włącznie ze środkami transportu) uległy zniszczeniu lub zostały w całości stracone na skutek wypadku lub działania siły wyższej. W takim przypadku osoba korzystająca z odprawy czasowej będzie zwolniona z obowiązku uiszczenia należności przywozowych i podatków.

Rozdział IV

Postanowienia różne

Ograniczenie formalności

Artykuł 15

Każda Umawiająca się Strona ograniczy do minimum formalności celne wymagane w związku z ułatwieniami przewidzianymi w niniejszej konwencji. Wszelkie przepisy dotyczące takich formalności zostaną opublikowane w jak najkrótszym terminie.

Uprzednie pozwolenie

Artykuł 16

1. Jeżeli odprawa czasowa wymaga uprzedniego pozwolenia, zostanie ono udzielone przez właściwy urząd celny w możliwie najkrótszym terminie.

2. Jeżeli, w wyjątkowych sytuacjach, wymagane jest pozwolenie inne niż wydawane przez organy celne, zostanie ono udzielone w możliwie najkrótszym terminie.

Ułatwienie minimalne

Artykuł 17

Postanowienia niniejszej konwencji określają minimum ułatwień, jakie mają być przyznane, i nie stoją na przeszkodzie stosowaniu większych ułatwień, jakie Umawiające się Strony udzielają lub mogą udzielić w przyszłości przez jednostronne postanowienia bądź na mocy umów dwustronnych lub wielostronnych.

Unie celne lub gospodarcze

Artykuł 18

1. Dla celów niniejszej konwencji terytoria Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, mogą być uważane za jedno terytorium.

2. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie wyklucza prawa Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, do wprowadzania specjalnych postanowień stosowanych przy czynnościach odprawy czasowej na terytorium takiej unii, pod warunkiem że postanowienia te nie ograniczą ułatwień zapewnionych przez niniejszą konwencję.

Zakazy i ograniczenia

Artykuł 19

Postanowienia niniejszej konwencji nie wykluczają stosowania zakazów i ograniczeń nakładanych zgodnie z prawem i przepisami krajowymi, których podstawą są względy nieekonomiczne, takie jak przestrzeganie zasad moralności publicznej lub porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia publicznego albo przepisów weterynaryjnych lub fitosanitarnych, czy też względy dotyczące ochrony gatunków dzikiej flory i fauny zagrożonych wyginięciem, lub ochrony praw autorskich i własności przemysłowej.

Wykroczenia

Artykuł 20

1. Sprawca każdego naruszenia postanowień niniejszej konwencji podlega karom przewidzianym przez ustawodawstwo Umawiającej się Strony, na której terytorium popełnione zostało wykroczenie.

2. Gdy nie można określić, na jakim terytorium nastąpiło nadużycie, uważa się, że zostało ono popełnione na terytorium Umawiającej się Strony, na którym je ujawniono.

Wymiana informacji

Artykuł 21

Umawiające się Strony będą przekazywały sobie wzajemnie, na wniosek i w stopniu dopuszczonym przez ich ustawodawstwo krajowe, niezbędne informacje do wykonywania postanowień niniejszej konwencji.

Rozdział V

Postanowienia końcowe

Komitet Administracyjny

Artykuł 22

1. Ustanawia się Komitet Administracyjny rozpatrujący wprowadzenie w życie niniejszej konwencji, środki mające na celu zapewnienie jednolitej interpretacji i jednolitego stosowania konwencji oraz wszelkie zaproponowane do niej poprawki. Komitet będzie podejmował decyzje dotyczące włączenia nowych załączników do niniejszej konwencji.

2. Członkami Komitetu Administracyjnego będą Umawiające się Strony. Komitet może podjąć decyzję pozwalającą właściwym administracjom każdego Członka, państwa lub obszaru celnego, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami, lub przedstawicielom organizacji międzynarodowych uczestniczyć w sesjach Komitetu w charakterze obserwatorów przy omawianiu spraw, które ich interesują.

3. Rada zapewni Komitetowi obsługę Sekretariatu.

4. Na każdej ze swoich sesji Komitet dokona wyboru przewodniczącego i wiceprzewodniczącego.

5. Właściwe administracje Umawiających się Stron przekażą Radzie propozycje poprawek do niniejszej konwencji, wraz z uzasadnieniem, jak również wszelkie wnioski o włączenie punktów do porządku dziennego sesji Komitetu. Rada przekaże je do wiadomości właściwym władzom Umawiających się Stron oraz Członków, państw lub obszarów celnych, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami.

6. Rada zwołuje Komitet w terminie przez niego wyznaczonym, jak również na wniosek właściwych administracji przynajmniej dwóch Umawiających się Stron. Rozsyła właściwym administracjom Umawiających się Stron oraz Członków, państw lub obszarów celnych, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami, projekt porządku dziennego przynajmniej sześć tygodni przed sesją Komitetu.

7. Zgodnie z decyzją Komitetu powziętą na mocy postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu, Rada zaprasza właściwe administracje Członków, państw lub obszarów celnych, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami, oraz zainteresowane organizacje międzynarodowe do wzięcia udziału w sesjach Komitetu w charakterze obserwatorów.

8. Propozycje poddawane są głosowaniu. Każda Umawiająca się Strona reprezentowana na posiedzeniu dysponuje jednym głosem. Propozycje inne niż te, które dotyczą poprawek do niniejszej konwencji, przyjmowane są przez Komitet większością głosów oddanych przez obecnych i głosujących Członków. Propozycje poprawek do niniejszej konwencji przyjmowane są większością dwóch trzecich głosów oddanych przez obecnych i głosujących Członków.

9. W przypadku stosowania artykułu 24 ustęp 7 niniejszej konwencji unie celne lub gospodarcze, będące Stronami konwencji, dysponują w przypadku głosowania jedynie liczbą głosów równą sumie głosów przyznanych ich Członkom, którzy są Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji.

10. Przed zamknięciem sesji Komitet przyjmuje sprawozdanie.

11. W razie braku odpowiednich postanowień w niniejszym artykule stosuje się Przepisy proceduralne Rady, chyba że Komitet zadecyduje inaczej.

Rozstrzyganie sporów

Artykuł 23

1. Wszelkie spory między dwiema lub większą liczbą Umawiających się Stron dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji będą rozstrzygane, w miarę możliwości, w drodze bezpośrednich negocjacji między tymi Stronami.

2. Każdy spór nie rozstrzygnięty w drodze negocjacji będzie przedkładany przez Umawiające się Strony pozostające w sporze Komitetowi Administracyjnemu, który rozpatrzy go i wyda zalecenia w celu rozstrzygnięcia.

3. Umawiające się Strony pozostające w sporze mogą z góry wyrazić zgodę na przyjęcie zaleceń Komitetu Administracyjnego jako wiążących.

Podpisanie, ratyfikacja i przystąpienie

Artykuł 24

1. Każdy Członek Rady i każdy Członek Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jej wyspecjalizowanych organizacji może stać się Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji przez:

(a) podpisanie bez zastrzeżeń ratyfikacji;

(b) złożenie dokumentu ratyfikacyjnego po uprzednim podpisaniu konwencji z zastrzeżeniem ratyfikacji; lub

(c) przystąpienie do konwencji.

2. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla Członków, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, na sesji Rady, podczas której będzie ona przyjęta, lub też w terminie późniejszym w siedzibie Rady w Brukseli do dnia 30 czerwca 1991 r. Po tej dacie będzie ona otwarta do przystąpienia dla takich Członków.

3. Nie będąc Członkiem organizacji, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, każde państwo lub rząd każdego odrębnego obszaru celnego zaproponowanego przez Umawiającą się Stronę oficjalnie odpowiedzialną za jego stosunki dyplomatyczne, ale autonomicznego w prowadzeniu swoich stosunków handlowych, do którego zaproszenie takiej treści zostało skierowane przez depozytariusza na wniosek Komitetu Administracyjnego, może stać się Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji przystępując do niej po jej wejściu w życie.

4. Każdy Członek, państwo lub obszar celny wymieniony w ustępach 1 lub 3 niniejszego artykułu, w chwili podpisania bez zastrzeżenia ratyfikacji, w chwili ratyfikacji niniejszej konwencji lub przystąpienia do niej określa załączniki, które przyjmuje, z tym że przyjęcie załącznika A i przynajmniej jednego z pozostałych załączników jest nieodzowne. Może on w terminie późniejszym notyfikować depozytariuszowi przyjęcie jednego lub większej ilości pozostałych załączników.

5. Umawiające się Strony, przyjmując każdy nowy załącznik, który Komitet Administracyjny zdecyduje włączyć do niniejszej konwencji, notyfikują ten fakt depozytariuszowi zgodnie z postanowieniami ustępu 4 niniejszego artykułu.

6. Umawiające się Strony notyfikują depozytariuszowi warunki stosowania lub informacje wymagane na mocy artykułu 8 i artykułu 24 ustęp 7 niniejszej konwencji, artykułu 2 ustęp 2 i 3 załącznika A oraz artykułu 4 załącznika E. Notyfikują one również wszelkie zmiany w stosowaniu tych postanowień.

7. Zgodnie z postanowieniami ustępów 1, 2 i 4 niniejszego artykułu każda unia celna lub gospodarcza może zostać Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji. Taka unia celna lub gospodarcza informuje depozytariusza o swoich kompetencjach odnośnie do spraw regulowanych przez niniejszą konwencję. W odniesieniu do spraw będących w zakresie jej kompetencji unia celna lub gospodarcza będąca Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji realizuje w swoim własnym imieniu prawa i wypełnia zobowiązania, jakie niniejsza konwencja nakłada na jej Członków będących Umawiającymi się Stronami. W takim przypadku Członkowie ci nie są upoważnieni do indywidualnego korzystania z tych praw, włącznie z prawem do głosowania.

Depozytariusz

Artykuł 25

1. Niniejsza konwencja, wszystkie podpisy z zastrzeżeniem lub bez zastrzeżenia ratyfikacji oraz wszystkie dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia składane są Sekretarzowi Generalnemu Rady.

2. Depozytariusz:

(a) otrzymuje i przechowuje oryginalne teksty niniejszej konwencji;

(b) sporządza uwierzytelnione kopie oryginalnych tekstów niniejszej konwencji i przekazuje je Członkom oraz uniom celnym lub gospodarczym, o których mowa w artykule 24 ustęp 1 i 7 niniejszej konwencji;

(c) przyjmuje każdy podpis z zastrzeżeniem lub bez zastrzeżenia ratyfikacji, ratyfikację lub przystąpienie do niniejszej konwencji oraz przyjmuje i przechowuje wszystkie dokumenty, notyfikacje i komunikaty dotyczące niniejszej konwencji;

(d) sprawdza, czy podpis lub każdy dokument, notyfikacja lub komunikat, dotyczące niniejszej konwencji, sporządzone są w należytej i właściwej formie oraz, jeśli zaistnieje taka potrzeba, zwraca na to uwagę danej Umawiającej się Stronie;

(e) powiadamia drogą notyfikacji Umawiające się Strony niniejszej konwencji, innych sygnatariuszy, Członków Rady nie będących Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji oraz Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o:

– podpisach, ratyfikacjach, przystąpieniach i przyjęciu załączników, stosowanie do artykułu 24 niniejszej konwencji;

– nowych załącznikach, które Komitet Administracyjny postanawia włączyć do konwencji;

– dacie wejścia w życie niniejszej konwencji oraz każdego z jej załączników, zgodnie z artykułem 26 niniejszej konwencji;

– otrzymanych notyfikacjach, zgodnie z artykułami 24, 29, 30 i 32 niniejszej konwencji;

– wypowiedzeniach, zgodnie z artykułem 31 niniejszej konwencji;

– wszelkich poprawkach uznanych za przyjęte zgodnie z artykułem 32 niniejszej konwencji oraz o dacie wejścia ich w życie.

3. W razie zaistnienia rozbieżności między Umawiającą się Stroną a depozytariuszem co do wykonywania jego funkcji, depozytariusz lub Umawiająca się Strona zwraca na ten fakt uwagę pozostałych Umawiających się Stron i sygnatariuszy lub, o ile zaistnieje taka potrzeba, Rady.

Wejście w życie

Artykuł 26

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od czasu, gdy pięciu Członków albo unii celnych lub gospodarczych, o których mowa w artykule 24 ustępy 1 i 7 niniejszej konwencji, podpisało ją bez zastrzeżenia ratyfikacji lub złożyło dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia.

2. Dla każdej Umawiającej się Strony podpisującej bez zastrzeżenia ratyfikacji, ratyfikującej lub przystępującej do niniejszej konwencji po tym, gdy pięciu Członków albo unii celnych lub gospodarczych podpisało konwencję bez zastrzeżenia ratyfikacji lub złożyło dokumenty ratyfikacyjne bądź przystąpienia, niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od czasu, gdy wymieniona Umawiająca się Strona podpisała ją bez zastrzeżenia ratyfikacji lub złożyła dokument ratyfikacyjny lub przystąpienia.

3. Każdy załącznik do niniejszej konwencji wejdzie w życie po trzech miesiącach od czasu, gdy pięciu Członków albo unii celnych lub gospodarczych przyjęło ten załącznik.

4. Dla każdej Umawiającej się Strony, która przyjmuje załącznik po tym, gdy pięciu Członków albo unii celnych lub gospodarczych przyjęło go, załącznik ten wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od czasu, gdy wymieniona Umawiająca się Strona notyfikowała jego przyjęcie. Jednakże żaden załącznik nie wejdzie w życie dla Umawiającej się Strony przed wejściem w życie niniejszej konwencji dla tej Umawiającej się Strony.

Postanowienie uchylające

Artykuł 27

Wraz z wejściem w życie załącznika do niniejszej konwencji, zawierającego postanowienia uchylające, załącznik ten uchyla i zastępuje konwencje lub postanowienia konwencji będących przedmiotem postanowień uchylających w stosunkach między Umawiającymi się Stronami, które przyjęły ten załącznik i są Umawiającymi się Stronami takich konwencji.

Konwencja i załączniki

Artykuł 28

1. W rozumieniu niniejszej konwencji wszystkie załączniki, którymi Umawiająca się Strona jest związana, uważane są za będące integralną częścią niniejszej konwencji, a w stosunku do tej Umawiającej się Strony, każde powołanie się na niniejszą konwencję jest uważane za obejmujące powołanie się na takie załączniki.

2. Dla celów głosowania w Komitecie Administracyjnym każdy załącznik traktowany jest jako odrębna konwencja.

Zastrzeżenia

Artykuł 29

1. Uważa się, że każda Umawiająca się Strona, która przyjęła załącznik, przyjęła wszystkie postanowienia w nim zawarte, chyba że w chwili przyjmowania załącznika lub w okresie późniejszym notyfikuje ona depozytariuszowi postanowienia, wobec których zgłasza zastrzeżenia, jeśli taka możliwość przewidziana jest w załączniku, którego to dotyczy, komunikując różnice istniejące między postanowieniami swojego ustawodawstwa krajowego a postanowieniami, o które chodzi.

2. Każda Umawiająca się Strona przynajmniej raz na pięć lat dokonuje przeglądu postanowień, co do których zgłosiła zastrzeżenia, porównuje je z postanowieniami swojego ustawodawstwa krajowego i notyfikuje depozytariuszowi rezultaty tego przeglądu.

3. Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła zastrzeżenia, może je w każdej chwili wycofać w całości lub częściowo drogą notyfikacji skierowanej do depozytariusza, podając przy tym datę, z którą takie wycofanie zaczyna obowiązywać.

Rozszerzenie terytorialne

Artykuł 30

1. Każda Umawiająca się Strona w czasie gdy podpisuje konwencję bez zastrzeżenia ratyfikacji, składa dokument ratyfikacyjny lub przystąpienia bądź też w terminie późniejszym – może oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do depozytariusza, że niniejsza konwencja obejmuje wszystkie lub niektóre z terytoriów, za których stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialna. Taka notyfikacja zacznie obowiązywać po upływie trzech miesięcy od daty jej otrzymania przez depozytariusza. Jednakże niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do wymienionych w notyfikacji terytoriów przed jej wejściem w życie w stosunku do Umawiającej się Strony, której to dotyczy.

2. Każda Umawiająca się Strona, która dokonała notyfikacji zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu, rozszerzając niniejszą konwencję na niektóre z terytoriów, za którego stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialna, może notyfikować depozytariuszowi, zgodnie z procedurą zawartą w artykule 31 niniejszej konwencji, że na terytorium, o którym mowa, konwencja przestaje obowiązywać.

Wypowiedzenie

Artykuł 31

1. Niniejsza konwencja jest zawarta na czas nie określony, ale każda Umawiająca się Strona może ją wypowiedzieć w każdej chwili po dacie jej wejścia w życie, zgodnie z artykułem 26 niniejszej konwencji.

2. Wypowiedzenie będzie notyfikowane w formie pisemnego dokumentu złożonego depozytariuszowi.

3. Wypowiedzenie zacznie obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od otrzymania dokumentu wypowiedzenia przez depozytariusza.

4. Postanowienia ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również w odniesieniu do załączników do niniejszej konwencji, co daje prawo każdej Umawiającej się Stronie do wycofania przyjęcia przez nią jednego lub większej liczby załączników w każdej chwili po dacie wejścia ich w życie, zgodnie z artykułem 26 niniejszej konwencji. Uważa się, że każda Umawiająca się Strona, która wycofuje przyjęcie przez nią wszystkich załączników, wypowiedziała niniejszą konwencję. Ponadto uważa się, że każda Umawiająca się Strona, która wycofuje przyjęcie załącznika A, wypowiedziała konwencję, nawet wtedy, gdy przyjmuje w dalszym ciągu inne załączniki.

Procedura wprowadzania poprawek

Artykuł 32

1. Komitet Administracyjny, zbierający się zgodnie z artykułem 22 niniejszej konwencji, może zalecić wprowadzenie poprawek do niniejszej konwencji i jej załączników.

2. Tekst każdej poprawki tak zaleconej depozytariusz podaje do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom niniejszej konwencji, innym sygnatariuszom i tym Członkom Rady, którzy nie są Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji.

3. Każda zalecona poprawka, która została podana do wiadomości zgodnie z postanowieniami poprzedniego ustępu, wejdzie w życie w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron po upływie sześciu miesięcy od zakończenia okresu dwunastu miesięcy od daty podania do wiadomości zaleconej poprawki, jeśli żaden sprzeciw do zaleconej poprawki nie został notyfikowany depozytariuszowi w tym okresie przez Umawiającą się Stronę.

4. Jeżeli sprzeciw do zaleconej poprawki został notyfikowany depozytariuszowi przez Umawiającą się Stronę przed upływem okresu dwunastu miesięcy, o którym mowa w ustępie 3 niniejszego artykułu, taka poprawka jest uznana za nie przyjętą i nie ma żadnej mocy obowiązującej.

5. Przy zgłaszaniu sprzeciwu każdy załącznik traktowany jest jak odrębna konwencja.

Przyjęcie poprawek

Artykuł 33

1. Uważa się, że każda Umawiająca się Strona, która ratyfikuje niniejszą konwencję lub do niej przystępuje, przyjmuje tym samym wszelkie poprawki do niej, które mają moc obowiązującą w dniu złożenia jej dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

2. Uważa się, że każda Umawiająca się Strona, która przyjmuje załącznik, przyjmuje tym samym poprawki do tego załącznika mające moc obowiązującą w dniu, w którym notyfikuje depozytariuszowi przyjęcie, chyba że zgłosi ona zastrzeżenie zgodnie z postanowieniami artykułu 29 niniejszej konwencji.

Rejestracja i teksty autentyczne

Artykuł 34

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych niniejsza konwencja zostanie zarejestrowana w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych na wniosek depozytariusza.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Stambule dnia dwudziestego szóstego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. Depozytariusz zobowiązany jest do sporządzenia i rozprowadzenia uwiarygodnionych tłumaczeń niniejszej konwencji w językach arabskim, chińskim, hiszpańskim i rosyjskim.

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją i załącznikami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostały one uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych,

– Rzeczpospolita Polska zdecydowała się przystąpić do wyżej wspomnianej konwencji i załączników,

– postanowienia konwencji i załączników będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 27 lipca 1995 r.