Na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu (Dz. U. Nr 21, poz. 113) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów rozdziału IV załącznika, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 października 1997 r. (poz. 808)

STATUT BANKOWEGO FUNDUSZU GWARANCYJNEGO

I. Postanowienia ogólne

§ 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej „Funduszem”, działa na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554), zwanej dalej „ustawą”, oraz na podstawie postanowień niniejszego statutu.

§ 2. Siedzibą Funduszu jest Warszawa.

§ 3. Fundusz posiada osobowość prawną.

II. Organizacja Funduszu

§ 4. Organami Funduszu są Rada Funduszu i Zarząd Funduszu.

§ 5. Skład i tryb powoływania i odwoływania Rady Funduszu oraz wygaśnięcia mandatu jej członków określa ustawa.

§ 6. 1. Rada Funduszu podejmuje uchwały na posiedzeniach w trybie określonym w ustawie.

2. Uchwały w sprawie odwołania Zarządu Funduszu lub poszczególnych jego członków, a także w sprawach, o których mowa w § 12 pkt 2 i 3, Rada Funduszu podejmuje przy akceptacji co najmniej 6 członków Rady w głosowaniu tajnym.

§ 7. 1. Przewodniczący i członkowie Rady Funduszu są powoływani i odwoływani w trybie określonym w ustawie.

2. Powołanie członków Rady Funduszu przez Związek Banków Polskich następuje w sposób zapewniający reprezentację całego sektora bankowego, z uwzględnieniem jego struktury kapitałowej. Związek Banków Polskich powołuje i odwołuje członków Rady Funduszu na Walnym Zgromadzeniu w głosowaniu tajnym. Uchwały w sprawie powołania i odwołania członków Rady Funduszu są podejmowane zwykłą większością głosów.

3. Przewodniczący i członkowie Rady Funduszu nie pozostają z Funduszem w stosunku pracy.

§ 8. Liczbę członków Zarządu Funduszu, tryb ich powoływania, odwoływania i wygaśnięcia mandatu określa ustawa.

§ 9. Prezes Zarządu Funduszu jest uprawniony do dokonywania wszelkich czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników Funduszu.

§ 10. 1. Rada Funduszu i Zarząd Funduszu wykonują swoje funkcje przy pomocy Biura Funduszu.

2. Do zakresu działania Biura Funduszu należy:

1) zapewnienie merytorycznej i technicznej obsługi organów Funduszu w związku z realizacją gwarancji, udzielaniem pomocy bankom oraz koordynacją wykonywania zadań funduszu,

2) gromadzenie i analizowanie informacji, w szczególności dotyczących podmiotów objętych systemem gwarantowania,

3) prowadzenie obsługi prawnej, między innymi opiniowanie czynności prawnych dokonywanych przez Fundusz, reprezentowanie Funduszu w postępowaniu sądowym, administracyjnym oraz przed innymi organami orzekającymi,

4) prowadzenie spraw administracyjnych i spraw personalnych Funduszu,

5) prowadzenie gospodarki finansowej Funduszu,

6) wydawanie biuletynu Funduszu.

3. Regulamin organizacyjny Biura Funduszu ustalający strukturę organizacyjną oraz zasady działania Biura Funduszu określa uchwałą Zarząd Funduszu w uzgodnieniu z Radą Funduszu.

III. Szczegółowe zadania organów Funduszu

§ 11. Zadania Funduszu realizują jego organy w ramach uprawnień nadanych ustawowo oraz szczegółowo określonych w niniejszym statucie.

Rada Funduszu

§ 12. Wykonując nadzór nad działalnością Funduszu, Rada Funduszu może:

1) uchwalać zalecenia dla Zarządu Funduszu, w szczególności w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w wykonaniu przez Zarząd jego zadań,

2) zawiesić wykonanie albo uchylić uchwałę Zarządu Funduszu sprzeczną z prawem lub uchwałą Rady Funduszu,

3) zawieszać w czynnościach członków Zarządu Funduszu.

§ 13. Wykonując kontrolę nad działalnością Funduszu, Rada i poszczególni jej członkowie działający z upoważnienia Rady badają pełny zakres działalności Funduszu, a w szczególności:

1) sprawdzają akta i dokumentację,

2) dokonują kontroli majątku Funduszu i kontroli finansowej,

3) wydają polecenia złożenia przez pracowników Funduszu sprawozdań i wyjaśnień,

4) uczestniczą w posiedzeniach Zarządu Funduszu.

§ 14. Informacje uzyskane przez członków Rady Funduszu przy pełnieniu przez nich obowiązków stanowią tajemnicę służbową.

§ 15. 1. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, określa na dany rok wysokość stawki obowiązkowej opłaty rocznej, zgodnie z art. 13 i 14 ustawy.

2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu, ustala stawkę określającą wysokość funduszy ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy, tworzonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania.

3. Wysokość stawek, o których mowa w ust. 1 i 2, na dany rok kalendarzowy jest określana przez Radę Funduszu do dnia 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego i podawana do wiadomości podmiotom objętym systemem gwarantowania w terminie 14 dni od dnia podjęcia uchwały przez Radę Funduszu.

4. Rada Funduszu, podając do wiadomości wysokość stawki opłaty rocznej, określa dzień, na który stan aktywów ważonych ryzykiem, o których mowa w art. 13 ustawy, będzie stanowił podstawę wyliczenia opłaty rocznej, oraz termin, w którym banki obowiązane są do jej wniesienia.

§ 16. 1. Rada Funduszu określa warunki i tryb udzielania pomocy bankom, zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy.

2. Udzielenie pomocy ze środków funduszu pomocowego w wysokości przekraczającej równowartość w złotych kwoty 6.000.000 ECU następuje na podstawie uchwały Zarządu podjętej po uzyskaniu opinii Rady Funduszu.

3. Do wyliczenia wartości ECU w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego Banku Polskiego zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy Bank Polski, obowiązującą w dniu wystąpienia Zarządu o wyrażenie opinii o udzieleniu pomocy.

§ 17. Rada Funduszu sprawuje nadzór nad umownym systemem gwarantowania środków pieniężnych.

Zarząd Funduszu

§ 18. Zarząd Funduszu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy, corocznie, nie później niż do dnia 15 listopada każdego roku kalendarzowego, przedstawia Radzie Funduszu wnioski w sprawie ustalenia na rok następny wysokości stawki stosowanej do obliczania obowiązkowej opłaty rocznej, o której mowa w art. 13 i 14 ustawy, oraz stawki określającej wysokość funduszy ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy.

§ 19. Zarząd Funduszu sprawdza prawidłowość naliczenia opłaty rocznej przez podmioty objęte systemem gwarantowania, w oparciu o dane umożliwiające taką weryfikację, przekazane przez Narodowy Bank Polski i banki.

§ 20. Zarząd Funduszu w drodze uchwały określa sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 26 ust. 4 ustawy, oraz wzory formularzy sprawozdań przesyłanych przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania.

§ 21. Zarząd Funduszu w drodze uchwały określa wzór listy deponentów sporządzanej przez syndyka.

§ 22. 1. Uchwałę o przekazaniu syndykowi masy upadłości kwot na wypłatę środków gwarantowanych, o której mowa w art. 28 ustawy, Zarząd ogłasza w piśmie o zasięgu ogólnokrajowym i w biuletynie Funduszu oraz przesyła listem poleconym podmiotom objętym systemem gwarantowania, a także informuje na piśmie Narodowy Bank Polski.

2. Zarząd Funduszu dokonuje zgłoszenia do masy upadłości wierzytelności, o których mowa w art. 30 ustawy, jednocześnie z przekazaniem środków, o których mowa w ust. 1.

3. Tryb wykonywania kontroli przestrzegania warunków wypłat środków gwarantowanych przez syndyka, o której mowa w art. 28 ust. 6 ustawy, Zarząd Funduszu określa w drodze uchwały.

4. Treść uchwały, o której mowa w ust. 3, Zarząd Funduszu przekazuje syndykom jednocześnie z przekazaniem kwot na wypłatę środków gwarantowanych.

§ 23. 1. Zarząd jest obowiązany do bieżącego gromadzenia i analizowania informacji dotyczących sytuacji finansowej podmiotów objętych systemem gwarantowania.

2. Porozumienia w sprawie zakresu, trybu i form przekazywania informacji określonych w art. 38 ust. 4 ustawy wymagają, przed zawarciem przez Zarząd Funduszu, opinii Rady Funduszu.

§ 24. Zarząd Funduszu, po uzgodnieniu z Radą zakresu informacji niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań Funduszu, występuje do Prezesa Narodowego Banku Polskiego z wnioskiem przewidzianym w art. 38 ust. 7 ustawy.

§ 25. Udzielenie pomocy podmiotom objętym obowiązkowym systemem gwarantowania następuje na podstawie uchwały podejmowanej przez Zarząd Funduszu, z zastrzeżeniem § 16 ust. 2.

§ 26. 1. Zarząd Funduszu kontroluje prawidłowość wykorzystania pomocy udzielonej podmiotowi objętemu obowiązkowym systemem gwarantowania oraz postępowanie mające na celu uzdrowienie gospodarki banku, z punktu widzenia celowości i efektywności wykorzystania środków oraz zgodności z prawem i postanowieniami umów, na podstawie których Fundusz udzielił pomocy.

2. Zasady wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, określa Zarząd w drodze uchwały.

IV. Zasady gospodarki finansowej

§ 27. 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny tworzy następujące fundusze własne:

1) fundusz statutowy,

2) fundusz pomocowy,

3) fundusz zapasowy,

4) fundusz z aktualizacji wyceny.

2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, podejmuje uchwałę o utworzeniu innych funduszy, jeżeli obowiązek ich tworzenia wynika z innych ustaw.

§ 28. 1. Fundusz statutowy tworzony jest w celu zapewnienia środków na nabycie rzeczowego majątku trwałego Funduszu oraz wypłat środków gwarantowanych, po wyczerpaniu innych źródeł finansowania tych wypłat, przewidzianych w art. 15 ustawy, oraz funduszu zapasowego.

2. Na fundusz statutowy składają się środki pochodzące z następujących źródeł:

1) wpłat Narodowego Banku Polskiego i Ministra Finansów, o których mowa w art. 45 ustawy,

2) dotacji udzielonych na wniosek Funduszu z budżetu państwa na zasadach określonych w prawie budżetowym,

3) nadwyżki bilansowej, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy – w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 35 ust. 4.

§ 29. 1. Fundusz pomocowy jest tworzony w celu zapewnienia środków na finansowanie zadań Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania.

2. Na fundusz pomocowy składają się środki pochodzące z:

1) wpłat podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania z tytułu opłat rocznych, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

2) wpłaty wnoszonej przez Narodowy Bank Polski, o której mowa w art. 13 ust. 3a ustawy,

3) funduszu zapasowego – w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 30 ust. 4.

3. Dla celów ewidencyjnych fundusz pomocowy dzieli się na fundusz pomocowy do wykorzystania i fundusz pomocowy wykorzystany.

4. Udzielone przez Fundusz pożyczki, zrealizowane gwarancje, poręczenia i nabyte wierzytelności zmniejszają stan funduszu pomocowego do wykorzystania, powiększając jego część wykorzystaną.

5. Spłata pożyczek oraz kwoty uzyskane z tytułu wierzytelności wynikających z udzielonych gwarancji i poręczeń, a także ze sprzedaży nabytych uprzednio wierzytelności zwiększają stan funduszu pomocowego do wykorzystania, zmniejszając część funduszu pomocowego wykorzystanego.

6. W celu zabezpieczenia należności uznanych za zagrożone z tytułu udzielonych pożyczek, gwarancji i poręczeń, a także nabytych wierzytelności Fundusz tworzy rezerwy zmniejszające stan funduszu pomocowego.

7. Rozwiązanie rezerw, o których mowa w ust. 6, zwiększa stan funduszu pomocowego do wykorzystania.

8. Wypłata środków funduszu pomocowego następuje zgodnie z umową zawartą z podmiotem objętym systemem gwarantowania na podstawie uchwały Zarządu Funduszu o udzieleniu zwrotnej pomocy finansowej, o której mowa w § 25.

§ 30. 1. Fundusz zapasowy tworzony jest w celu zapewnienia środków na pokrycie ewentualnych strat bilansowych, a także na bieżącą realizację zadań statutowych Funduszu po wyczerpaniu ustawowych źródeł ich finansowania.

2. Fundusz zapasowy tworzony jest z nadwyżki bilansowej, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy – w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 35 ust. 4.

3. Fundusz zapasowy może być wykorzystany na:

1) pokrycie straty bilansowej,

2) wypłaty środków gwarantowanych,

3) zasilenie funduszu pomocowego.

4. Decyzję o wykorzystaniu funduszu zapasowego na cele określone w ust. 3 podejmuje, na wniosek Zarządu, Rada Funduszu w drodze uchwały.

§ 31. 1. Fundusz z aktualizacji wyceny służy do ewidencji zmian wartości środków trwałych na skutek aktualizacji ich wyceny, przeprowadzanych w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy.

2. Fundusz z aktualizacji wyceny ulega zwiększeniu każdorazowo w wyniku podwyższenia wartości środków trwałych.

3. Fundusz z aktualizacji wyceny ulega zmniejszeniu o część różnic z aktualizacji wyceny środków trwałych – uprzednio stanowiących majątek Funduszu, a następnie zbywanych, objętych darowiznami lub zlikwidowanych.

4. Zmiany, o których mowa w ust. 3, dotyczą także zwiększenia funduszu zapasowego.

§ 32. Środki pieniężne oraz papiery wartościowe Funduszu są gromadzone w Narodowym Banku Polskim na rachunku bieżącym, rachunkach lokat terminowych, wyodrębnionym rachunku specjalnym rozliczeń gwarancyjnych, w Centralnym Rejestrze Bonów Skarbowych i Rejestrze Bonów Pieniężnych Narodowego Banku Polskiego oraz w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych lub wybranym przez Fundusz biurze maklerskim.

§ 33. 1. W celu realizacji zadań w zakresie funkcjonowania obowiązkowego systemu gwarantowania środków pieniężnych Fundusz tworzy wyodrębniony rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych w Narodowym Banku Polskim.

2. Na rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych wpływają:

1) wpłaty z funduszy ochrony środków gwarantowanych, dokonywane przez podmioty objęte systemem gwarantowania, na podstawie uchwały Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28 ustawy,

2) środki odzyskane przez Fundusz z masy upadłości w przypadkach, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy, w tym w przypadku niedokonania w terminie wpłat, o których mowa w pkt 1, przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania,

3) środki z nie wykorzystanego funduszu pomocowego przekazywane zgodnie z uchwałą Rady Funduszu podjętą na wniosek Zarządu Funduszu, jeżeli wysokość środków, o których mowa w pkt 1 i 2, jest niewystarczająca,

4) środki z funduszu zapasowego na podstawie uchwały Rady Funduszu podjętej w trybie przewidzianym w § 30 ust. 4,

5) środki z funduszu statutowego, po wyczerpaniu środków finansowych wymienionych w pkt 1, 2, 3 i 4, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2 ustawy,

6) środki uzyskane zgodnie z art. 34 ust. 3 i 4 ustawy.

3. Podstawą przekazania środków z rachunku specjalnego rozliczeń gwarancyjnych syndykowi jest uchwała Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28 ust. 1 ustawy.

4. Środki wyegzekwowane przez Fundusz w związku z niedokonaniem w terminie wpłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania zwiększają kwoty odzyskane z masy upadłości w wysokości odpowiadającej kwotom przeniesionym na rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych, zgodnie z treścią ust. 2 pkt 2.

§ 34. 1. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy, sporządzany przez Zarząd Funduszu i uchwalany przez Radę Funduszu w terminie do końca roku obrotowego poprzedzającego rok, którego dotyczy.

2. Plan finansowy powinien posiadać wyodrębnione części dotyczące:

1) planowanej wysokości funduszu ochrony środków gwarantowanych oraz przewidywanego jego wykorzystania,

2) planowanej wysokości funduszu pomocowego, z uwzględnieniem spłat pożyczek i przewidywanego jego wykorzystania,

3) planowanego wyniku finansowego, uwzględnieniem:

a) przychodów z tytułu odsetek i prowizji od udzielonej bankom zwrotnej pomocy,

b) innych wpływów z działalności Funduszu,

c) wydatków na utrzymanie organów Funduszu i Biura Funduszu,

d) innych wydatków związanych z działalnością Funduszu,

4) stanu majątkowego Funduszu.

§ 35. 1. Koszty ponoszone i przychody otrzymane z tytułu działalności Funduszu są odnoszone bezpośrednio na rachunek zysków i strat i wykazywane oddzielnie: koszty, przychody, zyski i straty nadzwyczajne – w układzie rodzajowym.

2. Nadwyżka bilansowa jako dodatni wynik finansowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754) powiększa fundusze statutowy i zapasowy, z tym że fundusz statutowy co najmniej do wysokości zabezpieczającej utrzymanie jego wartości zwaloryzowanej o stopę wskaźnika inflacji.

3. W przypadkach gdy wysokość nadwyżki nie pozwala na zwiększenie funduszu statutowego do wysokości zabezpieczającej utrzymanie jego wartości zwaloryzowanej o stopę wskaźnika inflacji, cała nadwyżka powiększa fundusz statutowy.

4. Decyzję o sposobie podziału nadwyżki bilansowej, jak i o wykorzystaniu funduszu zapasowego na pokrycie straty bilansowej zgodnie z § 30, podejmuje Rada Funduszu w drodze uchwały podjętej na wniosek Zarządu po zatwierdzeniu przez Radę Ministrów rocznego sprawozdania finansowego.

§ 36. Fundusz prowadzi księgi rachunkowe na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem szczególnych zasad rachunkowości Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, ustalonych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§ 37. 1. Sprawozdanie z działalności Funduszu i sprawozdanie finansowe wraz z wynikami badania, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, przygotowuje Zarząd Funduszu.

2. Sprawozdanie finansowe jest przedstawiane Radzie Funduszu w terminie określonym w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy.

3. Rada Funduszu podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia sprawozdania z działalności Funduszu oraz zbadanego sprawozdania finansowego i przedkłada je Radzie Ministrów do zatwierdzenia do dnia 30 kwietnia każdego roku.

§ 38. Rokiem obrotowym Funduszu jest rok kalendarzowy.