Art. 2. [Zadania] 1. Zadania określone w art. 1 ust. 2 wykonują organy Inspekcji Celnej.

2. Czynności związane z realizacją zadań określonych w art. 1 ust. 2 wykonują funkcjonariusze Inspekcji Celnej, podejmując czynności operacyjno—rozpoznawcze i kontrolne oraz prowadząc postępowanie przygotowawcze zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania karnego i ustawy karnej skarbowej.

3. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej, wykonując czynności, o których mowa w ust. 2, posługują się legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi, a w przypadkach określonych odrębnymi przepisami wykonują te czynności w umundurowaniu i używają oznakowanych pojazdów służbowych.

4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory i zasady posługiwania się legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi oraz wzory umundurowania i sposób oznakowania pojazdów służbowych, a także przypadki wykonywania przez funkcjonariuszy Inspekcji Celnej czynności służbowych w umundurowaniu i z użyciem oznakowanych pojazdów służbowych.

5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i tryb przydziału umundurowania, o którym mowa w ust. 4, z uwzględnieniem ilości i rodzajów składników umundurowania przysługujących funkcjonariuszom Inspekcji Celnej oraz okresu używalności tych składników.

Art. 4. [Zadania Generalnego Inspektora Celnego] 1. Generalnego Inspektora Celnego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Finansów, a zastępców Generalnego Inspektora Celnego — Minister Finansów na wniosek Generalnego Inspektora Celnego.

2. Regionalnych inspektorów celnych powołuje i odwołuje Minister Finansów na wniosek Generalnego Inspektora Celnego, a zastępców regionalnych inspektorów celnych — Generalny Inspektor Celny na wniosek regionalnego inspektora celnego.

Art. 5. [Regionalni inspektorzy celni] 1. Generalny Inspektor Celny realizuje zadania określone w ustawie przy pomocy podległego mu urzędu o nazwie Generalny Inspektorat Celny.

2. Regionalni inspektorzy celni realizują zadania przy pomocy podległych im urzędów, zwanych regionalnymi inspektoratami celnymi.

Art. 6. [Statut] 1. Organizację Generalnego Inspektoratu Celnego określa statut nadawany przez Ministra Finansów.

2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa siedziby i terytorialny zasięg działania regionalnych inspektoratów celnych.

3. Generalny Inspektor Celny ustala regulaminy organizacyjne Generalnego Inspektoratu Celnego oraz regionalnych inspektoratów celnych.

4. (skreślony).

Art. 8. [Obowiązki funkcjonariuszy] 1. W toku wykonywania czynności służbowych funkcjonariusze Inspekcji Celnej są obowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw i wolności obywatelskich.

2. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej są obowiązani do wykonywania czynności służbowych w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osób i przedsiębiorców, których te czynności dotyczą.

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki pozostające w dyspozycji organów i funkcjonariuszy Inspekcji Celnej okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.

4. W razie uzasadnionej potrzeby należy zatrzymaną osobę niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.

5. Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może być dokonywane tylko przez umundurowanych funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego.

Art. 9. [Zażalenie] 1. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego.

2. Z czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 sporządza się protokół, a czynności wymienionej w art. 7 ust. 1 pkt 1 — notatkę służbową.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 4 i 5 oraz ust. 2.

Art. 10. [Prawo żądania informacji od banków] 1. Generalny Inspektor Celny ma prawo żądać od banków informacji o obrotach i stanach rachunków bankowych w związku z toczącą się sprawą karną lub karną skarbową:

1) przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną,

2) o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, która jest posiadaczem rachunku.

2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać oznaczenie posiadacza rachunku i okresu objętego informacją, a także imię i nazwisko funkcjonariusza Inspekcji Celnej upoważnionego do odbioru informacji.

Art. 12. [Rodzaje dozwolonych środków przymusu] 1. Uprawnia się funkcjonariuszy Inspekcji Celnej do stosowania następujących środków przymusu bezpośredniego:

1) siły fizycznej,

2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo rodzaje oraz warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, a także tryb wyposażania funkcjonariuszy Inspekcji Celnej w te środki.

Art. 13. [Użycie broni palnej] 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 12 ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz Inspekcji Celnej ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza Inspekcji Celnej lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym w oczywisty sposób bezpośrednio do takiego zamachu,

2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza Inspekcji Celnej albo innej osoby,

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,

4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu w obiektach administracji celnej lub Inspekcji Celnej,

5) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1—3.

2. Użycie broni palnej powinno nastąpić w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia tej osoby życia ani narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej oraz tryb wyposażenia funkcjonariuszy Inspekcji Celnej w broń palną.

Art. 15. [Podmioty kontrolujące] Kontrolę w zakresie i trybie określonym w niniejszej ustawie sprawują Generalny Inspektor Celny a także regionalni inspektorzy celni.

Art. 16. [Kontrola] 1. Rozpoczęcie kontroli przez funkcjonariusza Inspekcji Celnej następuje, z zastrzeżeniem art. 17, po okazaniu kontrolowanemu legitymacji służbowej i upoważnienia do kontroli.

2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli wydawane jest przez Generalnego Inspektora Celnego lub regionalnych inspektorów celnych i określa:

1) imię i nazwisko funkcjonariusza prowadzącego kontrolę oraz imiona i nazwiska funkcjonariuszy wykonujących czynności kontrolne, a także numery ich legitymacji służbowych,

2) dane identyfikujące kontrolowanego,

3) termin ważności upoważnienia,

4) zakres kontroli.

3. W treści upoważnienia zawarta jest również informacja o prawach i obowiązkach kontrolowanego wynikających z tej ustawy.

Art. 17. [Wszczęcie kontroli] 1. Kontrola może być również wszczęta, po okazaniu legitymacji służbowej przez kontrolującego, jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają niezwłoczne jej podjęcie.

2. Funkcjonariusz Inspekcji Celnej przed podjęciem czynności kontrolnych zobowiązany jest pouczyć kontrolowanego o prawach i obowiązkach wynikających z niniejszej ustawy. Pouczenie ma formę pisemną.

3. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest ważna, a podjęte czynności skuteczne pod warunkiem przedłożenia kontrolowanemu niezwłocznie, a najpóźniej następnego dnia po dniu jej rozpoczęcia, upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.

Art. 17a. [Uczestnicy czynności kontrolnych] W czynnościach kontrolnych prowadzonych przez funkcjonariuszy Inspekcji Celnej mogą uczestniczyć:

1) specjaliści z danej dziedziny powołani do określonych czynności kontrolnych lub biegli,

2) osoby uprawnione na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych,

3) upoważnieni przez Generalnego Inspektora Celnego przedstawiciele organów Unii Europejskiej — w zakresie kontroli mogących mieć związek z dochodami Unii Europejskiej.

Art. 18. [Obecność podczas kontroli] Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego, osoby go zastępującej lub przez niego zatrudnionej, a w razie nieobecności tych osób — w obecności przywołanego świadka.

Art. 19. [Uprawnienia kontrolowanego] 1. Funkcjonariusz Inspekcji Celnej ma obowiązek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami wynikającymi z ustawy oraz okazać upoważnienie do przeprowadzenia kontroli, co kontrolowany potwierdza podpisem na upoważnieniu.

2. Kontrolowany ma prawo uczestniczyć w czynnościach kontrolnych.

3. Kontrolowany powinien być uprzedzony o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodów ze świadków, biegłych lub oględzin przed podjęciem tych czynności.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają natychmiastowe podjęcie czynności kontrolnych, a kontrolowany jest nieobecny.

Art. 20. [Obowiązki kontrolowanego] 1. Kontrolowany jest obowiązany umożliwić funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej dokonanie czynności kontrolnych, a w szczególności:

1) udostępnić obiekty, urządzenia i składniki majątkowe, których badanie wchodzi w zakres kontroli,

2) zapewnić wgląd w dokumentację i prowadzone ewidencje objęte zakresem kontroli,

3) sporządzić kopie dokumentów określonych przez kontrolującego,

4) zapewnić warunki do pracy, w tym, w miarę możliwości, samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów,

5) umożliwić filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, jeżeli film, fotografia lub nagranie może stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli,

6) udostępnić środki łączności, a w przypadku gdy kontrolowanym jest przedsiębiorca — także inne konieczne środki techniczne, jakimi dysponuje, w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności kontrolnych,

7) przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski dokumentacji finansowo—księgowej, sporządzonej w języku obcym,

8) przeprowadzić na żądanie i w niezbędnym zakresie, określonym przez kontrolującego, inwentaryzację towarów będących przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą i towarów pochodzących z zagranicy.

2. Czynności określone w ust. 1 kontrolowany jest obowiązany wykonać nieodpłatnie.

3. W sprawach objętych zakresem kontroli kontrolowany ma obowiązek udzielania wyjaśnień kontrolującym oraz bezzwłocznie dostarczać żądane przez kontrolujących dokumenty.

4. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej upoważnieni do kontroli są uprawnieni do wstępu oraz poruszania się po terenie jednostki kontrolowanej na podstawie legitymacji służbowej bez potrzeby uzyskiwania przepustki oraz nie podlegają rewizji osobistej, przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tej jednostki, podlegają natomiast przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym w kontrolowanej jednostce.

Art. 21. [Uprawnienia kontrolującego] 1. W toku kontroli kontrolujący mogą:

1) badać dokumenty, księgi i ewidencje objęte zakresem kontroli,

2) zabezpieczać zebrane dowody,

3) zarządzać inwentaryzację towarów będących przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą wraz z rozliczeniem jej wyników,

4) dokonywać oględzin,

5) legitymować osoby w celu ustalenia tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli,

6) przesłuchiwać świadków,

7) zasięgać opinii biegłych,

8) przesłuchiwać kontrolowanego w charakterze strony, jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione fakty istotne dla ustaleń kontroli.

2. W przypadku nie usprawiedliwionego niestawiennictwa kontrolowanego, świadka lub biegłego na wezwanie funkcjonariusza Inspekcji Celnej prowadzącego kontrolę, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 22. [Badanie dokumentów] Kontrolujący w związku z prowadzoną kontrolą mają prawo, po okazaniu legitymacji służbowej, sprawdzenia prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów u kontrahentów kontrolowanego. Sporządzony protokół tych czynności podpisują osoby w nich uczestniczące.

Art. 23. [Protokoły] 1. Czynności kontrolne mające znaczenie dla ustaleń kontroli dokumentowane są protokołami.

2. Protokoły sporządza się w szczególności z:

1) badania dokumentów, ksiąg i ewidencji,

2) zabezpieczania dokumentów i dowodów rzeczowych,

3) inwentaryzacji,

4) oględzin,

5) przesłuchania świadków.

3. Stan faktyczny może być utrwalony za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji. Z czynności tych sporządza się protokół.

4. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa sposób zabezpieczenia, odtwarzania i wykorzystania dowodów utrwalonych za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji.

Art. 24. [Protokół końcowy] 1. Po zakończeniu czynności kontrolnych funkcjonariusz Inspekcji Celnej prowadzący kontrolę sporządza protokół końcowy zawierający ustalenia, którego jeden egzemplarz, po podpisaniu przez osoby biorące udział w kontroli, otrzymuje kontrolowany.

2. Kontrolowany ma prawo w terminie 7 dni od dnia podpisania albo odmowy podpisania protokołu wnieść wyjaśnienie do treści zawartych w protokole ustaleń.

Art. 25. [Formułowanie wniosków] 1. Wyniki kontroli w zależności od ustaleń wykorzystywane są do formułowania wniosków w zakresie:

1) wymiaru należności celnych,

2) wymiaru podatku.

2. Wnioski w zakresie należności celnych organy Inspekcji Celnej kierują do naczelnika urzędu celnego, a w zakresie należności podatkowych — do właściwego urzędu skarbowego.

Art. 26. [Stosowanie przepisów K.p.a.] W zakresie nie uregulowanym w niniejszym rozdziale do kontroli stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 28. [Niejawne nadzorowanie przemieszczania] 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno—rozpoznawczych, podejmowanych w celu udokumentowania przestępstw:

1) nielegalnego obrotu z zagranicą bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi lub psychotropowymi oraz materiałami jądrowymi lub źródłami i odpadami promieniotwórczymi,

2) skarbowych polegających na uszczupleniu należności publicznoprawnej dużej wartości albo gdy wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża,

3) określonych w ustawie z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz. U. Nr 126, poz. 615), jeżeli mogą spowodować znaczną szkodę majątkową,

4) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych

albo w celu ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa, Minister Finansów może przed wszczęciem postępowania karnego bądź postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe zarządzić niejawne nadzorowanie przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.

2. O wydanym w trybie ust. 1 zarządzeniu należy niezwłocznie poinformować Prokuratora Generalnego, którego informuje się także o przebiegu i wynikach podjętych czynności. Prokurator Generalny może nakazać zaniechanie tych czynności.

3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje państwowe są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nie naruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub części.

4. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, określając zwłaszcza sposoby i tryb gromadzenia dokumentacji oraz przeprowadzania czynności operacyjno—rozpoznawczych.

Art. 31. [Wymagane kwalifikacje] 1. Funkcjonariuszem Inspekcji Celnej może być osoba, która:

1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie,

2) ma nienaganną opinię i nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej,

3) posiada wyższe wykształcenie,

4) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin kwalifikacyjny.

2. Generalny Inspektor Celny może powołać na stanowisko funkcjonariusza Inspekcji Celnej osobę nie spełniającą warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, w przypadku posiadania przez nią szczególnie przydatnych umiejętności.

3. Pracownik zatrudniony po raz pierwszy w Inspekcji Celnej odbywa dwunastomiesięczną praktykę zakończoną kursem specjalistycznym oraz egzaminem kwalifikacyjnym.

4. Generalny Inspektor Celny może zaliczyć na poczet praktyki poprzednie zatrudnienie umożliwiające nabycie umiejętności przydatnych do wykonywania zadań i czynności przewidzianych w niniejszej ustawie i skrócić okres praktyki do sześciu miesięcy.

5. Pracownik, który spełnia warunki określone w ust. 1 i 3, może być powołany przez Generalnego Inspektora Celnego na stanowisko funkcjonariusza Inspekcji Celnej.

6. Pracownik, który otrzymał negatywną ocenę z egzaminu kwalifikacyjnego, może ponownie składać taki egzamin — nie wcześniej jednak niż po upływie sześciu miesięcy.

7. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki odbywania praktyki oraz sposób organizacji kursów specjalistycznych i przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych, a także obowiązujące kryteria kwalifikacji, z uwzględnieniem:

1) czasu trwania praktyki i wiedzy niezbędnej dla funkcjonariuszy Inspekcji Celnej,

2) kryteriów oceny osób przystępujących do egzaminu kwalifikacyjnego oraz trybu jego przeprowadzania.

Art. 32. [Odwołanie ze stanowiska] Generalny Inspektor Celny odwołuje funkcjonariusza Inspekcji Celnej z zajmowanego stanowiska, jeżeli funkcjonariusz:

1) złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska,

2) nie spełnia warunków określonych w art. 31 ust. 1 pkt 1 i 2,

3) nabył prawo do emerytury na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów,

4) otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną ujemną oceną, otrzymaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny.

Art. 33. [Funkcjonariusz publiczny] Funkcjonariusze Inspekcji Celnej w związku z wykonywaniem czynności służbowych korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 34. [Zakazy podmiotowe] 1. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej nie mogą:

1) [3] należeć do partii politycznych,

2) prowadzić działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek,

3) posiadać udziałów w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością,

4) posiadać akcji w ilości zapewniającej 2% głosów na walnym zgromadzeniu spółki akcyjnej,

5) być wspólnikami w spółkach cywilnych, jawnych lub komandytowych,

6) sprawować funkcji w podmiotach, których działalność jest związana z obrotem towarów z zagranicą lub obrotem krajowym towarów pochodzących z zagranicy, lub świadczyć pracy na rzecz tych podmiotów albo na rzecz przedstawicielstw firm zagranicznych prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej mogą wykonywać dodatkowe zajęcia zarobkowe jedynie na zlecenie organów administracji państwowej za zgodą Generalnego Inspektora Celnego lub w zakresie działalności publicystycznej i dydaktycznej.

Art. 35. [Stosowanie przepisów o pracownikach urzędów państwowych] 1. W Inspekcji Celnej mogą być zatrudniani pracownicy na stanowiskach nie wymagających wykonywania uprawnień przewidzianych w niniejszej ustawie dla funkcjonariuszy Inspekcji Celnej.

2. Do pracowników nie będących funkcjonariuszami Inspekcji Celnej oraz odbywających praktykę mają zastosowanie przepisy o pracownikach urzędów państwowych.

Art. 36. [Nagrody] 1. Środki finansowe w wysokości 20% dodatkowych wpływów należności budżetowych uzyskanych w wyniku przeprowadzonych kontroli oraz 20% wpływów uzyskanych przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Inspekcję Celną przestępstw przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania Inspekcji Celnej i nagrody dla funkcjonariuszy, którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów budżetowych lub ujawnienia przestępstw.

2. Minister Finansów, w drodze zarządzenia, określa sposób rozdysponowania środków finansowych oraz zasady przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1, a także rodzaje wpływów należności budżetowych uznawane za dodatkowe w rozumieniu ust. 1.

Art. 37. [Oświadczenia o stanie majątkowym] 1. Funkcjonariusze i pracownicy zatrudnieni w Inspekcji Celnej składają co rok oświadczenia o stanie majątkowym swoim i małżonków oraz osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym.

2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób wypełniania oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wraz z objaśnieniami co do terminu i miejsca składania, odpowiedzialności za podanie informacji niezgodnych z faktycznym stanem rzeczy, a także jego wzór.

Art. 39. [Ustawa karna skarbowa] W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641 oraz z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 86 wyrazy „karze pieniężnej” zastępuje się wyrazami „karze grzywny do 25.000 zł.” ;

2) po art. 86 dodaje się art. 86¹ w brzmieniu:

„Art. 86¹. Kto utrudnia funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej wszczęcie postępowania kontrolnego albo przeprowadzenie czynności kontrolnych, podlega karze grzywny do 25.000 zł.” ;

3) w art. 128:

a) w § 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy „a także Generalny Inspektor Celny lub regionalny inspektor celny.”,

b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3. W zakresie dochodzenia prowadzonego przez Inspekcję Celną finansowym organem orzekającym jest właściwy miejscowo i rzeczowo urząd celny lub urząd skarbowy.” ;

4) w art. 157 w § 1 po wyrazach „Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej” dodaje się wyrazy „oraz Generalny Inspektor Celny” ;

5) w art. 174 w § 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe związane z obrotem z zagranicą lub obrotem towarami pochodzącymi z zagranicy — Inspekcja Celna.” ;

6) w art. 178 w § 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) Minister Finansów, jeżeli postanowienie lub zarządzenie wydał Generalny Inspektor Celny, albo Generalny Inspektor Celny, jeśli postanowienie lub zarządzenie zostało wydane przez regionalnego inspektora celnego.” ;

7) w art. 186 po § 2 dodaje się § 2¹ w brzmieniu:

„§ 2¹. Jeżeli dochodzenie prowadzi Inspekcja Celna, okres dochodzenia w uzasadnionych wypadkach może być przedłużony na czas oznaczony przez Generalnego Inspektora Celnego.”

Art. 40. [Prawo bankowe] W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. — Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117 i Nr 24, poz. 119) w art. 48¹ dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do organów Inspekcji Celnej.”

Art. 41. [Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych] W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164) w art. 30 w ust. 1 w pkt 5 po wyrazach „organom kontroli skarbowej,” dodaje się wyrazy „organom Inspekcji Celnej,”.

Art. 42. [Ustawa o kontroli skarbowej] W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105) w art. 34b w ust. 3 w pkt 1 po wyrazach „organom celnym” dodaje się wyrazy „oraz organom Inspekcji Celnej”.

Art. 43. [Prawo dewizowe] W ustawie z dnia 2 grudnia 1994 r. — Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 22 w ust. 3 po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:

„6) funkcjonariusze Inspekcji Celnej w zakresie kontroli dewizowej oraz kontroli dewizowej przesyłek pocztowych.” ;

2) w art. 23 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Uprawnienia kontrolne, o których mowa w ust. 1, przysługują także funkcjonariuszom Inspekcji Celnej.”

Art. 45. [Delegacja] Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób wyodrębnienia dla Inspekcji Celnej składników majątku oraz etatów pozostających dotychczas w dyspozycji Departamentu Generalnego Inspektoratu Celnego Głównego Urzędu Ceł.

Art. 46. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r.