Na podstawie art. 20 ust. 8 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:

§ 1.W domu pomocy społecznej, zwanym dalej „domem”, zapewnia się mieszkańcom następujące świadczenia zdrowotne:

1) pielęgnację chorych,

2) pielęgnację i opiekę nad niepełnosprawnymi,

3) leczenie, badanie i porady lekarskie,

4) rehabilitację leczniczą,

5) badania i terapię psychologiczną,

6) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia.

§ 2.Świadczenia zdrowotne, o których mowa w § 1, uzależnione są od typu domu.

§ 3.W domu dla osób starych zapewnia się:

1) pielęgnację chorych,

2) rehabilitację leczniczą,

3) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia.

§ 4.W domu dla osób przewlekle somatycznie chorych zapewnia się:

1) leczenie, badanie i porady lekarskie,

2) pielęgnację chorych,

3) rehabilitację leczniczą.

§ 5.W domu dla osób umysłowo upośledzonych lub osób przewlekle psychicznie chorych zapewnia się:

1) leczenie, badanie i porady lekarskie,

2) psychiatryczne świadczenia zdrowotne, określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie psychiatrycznych świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej i środowiskowych domach samopomocy (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 38).

§ 6.W domu dla osób niepełnosprawnych fizycznie zapewnia się:

1) rehabilitację leczniczą,

2) pielęgnację i opiekę,

3) badania i terapię psychologiczną.

§ 7.W domu dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi zapewnia się:

1) badania i terapię psychologiczną,

2) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia.

§ 8.W domu mogą być udzielane mieszkańcom świadczenia zdrowotne nie przewidziane dla danego typu domu oraz inne niż określone w § 1, jeżeli wymagają tego potrzeby zdrowotne mieszkańców i pozwalają na to warunki domu.

§ 9.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.