Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) zarządza się, co następuje:

§ 1.W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21, poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614, z 1995 r. Nr 8, poz. 42, Nr 84, poz. 424 i Nr 122, poz. 594 oraz z 1996 r. Nr 80, poz. 377) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 6 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Dodatkowe wynagrodzenie nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.

2. Pielęgniarce (asystentce pielęgniarskiej, młodszej pielęgniarce, pielęgniarce przyuczonej), położnej, technikowi (laborantowi), opiekunce dziecięcej, salowej, sanitariuszowi, zatrudnionym w szpitalach lub innych zakładach zapewniających całodobową opiekę zdrowotną, przysługuje zamiast dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 65% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej.”,

2) w § 11 ust. 1a otrzymuje brzmienie:

„1a. Za każdą godzinę pełnienia dyżuru zakładowego w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20% godzinowej stawki ustalonej na podstawie ust. 1. Dodatkowe wynagrodzenie nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.”

§ 2.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r.