Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

§ 1.Przedmiotem ubezpieczenia mogą być kontrakty, w których płatności zostały określone w następujących walutach wymienialnych: dolarach amerykańskich, dolarach kanadyjskich, eskudo portugalskich, florenach holenderskich, frankach belgijskich, frankach francuskich, frankach szwajcarskich, funtach brytyjskich, jenach japońskich, koronach duńskich, koronach norweskich, koronach szwedzkich, lirach włoskich, markach fińskich, markach niemieckich, pesetach hiszpańskich, szylingach austriackich oraz ECU i SDR.

§ 2.1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu do jednego roku są ubezpieczane od ryzyka niehandlowego w formie polisy obrotowej lub indywidualnej.

2. Ubezpieczenie w formie polisy obrotowej polega na udzieleniu ochrony ubezpieczeniowej wszystkim lub większości kontraktów eksportowych krajowego podmiotu gospodarczego, realizowanych w ramach ustalonych limitów.

3. Ubezpieczenie w formie polisy indywidualnej polega na udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej pojedynczym kontraktom eksportowym.

§ 3.1. W przypadku kontraktów eksportowych, określonych w § 2 ust. 1, ryzyko powstałe przed wysyłką towarów lub przed zakończeniem realizacji usług, tj. ryzyko produkcji, ubezpiecza się w formie polisy indywidualnej.

2. Ryzyko powstałe po wysyłce towarów lub zrealizowaniu usług, tj. ryzyko kredytu, ubezpiecza się w formie polisy obrotowej.

3. W przypadku realizacji jednorazowych kontraktów eksportowych ryzyko, o którym mowa w ust. 2, może być ubezpieczone również w formie polisy indywidualnej.

§ 4.1. Ubezpieczeniem obejmuje się kontrakty eksportowe, o których mowa w § 2 ust. 1, płatne w rachunku otwartym, w drodze inkasa dokumentowego oraz akredytywy nie potwierdzonej przez bank polski.

2. Korporacja, w zależności od oceny ryzyka, może gwarantować pokrycie do 90% wartości kontraktu objętego ubezpieczeniem.

§ 5.1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu powyżej jednego roku ubezpiecza się od ryzyka handlowego bądź niehandlowego w formie polisy indywidualnej.

2. W przypadku ubezpieczania kontraktu eksportowego:

1) finansowanego na warunkach kredytu dla nabywcy – Korporacja wystawia polisę na bank finansujący, obejmującą ubezpieczeniem tylko ryzyko kredytu,

2) finansowanego w ramach kredytu dostawcy – Korporacja wystawia polisę obejmującą ubezpieczenie ryzyka kredytu oraz, w miarę potrzeby, wystawia polisę obejmującą ubezpieczenie ryzyka produkcji.

3. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Korporacja w zależności od oceny ryzyka gwarantuje pokrycie do 100% zarówno od ryzyka handlowego, jak i niehandlowego.

4. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Korporacja w zależności od oceny ryzyka gwarantuje pokrycie:

1) do 90% od ryzyka niehandlowego,

2) do 85% od ryzyka handlowego.

§ 6.1. Stawki za ubezpieczenie kontraktów eksportowych zawartych na warunkach kredytu do jednego roku ustala się w procentach w stosunku do wartości kontraktu i w zależności od zakresu pokrycia, statusu kontrahenta zagranicznego i oceny ryzyka.

2. W przypadku ubezpieczenia ryzyka produkcji stawki określane są z uwzględnieniem: liczby miesięcy realizacji kontraktu, statusu kontrahenta zagranicznego i klasyfikacji kraju w zależności od stopnia ryzyka.

§ 7.Korporacja, przy ustalaniu wysokości stawek za ubezpieczenie kontraktów eksportowych zawartych na warunkach kredytu powyżej jednego roku, bierze pod uwagę zakres pokrycia ubezpieczeniowego, okres trwania fazy produkcji lub okres kredytu, status prawny kontrahenta zagranicznego, rodzaj pokrycia i klasyfikację kraju w zależności od stopnia ryzyka.

§ 8.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.