Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) produktach naftowych – rozumie się przez to produkty otrzymywane z ropy naftowej, a w szczególności:

a) paliwa płynne, zwłaszcza benzyny, oleje napędowe, zwane ogólnie silnikowymi paliwami płynnymi,

b) oleje opałowe,

c) gazy węglowodorowe (C₃–C₄), zwane dalej „gazem płynnym”,

d) oleje silnikowe, przekładniowe i smary,

2) stacji paliw płynnych, zwanej dalej „stacją paliw” – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych stałych lub tymczasowych, przeznaczonych do magazynowania i dystrybucji silnikowych paliw płynnych, olejów i smarów oraz gazu płynnego,

3) stałej stacji paliw – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych, w którego skład mogą wchodzić: budynek, podziemne zbiorniki magazynowe, odmierzacze paliw, instalacje technologiczne, wodnokanalizacyjne i energetyczne, urządzenia do wydawania gazu płynnego, podjazdy i zadaszenia oraz inne urządzenia usługowe,

4) tymczasowej stacji paliw, zwanej dalej „stacją kontenerową” – rozumie się przez to zespół tymczasowych obiektów budowlanych, w których skład mogą wchodzić zbiorniki, urządzenia i instalacje umieszczone naziemnie na konstrukcji umożliwiającej jej przemieszczanie,

5) bazie paliw płynnych, zwanej dalej „bazą paliw” – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych przeznaczonych do magazynowania lub przeładunku ropy naftowej i produktów naftowych oraz gazu płynnego, nie posiadający cech stacji paliw płynnych,

6) rurociągu dalekosiężnym, zwanym dalej „rurociągiem” – rozumie się przez to rurociąg łączący wydzielone obiekty nadania, odbioru i rozdziału ropy naftowej lub produktów naftowych, biegnący w terenie nie wydzielonym i służący do transportu ropy naftowej lub produktów naftowych, z wyjątkiem rurociągów w obrębie granic baz paliw na terenie portów, lotnisk, stacji kolejowych i innych zamkniętych zakładów,

7) ścianie osłonowej zbiornika, zwanej dalej „ścianą osłonową” – rozumie się przez to ścianę usytuowaną wokół zbiornika w odległości od 2 m do 2,5 m od jego płaszcza, wykonaną w sposób zabezpieczający przed rozlaniem ropy naftowej lub produktów naftowych w przypadku awarii zbiornika,

8) stacji gazu płynnego – rozumie się przez to urządzenia do magazynowania i dystrybucji gazu płynnego poza stacjami paliw płynnych jako samodzielne obiekty budowlane.

§ 3. Ropę naftową i produkty naftowe, z wyjątkiem gazu płynnego, w zależności od temperatury zapłonu, zalicza się:

1) do I klasy niebezpieczeństwa pożarowego – ropę naftową i produkty naftowe o temperaturze zapłonu do 21°C (294,15 K) i niższej,

2) do II klasy niebezpieczeństwa pożarowego – produkty naftowe o temperaturze zapłonu wyższej od 21°C (294,15 K) do 55°C (328,15 K),

3) do III klasy niebezpieczeństwa pożarowego – produkty naftowe o temperaturze zapłonu wyższej od 55°C (328,15 K) do 100°C (373,15 K).

§ 4. Warunki techniczne, określone w § 1, mają zastosowanie przy budowie nowych obiektów oraz odbudowie, rozbudowie, nadbudowie i modernizacji obiektów istniejących, przeznaczonych do magazynowania i przeładunku ropy naftowej i produktów naftowych.

§ 5. Zbiornik uważa się za podziemny, jeżeli jest on przykryty lub obsypany warstwą ziemi o grubości co najmniej 0,5 m.

§ 6. 1. Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu baz i stacji paliw płynnych oraz rurociągów do transportu ropy naftowej i produktów naftowych wymagają sporządzania ocen oddziaływania na środowisko.

2. Ocenę oddziaływania obiektów wymienionych w ust. 1 na środowisko gruntowo-wodne sporządza się na podstawie warunków hydrogeologicznych i geologiczno-inżynierskich na terenie projektowanego obiektu i w jego otoczeniu oraz na podstawie istniejących materiałów geologicznych, wizji lokalnej, robót geologicznych i badań specjalnych – hydrogeologicznych, geotechnicznych i laboratoryjnych.

§ 7. 1. Wymiary stref zagrożenia wybuchem dla urządzeń technologicznych baz paliw, stacji paliw i gazu płynnego oraz rurociągów określa załącznik do niniejszego rozporządzenia.

2. Dopuszcza się przyjmowanie innych wymiarów stref zagrożenia wybuchem niż wskazane w załączniku, w przypadku zastosowania rozwiązań technicznych uzasadniających ich przyjęcie zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach.

3. Wymiary stref zagrożenia wybuchem dla stanowisk i urządzeń nie wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia należy ustalać indywidualnie, zgodnie z odrębnymi przepisami.

4. W strefach zagrożenia wybuchem nie powinny być sytuowane budynki telemetrii, wpusty uliczne, nie zasyfonowane studzienki kanalizacyjne, ciepłownicze, teletechniczne i tym podobne.

§ 8. 1. Zbiorniki przeznaczone do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych oraz rurociągi technologiczne i rurociągi dalekosiężne do transportu ropy i produktów naftowych podlegają okresowym badaniom szczelności, za pomocą metod ustalonych w oparciu o aktualny stan wiedzy technicznej, w następujących terminach:

1) zbiorniki i rurociągi zainstalowane naziemnie:

a) do 30 lat eksploatacji – badanie co 10 lat,

b) po 30 latach eksploatacji – badanie co 6 lat,

2) zbiorniki i rurociągi zainstalowane podziemnie:

a) do 20 lat eksploatacji – badanie co 10 lat,

b) po 20 latach eksploatacji – badanie co 5 lat.

2. Badaniom szczelności podlegają również zbiorniki i rurociągi bez względu na sposób ich zainstalowania przy przekazywaniu ich do eksploatacji i po każdym remoncie lub naprawie.

§ 9. W przypadku likwidacji bazy paliw lub stacji paliw grunty skażone produktami naftowymi, w zależności od ich dalszego przeznaczenia i użytkowania, należy zrekultywować zgodnie z oceną, o której mowa w § 6 ust. 2.

§ 10. Zbiorniki nie eksploatowane powinny być zabezpieczone przed ewentualnym wybuchem.

§ 12. Bazy paliw, których zbiorniki są zamiennie wykorzystywane do magazynowania i przeładunku produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny spełniać wymagania jak dla produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

§ 13. Produkty naftowe wszystkich klas niebezpieczeństwa pożarowego w opakowaniach mogą być składowane w wydzielonych pomieszczeniach magazynowych, a produkty naftowe III klasy niebezpieczeństwa pożarowego – także pod wiatami i na otwartych placach składowych.

§ 14. 1. Bazy paliw powinny być wyposażone w instalacje i urządzenia:

1) zabezpieczające przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek, jezior i akwenów portowych oraz emisją par produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego do powietrza atmosferycznego w procesach zasilania w te produkty baz paliw oraz w procesach przeładunku i wydawania tych produktów do cystern samochodowych i kolejowych,

2) do monitorowania i sygnalizacji przecieków produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych.

2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający kontrolę ich pracy.

3. Stężenie węglowodorów w powietrzu atmosferycznym na wylocie z instalacji odzysku par produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego w procesach napełniania zbiorników magazynowych baz paliw oraz w procesach wydawania tych produktów do cystern samochodowych i kolejowych nie może przekraczać 35 g/m³ na godzinę.

4. W procesach odgórnego i oddolnego napełniania cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi I klasy niebezpieczeństwa pożarowego pary tych produktów powinny być odprowadzane do instalacji odzysku par lub do zbiornika z dachem stałym, z którego produkt jest wydawany, tworząc tak zwane wahadło gazowe.

5. W czasie odgórnego napełniania cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi końcówka nalewaka powinna znajdować się jak najbliżej dna zbiornika-cysterny, a proces napełniania powinien odbywać się ze zmniejszoną wydajnością przepływu produktu na początku i na końcu tego procesu.

6. Przy napełnianiu oddolnym cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi wydatek nalewaka załadowczego nie powinien przekraczać 2500 litrów na minutę, przy nominalnej średnicy nalewaka Dn 100.

§ 15. Teren bazy paliw nie może posiadać uzbrojenia naziemnego i podziemnego nie będącego w dyspozycji użytkownika tego terenu, z wyłączeniem rurociągów dalekosiężnych i instalacji im towarzyszących. Ograniczenia te nie dotyczą przyłączy wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, ciepłowniczych, energetycznych i teletechnicznych.

§ 16. Do bazy paliw ze zbiornikami naziemnymi, przeznaczonej do magazynowania, przeładunku i dystrybucji ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, należy zapewnić co najmniej dwa niezależne wjazdy.

§ 17. 1. Bazy paliw powinny być usytuowane przy zachowaniu pasa terenu ochronnego między zbiornikami a obiektami zewnętrznymi o szerokości nie mniejszej niż:

* lub rozwiązania równoważne pod względem bezpieczeństwa przy zmniejszonej odległości.

2. Odległości określone w ust. 1 od budynków, krawędzi jezdni i granicy pasa wywłaszczeniowego kolei mierzy się od płaszcza zbiornika naziemnego lub jego ściany osłonowej, a przy zbiorniku podziemnym – od zaworu oddechowego.

3. Bazy paliw, w których zastosowane będą zbiorniki o różnej konstrukcji dachu (dach stały, dach pływający), powinny być sytuowane jak bazy paliw ze zbiornikami o dachach stałych.

4. Bazy paliw, w których magazynowane będą tylko produkty naftowe III klasy niebezpieczeństwa pożarowego podgrzewane powyżej temperatury zapłonu, należy sytuować jak bazy paliw ze zbiornikami naziemnymi z dachem stałym dla produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

§ 18. 1. Usytuowanie bazy paliw w stosunku do rzek, jezior, lotnisk, obiektów wojskowych oraz radiowych i telewizyjnych stacji nadawczych należy uzgadniać w odrębnym trybie.

2. Usytuowanie baz paliw na obszarach morskich oraz w granicach terytorialnych portów i przystani morskich należy uzgadniać z właściwym organem administracji morskiej, a w portach śródlądowych – z właściwym terenowym organem administracji rządowej.

§ 19. W pasie terenu ochronnego bazy paliw, którego szerokość określona jest w § 17 ust. 1, dopuszcza się urządzanie składów materiałów niepalnych, sytuowanie urządzeń podziemnych oraz prowadzenie podziemnych linii energetycznych i teletechnicznych poza ogrodzeniem bazy.

§ 20. Zespół kolejowych torów zdawczo-odbiorczych, usytuowanych poza terenem bazy paliw lub stacji kolejowej PKP, powinien znajdować się w odległości nie mniejszej niż:

1) 25 m od budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej,

2) 15 m od innych budynków,

3) 10 m od granicy pasa drogowego.

§ 22. 1. Odległość od zbiornika do ogrodzenia bazy paliw, mierzona od płaszcza zbiornika lub ściany osłonowej, powinna wynosić co najmniej:

1) dla zbiorników do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego:

a) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności do 1000 m³ – 20 m,

b) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności powyżej 1000 m³ – 30 m,

c) naziemnych o osi głównej poziomej – 10 m,

d) podziemnych o osi głównej poziomej – bez ograniczeń,

2) dla zbiorników do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego:

a) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności do 500 m³ – 5 m,

b) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności powyżej 500 m³ – 8 m,

c) naziemnych o osi głównej poziomej – 5 m,

d) podziemnych o osi głównej poziomej – bez ograniczeń.

2. Zbiorniki naziemne, otoczone ścianą osłonową, mogą być usytuowane w stosunku do ogrodzenia bazy paliw w odległości o połowę mniejszej niż odległości określone w ust. 1.

§ 23. 1. Między poszczególnymi rodzajami zbiorników powinny być zachowane odległości nie mniejsze niż:

2. Przy różnych średnicach zbiorników o odległości między nimi decyduje średnica większego zbiornika.

3. Odległość między zbiornikami ze ścianami osłonowymi liczy się od ścian osłonowych tych zbiorników.

4. Odległość od zbiornika otoczonego ścianą osłonową wysokości mniejszej niż 4/5 wysokości zbiornika powinna być taka jak dla zbiornika z dachem stałym.

5. Zbiorniki wyposażone w wewnętrzne membrany pływające powinny być sytuowane w odległościach ustalonych dla zbiorników naziemnych z dachem stałym.

§ 24. 1. Zbiorniki mogą być usytuowane oddzielnie lub w grupach. Grupę stanowi zespół zbiorników otoczonych ścianami osłonowymi lub zamkniętymi wałami ziemnymi.

2. Pojemność grupy zbiorników, bez względu na liczbę zbiorników, ich rodzaj i sposób usytuowania, nie powinna przekraczać 100 000 m³.

3. W przypadku gdy zbiorniki w grupie usytuowane są w jednym rzędzie, odległość pomiędzy skrajnymi zbiornikami nie powinna przekraczać 500 m.

§ 25. 1. Grupy zbiorników przeznaczone do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego należy sytuować względem siebie, uwzględniając pojemność największego zbiornika, w odległości nie mniejszej niż:

2. Odległości określone w ust. 1 liczy się od płaszczy zbiorników.

3. Odległość grup zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, od grup zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, a także pomiędzy grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, może być zmniejszona o połowę w stosunku do odległości określonych w ust. 1.

4. Przy usytuowaniu zbiorników naziemnych ze ścianami osłonowymi odległości pomiędzy ich grupami mogą być zmniejszone o połowę w stosunku do odległości określonych w ust. 1.

5. Grupy zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej powinny być usytuowane w odległości:

1) 15 m od grup zbiorników naziemnych przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego,

2) 10 m od grup zbiorników naziemnych przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

6. Odległości pomiędzy:

1) grupami zbiorników podziemnych,

2) grupami zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej a zbiornikami podziemnymi o głównej osi poziomej

ustala się w zależności od potrzeb technologicznych i eksploatacyjnych.

§ 26. 1. Do zbiorników naziemnych, w których magazynuje się ropę naftową lub produkty naftowe I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, należy doprowadzić drogi pożarowe:

1) jeżeli pojemność zbiornika nie przekracza 10 000 m³ – z jednej strony,

2) jeżeli pojemność zbiornika przekracza 10 000 m³ – z dwóch stron i o dwóch pasach ruchu.

2. Do zbiorników, w których magazynuje się produkty naftowe III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, należy doprowadzić drogę z jednej strony o jednym pasie ruchu.

3. Odległość od krawędzi drogi do grupy zbiorników naziemnych, w których magazynuje się ropę naftową lub produkty naftowe I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, mierzona od osi korony obwałowania lub ściany osłonowej, powinna wynosić co najmniej:

1) w przypadku usytuowania stanowiska rozdzielczego urządzeń gaśniczych pomiędzy drogą a obwałowaniem lub ścianą osłonową – 12 m,

2) w pozostałych przypadkach – 10 m.

4. Odległość od krawędzi drogi do grupy zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego oraz produktów o temperaturze zapłonu powyżej 100°C, powinna wynosić co najmniej 5 m, licząc od jej krawędzi do osi korony obwałowania lub ściany osłonowej.

5. Przy usytuowaniu drogi pomiędzy grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, a grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, odległość od krawędzi drogi do grup zbiorników magazynowych I i lI klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinna być zgodna z ust. 3, a do grup zbiorników III klasy niebezpieczeństwa pożarowego zgodna z ust. 4.

§ 27. 1. W bazie paliw sieć dróg wewnętrznych powinna tworzyć zamknięty układ komunikacyjny. Do wszystkich budynków, wiat i urządzeń technologicznych powinny być zapewnione drogi pożarowe zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

2. Przy skrzyżowaniu drogi wewnętrznej z torem kolejowym należy zapewnić objazd do drugiego dodatkowego przejazdu.

3. Garaż przetaczarek powinien być usytuowany w sposób zapewniający możliwość przejazdu przy zajętych torach ładunkowych.

§ 28. Przy zbiornikach przeciwpożarowych i stanowiskach czerpania wody powinny znajdować się place manewrowe zgodnie z wymaganiami Polskich Norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania.

§ 29. Place i drogi na terenie baz paliw powinny być oświetlone i odwodnione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

§ 30. Na terenie baz paliw dopuszcza się stosowanie ogrodzeń wewnętrznych i zadrzewień liściastych, jeżeli nie będą one stanowić przeszkód w działaniach jednostek straży pożarnej.

§ 31. 1. Place składowe beczek z produktami naftowymi III klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinny być usytuowane w odległości co najmniej 3 m od ogrodzenia zewnętrznego. Odległości od ogrodzenia placów składowych beczek z produktami naftowymi o temperaturze zapłonu powyżej 100°C ustala się według potrzeb technologicznych.

2. Place składowe beczek powinny posiadać szczelną nawierzchnię z odpływem ścieków do kanalizacji przemysłowej.

3. W granicach placu składowego beczek pełnych należy rozmieszczać nie więcej niż 6 stosów beczek. Każdy stos powinien mieć długość nie większą niż 25 m i szerokość nie większą niż 15 m. Odległość między stosami beczek na jednym placu powinna wynosić co najmniej 5 m, między stosami zaś umieszczonymi na sąsiednich placach – co najmniej 15 m.

4. Beczki pełne w stosach należy układać na szerokość nie większą niż dwa rzędy z przejściami między każdymi dwoma rzędami nie mniejszymi niż 1 m i na wysokość nie większą niż 3 warstwy; dla beczek pustych dopuszcza się 4 warstwy.

5. Beczki z produktami naftowymi III klasy niebezpieczeństwa pożarowego w budynkach lub pod wiatami mogą być składowane w 3 warstwach.

6. Produkty naftowe I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego w opakowaniach mogą być składowane w specjalnie wydzielonych pomieszczeniach magazynowych w ilości nie przekraczającej 20 m³.

7. Przy magazynowaniu produktów naftowych w beczkach należy stosować zasadę oddzielnego magazynowania beczek pełnych i pustych, odpowiednio oznaczając miejsca składowania.

§ 33. 1. Baza paliw może być zasilana w wodę z zewnętrznej sieci wodociągowej lub z ujęć własnych wody.

2. Ujęcia wody powinny zapewniać zapotrzebowanie wody do celów higienicznosanitarnych, przeciwpożarowych i gospodarczych bazy paliw.

§ 35. 1. Zbiorniki naziemne, przeznaczone do magazynowania ropy i produktów naftowych, powinny być zabezpieczone przed rozlaniem się tych cieczy wałami ziemnymi (obwałowaniami) lub ścianami osłonowymi.

2. Odległość pomiędzy płaszczem zbiornika naziemnego o osi głównej pionowej a górną wewnętrzną krawędzią obwałowania lub ściany osłonowej powinna być co najmniej równa połowie wysokości płaszcza wystającego ponad koronę obwałowania lub ściany osłonowej.

3. Zbiorniki naziemne o pojemności 10 000 m³ i większej, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, należy indywidualnie otoczyć wałem ziemnym lub ścianą osłonową w sposób zapewniający dostęp dla jednostek ratowniczo-gaśniczych przynajmniej z dwóch stron.

4. W jednym obwałowaniu można usytuować zbiorniki o pojemności do 5000 m³, lecz ich łączna pojemność nie może przekraczać 10 000 m³.

5. Zbiorniki o różnych pojemnościach należy sytuować:

1) o pojemności do 1000 m³ włącznie – najwyżej w 3 rzędach,

2) o pojemności powyżej 1000 m³ do 3200 m³ włącznie – najwyżej w 2 rzędach,

3) o pojemności ponad 3200 m³ – w jednym rzędzie.

6. Nie dopuszcza się sytuowania w jednym obwałowaniu zbiorników przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych I lub II klasy niebezpieczeństwa pożarowego ze zbiornikami przeznaczonymi do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

7. Wymagana pojemność obwałowania wynosi:

1) dla 1 zbiornika – 100% jego pojemności,

2) dla 2 zbiorników – 75% ich łącznej pojemności,

3) dla 3 i więcej zbiorników – 50% ich łącznej pojemności.

8. Korona obwałowania lub ściana osłonowa powinna być wyższa od poziomu wylanej cieczy, co najmniej o 0,45 m.

9. Szerokość korony obwałowania powinna wynosić co najmniej 1 m. Na koronie powinien znajdować się utwardzony chodnik o szerokości co najmniej 0,5 m. Dopuszcza się wykonanie pochylni wjazdowych po obu stronach wału zgodnie z wymaganiami technologicznymi.

10. Na koronę obwałowania powinny prowadzić wejścia z dwóch stron, wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

§ 36. 1. Powierzchnia obwałowania powinna posiadać spadki do wpustów kanalizacyjnych umożliwiające odprowadzenie wód opadowych. Każda powierzchnia obwałowania zbiornika powinna posiadać oddzielne połączenie z zewnętrzną siecią kanalizacji przemysłowej.

2. Przewody kanalizacyjne powinny być wyposażone w zasuwy zamykane od strony zewnętrznej obwałowania, usytuowane w sposób nie naruszający jego struktury lub ściany osłonowej.

3. Zabrania się instalowania studzienek na przewodzie kanalizacyjnym pomiędzy obwałowaniem a urządzeniem zamykającym oraz umieszczania w obwałowaniu urządzeń nie związanych z instalacją technologiczną.

§ 37. 1. Wewnętrzna powierzchnia obwałowania zbiornika powinna być szczelna, uniemożliwiająca przenikanie ropy naftowej lub produktów naftowych do rodzimego gruntu.

2. Nie wymaga się obwałowań dla zbiorników naziemnych:

1) otoczonych ścianą osłonową i wyposażonych w urządzenia do wykrywania nieszczelności (przecieków),

2) dwu płaszczowych o osi głównej poziomej oraz jednopłaszczowych, zabezpieczonych od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego.

§ 38. 1. Przy każdym obiekcie technologicznym, gdzie mogą wystąpić przecieki ropy naftowej i produktów naftowych, należy wykonywać szczelne skanalizowane utwardzenie terenu.

2. Na przewodach odprowadzających ścieki na zewnątrz bazy paliw powinna znajdować się oczyszczalnia ścieków zapewniająca redukcję zanieczyszczeń do wartości określonych przez właściwy organ administracji.

3. Sieć kanalizacyjna powinna być wyposażona w zamknięcia wodne (hydrauliczne) znajdujące się w:

1) przewodach kanalizacyjnych służących do odprowadzenia ścieków z powierzchni obwałowanych,

2) przewodach kanalizacyjnych odpływowych przy obiektach technologicznych,

3) przewodach kanalizacyjnych odprowadzających ścieki z nalewni kolejowej i autocysternowej,

4) przewodach kanalizacyjnych przed i za oddzielaczem produktów naftowych,

5) głównych trasach kanalizacyjnych co 200 m,

6) studzienkach węzłowych łączących główne trasy kanalizacyjne,

7) przykanalikach wpustów usytuowanych w strefach zagrożonych wybuchem.

4. Na przewodach kanalizacyjnych odprowadzających ścieki z kratek ściekowych w pomieszczeniach, w których podłoga położona jest poniżej rzędnej otaczającego terenu, należy stosować zasuwy odcinające. Zasuwy te powinny być instalowane na zewnątrz budynków.

§ 39. 1. Zbiorniki z dachami stałymi, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny być wyposażone w urządzenia oddechowe zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika.

2. Zbiorniki naziemne o osi głównej poziomej oraz zbiorniki podziemne, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny być wyposażone w zawory oddechowe nadciśnieniowo-podciśnieniowe i urządzenia zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika. Zawory oddechowe dla zbiorników podziemnych o osi głównej poziomej powinny być zainstalowane na wysokości co najmniej 4 m od poziomu terenu.

3. Zbiorniki z dachem pływającym, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny posiadać dwustopniowe uszczelnienie dachu pływającego, to znaczy uszczelnienie wstępne i uszczelnienie dodatkowe usytuowane powyżej uszczelnienia wstępnego. Uszczelnienia te powinny być wykonane w sposób zapewniający szczelność wobec par produktów naftowych co najmniej 95% w porównaniu z takim samym zbiornikiem z dachem stałym nie posiadającym uszczelnienia.

4. Zbiorniki z dachem stałym przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinny być połączone z instalacją odzysku par lub powinny mieć wewnętrzny dach pływający ze wstępnym uszczelnieniem, wykonanym w sposób zapewniający szczelność wobec par produktów naftowych co najmniej 90% w porównaniu z takim samym zbiornikiem z dachem stałym nie posiadającym uszczelnienia.

5. Zbiorniki naziemne i podziemne, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny posiadać kominki wentylacyjne.

6. Zbiorniki z dachami stałymi oraz zbiorniki o osi głównej poziomej przeznaczone do magazynowania produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego podgrzewanych powyżej temperatury zapłonu powinny być wyposażone w kominki wentylacyjne i urządzenia zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika.

7. Zbiorniki z dachami pływającymi powinny być wyposażone w zawory napowietrzająco-odpowietrzające. Zawory te nie wymagają zabezpieczenia przed przedostaniem się ognia, jeżeli znajdują się w strefie chronionej stałą instalacją gaśniczą pianową.

8. Liczba zaworów oddechowych, urządzeń zabezpieczających przed przedostawaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika lub kominków wentylacyjnych, ich parametry pracy i konstrukcje powinny być dostosowane do charakterystyki technicznej zbiornika, warunków eksploatacji, właściwości magazynowanego produktu oraz warunków klimatycznych.

9. Zbiorniki przeznaczone do magazynowania olejów przepracowanych należy traktować jak zbiorniki do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

10. Do izolacji cieplnej zbiorników należy stosować materiały co najmniej trudno zapalne i nie rozprzestrzeniające ognia oraz odporne na działanie produktów naftowych.

11. Podpory, na których ustawione są zbiorniki naziemne do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinny mieć odporność ogniową co najmniej 120 minut.

12. Zbiorniki naziemne przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego powinny być malowane zewnętrznie farbami o zdolności odbijania promieniowania cieplnego, wynoszącej co najmniej 70%.

13. Zbiorniki naziemne i podziemne powinny być chronione przed korozją.

14. Na zbiornikach naziemnych o osi głównej pionowej należy umieścić napisy informujące o klasie niebezpieczeństwa pożarowego magazynowanego produktu oraz o pojemności zbiornika. Wysokość znaków graficznych napisu powinna wynosić co najmniej 1 m. Przy zbiornikach naziemnych o osi głównej poziomej i podziemnych należy umieszczać odpowiednie tablice informacyjne.

§ 40. 1. Zbiorniki powinny być wyposażone w urządzenia do:

1) ustalania aktualnego stanu napełnienia zbiornika produktem,

2) sygnalizacji o najwyższym i najniższym dopuszczalnym poziomie napełnienia zbiornika.

2. Zbiorniki, a także wszystkie urządzenia technologiczne i wszystkie budynki powinny być chronione przed wyładowaniami atmosferycznymi.

3. Zbiorniki podziemne nie mogą być usytuowane w odległości mniejszej niż 3 m od fundamentów budynku.

4. Dopuszcza się zbiorniki podziemne o osi głównej poziomej:

1) dwupłaszczowe,

2) jednopłaszczowe posadowione w szczelnej wannie lub obudowie,

3) jednopłaszczowe zabezpieczone od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego,

4) jednopłaszczowe z tworzyw sztucznych.

§ 42. 1. Rurociągi na terenie baz paliw mogą być podziemne lub naziemne. Rurociągi naziemne nie powinny utrudniać dostępu do obiektów i prowadzenia akcji gaśniczych przez jednostki straży pożarnej.

2. Rurociągi dla produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego nie powinny być układane z rurociągami gazowymi, parowymi, cieplnymi, kablami energetycznymi oraz rurociągami wodociągowymi i kanalizacyjnymi, a ponadto powinny być uziemione i zabezpieczone przed zetknięciem się z przewodami elektrycznymi. Podpory rurociągów powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

§ 43. 1. Zbiorniki w grupie o pojemności 3200 m³ i większej należy łączyć bezpośrednio z rurociągiem ułożonym na zewnątrz obwałowania lub ściany osłonowej.

2. Rurociągi w obwałowaniu zbiorników powinny być prowadzone jako naziemne. W miejscu przejścia rurociągów przez obwałowanie powinny być przewidziane podpory stałe, a przejścia rurociągów przez ściany osłonowe i obwałowania powinny być szczelne.

3. Zabrania się przeprowadzania rurociągów przez obwałowania i ściany osłonowe w rurach ochronnych.

4. Niedopuszczalne jest:

1) prowadzenie rurociągów nad lub pod budynkami, chyba że są one związane funkcjonalnie z tymi budynkami,

2) prowadzenie rurociągów bez rur ochronnych pod drogami, torami kolejowymi i placami.

5. Odległość rurociągu od fundamentów budynku w rzucie poziomym nie może być mniejsza niż 3 m.

6. Rurociągi powinny mieć kompensacje zabezpieczające przed skutkami wydłużeń termicznych.

§ 44. 1. Rurociągi powinny być chronione przed korozją przez zastosowanie powłok izolacyjnych i ochrony elektrochemicznej. Wymóg ochrony elektrochemicznej nie dotyczy rurociągów naziemnych.

2. Po ułożeniu rurociągu w wykopie przed jego zasypaniem należy sprawdzić szczelność powłoki izolacyjnej, która powinna wykazywać minimalną odporność na przebicie 14 kV, jednak nie większą od 25 kV.

3. Ochrona elektrochemiczna powinna być wykonana zgodnie z wymaganiami Polskich Norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania.

4. Rurociągi podziemne ułożone w strefach prądów błądzących powinny być chronione przed utratą potencjału ochronnego.

§ 46. 1. Zbiorniki naziemne o osi głównej pionowej, przeznaczone do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, jak również produktów naftowych III klasy niebezpieczeństwa pożarowego podgrzewanych powyżej temperatury zapłonu, powinny być wyposażone w stałe lub półstałe urządzenia gaśnicze pianowe.

2. Stałe urządzenia gaśnicze pianowe należy stosować dla zbiorników z dachem stałym o pojemności ponad 3200 m³ oraz dla zbiorników z dachem pływającym o pojemności ponad 10000 m³.

3. Półstałe urządzenia gaśnicze pianowe należy stosować dla zbiorników z dachem stałym i pływającym o pojemności mniejszej od określonej w ust. 2.

§ 47. 1. Środkiem gaśniczym, stosowanym w urządzeniach gaśniczych pianowych, powinna być piana ciężka, przy czym dla celów obliczeniowych należy przyjmować 5% stężenie wodnego roztworu środka pianotwórczego.

2. Zapas środka pianotwórczego powinien wystarczać na okres co najmniej 30-minutowego zużycia, a zapas wody – na dwugodzinne zużycie do gaszenia zbiornika i obwałowania, z uwzględnieniem liczby prądownic pianowych na największym zbiorniku.

§ 48. W celu ustalenia intensywności podawania wodnego roztworu środka pianotwórczego należy przyjmować:

1) 6,6 dm³/min ∙ m² do gaszenia zbiornika z dachem stałym o średnicy do 20 m, a dla zbiorników o większych średnicach na każdy dodatkowy metr – 0,2 dm³/ min ∙ m²,

2) 6,6 dm³/min ∙ m² do gaszenia zbiornika z dachem pływającym, przyjmując powierzchnię pomiędzy płaszczem a burtą ochronną na pontonie dachu,

3) 3 dm³/min ∙ m² do gaszenia powierzchni zbiornika naziemnego otoczonego ścianą osłonową,

4) 3 dm³/min ∙ m² do gaszenia powierzchni obwałowania bez uwzględnienia powierzchni zbiornika,

5) 6,6 dm³/min ∙ m² do gaszenia powierzchni obwałowania zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej.

§ 49. Liczba punktów doprowadzenia piany powinna wynosić:

1) dla zbiorników z dachem stałym:

2) dla zbiorników z dachem pływającym:

§ 50. Zewnętrzna sieć pianowa rurociągów rozprowadzających wodny roztwór środka pianotwórczego powinna być:

1) obwodowa z dopuszczalnymi odgałęzieniami, nie dłuższymi jednak niż 300 m,

2) zasilana z pompowni dwoma niezależnymi przewodami,

3) stale wypełniona wodnym roztworem środka pianotwórczego, jeżeli odległość od pompowni do najdalszego stanowiska rozdzielczego przekracza 500 m,

4) wyposażona w hydranty z nasadami tłocznymi Dn 75 w odległości co 100 m na sieci obwodowej i odgałęzionej, wraz z szafkami wyposażonymi w węże tłoczne Dn 75 i prądownice pianowe,

5) odporna na działanie korozyjne środków pianotwórczych.

§ 51. 1. W stałe urządzenia zraszaczowe należy wyposażyć:

1) zbiorniki naziemne z dachem stałym przeznaczone do magazynowania produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego,

2) zbiorniki naziemne z dachem pływającym do magazynowania ropy naftowej oraz produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.

2. Zbiorniki naziemne otoczone ścianami osłonowymi stalowymi zrasza się w przypadkach, gdy ściana ta jest o 1/5 niższa od zbiornika; przy równych wysokościach zbiornika i ściany osłonowej zrasza się ścianę osłonową.

3. Nie jest wymagane stosowanie urządzeń zraszaczowych dla zbiorników naziemnych izolowanych cieplnie.

§ 52. 1. Należy przyjmować następujące wskaźniki zużycia wody przez urządzenia zraszaczowe:

2. Dla zbiorników o wysokości ponad 12 m należy przewidzieć dwa rurociągi pierścieniowe ze zraszaczami, w tym jeden usytuowany w połowie jego wysokości. Pierścień podzielony na odcinki wymaga doprowadzenia wody o wydajności 60 dm³/godz. ∙ m² powierzchni płaszcza. Należy stosować zraszacze o średnicy otworu co najmniej 6 mm.

§ 53. 1. Źródło wody mogą stanowić:

1) zbiorniki przeciwpożarowe, usytuowane przy pompowni przeciwpożarowej, z dwugodzinnym zapasem wody,

2) dowolna sieć wodociągowa gwarantująca nieprzerwany pobór wody co najmniej przez dwie godziny o wystarczającej wydajności i ciśnieniu,

3) otwarte zbiorniki wodne (rzeki, jeziora, baseny portowe, kanały itp.).

2. Łączne zużycie wody należy ustalić jako sumę największego zużycia wody przeznaczonej dla zraszania największego zbiornika oraz wszystkich zbiorników sąsiednich usytuowanych w odległości mniejszej od jednej średnicy tego zbiornika.

3. Sieć wodna rozprowadzająca wodę do zraszania powinna spełniać warunki określone w § 50 pkt 1 i 2 i powinna być stale wypełniona wodą.

§ 54. 1. Stanowisko rozdzielcze urządzeń gaśniczych pianowych i wodnych zraszaczowych należy sytuować w odległości 10 m od krawędzi zewnętrznej korony obwałowania lub krawędzi ściany osłonowej otaczającej zbiornik.

2. Stanowisko rozdzielcze powinno być wykonane z materiałów niepalnych o odporności ogniowej co najmniej 120 minut i wyposażone w telefon oraz oświetlone.

§ 55. 1. Pompownie przeciwpożarowe należy lokalizować w odległości nie mniejszej niż 25 m od osi obwałowania zbiornika lub jego ściany osłonowej. Pompownie mogą być wbudowane w inny obiekt, pod warunkiem zabezpieczenia tego obiektu elementami oddzieleń przeciwpożarowych o odporności ogniowej co najmniej 120 minut.

2. Agregaty pompowe, w tym jeden rezerwowy, powinny być wyposażone w silniki o napędzie elektrycznym podłączone do rozdzielnicy zasilanej dwustronnie. W razie braku dwustronnego zasilania funkcję dodatkowego źródła zasilania może spełniać agregat prądotwórczy.

3. W pompowni należy umieścić zbiorniki przeznaczone do magazynowania środka pianotwórczego do stałej instalacji gaśniczej pianowej oraz przewidzieć pomieszczenia do zmagazynowania środka pianotwórczego, przeznaczonego do prowadzenia akcji gaśniczej przez jednostki straży pożarnej, przy wykorzystaniu ich sprzętu i instalacji pianowej półstałej.

§ 56. 1. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne powinny być usytuowane przy pompowni przeciwpożarowej i powinny zawierać zapas wody zapewniający jednoczesną dwugodzinną pracę pomp pianowych i zraszaczowych.

2. W przypadku zastosowania półstałych urządzeń gaśniczych pianowych, dwugodzinny zapas wody do celów przeciwpożarowych dla zbiorników i ich powierzchni obwałowanych powinien być zgromadzony w przeciwpożarowych zbiornikach wodnych w obrębie grup tych zbiorników.

3. Zapas wody do zewnętrznego gaszenia pożaru w innych przypadkach niż określone w ust. 1 i 2 powinien być ustalony na podstawie przepisów i norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania oraz zgromadzony w przeciwpożarowych zbiornikach wodnych w obrębie chronionych obiektów.

4. W bazie paliw podłączonej do zewnętrznej sieci wodociągowej nie przewiduje się przeciwpożarowych zbiorników wodnych do zewnętrznego gaszenia pożaru obiektów, o których mowa w ust. 3.

5. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach wprowadzonych do obowiązkowego stosowania.

§ 57. Jeżeli baza paliw usytuowana jest w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu i z nim funkcjonalnie związana, a zakład ten wyposażony jest w urządzenia gaśnicze pianowe, które mogą być zastosowane w bazie, to urządzenia pianowe bazy paliw powinny być dostosowane do urządzeń gaśniczych pianowych tego zakładu.

§ 58. 1. Uruchamianie i sterowanie urządzeniami gaśniczymi pianowymi i urządzeniami zraszaczowymi powinno się odbywać za pomocą urządzeń umieszczonych:

1) w pompowni,

2) w dyspozytorni bazy,

3) na stanowisku kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

4) na każdym stanowisku rozdzielczym,

5) w rejonie nalewaków autocysternowych i kolejowych,

6) w rejonie obiektów technologicznych i budynków, które znajdują się w zasięgu hydrantów.

2. W stałych urządzeniach gaśniczych pianowych i zraszaczowych zasuwa odcinająca stanowisko rozdzielcze od sieci obwodowej powinna być uruchamiana za pomocą urządzeń elektrycznych:

1) z dyspozytorni bazy,

2) ze stanowiska kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

3) na stanowisku rozdzielczym.

3. Za pomocą urządzeń elektrycznych powinny być uruchamiane także zasuwy na rurociągach podających na zbiornik pianę i wodę do zraszania.

§ 59. Urządzenia przeciwpożarowe baz paliw usytuowanych w portach morskich i śródlądowych zgodnie z § 18 ust. 2 powinny uwzględniać zabezpieczenie przeciwpożarowe największego zbiornikowca obsługującego daną bazę paliw w zakresie przeładunku ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego oraz gazu płynnego.

§ 60. Do zabezpieczenia przeciwpożarowego obiektów i urządzeń technologicznych należy stosować agregaty i urządzenia z chemicznymi środkami gaśniczymi.

§ 62. 1. Lokalną sieć sygnalizacji alarmowej – akustycznej i świetlnej powinny stanowić:

1) elektryczna syrena alarmowa,

2) świetlna sygnalizacja w miejscach ogólnie widocznych,

3) przyciski uruchamiające syreny alarmowe i sygnalizację świetlną, rozmieszczone odpowiednio na terenie bazy paliw.

2. Lokalną sieć łączności telefonicznej powinny stanowić aparaty telefoniczne połączone z centralą telefoniczną bazy i zainstalowane:

1) na stanowisku kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

2) przy każdym stanowisku rozdzielczym instalacji przeciwpożarowej,

3) w pompowni przeciwpożarowej,

4) w centralnej dyspozytorni lub operatorni bazy,

5) w pompowniach i rozdzielniach produktowych,

6) na frontach spustowo-nalewowych kolejowych i autocysternowych,

7) w magazynach olejowych,

8) w innych, szczególnie zagrożonych pożarem obiektach bazy.

§ 64. Gaz płynny może być magazynowany w zbiornikach naziemnych, podziemnych lub naziemnych przysypanych oraz w butlach dopuszczonych przez właściwy organ dozoru technicznego.

§ 65. Bazy paliw gazu płynnego powinny być wyposażone w urządzenia i instalacje przeciwpożarowe wodne, przy czym przeciwpożarowe hydranty i działka wodne powinny być rozmieszczone w odległości co najmniej 20 m od chronionych obiektów.

§ 67. Liczba zbiorników w grupie o łącznej pojemności do 110 m³ nie powinna przekraczać 3 sztuk.

§ 68. Teren pod zbiornikiem naziemnym powinien być z nawierzchnią żwirową i wolny od materiałów łatwo zapalnych.

§ 69. Zbiorniki naziemne przeznaczone do magazynowania gazu płynnego powinny być pomalowane zewnętrznie farbami o zdolności odbijania promieniowania cieplnego, wynoszącej co najmniej 70%.

§ 70. Zbiornik do magazynowania gazu płynnego powinien być wyposażony w:

1) zawory bezpieczeństwa,

2) zawory odcinające,

3) poziomowskaz z niezależnym wskaźnikiem maksymalnego dopuszczalnego napełnienia, z wyjątkiem poziomowskazów cieczowych,

4) samoczynnie działające zawory zabezpieczające przed wypływem gazu w wypadku awarii (zawory zwrotne lub nadmiarowe) na króćcach fazy ciekłej, z wyjątkiem zaworów odwodnienia,

5) manometr.

§ 71. Zbiorniki o pojemności powyżej 10 m³ powinny posiadać instalację odwadniającą, wyposażoną w dwa zawory odcinające, instalowane w odległości od siebie co najmniej 0,6 m.

§ 72. Zbiornik lub grupa zbiorników naziemnych, o łącznej pojemności od 15 m³ do 110 m³, powinny mieć zapewnione zaopatrzenie wodne na potrzeby przeciwpożarowe z hydrantu lub innego źródła wody o wydajności 10 dm³/s.

§ 73. Zbiornik lub grupa zbiorników naziemnych, o pojemności powyżej 110 m³, powinny być wyposażone w urządzenia zraszaczowe lub działka wodne. Zapotrzebowanie jednostkowe wody określa się na 8 dm³/min ∙ m² powierzchni zbiornika na okres 2 godz. Zapotrzebowanie na wodę określone dla danego zbiornika powinno zapewnić równoczesną obronę sąsiednich zbiorników.

§ 74. Podpory zbiorników naziemnych powinny posiadać odporność ogniową co najmniej 120 minut.

§ 75. 1. Odległości zbiorników z gazem płynnym od innych obiektów powinny wynosić co najmniej:

2. Dla zbiorników o pojemności do 10 m³ odległości określone w ust. 1 w kolumnach 2 i 4 powinny mieścić się w granicach bazy paliw gazu płynnego.

3. Odległości określone w ust. 1 w kolumnie 2 mogą ulec zmniejszeniu o połowę w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 minut, zasłaniającej zbiornik od strony rozpatrywanego obiektu.

4. Dla zbiorników o łącznej pojemności do 10 m³ za ścianę, o której mowa w ust. 3, można uważać ścianę budynku o odporności ogniowej co najmniej 120 minut bez otworów okiennych i drzwiowych na całej wysokości w pasie równym rzutowi równoległemu zbiornika, poszerzonym o 2 m po obu stronach.

§ 77. Butle z gazem płynnym mogą być składowane na placach otwartych, pod zadaszeniem lub w budynkach przystosowanych do tego celu.

§ 78. Pojazdy i naczepy załadowane butlami powinny spełniać wymagania bezpieczeństwa przewidziane dla magazynów na placach otwartych.

§ 79. Masa gazu płynnego, która może być magazynowana w pomieszczeniu, nie powinna przekraczać 5500 kg.

§ 80. 1. Na placach otwartych butle luzem powinny być składowane w oddzielnych stosach, odległych od siebie co najmniej o 1,5 m. Masa gazu płynnego w stosie nie może przekraczać 5500 kg.

2. Na placach otwartych butle składowane na paletach i w kontenerach transportowych powinny być składowane w oddzielnych stosach, odległych od siebie co najmniej o 2,5 m. Masa gazu płynnego składowanego w stosie nie może przekraczać łącznie 15000 kg.

3. Składowisko butli na placu otwartym nie może być usytuowane poniżej poziomu terenu, a podłoże powinno być wolne od zagłębień i odpowiednio utwardzone.

§ 81. Obiekt budowlany będący magazynem gazu płynnego powinien być parterowy, bez podpiwniczenia, wyposażony w wentylację grawitacyjną. Otwory wywiewne należy lokalizować na wysokości nie większej niż 0,15 m nad poziomem podłogi.

§ 82. Odległości magazynów butli z gazem płynnym od budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i obiektów użyteczności publicznej powinny wynosić co najmniej:

§ 83. W handlowej sieci detalicznej dopuszcza się składowanie butli w kontenerach o konstrukcji ażurowej. Kontenery o łącznej masie gazu w butlach do 440 kg mogą być ustawiane przy ścianie o odporności ogniowej co najmniej 120 minut i wysokości co najmniej 2 m, w odległości co najmniej 2 m w poziomie od znajdujących się w niej otworów okiennych i drzwiowych, a także od studzienek, przy zachowaniu odległości co najmniej 10 m od innych budynków.

§ 84. W punktach sprzedaży przyborów gazowych dopuszcza się składowanie gazu płynnego w butlach o łącznej masie do 70 kg.

§ 85. Magazyny butli należy wyposażyć w następujący sprzęt i urządzenia przeciwpożarowe w zależności od wielkości masy składowanego gazu płynnego:

1) do 440 kg gazu – 1 gaśnica proszkowa lub śniegowa 9 kg,

2) powyżej 440 kg do 5500 kg gazu – 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 9 kg,

3) dla magazynów o masie gazu powyżej 5500 kg – na każde dodatkowe 10000 kg gazu dodatkowo 1 gaśnica proszkowa lub śniegowa 9 kg,

4) dla magazynów o masie gazu 440 kg do 25000 kg należy zapewnić źródło wody dla celów przeciwpożarowych o wydajności 10 dm³/s,

5) dla magazynów o masie gazu powyżej 25000 kg należy zapewnić źródło wody dla celów przeciwpożarowych o wydajności 20 dm³/s.

§ 87. W rozlewni gazu płynnego powinny być zblokowane:

1) wentylacja mechaniczna pomieszczeń do napełniania butli z urządzeniami rozlewczymi i transportowymi butli,

2) stała instalacja wykrywania niebezpiecznego stężenia gazu z wentylacją awaryjną.

§ 88. Napełnianie butli dozwolone jest tylko za pomocą urządzeń wyposażonych w automatyczne odcięcie dopływu gazu i głowicę odpowiednią do typu zaworu.

§ 89. Rozlewnia gazu płynnego powinna być wyposażona w urządzenia do odsysania gazu z butli, do kontroli wagowej butli oraz kontroli szczelności zaworów.

§ 90. 1. Napełnianie lub opróżnianie cystern kolejowych powinno odbywać się na bocznicach kolejowych, posiadających stacjonarne urządzenia do załadunku lub wyładunku gazu płynnego.

2. Napełnianie lub opróżnianie cystern samochodowych w bazach lub rozlewniach gazu płynnego powinno odbywać się na stanowiskach posiadających stacjonarne urządzenia do załadunku lub wyładunku gazu płynnego.

§ 91. Wielostanowiskowe fronty nalewcze do rozładunku lub załadunku cystern kolejowych lub cystern samochodowych powinny być wyposażone w stałe urządzenia zraszaczowe lub działka przeciwpożarowe zapewniające wodę w ilości 8 dm³/min ∙ m² powierzchni cystern, w czasie 2 godz., lub urządzenia pianowe.

§ 92. Odległości zbiorników magazynowych gazu płynnego od innych obiektów powinny wynosić co najmniej:

§ 93. Odległość pomiędzy budynkiem rozlewni gazu płynnego a stanowiskiem przeładunku cystern kolejowych lub autocystern powinna wynosić co najmniej 20 m.

§ 94. Armatura, osprzęt, złącza, węże elastyczne, rury oraz materiały uszczelniające, użyte w instalacjach gazu płynnego, powinny spełniać wymagania określone w odrębnych przepisach.

§ 95. Rurociągi do gazu płynnego o średnicach nominalnych do 50 mm mogą być łączone złączem gwintowanym; powyżej tej średnicy należy stosować połączenia spawane lub kołnierzowe.

§ 96. 1. Rurociągi technologiczne gazu płynnego nie powinny przebiegać pod fundamentami budynków, pod ścianami nośnymi i wewnątrz muru szczelinowego.

2. Przejścia rurociągów technologicznych przez ściany powinny być wykonane w rurach ochronnych i uszczelnione.

§ 97. Rurociągi lub węże elastyczne do gazu płynnego między dwoma zaworami odcinającymi powinny być zabezpieczone zaworem bezpieczeństwa.

§ 98. Urządzenia, zbiorniki, rurociągi, podpory i konstrukcje stalowe powinny być uziemione.

§ 99. Po stronie tłocznej agregatów pompowych powinny być zainstalowane zawory obejściowe, odprowadzające nadmiar fazy ciekłej gazu płynnego za pomocą przewodu powrotnego do zbiornika gazu.

§ 101. Stałe stacje paliw powinny posiadać instalacje i urządzenia zabezpieczające przed:

1) przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek i zbiorników wodnych,

2) emisją par produktów naftowych I klasy niebezpieczeństwa pożarowego do powietrza atmosferycznego w procesach napełniania zbiorników magazynowych stacji paliw oraz wydawania tych produktów do zbiorników pojazdów samochodowych.

§ 103. Kontenerowe stacje paliw powinny być usytuowane w odległości co najmniej 30 m od budynków.

§ 104. State stacje paliw należy oddzielać od drogi publicznej wysepką o szerokości co najmniej 3 m, wyniesioną co najmniej o 0,15 m ponad poziom drogi. Dopuszcza się rozwiązania bez wysepki, pod warunkiem zastosowania zatoki o szerokości co najmniej 5 m, licząc od zewnętrznego krawężnika jezdni do stanowiska wydawania paliwa.

§ 105. Stacji paliw nie należy sytuować na terenie otoczonym ze wszystkich stron budynkami, z wyjątkiem obiektów garażowych posiadających dwa wjazdy umieszczone po przeciwległych stronach obiektu.

§ 106. 1. Zbiorniki i rurociągi technologiczne w stałych stacjach paliw nie mogą być instalowane w odległości mniejszej niż:

1) 10 m – od podziemnych elementów budowli ochronnych dla obrony cywilnej,

2) 3 m – od fundamentów budynków,

3) 40 m – od gazociągów wysokiego ciśnienia.

2. Odległości instalowania zbiorników i rurociągów technologicznych w stałych stacjach paliw od wodociągów, przewodów kanalizacyjnych, kabli energetycznych i telekomunikacyjnych oraz gazociągów nie wymienionych w ust. 1 pkt 3 określają odrębne przepisy.

§ 107. Odległość między zbiornikami w stacjach paliw nie może być mniejsza niż 0,5 m.

§ 108. Dopuszcza się usytuowanie zbiorników podziemnych pod drogami i placami, pod warunkiem zapewnienia zabezpieczeń zbiorników przed ich uszkodzeniami.

§ 110. W pomieszczeniach magazynowych pawilonu stacji paliw dopuszcza się przechowywanie cieczy palnych o temperaturze zapłonu:

1) 55°C (328,15 K) i niższej w szczelnie zamkniętych opakowaniach o pojemności 1 dm³ i łącznej ich pojemności do 50 dm³,

2) powyżej 55°C (328,15 K) w opakowaniach konfekcjonowanych w ilościach bez ograniczeń.

§ 111. Zadaszenia w stacjach paliw powinny być wykonane z elementów nie rozprzestrzeniających ognia. Rzut poziomy zadaszenia powinien obejmować swym zasięgiem pasmo ruchu obsługiwanych pojazdów. Wysokość zadaszenia w świetle, mierzona od poziomu podjazdu, powinna wynosić co najmniej 4,5 m.

§ 112. Zadaszenia, o których mowa w § 111, należy chronić od skutków wyładowań atmosferycznych instalacją odgromową, wykonaną zgodnie z Polskimi Normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania.

§ 113. Stanowiska obsługowo-diagnostyczne pojazdów samochodowych powinny znajdować się w pomieszczeniach. Na otwartej przestrzeni dopuszcza się sytuowanie stanowisk obsługowych, takich jak pomosty najazdowe, stanowiska pompowania kół, stanowiska ręcznego mycia pojazdów.

§ 114. 1. Stacje paliw powinny być wyposażone w instalacje wodociągowe, sanitarne i deszczowo-przemysłowe oraz urządzenia oczyszczające. Ścieki powinny być oczyszczone do poziomu określonego w odrębnych przepisach. Instalacje deszczowo-przemysłowe powinny obejmować powierzchnie związane z przyjęciem i wydaniem produktów naftowych.

2. Wody opadowe z dróg i placów oraz stacji paliw, na których nie jest dokonywane przyjmowanie i wydawanie produktów naftowych, mogą być kierowane bezpośrednio na przyległe tereny.