Na podstawie art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowy tryb korzystania przez policjantów z pomocy instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, jednostek gospodarczych i organizacji społecznych oraz osób, określonej w art. 15 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269).

§ 2. 1. Policjanci w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i administracyjno-porządkowych, zwanych dalej „czynnościami służbowymi”, podejmowanych w celu rozpoznawania, wykrywania przestępstw i wykroczeń, zapobiegania im oraz wykonania poleceń sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego, mają prawo:

1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej,

2) zwracania się o udzielenie niezbędnej pomocy do innych niż wymienione w pkt 1 jednostek gospodarczych oraz do organizacji społecznych,

3) zwracania się, w nagłych wypadkach, do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy.

2. Policjanci mogą zwracać się z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy, jeżeli wykonanie czynności służbowej byłoby bez tej pomocy niemożliwe lub znacznie utrudnione.

§ 3. Warunkiem skorzystania przez policjanta z pomocy podmiotów i osób określonych w § 2 ust. 1 pkt 2 i 3 jest wyrażenie przez nie zgody na piśmie, z wyjątkiem przypadków uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania.

§ 4. 1. Z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy występuje na piśmie właściwy komendant Policji lub upoważniony przez niego policjant.

2. Wystąpienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać określenie podstawy prawnej, rodzaju i zakresu pomocy, uzasadnienie faktyczne oraz upoważnienie dla policjanta.

3. Z wystąpieniem, o którym mowa w ust. 1, policjanci zwracają się do kierowników podmiotów wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2, a w przypadku ich nieobecności – do osób aktualnie dysponujących możliwościami udzielenia pomocy.

§ 5. 1. Wystąpienie, o którym mowa w § 4, nie jest wymagane, jeżeli policjanci wykonują czynności służbowe:

1) na pisemne polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej lub samorządu terytorialnego,

2) w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego, a także mienia,

3) związane z prowadzeniem pościgu za sprawcą przestępstwa.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, do żądania lub zwracania się z prośbą o udzielenie pomocy upoważniony jest każdy policjant.

3. Policjant, występując z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy, obowiązany jest ustnie poinformować osobę, do której się zwraca, o istnieniu sytuacji, o której mowa w ust. 1, oraz o podstawie prawnej, rodzaju i zakresie pomocy.

§ 6. 1. Policjant, zwracając się z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy, jest obowiązany okazać legitymację służbową.

2. O skorzystaniu z pomocy, jej zakresie i rodzaju oraz o osobie udzielającej pomocy policjant informuje raportem swojego przełożonego.

§ 7. Policjant informuje osobę udzielającą pomocy o obowiązku zachowania tajemnicy państwowej, pobierając na tę okoliczność pisemne oświadczenie.

§ 8. 1. Policjant jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 3, wydać pokwitowanie na użyczone w ramach pomocy rzeczy lub dokumenty.

2. Pokwitowanie powinno zawierać:

1) stopień, imię i nazwisko policjanta oraz jego numer służbowy, a także określenie jednostki Policji, w której pełni służbę,

2) miejsce, datę i godzinę przejęcia rzeczy lub dokumentu,

3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela rzeczy lub dokumentu,

4) określenie rzeczy lub dokumentu, a w odniesieniu do pojazdu – także markę, numer rejestracyjny, ilość paliwa oraz przebieg według wskazań licznika zainstalowanego w pojeździe,

5) opis ewentualnych uszkodzeń rzeczy lub dokumentu,

6) pouczenie o prawie do odszkodowania,

7) określenie miejsca i, w miarę możliwości, terminu zwrotu rzeczy lub dokumentu,

8) podpis policjanta oraz właściciela lub osoby przez niego upoważnionej.

3. W przypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania, w szczególności dla ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia lub prowadzenia pościgu za sprawcą przestępstwa, policjant może odstąpić od wydania pokwitowania i ustnie poinformować właściciela o danych określonych w ust. 2 pkt 1, 6 i 7.

4. Jeżeli w pokwitowaniu nie określono terminu zwrotu rzeczy lub dokumentu oraz w sytuacji, o której mowa w ust. 3, policjant jest obowiązany zwrócić rzecz lub dokument niezwłocznie po wykonaniu czynności służbowych.

§ 9. 1. Zwrot rzeczy lub dokumentu odbywa się protokolarnie w terminie i miejscu uzgodnionym z właścicielem.

2. W razie wykonania czynności służbowych przed uzgodnionym terminem albo ustania potrzeby korzystania z rzeczy lub dokumentu, należy je niezwłocznie zwrócić właścicielowi.

§ 10. 1. Protokół zwrotu rzeczy lub dokumentu powinien zawierać:

1) stopień, imię i nazwisko policjanta dokonującego zwrotu oraz określenie jednostki Policji, w której pełni służbę,

2) miejsce, datę i godzinę zwrotu rzeczy lub dokumentu,

3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela albo osoby upoważnionej do odbioru rzeczy lub dokumentu,

4) określenie rzeczy lub dokumentu oraz opis ich stanu przed i po użyciu przez policjanta, ze wskazaniem ewentualnych uszkodzeń powstałych w trakcie użycia, a w odniesieniu do pojazdu – także markę, numer rejestracyjny, ilość paliwa oraz przebieg według wskazań licznika zainstalowanego w pojeździe,

5) oświadczenie osoby, o której mowa w pkt 3, o stanie odbieranej rzeczy lub dokumentu,

6) podpisy policjanta dokonującego zwrotu rzeczy lub dokumentu oraz osoby, o której mowa w pkt 3.

2. W razie zgłoszenia przez osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 3, zastrzeżeń co do określonych w protokole danych dotyczących stopnia uszkodzenia albo zużycia rzeczy lub dokumentu, jednostka Policji dokonująca zwrotu może powołać rzeczoznawcę w celu rozpatrzenia zgłoszonych zastrzeżeń.

§ 11. Rzeczy lub dokumenty nie odebrane przez właściciela w uzgodnionym terminie przechowuje się w depozycie właściwej jednostki Policji.

§ 12. Przepisy § 8–11 dotyczące właściciela rzeczy lub dokumentu stosuje się odpowiednio do posiadacza rzeczy lub dokumentu.

§ 13. Zasady i tryb przyznawania świadczeń odszkodowawczych przysługujących w razie utraty życia lub poniesienia uszczerbku na zdrowiu albo szkody w mieniu w czasie udzielania lub w związku z udzielaniem policjantowi pomocy regulują odrębne przepisy.

§ 14. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie szczegółowego trybu korzystania przez policjantów z pomocy instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli (Dz. U. Nr 70, poz. 408).

§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.