§ 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do pracowników zatrudnionych w:

1) zakładach budżetowych,

2) gospodarstwach pomocniczych,

3) jednostkach budżetowych, których działalność finansowana jest w formie środków specjalnych,

4) szkołach podoficerskich i chorążych (aspirantów) oraz ośrodkach szkolenia,

5) ośrodkach dla uchodźców.

2. Rozporządzenia nie stosuje się do nauczycieli, pracowników zatrudnionych w instytucjach kultury, ośrodkach szkolenia komend wojewódzkich Policji, zakładach opieki zdrowotnej, z wyjątkiem kierowców i ich pomocników, a także do zatrudnionych w wojskowych jednostkach, do których stosuje się odrębne przepisy.

3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o „minimalnej stawce”, rozumie się przez to miesięczną minimalną stawkę wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania, określoną w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 2. 1. Ustala się:

1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę zaszeregowań stanowisk pracy, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy, określonego w umowie o pracę.

3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się przez podzielenie wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną za pełny wymiar czasu pracy, przez 178.

4. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, obsługi i przy pilnowaniu oraz kierowców i ich pomocników może być ustalana tabela godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego, w myśl zasady określonej w ust. 3.

§ 3. 1. W jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1, mogą być stosowane, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące formy wynagradzania:

1) czasowo-premiowa,

2) akordowa,

3) dniówka zadaniowa.

2. Formy wynagradzania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, mogą być stosowane w zakładach budżetowych i gospodarstwach pomocniczych.

3. Podstawę obliczania wynagrodzenia akordowego stanowią zakładowe normy pracy ustalane dla aktualnie obowiązujących warunków organizacyjno-technicznych oraz stawki płac wynikające z kategorii zaszeregowania roboty lub ceny akordowe, przy czym:

1) płaca akordowa może przybierać formę akordu:

a) prostego lub zryczałtowanego,

b) indywidualnego lub zespołowego,

2) zakładowe normy pracy oraz ceny akordowe ustalane są według zasad określonych odrębnymi przepisami,

3) niezależnie od wynagrodzenia akordowego może być wypłacana premia za jakość i terminowość wykonania, ustalana zgodnie z zakładowym regulaminem premiowania,

4) akordowa forma wynagradzania może być stosowana przy pracach wymiernych w warunkach zapewniających wymaganą jakość i prawidłowy odbiór robót.

4. Dniówka zadaniowa stanowi wynagrodzenie ustalone w formie umowy zawartej między pracodawcą a brygadą lub pracownikiem zgodnie z przyznaną pracownikowi kategorią zaszeregowania z prawem do premii za wykonanie określonych żądań. Ustalenie zadań w dniówce zadaniowej polega na określeniu niezbędnej pracochłonności wykonania robót na podstawie norm pracy. W stosunku do robót, dla których nie ma opracowanych norm pracy, pracochłonność może być ustalona na podstawie jednorazowej kalkulacji.

5. O stosowaniu określonej formy wynagradzania w odniesieniu do poszczególnych grup pracowników decyduje pracodawca.

§ 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem zespołem przysługuje dodatek funkcyjny. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, dla którego w załączniku nr 2 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, maksymalną stawkę tego dodatku obniża się o dwie stawki.

2. Wysokość stawek dodatku funkcyjnego ustalonych w relacji do minimalnej stawki określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 5. Pracownikowi pełniącemu funkcję brygadzisty przysługuje z tytułu wykonywania dodatkowych czynności polegających na kierowaniu, organizowaniu i nadzorowaniu pracy brygady, w okresie pełnienia tej funkcji, dodatek w wysokości uzależnionej od liczby pracowników w brygadzie – do 15% wynagrodzenia zasadniczego.

§ 6. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.

2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia.

3. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także okresy służby w Milicji Obywatelskiej, Służbie Bezpieczeństwa, Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Granicznej, Służbie Więziennej, chyba że funkcjonariusz został zwolniony ze służby w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.

5. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

6. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

7. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

§ 7. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej nie może być niższe niż wynagrodzenie ustalone na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.

3. Pracownikowi zatrudnionemu stale w systemie pracy zmianowej, w pełnym wymiarze czasu pracy, przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej na II zmianie.

§ 8. Za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w miesięcznym okresie rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.

§ 9. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:

1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości – do 5%,

2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości – do 10%,

3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości – do 15%

stawki godzinowej wynikającej z minimalnej stawki.

2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, oraz szczegółowe zasady przyznawania dodatku za te prace określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 10. 1. Kierowcy, za każdą godzinę prowadzenia pojazdu z przyczepą, przysługuje dodatek w wysokości do 30% stawki godzinowej wynikającej z minimalnej stawki.

2. Pomocnikowi kierowcy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje dodatek w wysokości 50% dodatku obliczonego dla tego kierowcy.

§ 11. 1. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za wykonanie czynności dodatkowych nie wchodzących w zakres jego obowiązków, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości i na zasadach określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

2. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca – w przypadku gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia.

3. Pracownik nie zatrudniony na stanowisku kierowcy, któremu obok jego podstawowych obowiązków powierzono dodatkowo prowadzenie i obsługę codzienną samochodu, może otrzymać dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 30% minimalnej stawki.

§ 12. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:

1) po 20 latach pracy – 75% miesięcznego wynagrodzenia,

2) po 25 latach pracy – 100% miesięcznego wynagrodzenia,

3) po 30 latach pracy – 150% miesięcznego wynagrodzenia,

4) po 35 latach pracy – 200% miesięcznego wynagrodzenia,

5) po 40 latach pracy – 300% miesięcznego wynagrodzenia.

2. Do okresu uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.

4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody.

5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę – najwyższą.

10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej – różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.

11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

12. Pracownikowi zatrudnionemu w dniu 1 lipca 1996 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

13. Pracownik, który podjął zatrudnienie po dniu 1 lipca 1996 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2–11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.

§ 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia osobowe tworzy się fundusz premiowy.

2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania.

§ 14. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 15 lat,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 15 latach pracy,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 20 latach pracy.

Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.

3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

§ 15. W ramach środków na wynagrodzenia osobowe tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości do 3% wynagrodzeń osobowych.

§ 16. Traci moc zarządzenie nr 77 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1990 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych, zmienione zarządzeniami: nr 103 z dnia 17 października 1990 r., nr 13 z dnia 14 marca 1991 r., nr 52 z dnia 14 listopada 1991 r., nr 24 z dnia 30 czerwca 1992 r., nr 6 z dnia 29 stycznia 1993 r., nr 16 z dnia 28 kwietnia 1993 r., nr 18 z dnia 2 lutego 1994 r., nr 82 z dnia 19 października 1994 r., nr 23 z dnia 20 stycznia 1995 r., nr 74 z dnia 30 czerwca 1995 r. oraz nr 131 z dnia 18 października 1995 r.

§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1996 r.