Art. 1. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 34 dodaje się art. 34a–34c w brzmieniu:

„Art. 34a. 1. Na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego, wydane w związku z wszczętym postępowaniem przygotowawczym w sprawie karnej skarbowej, banki są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących podejrzanego w zakresie:

1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków,

2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków,

3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, a także umów depozytowych,

4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi,

5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do innych niż banki podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie.

3. Towarzystwa funduszy powierniczych, na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o umorzonych jednostkach uczestnictwa; przepis ust. 1, w części dotyczącej przestanek wystąpienia z żądaniem, stosuje się odpowiednio.

4. W żądaniu, o którym mowa w ust. 1–3, naczelnik urzędu skarbowego określa zakres informacji oraz termin ich przekazania; żądanie oznacza się klauzulą „Tajemnica skarbowa”, a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej.

5. Odpis żądania, o którym mowa w ust. 4, naczelnik urzędu skarbowego przekazuje dyrektorowi właściwej izby skarbowej.

Art. 34b. 1. Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji w zakresie, o którym mowa w art. 34a ust. 1–3, naczelnik urzędu skarbowego może wystąpić również w związku z postępowaniem administracyjnym wszczętym przez urząd skarbowy na podstawie wydanego postanowienia, po uprzednim wezwaniu podatnika do udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia instytucji finansowych o przekazanie tych informacji, jeżeli podatnik uprzednio:

1) nie wyrazi zgody na udzielenie tych informacji albo

2) nie upoważni urzędu skarbowego do wystąpienia do instytucji finansowych wymienionych w art. 34a ust. 1–3 o przekazanie tych informacji, albo

3) w terminie wyznaczonym przez urząd skarbowy nie udzieli informacji lub upoważnienia, o których mowa w pkt 1 lub 2.

2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania tych informacji,

2) dowody potwierdzające, że:

a) podatnik odmówił udzielenia informacji lub

b) podatnik nie wyraził zgody na udzielenie urzędowi skarbowemu upoważnienia do zażądania tych informacji, lub

c) w terminie określonym przez urząd skarbowy podatnik nie udzielił informacji albo upoważnienia.

3. Instytucje finansowe wymienione w art. 34a ust. 1–3 odmawiają udzielenia informacji, jeżeli żądanie naczelnika urzędu skarbowego nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2.

4. Występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich klientami; przepis art. 34a ust. 4 stosuje się odpowiednio.

5. Naczelnicy urzędów skarbowych składają Ministrowi Finansów półroczne sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu postępowań karnych skarbowych i administracyjnych w porównaniu z liczbą spraw, w których wystąpiono o przekazanie informacji określonych w art. 34a.

6. Informacje, o których mowa w ust. 5, są corocznie przedkładane Sejmowi łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa.

7. Minister Finansów lub jego upoważniony przedstawiciel może również zażądać informacji, o których mowa w art. 34a ust. 1–3, w razie wystąpienia władz podatkowych państw obcych – w zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Art. 34c. 1. W toku postępowania karnego skarbowego lub administracyjnego prowadzonego przez urząd skarbowy dostęp do informacji, o których mowa w art. 34a, przysługuje wyłącznie pracownikowi załatwiającemu sprawę, jego bezpośredniemu przełożonemu oraz naczelnikowi urzędu skarbowego.

2. Akta sprawy należy przechowywać w pomieszczeniu zabezpieczonym zgodnie z przepisami o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej.

3. Po zakończeniu postępowania karnego skarbowego lub administracyjnego informacje, o których mowa w art. 34a, są wyłączane z akt sprawy i przechowywane w kasach pancernych lub szafach pancernych; naczelnik urzędu skarbowego dokonuje w aktach sprawy adnotacji o wyłączeniu informacji.

4. Przepis art. 34a ust. 4 oraz ust. 3 stosuje się odpowiednio do informacji uzyskanych w trybie art. 34b ust. 7.

5. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w art. 34a, następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 49c ust. 1.”;

2) po art. 49 dodaje się art. 49a–49i w brzmieniu:

„Art. 49a. 1. Indywidualne dane zawarte w deklaracjach oraz w innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do danych zawartych w:

1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez inne, niż wymienione w ust. 1, podmioty,

2) aktach postępowania administracyjnego w sprawach z zakresu prawa podatkowego oraz w aktach spraw karnych skarbowych,

3) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz z innych źródeł niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 i 2.

Art. 49b. 1. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązani są:

1) pracownicy urzędów skarbowych,

2) wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) oraz pracownicy samorządowych służb finansowych,

3) pracownicy izb skarbowych oraz osoby wchodzące w skład podatkowych komisji odwoławczych,

4) etatowi oraz pozaetatowi członkowie samorządowych kolegiów odwoławczych, a także pracownicy biur tych kolegiów,

5) Minister Finansów oraz pracownicy Ministerstwa Finansów,

6) osoby, które na podstawie odrębnych przepisów odbywają praktykę zawodową w Ministerstwie Finansów lub w organach podatkowych.

2. Osoby wymienione w ust. 1 są obowiązane do złożenia na piśmie przyrzeczenia następującej treści:

„Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej.”

3. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia lub praktyki zawodowej.

4. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich ujawnienie zezwala przepis prawa.

5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do osób, których dotyczą informacje objęte tajemnicą skarbową.

Art. 49c. 1. Akta zawierające informacje wymienione w art. 34a urzędy skarbowe udostępniają wyłącznie:

1) Ministrowi Finansów, izbie skarbowej lub podatkowej komisji odwoławczej – w toku postępowania administracyjnego lub karnego skarbowego,

2) innym urzędom skarbowym albo organom kontroli skarbowej – w związku z wszczętym postępowaniem administracyjnym, kontrolnym lub karnym skarbowym,

3) sądom – w razie złożenia przez stronę żądania skierowania sprawy karnej skarbowej na drogę postępowania sądowego,

4) Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu – w razie złożenia przez stronę skargi w rozumieniu przepisów o Naczelnym Sądzie Administracyjnym,

5) Ministrowi Sprawiedliwości, Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego – w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej, a także Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jeżeli strona wniesie podanie o złożenie rewizji nadzwyczajnej,

6) Prokuratorowi Generalnemu:

a) w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej,

b) na wniosek właściwego prokuratora

– w przypadkach określonych w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego,

– w związku z udziałem prokuratora w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym,

7) Sądowi Najwyższemu – w związku z rozpoznaniem rewizji nadzwyczajnej.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 lub 2 stosuje się odpowiednio przepisy art. 34c ust. 1.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, akta spraw są oznaczane oraz przekazywane w sposób przewidziany w art. 34a ust. 4.

4. Urzędy skarbowe udostępniają Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym się postępowaniem kontrolnym, akta, o których mowa w ust. 1, po wyłączeniu z nich informacji wymienionych w art. 34a, chyba że informacje takie zostały uprzednio udzielone Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów.

5. Akta nie zawierające informacji, o których mowa w art. 34a, organy podatkowe udostępniają:

1) Ministrowi Finansów,

2) innym organom podatkowym,

3) organom kontroli skarbowej,

4) Najwyższej Izbie Kontroli – w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli,

5) sądowi albo prokuratorowi – w związku z toczącym się postępowaniem,

6) biegłym powołanym w toku postępowania administracyjnego – w zakresie określonym przez organ podatkowy,

7) innym organom – w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

Art. 49d. 1. Organy podatkowe udostępniają informacje wynikające z akt spraw podatkowych, z wyłączeniem informacji określonych w art. 34a, innym organom podatkowym, organom kontroli skarbowej i Ministrowi Finansów.

2. W zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami, organy podatkowe obowiązane są udostępniać informacje wynikające z akt spraw podatkowych.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępniane są również:

1) organom celnym,

2) rejonowym urzędom pracy,

3) jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

4. Jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogą być udostępniane również informacje o numerach rachunków bankowych posiadanych przez podatników.

5. Dokumenty, zawierające informacje przekazywane zgodnie z przepisami ust. 2–4, oznacza się klauzulą „Tajemnica skarbowa”.

6. W zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, informacje zawarte w aktach podatkowych lub inne informacje mogą być przekazywane władzom podatkowym państw obcych, pod warunkiem że obowiązujące w tych państwach przepisy prawa dają rękojmię wykorzystania przekazanych informacji zgodnie z zasadami przyjętymi w zawartych umowach.

Art. 49e. Przepisy art. 49c i 49d nie naruszają uprawnień strony przewidzianych w art. 73 i 74 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w art. 150 § 1 i 2 ustawy karnej skarbowej.

Art. 49f. Organy podatkowe, za zgodą podatnika, obowiązane są wydać zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych podatnika na żądanie:

1) jednostek organizacyjnych, które na podstawie ustaw regulujących zasady funkcjonowania tych jednostek uprawnione są do udzielania kredytów (pożyczek),

2) kontrahentów podatników prowadzących działalność gospodarczą,

3) małżonka,

4) wspólnika spółek wymienionych w art. 47 ust. 1.

Art. 49g. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 49f.

Art. 49h. 1. Minister Finansów podaje do wiadomości publicznej zbiorcze informacje dotyczące podatków.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Finansów może podać do wiadomości publicznej informacje dotyczące wysokości zapłaconych podatków lub stanu zaległości podatkowych poszczególnych podatników prowadzących działalność gospodarczą.

3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również organom podatkowym.

4. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują również Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli.

Art. 49i. 1. Kto będąc obowiązany do zachowania tajemnicy skarbowej ujawnia informacje objęte tą tajemnicą, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2. Kto będąc obowiązany do zachowania tajemnicy skarbowej ujawnia informacje określone w art. 34a ust. 1–3,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.

4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Art. 2. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 48 w ust. 4 wyrazy „sąd, prokurator lub Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej” zastępuje się wyrazami „sąd lub prokurator”,

2) po art. 48 dodaje się art. 48¹ w brzmieniu:

„Art. 48¹. Zakres oraz zasady udzielania informacji przez banki organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej regulują odrębne ustawy.”

Art. 3. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:

„Art. 32a. Zasady oraz zakres udzielania organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej informacji przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie regulują odrębne ustawy.”,

2) po art. 113b dodaje się art. 113c w brzmieniu:

„Art. 113c. Zasady oraz zakres udzielania organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej informacji przez towarzystwa regulują odrębne ustawy.”

Art. 4. 1. Art. 34a–34c ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się do postępowań wszczętych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepisów wymienionych w ust. 1 nie stosuje się do zdarzeń określonych w art. 34a ust. 1–3 zaistniałych przed dniem ogłoszenia niniejszej ustawy.

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.