Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 19 ustęp 1 Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk został złożony dnia 13 września 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą Polską.

W czasie składania dokumentów ratyfikacyjnych zostały złożone zastrzeżenia w trybie art. 22 ust. 1 konwencji do załączników I, II i III w następującym brzmieniu:

„1. Następujące gatunki flory wymienione w załączniku I, jako ściśle chronione, nie są w Polsce zagrożone, nie będą zatem objęte ochroną: Marsilea quadrifolia, Botrychium simplex Hitch., Ophioglossum polyphyllum A. Braun, Caldesia parnassifolia (L) Parl., Luronium natans (L) Raf., Ligularia sibirica (L) Cass., Najas flexili (Wild) Rost., Thesium ebracteatm Hayne, Saxifraga hirculuc L., Lindernia procumbens (Krocker), Angelica palustris (Besser), Drepanocladus vernicosus (Mitt.), Buxbaumia viridis (Moug. ex Lam, DC), Dichelyma capillaceum (With.), Pyramidula tetragona (Brid.), Meesia longiseta Hedw., Orthotrichum rogeri Brid.

2. Z gatunków fauny wymienionych w załączniku II, jako ściśle chronione, Canis lupus będzie objęty w Polsce innym statusem ochrony niż przewidziany w konwencji.

3. Z gatunków fauny wymienionych w załączniku III Leucapius delineatus nie jest w Polsce gatunkiem zagrożonym i nie będzie objęty ochroną.”

Zgodnie z artykułem 19 ustęp 3 konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 stycznia 1996 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

I. Zgodnie z artykułem 19 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 1 czerwca 1982 r. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:

Austria	2 maja 1983 r.
Belgia	24 sierpnia 1990 r.
Bułgaria	31 stycznia 1991 r.
Cypr	16 maja 1988 r.
Dania	8 września 1983 r.
Estonia	3 sierpnia 1992 r.
Finlandia	9 grudnia 1985 r.
Francja	26 kwietnia 1990 r.
Niemcy	13 grudnia 1984 r.
Grecja	13 czerwca 1983 r.
Węgry	16 listopada 1989 r.
Islandia	17 czerwca 1993 r.
Irlandia	23 kwietnia 1982 r.
Włochy	11 lutego 1982 r.
Liechtenstein	30 października 1980 r.
Luksemburg	23 marca 1982 r.
Malta	26 listopada 1993 r.
Holandia	28 października 1980 r.
Norwegia	27 maja 1986 r.
Portugalia	3 lutego 1982 r.
Rumunia	18 maja 1993 r.
Hiszpania	27 maja 1986 r.
Szwecja	14 czerwca 1983 r.
Szwajcaria	12 marca 1981 r.
Turcja	2 maja 1984 r.
Wielka Brytania	28 maja 1982 r.
Wspólnota Europejska	7 maja 1982 r.
Burkina Faso	14 czerwca 1990 r.
Mołdowa	24 maja 1994 r.
Monako	7 lutego 1994 r.
Senegal	13 kwietnia 1987 r.

II. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych:

BELGIA

Deklaracja złożona w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego 24 sierpnia 1990 r.

Królestwo Belgii oświadcza, że chwytanie ptaków do celów hobbystycznych, w ograniczonych ilościach i bez szkody dla utrzymania danych gatunków, będzie kontynuowane w regionie Walonii, co czyni zgodnie z art. 9 konwencji, nie naruszając przepisów wspólnotowych.

Odnosi się to do następujących gatunków:

Emberiza citrnella, Emberiza schoeniclus, Chloris chloris, Carduelis carduelis, Carduelis spinus, Carduelis flavirostris, Carduelis cannabina, Carduelis flammea, Loxia curvirostra, Coccothraustes coccothraustes.

BUŁGARIA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 31 stycznia 1991 r.

Na mocy art. 22 ust. 1 konwencji o ochronie gatunków dzikiej fauny i flory europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych z 1979 r. Republika Bułgarii zastrzega sobie prawo niestosowania postanowień konwencji odnośnie do następujących gatunków z załącznika II niniejszej konwencji:

ssaki – Citellus citellus, Canis lupus, Ursus arctus, Felis silvestris;

gady – Lacerta viridis, Lacerta trilineata, Lacerta agilis, Podarcis muralis, Podarcis taurica, Podarcis erhardii, Natrix tessellata;

płazy – Rama dalmatina.

Ochrona tych gatunków na terytorium Republiki Bułgarii nie jest konieczna ze względu na dużą liczebność ich populacji.

CYPR

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 16 maja 1988 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 konwencji Republika Cypryjska zgłasza następujące zastrzeżenia:

1. Następujące gatunki fauny, wymienione w załączniku II jako „ściśle chronione gatunki fauny”, będą uznane przez Republikę Cypryjską jako „chronione gatunki fauny” o statusie ochrony ustalonym przez konwencję dla gatunków w załączniku III:

Calandrella brachydactyla, Calandrella refuscens, Melanocorypha calandra, Merops apiaster.

2. Niżej wymienione gatunki fauny z załącznika II nie będą uznane przez Republikę Cypryjską jako gatunki o statusie ochrony ustalonym przez niniejszą konwencję dla gatunków z wyżej wymienionego załącznika:

Vibera lebetina.

DANIA

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 8 września 1982 r.

Konwencji nie stosuje się do Grenlandii i Wysp Feroe.

Sprzeciw zawarty w liście od Stałego Przedstawiciela Danii z 10 kwietnia 1991 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 11 kwietnia 1991 r. (oryginał w języku angielskim).

Niniejszym, w imieniu władz duńskich, mam zaszczyt zgłosić częściowy sprzeciw odnośnie do włączenia roślin niższych (Mszaki) do załącznika I. Sprzeciw ten ma charakter częściowy, gdyż odnosi się tylko do zobowiązań określonych w art. 5, podczas gdy nie odnosi się do zobowiązań wypływających z innych artykułów konwencji, które wynikają z wprowadzenia poprawki. W szczególności nie odnosi się on do art. 4 ust. 1.

Dania zatem nie wyraża sprzeciwu odnośnie do ochrony siedlisk mszaków, które występują na jej terytorium, włączonych do załącznika I w następstwie poprawki, ale nie zamierza objąć tych roślin prawną ochroną gatunkową.

Sprzeciw ten odnosi się do wszystkich gatunków mszaków z załącznika I, występujących w Danii. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy dotyczy on następujących 5 gatunków z poprawionej listy:

Buxbaumia viridis, Dichelyma capillaceum, Drepanocladus vernicosus, Meesia longiseta, Orthotrichum rogeri.

W celu dopełnienia formalności chciałbym dodać, że Dania nie zgłasza żadnych zastrzeżeń w związku z poprawkami dotyczącymi roślin wyższych (paprocie i rośliny kwiatowe) do załącznika I konwencji.

FINLANDIA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 9 grudnia 1985 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Finlandia zgłasza zastrzeżenie dotyczące następujących gatunków wymienionych w załącznikach II i III:

Załącznik II	Załącznik III
Canis lupus	Microtus ratticeps
Ursus arctor	Vipera berus
Accipiter gentilis

Sprzeciw zawarty w teleksie z Ambasady Finlandii w Paryżu z dnia 10 marca 1988 r.

Finlandia zgłasza sprzeciw odnośnie do następujących gatunków:

Załącznik II	Załącznik III
Aeshna viridis	Lampetra planen
Leucorrhinia albifrons	Abramis ballerus
Leucorrhinia caudalis	Cottus poecilopus
Leucorrhinia pectoralis	Myoxocephalus quadricornis
Dytiscus latissimus	Pomatoschistus microps
Graphoderus bilineatus	Pomatoschistus minutus
Euphydryas (Eurodryas) aurinia
Lopinga achine
Hypodryas maturna

FRANCJA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie zatwierdzenia złożonym 26 kwietnia 1990 r.

W czasie składania dokumentu zatwierdzenia tej konwencji Rząd Republiki Francuskiej wyraża zastrzeżenie dotyczące załącznika II „Ściśle chronione gatunki fauny” i odnoszące się do gatunku „Chelonia mydas”.

Sprzeciw zawarty w liście Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 5 marca 1992 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 6 marca 1992 r.

Mam zaszczyt poinformować, że zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji o ochronie gatunków dzikiej fauny i flory europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych Rząd Republiki Francuskiej sprzeciwia się włączeniu do załącznika I niniejszej konwencji gatunku Trapa natans L. (Kotewka orzech wodny), zgodnie z decyzją podjętą na 11 posiedzeniu Stałego Komitetu.

Z uwagi na to, że gatunek ten nie jest zagrożony we Francji, środki ochrony tego gatunku, przewidziane w konwencji, nie znajdują w tym przypadku uzasadnienia.

NIEMCY

Deklaracja złożona w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego 13 grudnia 1984 r.

Konwencję o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych będzie także się stosować do Landu Berlina od dnia jej wejścia w życie w Republice Federalnej Niemiec.

GRECJA

Sprzeciw przekazany w liście od Stałego Przedstawiciela, zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 6 marca 1992 r.

Zgodnie z art. 17 Konwencji berneńskiej, w odniesieniu do gatunków flory zawartych w załączniku I do Konwencji berneńskiej, zgodnie z właściwą decyzją Stałego Komitetu, zostają zgłoszone następujące zastrzeżenia:

i. Tymczasowe zastrzeżenie, obowiązujące do czasu określenia głównych siedlisk w Grecji dla następujących gatunków: Pilularia minuta, Ranunculus fontanus, Trapa natans, Adonis cyllenea, Trachelium asperuloides, Verbascum cylleneum, Bupleurum capillare.

ii. Dla gatunków Linaria hellenica, zastrzeżenie dla obszaru Vatika Lakonia, Peloponez.

iii. Dla gatunków Carlina diae, zastrzeżenie dla obszaru Gianissada.

WĘGRY

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 16 listopada 1989 r.

Załącznik I

Spośród gatunków roślin wymienionych w załączniku I, trzy gatunki występują na Węgrzech. Następujące gatunki roślin nie są pod ochroną:

Centaurea horrida Badaro, Rheum rhaponticum L.

Na Węgrzech istnieje 414 chronionych gatunków, nie wymienionych w załączniku I do konwencji.

Załącznik II

Spośród gatunków wymienionych w załączniku II następujące gatunki nie są objęte ochroną w żaden sposób:

Cricetus cricetus, Coenagrion fregi, Coenagrion mercuriale, Stylurus (= Gomphus) flavipes, Ophiogomphus cecila, Oxygastra curtisii, Leucorrhinia caudalis, Leucorrhinia pectoralis, Graphoderus bilineatus, Cucujus cinnaberinus, Melanargia arge, Erebia calcaria, Lopinga achine, Lycaena dispar, Maculinea arion, Maculinea teleius.

Załącznik III

Spośród gatunków wymienionych w załączniku III następujące gatunki nie są chronione na Węgrzech:

Martes foina, Putorius putorius, Phalacrocorax carbo, Fulica atra, Streptopelia decaocto, Passer montanus, Eudontomyzon mariae, Eudontomyzon vladykovi, Lampetra planeri, Alosa pontica, Coregonus albula, Coregonus lavarodus, Thymallus thymallus, Abramis ballerus, Abramis sapa, Abramis vimba, Chalcalburnus chalcoides, Chondrostoma nasus, Pelecus cultratus, Rhodeus sericeus, Rutilus frisii, Rutilus pigus, Gymnocephalus baloni, Astacus astacus, Helix pomatia, Hirudo medicinalis.

Załącznik IV

W celu schwytania Cervidae na Węgrzech dozwolone jest użycie strzałów usypiających i oszałamiającej przynęty.

W celu schwytania Lepus capensis na Węgrzech dozwolone jest użycie siatek.

W celu zabicia zwierząt następujących gatunków na Węgrzech dozwolone jest użycie broni półautomatycznej:

Lepus capensis, Phasianus colhicus, Perdix perdix, Anser Albifrons, Anser fabalis, Anas platyrhynchos, Anas querquedula, Anas crecca, Anas penelope, Aythya ferina, Fulica atra, Scolpax rusticola, Streptopelia decaocto, Columba palumbus.

ISLANDIA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 17 czerwca 1993 r.

Zostają zgłoszone zastrzeżenia odnośnie do następujących gatunków: w załączniku I odnośnie do Saxifraga hirculus.

W załączniku II:

a) odnośnie do wybierania jaj Sterna paradisaea i Bucephala islandica.

b) odnośnie do Gavia stellata, Branta leucopsis, Alopex lagopus, Orcinus orca, Globicephala melaena, Phocaena phocaena, Hyperoodon rostratus, Lagenorhynchus albirostris, Sibbaldus musculus, Megaptera novaengliae, Eubalaena glacialis, Balaena mysticetus, Thalarctos maritimus, Delphinus delphis, Tursiops truncatus i Lagenorhynchus acutus.

W załączniku III odnośnie do Corvus corax i Stercorarius parasiticus.

MALTA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 26 listopada 1993 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych z 1979 r., Republika Malty zastrzega sobie prawo niestosowania postanowień konwencji odnoszących się:

a) do ptaków – AVES – które mogą być łapane w pułapki od 1 września do 31 stycznia.

Załącznik I	Załącznik II
Carduelis chloris	Fringilla coelebs
Carduelis carduelis	Coturnix coturnix
Carduelis spinus	Streptopelia turtur
Carduelis cannabina
Serinus serinus
Coccothraustes coccothraustes

b) do ptaków – AVES – które mogą być łapane w pułapki i strzelane od 10 kwietnia do 20 maja.

Załącznik III

Coturnix coturnix

Streptopelia turtur

c) do siatek (jeden ze środków lub metod chwytania, wymienionych w załączniku IV) używanych do łapania gatunków ptaków wymienionych w lit. a) i b), a także dzikiego królika (Oryctolagus cuniculus).

HOLANDIA

Deklaracja zawarta w dokumencie zatwierdzenia złożonym 28 października 1980 r.

Rząd Królestwa Holandii zatwierdza niniejszą konwencję dla Królestwa na obszarze Europy.

NORWEGIA

Deklaracja złożona w trakcie podpisywania 19 września 1979 r.

Z okazji podpisania w dniu 19 września w Bernie Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych Rząd Norwegii pragnie powiadomić, że do czasu narodowej dyskusji w związku z ratyfikacją może okazać się konieczne zgłoszenie zastrzeżeń odnośnie do niektórych gatunków objętych konwencją. W związku z ratyfikacją Rząd Norwegii także zastrzega sobie prawo do uściślenia, iż jest dla niego oczywiste, że żadne z postanowień tej konwencji nie narusza zobowiązań Umawiających się Stron odnośnie do postanowień zawartych już porozumień międzynarodowych oraz wynikających z nich dotychczas podjętych lub przyszłych decyzji.

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 27 maja 1986 r.

Zostaje zgłoszone zastrzeżenie w odniesieniu do określonego w załączniku IV zakazu użycia broni półautomatycznej, mogącej pomieścić więcej niż dwa naboje, do polowania na następujące gatunki wymienione w załączniku III: Jeleń europejski (Cervus elaphus), Sarna (Capreolus capreolus), Łoś (Alces alces). To zastrzeżenie odnosi się ponadto do użycia broni półautomatycznej do polowania na foki i wieloryby, wykonywanego zgodnie z przepisami prawa norweskiego.

Deklaracje złożone w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego 27 maja 1986 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 konwencję tę stosuje się do kontynentalnej części Królestwa.

W odniesieniu do terytorium Królestwa na Svalbardzie i Jan Mayen Rząd Norwegii będzie popierał krajowe działania w celu ochrony dzikiej flory, dzikiej fauny oraz ich siedlisk naturalnych, zgodnie z postanowieniami tej konwencji, z zastrzeżeniem dotyczącym ochrony i gospodarowania populacją lisa polarnego (Alopex iagopus) na Svalbardzie.

Rząd Norwegii podejmuje się koordynacji swoich wysiłków w celu ochrony gatunków wędrownych, wymienionych w załączniku II i III, których zasięg rozciąga się na Swalbard lub Jan Mayen, z wysiłkami innych Umawiających się Stron, na zasadach współpracy i wzajemności.

Rząd Norwegii potwierdza, iż jest dla niego oczywiste, że żadne z postanowień tej konwencji nie narusza zobowiązań Umawiających się Stron odnośnie do postanowień zawartych już porozumień międzynarodowych oraz wynikających z nich dotychczas podjętych lub przyszłych decyzji.

Sprzeciw zawarty w liście Ministerstwa Środowiska Norwegii z dnia 7 marca 1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 11 marca 1988 r.

W nawiązaniu do posiedzenia Stałego Komitetu Konwencji berneńskiej w grudniu 1987 r., dotyczącego poprawek do załącznika II i III:

Norwegia wstrzymała się od głosowania nad propozycją Portugalii dotyczącą gatunków wielorybów. Delegacja norweska potrzebowała konsultacji z kompetentnymi władzami w Norwegii. Obecnie istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych konsultacji, dających podstawy do ostatecznego stanowiska Norwegii odnośnie do tej propozycji. W tych okolicznościach Norwegia niniejszym składa zastrzeżenie formalne o charakterze tymczasowym odnośnie do decyzji umieszczenia sześciu gatunków wielorybów w załączniku II do Konwencji berneńskiej:

Orcinus orca, Lagenorhynchus albirostris, Lagenorhynchus acutus, Globicephala melaena¹, Hyperoodon rostratus¹, Mesoplodon bidens¹.

Nasze ostateczne stanowisko w tej sprawie przedstawimy za kilka miesięcy.

Sprzeciw zawarty w liście Dyrektoriatu Kształtowania Środowiska Przyrodniczego z 9 kwietnia 1991 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 11 kwietnia 1991 r.

Norwegia nie zamierza zgłaszać sprzeciwu odnośnie do włączenia dodatkowych roślin wyższych (paproci, roślin kwiatowych) do załącznika I do konwencji.

Jednakże Dyrektoriat Kształtowania Środowiska Przyrodniczego w imieniu Rządu Norwegii niniejszym zgłasza częściowy sprzeciw względem włączenia mszaków do załącznika I. Ten sprzeciw odnosi się tylko do zobowiązań wynikających z art. 5, a konkretnie:

„Każda z Umawiających się Stron podejmie właściwe i niezbędne środki ustawodawcze i administracyjne, aby zapewnić szczególną ochronę gatunków dzikiej flory wymienionych w załączniku I. Należy zabronić umyślnego zrywania, zbierania, ścinania lub wyrywania takich roślin. Każda z Umawiających się Stron, stosownie do potrzeb, zakaże posiadania lub sprzedaży roślin tych gatunków.”

Zastrzeżenie to nie odnosi się do zobowiązań zawartych w innych artykułach konwencji, takich jak zobowiązania wynikające z art. 4 ust. 1: „Każda z Umawiających się Stron podejmie właściwe i niezbędne środki ustawodawcze i administracyjne, aby zapewnić ochronę siedlisk dzikiej flory i fauny, w szczególności gatunków wymienionych w załącznikach I i II, oraz ochronę zagrożonych siedlisk naturalnych.”

Innymi słowy Norwegia nie wyraża sprzeciwu względem ochrony siedlisk gatunków mszaków zawartych w załączniku I. Jednakże na obecnym etapie nie zamierzamy podjąć środków prawnych w celu objęcia ochroną tych roślin.

Zastrzeżenie to odnosi się do wszystkich gatunków mszaków dodanych do załącznika I. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy zostały rozpoznane w Norwegii następujące gatunki:

Scapania massalongi, Atractylocarpus alpinus, Buxbaumia viridis, Cynodontium suecicum, Dicranum viridae, Drepanocladus vernicosus, Meesia longiseta oraz Orthotrichum rogeri.

SŁOWACJA

Zastrzeżenie zgłoszone w czasie podpisywania 28 kwietnia 1994 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 konwencji Republika Słowacka zgłasza zastrzeżenie względem dwóch gatunków wymienionych w załączniku II. Są to wilk (Canis lupus) i niedźwiedź brunatny (Ursus arctos). Podstawą do zgłoszenia tego zastrzeżenia w odniesieniu do warunków ochrony tych gatunków, zgodnych z art. 6 konwencji, jest obecny poziom liczebności ich populacji w Republice Słowackiej, pozwalający na regulację ich liczby bez negatywnego wpływu na ich przeżycie i funkcje w naturalnych ekosystemach.

HISZPANIA

Zastrzeżenia zgłoszone w czasie podpisywania 19 września 1979 r.

1. Zastrzeżenia dotyczące listy gatunków w załączniku II

Wymienione poniżej gatunki są wyłączone z tej listy odnośnie do Hiszpanii:

Canis lupus, Otis tarda, Otis tetrax, Burhinus oedicnemus, Pterocles orientalis, Pterocles alchata, Carduelis chloris, Carduelis carduelis, Carduelis spinus, Carduelis cannabina, Serinus serinus, Sturnus unicolor, Lacerta lepida, Emys orbicularis, Mauremys caspica, Vipera latasti.

Powyższa lista gatunków będzie przeniesiona w całości do załącznika III.

2. Zastrzeżenia dotyczące listy gatunków w załączniku III

W odniesieniu do Hiszpanii gatunek Sus scrofa meridionalis jest wyłączony z tej listy.

3. Zastrzeżenia dotyczące zabronionych środków i metod zabijania itp., wymienionych w załączniku IV

Ssaki

Zakaz używania sideł jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do łapania Canidae, Mustelidae, Viverridae oraz Oryctolagus cuniculus.

Zakaz używania pułapek jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do łapania Canidae, Mustelidae, Viverridae oraz Oryctolagus cuniculus.

Zakaz używania dymu i gazu jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do łapania Vulpes vulpes.

Zakaz używania zatrutych przynęt jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia tymczasowo, w sytuacjach nadzwyczajnych dla łowiectwa.

Zakaz używania automatycznej lub półautomatycznej broni z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje nie może być przyjęty na obecnym etapie.

Ptaki

Zakaz używania sideł jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do chwytania Sturnus vulgaris, Turdus philomelos oraz Turdus iliacus na pewnych obszarach i w pewnych okresach. Zakaz używania siatek jest przyjęty, z wyjątkiem takich siatek, których użycie zostało wyraźnie dozwolone w celu chwytania Columba palumbus, Sturnus vulgaris i Passer domesticus na pewnych obszarach i w pewnych okresach oraz do chwytania żywych Fringillidae.

Zakaz używania zatrutej przynęty jest przyjęty, z wyjątkiem jej użycia tymczasowo, w sytuacjach nadzwyczajnych dla łowiectwa.

Zakaz używania automatycznej lub półautomatycznej broni z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje nie może być przyjęty na obecnym etapie.

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 27 maja 1986 r.

1. Zastrzeżenie odnośnie do zakazu używania środków i metod zabijania, wymienionych w załączniku IV: zastrzeżenie jest zgłoszone na okres trzech lat i dotyczy zakazu używania broni automatycznej lub półautomatycznej z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje, zarówno do polowań na ssaki, jak i na ptaki.

2. Zastrzeżenie jest zgłoszone odnośnie do gatunków fauny: Canis lupus, Sturnus unicolor, Lacerta lepida i Vipera latasti, Carduelis carduelis, Carduelis chloris, Carduelis cannabina i Serinus serinus, zawartych w załączniku II jako „ściśle chronione gatunki fauny”, które będą uznane przez Hiszpanię jako „chronione gatunki fauny” o statusie ochrony określonym przez konwencję dla gatunków zawartych w załączniku III.

TURCJA

Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 2 maja 1984 r.

Ssaki: RODENTIA Sciuridae

Citellus citellus

CARNIVORA Canidae

Canis lupus Ursidae

Wszystkie gatunki

ARTIODACTYLA Bovidae

Capra aegagrus Suidae

Sus scrofa meridionalis

Ptaki: ANSERIFORMES Anatidae

Anser erythropus

Tadorna tadorna

Tadorna ferruginea

Oxyura leucocephala

CHARADRIIFORMES Scolopacidae

Gallinago media

COLUMBIFORMES Pteroclididae

Pterocles alchata

Pterocles orientalis

Gady: TESTUDINES Testudinae

Testudo hermanni

Testudo graeca

Testudo marginata

Płazy: ANURA Ranidae

Rana arvalis

Rana dalmatina

Rana latastei

Zabronione środki i metody zabijania, chwytania i innej eksploatacji

Ssaki: Półautomatyczna lub automatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje.

Sprzeciw zawarty w liście Stałego Przedstawiciela Turcji z dnia 4 marca 1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 9 marca 1988 r.

W nawiązaniu do decyzji podjętej w czasie ostatniego posiedzenia Stałego Komitetu Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych, które odbyło się w Strasburgu w dniach 8–11 grudnia 1987 r., i zgodnie z art. 17 ust. 3 niniejszej konwencji, mam zaszczyt przekazać w załączeniu listę gatunków, które stanowią przedmiot zastrzeżeń ze strony Turcji.

Załącznik II

Płazy

Pelobates syriacus, Pelodytes caucasicus

Gady

Agama stellio, Ophisops elegans, Lacerta agilis, Ophisaurus apodus, Chalcides ocellatus, Coluber najadum, Natrix tessellata, Telescopus fallax

Felis silvestris (catus)

Vormela peregusna

Calopteryx syriaca, Sympecma braueri, Coenagrion freyi, Coenagrion mercuriale, Aeshna viridis, Stylurus (=Gomphus) flavipes, Gomphus graslinii, Ophiogomphus cecilia, Lindenia tetraphylla, Macromia splendens, Brachythemis fuscopalliata, Leucorrhinia albifrons, Leucorrhinia caudalis, Leucorrhinia pectoralis, Carabus olympiae, Dytiscus latissimus, Graphoderus bilineatus, Osmoderma eremite, Buprestis splendens, Cucujus cinnaberinus, Cerambyx cerdo, Papilio alexanor, Papilio hospiton, Zerynthia polyxena, Parnassius apollo, Parnassius mnemosyne, Apatura metis, Fabriciana elisa, Euphydryas (Eurodryas) aurinia, Melanargia argae, Erebia christi, Erebia sudetica, Erebia calcaria, Coenonympha hero, Coenonympha oedippus, Lopinga achine, Lycaena dispar, Maculinea arion, Maculinea teleius, Maculinea nausithous, Plebicula golgus, Hypodryas maturna, Eriogastercatax, Hyles hippophaes, Proserpinus prosperpina.

ARACHNIDA

Araneae

Macrothele calpeiana

Mięczaki

GASTROPODA

Stylommatophora

Geomalacus maculosus, Elona quimperiana, Margaritifera auricularia.

Załącznik III

BIVALVIA

Unionoida

Margaritifera margaritifera, Unio elongatulus, Microcondylaea compressa.

Pierścienice

HIRUDINEA

Hirudo medicinalis

Chalcalburnus chalcoides, Abramis vimba, Alburnoides bipunctatus, Alburnus albidus, Aspius aspius, Barbus plebejus, Chondrostoma nasus, Rutilus frisii, Rutilus rubilio, Siluris glanis, Gobius ophiocephalus, Gobius syrman, Proterorhinus marmoratus.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Zastrzeżenia zgłoszone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego 8 maja 1982 r. i zmienione na podstawie listu Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z dnia 26 marca 1987 r., zarejestrowanego w Sekretariacie Generalnym 31 marca 1987 r.

Zastrzeżenia na podstawie artykułu 22

WIELKA BRYTANIA

Zastrzeżenia są zgłoszone, jak przedstawiono poniżej, odnośnie do zakazów wymienionych w załączniku IV.

Zające

Sidła (z wyjątkiem sideł samozaciskających)

Magnetofony

Urządzenia elektryczne mogące zabić lub ogłuszyć

Sztuczne źródła światła

Lustra i inne urządzenia oślepiające

Urządzenia do oświetlania celu

Noktowizory z elektrycznym powiększaniem lub przetwarzaniem obrazu

Siatki

Pułapki

Półautomatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje

Samoloty

Pojazdy motorowe w ruchu

Gronostaje

Zastrzeżenie jest zgłoszone odnośnie do zabronionych metod jak wyżej dla zająca, z dodatkowym uwzględnieniem użycia dymu i gazu.

Łasice

Zastrzeżenie jest zgłoszone odnośnie do zabronionych metod jak wyżej dla zająca, z dodatkowym uwzględnieniem użycia dymu i gazu.

Jeleń w Anglii i Walii

Jeleń europejski (Cervus elaphus): samce w okresie od 1 sierpnia do 30 kwietnia włącznie; samice od 1 listopada do 29 lutego włącznie.

Daniel (Dama dama): samce od 1 sierpnia do 30 kwietnia włącznie; samice od 1 listopada do 29 lutego włącznie.

Sarna (Capreolus): samiec od 1 kwietnia do 31 października włącznie; samica od 1 listopada do 29 lutego włącznie.

Jeleń wschodni, Sika (Cervus nippon): samce od 1 sierpnia do 30 kwietnia włącznie; samice od 1 listopada do 29 lutego włącznie.

Dla osób wkraczających na teren nieruchomości za zgodą właściciela lub posiadacza lub uprawnionego organu władzy (jeśli nieruchomość nie została wyłączona na mocy artykułów S10, 10A i 11 Ustawy o jeleniach, znowelizowanej w załączniku 7 do Ustawy o faunie, florze i obszarach wiejskich z 1981 r.).

Magnetofony

Urządzenia elektryczne mogące zabić i ogłuszyć

Lustra i inne urządzenia oślepiające

Półautomatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje (z wyjątkiem innych, szczegółowych zakazów dotyczących broni palnej, broni i amunicji)

Urządzenia do oświetlania celu.

Jeleń w Szkocji²

Do celów legalnego zabijania, zgodnie z Ustawą o jeleniach (Szkocja) z 1959 r., z uwzględnieniem zmian:

Magnetofony

Sztuczne źródła światła

Lustra i inne urządzenia oślepiające

Urządzenia do oświetlania celu

Półautomatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje.

Samoloty

Okresy polowań w Szkocji

Gatunki:
Jeleń europejski (Cervus elaphus), Jeleń wschodni, Sika (Cervus nippon) i krzyżówki Jelenia europejskiego/Jelenia wschodniego, Sika (Cervus elaphus/Cereus nippon)	Samce: 1 lipca – 20 października włącznie; Samice: 21 października – 15 lutego włącznie
Daniel (Dama dama)	Samce: 1 sierpnia – 30 kwietnia włącznie; Samice: 21 października – 15 lutego włącznie
Sarna (Capreolus capreolus)	Samce: 1 kwietnia – 30 października włącznie; Samice: 21 października – 31 marca włącznie

Foki³

Foka szara od 1 stycznia do 31 sierpnia włącznie Foka pospolita od 1 września do 31 maja włącznie

Magnetofony

Urządzenia elektryczne mogące zabić i ogłuszyć

Sztuczne źródła światła

Lustra i inne urządzenia oślepiające

Urządzenia do oświetlania celu

Noktowizory z elektronicznym powiększaniem lub przetwarzaniem obrazu

Siatki

Pułapki

Jakakolwiek myśliwska broń palna na amunicję o energii wylotowej nie mniejszej niż 600 footpounds (jednostka pracy potrzebna do podniesienia 1 funta na wysokość 1 stopy), gdy pojedynczy nabój waży nie mniej niż 45 granów

Samoloty

Pojazdy motorowe w ruchu

IRLANDIA PÓŁNOCNA⁴

Zostają zgłoszone następujące zastrzeżenia:

Załącznik I – Gatunki flory występujące w Irlandii Północnej

Wszystkie gatunki

Załącznik II – Gatunki występujące w Irlandii Północnej

i. Ssaki – wszystkie gatunki

ii. Ptaki – wszystkie gatunki

iii. Gady –wszystkie gatunki

iv. Płazy – wszystkie gatunki

Załącznik III – Gatunki występujące w Irlandii Północnej

i. Ssaki – wszystkie gatunki, z wyjątkiem Halichoerus grypus (foka szara)

ii. Ptaki – kormoran czubaty, kormoran, łabędź niemy, mewa śmieszka, dziki gołąb

iii. Gady – wszystkie gatunki

iv. Płazy –wszystkie gatunki

Załącznik IV – Zabronione środki i metody zabijania, chwytania i innej eksploatacji gatunków występujących w Irlandii Północnej

i. Ssaki – wszystkie metody

ii. Ptaki – wszystkie gatunki (magnetofony, elektryczne urządzenia mogące zabić i ogłuszyć, sztuczne źródła światła, lustra i inne urządzenia oślepiające, urządzenia do oświetlania celu, noktowizory itp., środki wybuchowe, trutki oraz zatruta lub oszałamiająca przynęta są wyłączone, z wyjątkiem ich dozwolonego wykorzystania do zabijania lub chwytania synogarlicy tureckiej, która ma być pod ochroną zgodnie z konwencją).

Zastrzeżenia dla Irlandii Północnej, chociaż obszerne, mają wyłącznie tymczasowy charakter. Zaproponowane przez Irlandię Północną Rozporządzenie królewskie (Order in Council) o ochronie przyrody, które w znacznym stopniu przyczyni się do ujednolicenia przepisów prawnych, zgodnie z istniejącymi w Wielkiej Brytanii, prawdopodobnie wejdzie w życie w grudniu 1982 r. Wówczas osobne zastrzeżenia odnośnie do Irlandii Północnej będą mogły zostać zastąpione przez zastrzeżenia zasadniczo podobne do zgłoszonych odnośnie do Wielkiej Brytanii.

Sprzeciw zawarty w liście Departamentu Środowiska z dnia 25 lutego 1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 29 lutego 1988 r.

1. Rząd Zjednoczonego Królestwa poddał dalszym uważnym rozważaniom decyzję odnośnie do uzupełnienia załącznika II i III Konwencji berneńskiej, podjętą na szóstym posiedzeniu Stałego Komitetu w dniach 8–11 grudnia 1987 r. Większość zaproponowanych poprawek jest do zaakceptowania przez Zjednoczone Królestwo. Jednakże dwa z gatunków bezkręgowców zaproponowane do włączenia do załącznika II nie są objęte ochroną przez przepisy prawa wewnętrznego. Są to: Coenagrion mercuriale, Euphydras aurinia.

2. Żaden z tych gatunków nie spełnia kryteriów do objęcia ich przepisami Ustawy o faunie, florze i obszarach wiejskich z 1981 r., gdyż obydwa występują powszechnie w Wielkiej Brytanii. Dlatego też nie jest właściwe ich uwzględnienie pomiędzy ściśle chronionymi gatunkami.

3. W konsekwencji, zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji, niniejszym listem zgłaszam formalny sprzeciw w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa przeciwko włączeniu do załącznika II dwóch wyżej wymienionych gatunków.

Deklaracja zawarta w liście Chargé d' Affaires z dnia 20 sierpnia 1992 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 24 sierpnia 1992 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa niniejszym oświadczam, że wyżej wymieniona konwencja będzie miała zastosowanie do Wyspy Man.

III. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.