Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1996-01-05 do 2003-07-03
Wersja archiwalna od 1996-01-05 do 2003-07-03
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 grudnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad działania i trybu powoływania Rzecznika Ubezpieczonych.
Na podstawie art. 90b ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21, Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17, Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i Nr 118, poz. 574) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowe zasady działania i tryb powoływania Rzecznika Ubezpieczonych, zwanego dalej „Rzecznikiem”.
§ 2.Rzecznik podejmuje czynności, określone w ustawie o działalności ubezpieczeniowej oraz w rozporządzeniu, z urzędu lub na wniosek ubezpieczonego bądź uprawnionego z umowy ubezpieczenia, zwanych dalej „ubezpieczonymi”.
§ 3.1. Rzecznik po zapoznaniu się ze skierowanym do niego wystąpieniem może:
1) podjąć sprawę,
2) wskazać przysługujące wnioskodawcy prawne środki działania,
3) przekazać sprawę według właściwości innemu organowi,
4) nie podejmować sprawy i zawiadomić o tym wnioskodawcę.
2. Podejmując sprawę Rzecznik bada, czy wskutek działania lub zaniechania zakładu ubezpieczeń nie nastąpiło naruszenie prawa lub jego społeczno-gospodarczego przeznaczenia.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady działania Rzecznika
§ 4. Rzecznik może podejmować współpracę z krajowymi i zagranicznymi organizacjami konsumenckimi oraz z Rzecznikiem Praw Obywatelskich.
§ 5.Rzecznik reprezentując i ochraniając konsumenckie interesy ubezpieczonych w szczególności może:
1) zwracać się do zakładu ubezpieczeń z żądaniem udzielenia wyjaśnień:
a) w sprawach indywidualnych, na wniosek ubezpieczonych,
b) w sprawach postanowień ogólnych warunków ubezpieczeń, które według Rzecznika są niekorzystne dla ubezpieczonych,
c) dotyczących wewnętrznych regulacji ubezpieczyciela, które według Rzecznika są niekorzystne dla ubezpieczonych,
d) na temat nieprawidłowej obsługi ubezpieczonych, świadczonej bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń lub też jego przedstawicieli,
2) zwracać się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego oraz Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych z żądaniem udzielenia wyjaśnień:
a) w sprawach indywidualnych na wniosek ubezpieczonych,
b) dotyczących wewnętrznych regulacji Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego oraz Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych, które według Rzecznika są niekorzystne dla ubezpieczonych,
c) na temat nieprawidłowej obsługi ubezpieczonych świadczonej przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny lub Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych,
3) zwracać się do Ministra Finansów w sprawach dotyczących ubezpieczeń obowiązkowych i postulować o ewentualną zmianę przepisów regulujących ubezpieczenia obowiązkowe,
4) przeprowadzać lub zlecać badania na temat sytuacji na rynku ubezpieczeniowym,
5) sporządzać zestawienia ogólnych warunków ubezpieczeń oferowanych przez zakłady ubezpieczeń posiadające zezwolenie Ministra Finansów na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w Polsce i udostępniać je opinii publicznej.
§ 6.Po zbadaniu sprawy Rzecznik może:
1) wyjaśnić wnioskodawcy, że nie stwierdził naruszenia prawa ani interesów ubezpieczonych,
2) zwrócić się do zakładu ubezpieczeń, w którego działalności stwierdził naruszenie prawa lub interesu ubezpieczonych, o ponowne rozpatrzenie sprawy,
3) zwrócić się o zbadanie sprawy lub niektórych jej aspektów do właściwych organów, w szczególności do Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, prokuratury, kontroli państwowej, zawodowej lub społecznej.
§ 7.1. Rzecznik informuje Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń o dostrzeżonych nieprawidłowościach w działalności zakładów ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w szczególności o:
1) sprzecznych z prawem postanowieniach ogólnych warunków ubezpieczeń,
2) nieprzestrzeganiu przez zakłady ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny terminów spełnienia świadczenia,
3) zaistnieniu zdarzeń wskazujących na utratę płynności finansowej zakładów ubezpieczeń lub działaniu na szkodę ubezpieczonych.
2. W przypadku powzięcia wiadomości o działalności zakładów ubezpieczeń, nie posiadających zezwolenia Ministra Finansów na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w Polsce, Rzecznik zawiadamia Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń, prokuraturę oraz właściwe organy kontroli państwowej.
§ 8.1. Rzecznik opiniuje projekty aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń. Opinia powinna być sporządzona w terminie 14 dni od dnia otrzymania projektu aktu prawnego.
2. Rzecznik może sporządzać projekty aktów prawnych w celu przedstawienia ich Ministrowi Finansów do ewentualnego wykorzystania.
§ 9.Rzecznik inicjuje i prowadzi działalność edukacyjno-informacyjną w zakresie ubezpieczeń, w szczególności poprzez:
1) udzielanie informacji na zapytania obywateli dotyczące:
a) zakładów ubezpieczeń oraz innych instytucji ubezpieczeniowych,
b) sposobów rozwiązywania sporów pomiędzy ubezpieczonymi a zakładami ubezpieczeń,
2) zamieszczanie informacji o wynikach przeprowadzonych interwencji w środkach masowego przekazu.
Rozdział 3
Tryb powoływania Rzecznika
§ 10. 1. Minister Finansów, na sześć miesięcy przed zakończeniem kadencji Rzecznika, zwraca się na piśmie o zgłaszanie kandydatów na Rzecznika do:
1) Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń,
2) Rzecznika Praw Obywatelskich,
3) Federacji Konsumentów,
4) Stowarzyszenia Polskich Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych,
5) Polskiej Izby Ubezpieczeń.
2. Podmioty wymienione w ust. 1 zgłaszają kandydatów na Rzecznika w terminie miesiąca od dnia otrzymania pisma Ministra Finansów.
3. Do wniosku zawierającego kandydaturę na Rzecznika należy dołączyć opis przebiegu pracy zawodowej oraz posiadanych kwalifikacji, wykaz publikacji, a także zgodę na kandydowanie.
§ 11.1. Minister Finansów na cztery miesiące przed zakończeniem kadencji Rzecznika powołuje Komisję w sprawie wyboru Rzecznika.
2. W skład Komisji wchodzą: po jednym przedstawicielu instytucji wymienionych w § 10 ust. 1 oraz trzech przedstawicieli Ministra Finansów.
3. Komisja w terminie dwóch miesięcy od powołania rekomenduje Ministrowi Finansów dwóch albo trzech kandydatów na Rzecznika.
4. Minister Finansów powołuje Rzecznika spośród kandydatów zaproponowanych przez Komisję w terminie 14 dni od dnia przedłożenia kandydatur przez Komisję.
5. Dotychczasowy Rzecznik pełni swoje obowiązki do czasu objęcia stanowiska przez nowego Rzecznika.
§ 12.1. Minister Finansów, odwołując Rzecznika przed upływem kadencji (oraz w razie zgonu lub rezygnacji Rzecznika z zajmowanego stanowiska), na podstawie art. 90b ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21, Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17, Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i Nr 118, poz. 574), zwraca się do instytucji wskazanych w § 10 ust. 1 o nadesłanie w terminie 7 dni wniosków zawierających kandydatury na Rzecznika.
2. Minister Finansów powołuje Komisję w sprawie wyboru Rzecznika, która w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosków przedstawi Ministrowi dwóch albo trzech kandydatów na Rzecznika.
3. W skład Komisji wchodzą: po jednym przedstawicielu instytucji wymienionych w § 10 ust. 1 oraz trzech przedstawicieli Ministra Finansów.
4. Minister Finansów powołuje Rzecznika w terminie 7 dni od dnia przedłożenia kandydatur przez Komisję.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 13. Przy powołaniu Pierwszego Rzecznika § 10–12 nie stosuje się.
§ 14.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki