Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 1995-06-15
Wersja aktualna od 1995-06-15
obowiązujący
UKŁAD
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką
sporządzony w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 listopada 1993 r. został sporządzony w Warszawie Układ o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką w następującym brzmieniu:
UKŁAD
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką
Rzeczpospolita Polska i Republika Turecka, zwane dalej „Stronami”,
– pragnąc zacieśniać wzajemne więzi oparte na długotrwałych stosunkach dyplomatycznych, współpracy i przyjaźni między obu narodami,
– potwierdzając swoje zobowiązania wynikające ze wszystkich obowiązujących umów dwustronnych, a w szczególności z Traktatu o przyjaźni między Polską i Turcją z dnia 23 lipca 1923 r.,
– podkreślając wolę uzupełnienia tego traktatu umową dostosowaną do współczesnych potrzeb,
– przekonane o konieczności poszanowania zasad demokracji i sprawiedliwości oraz popierania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych swobód,
– zdecydowane umacniać pokój, stabilizację oraz bezpieczeństwo i współpracę w Europie,
– świadome znaczącej roli, jaką Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego i Unia Zachodnioeuropejska odgrywają w zakresie bezpieczeństwa w Europie,
– wierni prawu międzynarodowemu, w szczególności Karcie Narodów Zjednoczonych,
– uznając zasadnicze znaczenie postanowień Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z dnia 1 sierpnia 1975 r. Paryskiej karty Nowej Europy z dnia 21 listopada 1990 r. i innych dokumentów Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Strony zobowiązują się umacniać przyjaźń i współpracę oraz pogłębiać zrozumienie i zaufanie istniejące między nimi.
2. Strony będą postępować we wzajemnych stosunkach zgodnie z zasadami suwerennej równości, zakazu stosowania siły lub groźby jej użycia, nienaruszalności granic, integralności terytorialnej państw, pokojowego rozstrzygania sporów, nieingerencji w sprawy wewnętrzne, przestrzegania praw człowieka i podstawowych swobód, równych praw narodów oraz ich prawa do samostanowienia.
Artykuł 2
1. Strony będą dążyć do umocnienia międzynarodowej stabilizacji, bezpieczeństwa i współpracy, w szczególności na kontynencie europejskim. Będą wspierały skuteczne funkcjonowanie zintegrowanych europejskich i transatlantyckich instytucji i mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo i budujących zaufanie. Strony będą także współdziałać w wypracowywaniu dalszych środków w ramach współpracy dwustronnej i regionalnej.
2. Strony będą współpracować na rzecz osiągnięcia możliwie najniższego poziomu sił zbrojnych i uzbrojenia w Europie w celu eliminacji potencjału umożliwiającego agresję zbrojną, uwzględniając jednocześnie potrzeby uzasadnione obroną i bezpieczeństwem państw, zgodnie z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych.
3. Strony będą działać wspólnie na rzecz umocnienia międzynarodowych mechanizmów mających na celu nierozprzestrzenianie oraz eliminację wszystkich broni masowego rażenia, a także na rzecz popierania uczestnictwa wszystkich państw w tych mechanizmach oraz ich pełnego stosowania.
Artykuł 3
1. Strony będą dążyć do trwałego przekształcenia Europy w kontynent, na którym będą przestrzegane prawa człowieka i podstawowe swobody oraz fundamentalne zasady demokracji i sprawiedliwości. W tym celu będą one współpracować w ramach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Rady Europy oraz innych organizacji międzynarodowych.
2. Strony będą działać na rzecz usuwania dzielących Europę różnic w poziomie rozwoju oraz przekształcania kontynentu europejskiego w obszar wspólnego dobrobytu i współpracy.
Artykuł 4
Strony będą prowadzić regularne konsultacje na różnych szczeblach w celu zapewnienia dalszego rozwoju i pogłębiania stosunków dwustronnych. Konsultacje te będą dotyczyć w szczególności bezpieczeństwa europejskiego i regionalnego.
Artykuł 5
Strony będą popierać bezpośrednie kontakty między parlamentami, partiami politycznymi, stowarzyszeniami, organizacjami gospodarczymi oraz związkami zawodowymi.
Artykuł 6
Strony będą popierać współpracę między ich terenowymi jednostkami administracji oraz będą zachęcać do powstawania związków miast bliźniaczych.
Artykuł 7
Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy kulturalnej. Strony otoczą szczególną opieką historyczne miejsca i dobra kultury związane z historią i tradycjami drugiej Strony.
Artykuł 8
1. Strony będą sprzyjać wzajemnie korzystnej współpracy gospodarczej, włączając wymianę handlową opartą na zasadach rynkowych. Stworzą one dogodne warunki takiej współpracy, z uwzględnieniem ochrony inwestycji, technologii, praw autorskich i patentowych; zawrą odpowiednie umowy w zakresie współpracy gospodarczej.
2. Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy naukowej i technicznej.
Artykuł 9
1. Strony potwierdzają swoje stanowisko przeciwne wszelkim rodzajom terroryzmu, niezależnie od motywów i celów działania sprawców. Strony uznają, że terroryzm nie może być usprawiedliwiony żadnymi okolicznościami.
2. Strony będą współpracować w zwalczaniu międzynarodowego terroryzmu, zorganizowanej przestępczości oraz przemytu broni, narkotyków i przedmiotów narodowego dziedzictwa, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem wewnętrznym każdej ze Stron.
Artykuł 10
Niniejszy układ nie jest wymierzony przeciwko jakiemukolwiek państwu i nie narusza jakichkolwiek praw ani zobowiązań wynikających z umów dwustronnych i wielostronnych obowiązujących w stosunkach każdej ze Stron z innymi państwami.
Artykuł 11
1. Niniejszy układ podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Układ niniejszy zostaje zawarty na okres 10 lat. Będzie on automatycznie przedłużany na kolejne okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie go w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do drugiej Strony przynajmniej na rok przed upływem kolejnego okresu ważności.
Sporządzono w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, rozstrzygający będzie tekst w języku angielskim.
| W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej | W imieniu Republiki Tureckiej |
Po zapoznaniu się z powyższym układem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,
– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
– będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 1 grudnia 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
