Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:

przewodniczący: A. Zoll – prezes Trybunału Konstytucyjnego,

sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski (sprawozdawca), S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski

po rozpoznaniu w dniach 31 maja i 14 czerwca 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz.470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym przez wyjaśnienie, czy stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie sądowe zostało wydane z zastosowaniem przepisu, który w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, jako sprzeczny z Konstytucją lub aktem ustawodawczym, został zmieniony bądź uchylony w części lub w całości, stanowi samodzielną podstawę wznowienia postępowania sądowego,

ustalił:

Zmiana bądź uchylenie w części lub w całości przepisu prawnego w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o sprzeczności tego przepisu z Konstytucją lub aktem ustawodawczym, oznaczające utratę mocy obowiązującej w części lub w całości takiego przepisu z powodu stwierdzonych przez Trybunał Konstytucyjny jego niekonstytucyjności bądź sprzeczności z aktem ustawodawczym, stanowią stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym w zakresie i w terminie określonym w tym przepisie samodzielną podstawę wznowienia postępowania sądowego zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym z zastosowaniem przepisu, który jako sprzeczny z Konstytucją lub aktem ustawodawczym został zmieniony bądź uchylony w części lub w całości.

W pozostałym zakresie, dotyczącym trybu i zasad postępowania nie unormowanego w art. 31 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, stosuje się przepisy regulujące postępowanie sądowe w sprawach danego rodzaju.