§ 1.1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania i awansowania oraz wymagania kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej urzędników Urzędu Rady Ministrów, zwanych dalej „urzędnikami”.

2. W zakresie nie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.

§ 2.1. Ustala się:

1) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej urzędników, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,

2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) tabelę stawek dodatku funkcyjnego określonych w relacji procentowej do najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia,

4) tabelę stawek dodatku legislacyjnego określonych w relacji procentowej do najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Minister–Szef Urzędu Rady Ministrów może podwyższać miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego, ustalone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na wynagrodzenia.

§ 3. 1. Minister–Szef Urzędu Rady Ministrów może, w ramach posiadanych środków, przyznać urzędnikowi dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego lub legislacyjnego. Wysokość dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy.

2. Dodatek służbowy może być podwyższany w szczególnie uzasadnionych wypadkach.

§ 4.1. Minister–Szef Urzędu Rady Ministrów dokonuje przeszeregowania urzędnika w ramach kategorii zaszeregowania i stawki dodatku funkcyjnego oraz legislacyjnego przewidzianego dla danego stanowiska, a także awansuje urzędnika na stanowisko wyższe od zajmowanego.

2. Minister–Szef Urzędu Rady Ministrów może, w uzasadnionych wypadkach, skrócić urzędnikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku.

§ 5.1. Dyrektorowi i wicedyrektorowi komórki prawnej zajmującej się prowadzeniem i kierowaniem pracami legislacyjnymi w Urzędzie Rady Ministrów przysługuje, niezależnie od dodatku funkcyjnego, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla głównego legislatora w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Minister–Szef Urzędu Rady Ministrów może przyznać, na czas określony, innym urzędnikom na stanowiskach równorzędnych pod względem wynagrodzenia ze stanowiskami wymienionymi w ust. 1, do których obowiązków należy opracowywanie projektów aktów prawnych, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla starszego legislatora.

§ 6.Stanowisko głównego legislatora, określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zastępuje z dniem ogłoszenia rozporządzenia dotychczasowe stanowisko głównego specjalisty do spraw legislacji, z tym że urzędnikom zatrudnionym na tym stanowisku przysługuje od dnia 1 kwietnia 1995 r. wynagrodzenie przewidziane dla głównego legislatora.

§ 7.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1995 r.