Artykuł 1

1. Dla celów niniejszej konwencji Umawiające się Strony zostaną podzielone na kategorie w zależności od tego, czy kompetentnym organem władzy w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich na terytorium danej strony jest:

(a) państwo,

(b) szkoła wyższa,

(c) państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.

Każda Umawiająca się Strona poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy, który organ władzy na jej terytorium jest kompetentny w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich.

2. Termin „szkoły wyższe” oznacza:

(a) uniwersytety,

(b) inne instytucje szkolnictwa wyższego, oficjalnie uznane przez odpowiednie władze Umawiającej się Strony, na której terytorium się znajdują, za posiadające charakter uniwersytetu.

Artykuł 2

1. Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, uznają cały okres studiów odbytych przez studenta języków nowożytnych w szkole wyższej innego państwa członkowskiego Rady Europy za równoważny z podobnym okresem studiów w macierzystej szkole wyższej, pod warunkiem że władze szkoły wyższej wydadzą studentowi świadectwo stwierdzające, ze spełnił on wymagania związane z tym okresem studiów.

2. Czas trwania okresu studiów, o których mowa w poprzednim ustępie, określą kompetentne organy władzy zainteresowanej Umawiającej się Strony.

Artykuł 3

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, rozważą środki, jakie należy podjąć w celu uznania okresu studiów odbytego w szkole wyższej innego państwa członkowskiego Rady Europy przez studentów innych kierunków niż języki nowożytne, a w szczególności przez studentów nauk podstawowych i stosowanych.

Artykuł 4

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu 1 artykułu 1, będą dążyć, poprzez postanowienia jedno- i dwustronne, do ustalenia warunków uznawania przez macierzystą szkołę wyższą egzaminów zdanych oraz wykładów wysłuchanych w okresie studiów w szkole wyższej innego państwa członkowskiego Rady Europy za równoważne z podobnymi egzaminami oraz wykładami w macierzystej szkole wyższej.

Artykuł 5

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (b) ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, przekażą tekst niniejszej konwencji organom władz szkół wyższych znajdujących się na ich terytoriach oraz zachęcą je do przychylnego rozpatrywania i stosowania zasad przedstawionych w artykułach 2, 3 i 4.

Artykuł 6

Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (c) ustępu 1 artykułu 1, będą stosować postanowienia artykułów 2, 3 i 4 w odniesieniu do szkół wyższych, dla których państwo jest kompetentnym organem władzy w kwestiach rozważanych w niniejszej konwencji, oraz będą stosować postanowienia artykułu 5 w odniesieniu do szkół wyższych, które w tych kwestiach same są kompetentnym organem władzy.

Artykuł 7

Każda z Umawiających się Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, w ciągu roku od wejścia w życie niniejszej konwencji, pisemne oświadczenie o środkach podjętych w celu realizacji postanowień artykułów 2, 3, 4, 5 i 6.

Artykuł 8

Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje innym Umawiającym się Stronom informacje otrzymane od każdej z nich, zgodnie z postanowieniami artykułu 7 niniejszej konwencji, i będzie informował na bieżąco Komitet Ministrów o postępach w stosowaniu niniejszej konwencji.

Artykuł 9

1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone u Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po złożeniu trzech dokumentów ratyfikacyjnych.

3. W stosunku do każdego kolejnego sygnatariusza konwencja wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentu ratyfikacyjnego.

4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim państwom członkowskim Rady Europy wejście w życie konwencji, nazwy Umawiających się Stron, które ją ratyfikowały, oraz złożenie każdego kolejnego dokumentu ratyfikacyjnego.

5. Każda Umawiająca się Strona może określić terytoria, do których niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie, w oświadczeniu skierowanym do Sekretarza Generalnego Rady Europy, który poinformuje o tym każdą z Umawiających się Stron.

Artykuł 10

Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej konwencji. Każde państwo zaproszone w ten sposób może do niej przystąpić przez złożenie dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady, który powiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony. Każde państwo przystępujące będzie dla celów niniejszej konwencji uznane za państwo członkowskie Rady Europy. W stosunku do każdego państwa przystępującego niniejsza konwencja wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentu przystąpienia.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu przystępującemu rządowi-sygnatariuszowi.

Wersja w języku angielskim

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.