Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1994-10-10 do 1998-11-01
Wersja archiwalna od 1994-10-10 do 1998-11-01
archiwalny
PROTOKÓŁ Nr 2 DO KONWENCJI O OCHRONIE PRAW CZŁOWIEKA I PODSTAWOWYCH WOLNOŚCI,
sporządzony w Strasburgu dnia 6 maja 1963 r.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 4 listopada 1950 r. została sporządzona w Rzymie Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmieniona następnie protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona protokołem nr 2*) w następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ Nr 2
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, o nadaniu Europejskiemu Trybunałowi Praw Człowieka kompetencji do wydawania opinii doradczych
Państwa-członkowie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego protokołu:
mając na uwadze postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej „Konwencją”), a zwłaszcza artykuł 19 powołujący, obok innych organów, Europejski Trybunał Praw Człowieka (zwany dalej „Trybunałem”);
uznając za celowe nadanie Trybunałowi kompetencji do wydawania, pod pewnymi warunkami, opinii doradczych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1[Opinie doradcze]
1. Trybunał może, na wniosek Komitetu Ministrów, wydawać opinie doradcze w kwestiach prawnych dotyczących wykładni Konwencji i protokołów dodatkowych.
2. Powyższe opinie nie mogą dotyczyć treści i zakresu praw i wolności określonych w rozdziale I Konwencji i protokołach, ani jakichkolwiek innych zagadnień, które Komisja, Trybunał lub Komitet Ministrów mogłyby rozpatrywać w wyniku postępowania podjętego na podstawie postanowień Konwencji.
3. Decyzje Komitetu Ministrów w sprawie wniosku o opinię doradczą Trybunału podejmowane są większością dwóch trzecich głosów przedstawicieli uprawnionych do zasiadania w Komitecie.
Artykuł 2[Kompetencje Trybunału]
Trybunał rozstrzyga, czy wniosek o wydanie opinii doradczej, przedłożony przez Komitet Ministrów, mieści się w jego kompetencjach doradczych określonych w artykule 1 niniejszego protokołu.
Artykuł 3[Rozpatrywanie wniosku o wydanie opinii doradczej]
1. Wniosek o wydanie opinii doradczej Trybunał rozpatruje na posiedzeniu plenarnym.
2. Opinia doradcza Trybunału zawiera uzasadnienie.
3. Jeżeli opinia doradcza nie wyraża w całości lub w części jednomyślnego poglądu sędziów, każdy z sędziów jest uprawniony do załączenia opinii odrębnej.
4. Opinię doradczą Trybunału przekazuje się Komitetowi Ministrów.
Artykuł 4[Rozszerzenie kompetencji Trybunału]
Kompetencje Trybunału wynikające z artykułu 55 Konwencji rozszerza się odnośnie do ustanowienia przepisów regulaminowych oraz określenia stosownej procedury, jeżeli Trybunał uzna to za konieczne dla celów niniejszego protokołu.
Artykuł 5[Wejście w życie]
1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dla państw-członków Rady Europy, sygnatariuszy Konwencji, które mogą stać się jego stronami przez:
a) podpisanie bez zastrzeżeń odnośnie do ratyfikacji lub przyjęcia;
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia, po którym nastąpi ratyfikacja lub przyjęcie.
Dokumenty ratyfikacyjne bądź przyjęcia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejszy protokół wejdzie w życie z dniem, w którym wszystkie państwa-strony Konwencji staną się stronami protokołu, zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu.
3. Z dniem wejścia w życie niniejszego protokołu artykuły od 1 do 4 uznaje się za integralną część Konwencji.
4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje państwom-członkom Rady:
a) każde podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia;
b) każde podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia;
c) złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia;
d) datę wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w Strasburgu dnia 6 maja 1963 r. w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne; oryginał zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu z państw-sygnatariuszy.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
– będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie 15 grudnia 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
|
*) Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie protokołami 3, 5 i 8, ale bez protokołu nr 2, została opublikowana w Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284.