Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 16 lutego 1961 r. o ochronie roślin uprawnych przed chorobami, szkodnikami i chwastami (Dz. U. Nr 10, poz. 55, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:

§ 1.Do chorób roślin podlegających obowiązkowi zwalczania zalicza się zarazę ogniową (Erwinia amylovora).

§ 2.1. Posiadacze gruntów, na których znajdują się uprawiane i dziko rosnące jabłonie, grusze, jarzębiny, irgi, głogi, pigwy i ogniki, są obowiązani przeprowadzać lustracje tych roślin co najmniej dwa razy w roku: pierwszy raz – po kwitnieniu, nie później jednak niż do końca lipca, oraz drugi raz – w okresie od początku sierpnia do końca wegetacji roślin.

2. Lustracje na gruntach Państwowego Funduszu Ziemi, które nie zostały przekazane Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa lub innym podmiotom w użytkowanie lub dzierżawę, oraz na pasach drogowych i obszarach kolejowych przeprowadza przedstawiciel wojewódzkiej stacji kwarantanny i ochrony roślin.

3. Przedstawiciel wojewódzkiej stacji kwarantanny i ochrony roślin przeprowadza lustracje szkółek, mateczników podkładek i zraźników roślin żywicielskich zarazy ogniowej w następujących terminach: pierwszy raz – w drugiej połowie czerwca, drugi raz – w drugiej połowie lipca, trzeci raz – we wrześniu; wyniki lustracji przekazuje się Inspekcji Nasiennej.

§ 3.1. Posiadacze gruntów, na których znajdują się rośliny określone w § 2 ust. 1, są obowiązani niezwłocznie zgłosić wójtowi gminy (burmistrzowi, prezydentowi) każdy przypadek wykrycia zarazy ogniowej lub podejrzenia o jej wystąpienie, a zwłaszcza w razie stwierdzenia obumierania i brunatnienia kwiatostanów, liści oraz wierzchołków pędów.

2. Zgłoszenie powinno zawierać dokładne określenie miejsca wystąpienia choroby oraz nazwisko, imię i adres osoby dokonującej zgłoszenia.

§ 4.1. Zwalczanie zarazy ogniowej polega na:

1) wycinaniu i niszczeniu przez spalenie porażonych roślin lub ich części,

2) stosowaniu środków i metod ochrony roślin wskazanych przez wojewódzką stację kwarantanny i ochrony roślin.

2. W wypadku wystąpienia jednego ogniska zarazy ogniowej na powierzchni do 0,25 ha plantacji materiału szkółkarskiego lub podkładek, zniszczeniu podlegają rośliny porażone oraz rośliny bez objawów chorobowych (żywiciele zarazy ogniowej) w promieniu 20 m od roślin porażonych, a przy wystąpieniu dwóch i większej ilości ognisk zniszczeniu podlega cała plantacja.

3. Sposób zwalczania zarazy ogniowej występującej na roślinach objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody powinien być uzgodniony z właściwym organem ochrony przyrody.

4. Koszty zwalczania zarazy ogniowej ponosi posiadacz gruntów, na których wystąpiła choroba.

5. Koszty zwalczania zarazy ogniowej na gruntach Państwowego Funduszu Ziemi, o których mowa w § 2 ust. 2, pokrywane są z budżetu wojewody.

§ 5.1. Obszar w promieniu 3 km od miejsca, w którym stwierdzono wystąpienie zarazy ogniowej, uważa się za rejon zarażony.

2. Rejon zarażony określa wojewoda w drodze rozporządzenia, w którym ustala granice rejonu (wykazy miejscowości).

3. Jeżeli rejon zarażony obejmuje tereny położone na obszarach kilku województw, właściwi wojewodowie wydają wspólne rozporządzenie.

§ 6.W rejonach zarażonych zabrania się zakładania nowych mateczników i zraźników jabłoni i gruszy, szkółek jabłoni i gruszy, głogu, pigwy, irgi, jarzębiny i ognika, a także pobierania zrazów i sadzonek z jabłoni i gruszy.

§ 7.1. Jeżeli w rejonie zarażonym zostaną zlikwidowane rośliny porażone zarazą ogniową i w ciągu trzech lat nie zostanie stwierdzone wystąpienie zarazy, rejon taki uznaje się za wolny od tej choroby.

2. Uznanie rejonu za wolny od zarazy ogniowej następuje w drodze rozporządzenia wojewody (wojewodów).

§ 8.Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 2 października 1986 r. w sprawie zwalczania zarazy ogniowej roślin (Dz. U. Nr 41, poz. 200).

§ 9.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.