Na podstawie art. 13, art. 27 ust. 3, art. 34 ust. 6 oraz art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zarządza się, co następuje:

§ 1.Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy.

§ 2.Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi, z uwzględnieniem § 3–8, przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres:

1) 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy,

2) 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, gdy wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania.

§ 3.1. Za wynagrodzenie ulegające znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania uważa się wynagrodzenie pracowników zatrudnionych:

1) w charakterze rybaków w przedsiębiorstwach rybołówstwa morskiego i śródlądowego,

2) na statkach żeglugi przybrzeżnej oraz na kutrach indywidualnego rybołówstwa morskiego,

3) w charakterze personelu pływającego żeglugi śródlądowej oraz personelu latającego i pokładowego linii lotniczych,

4) w kółkach rolniczych i spółdzielniach kółek rolniczych,

5) w gospodarstwach rolnych i wynagradzanych według systemu godzinowego lub akordowego,

6) w charakterze akwizytorów,

7) w charakterze komorników sądowych,

8) w charakterze pośredników ubezpieczeniowych,

9) w charakterze dziennikarzy wynagradzanych według układu zbiorowego pracy dziennikarzy,

10) w charakterze realizatorów programów radiowych i telewizyjnych lub w charakterze pracowników artystycznych oraz organizatorów i realizatorów imprez artystycznych,

11) w biurach i pracowniach projektowych oraz w przedsiębiorstwach geodezyjno-kartograficznych,

12) w Przedsiębiorstwie Wagonów Sypialnych i Restauracji „Wars” i wynagradzanych w systemie prowizyjnym i czasowo-prowizyjnym, obsługujących:

a) wagony sypialne i z miejscami do leżenia,

b) bary i bufety wagonowe oraz wagony restauracyjne,

c) bary i bufety oraz restauracje dworcowe.

2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek kierownika zakładu pracy może wyrazić zgodę na ustalanie podstawy wymiaru zasiłków z okresu 12 miesięcy dla pracowników tego zakładu pracy w innych przypadkach niż wymienione w ust. 1, jeżeli wynagrodzenie tych pracowników ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania.

§ 4.1. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresów, o których mowa w § 2, podstawę wymiaru zasiłku stanowi:

1) przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia albo

2) wynagrodzenie, które by pracownik osiągnął, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca zatrudnienia.

2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:

1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości,

2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby jeden dzień, albo

3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli pracownik nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.

§ 5.Do okresów, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, wlicza się okresy zatrudnienia w poprzednich zakładach pracy, jeżeli między tymi okresami nie było przerw, chyba że przerwa przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.

§ 6.1. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się przez podzielenie wynagrodzeń osiągniętych przez pracownika w okresie 6 lub 12 miesięcy zatrudnienia przez liczbę miesięcy, w których pracownik wynagrodzenia te osiągnął.

2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, pracownik nie osiągnął wynagrodzenia z powodu nieprzepracowania części miesiąca z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

1) wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy,

2) przyjmuje się – po uzupełnieniu w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 – wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy.

3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, pracownik w każdym miesiącu przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przepis § 4 ust. 1 pkt 2.

§ 7.W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, w tym samym zakładzie pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, nawet gdy prawo do zasiłku powstało w miesiącu, w którym nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy.

§ 8.Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników, ogłoszonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie odrębnych przepisów.

§ 9.1. Premie miesięczne i inne składniki wynagrodzenia wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiąc kalendarzowy, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

2. Premie kwartalne wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/6 premii, wypłaconych pracownikowi za dwa kwartały poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do premii za okresy dłuższe niż kwartał oraz do innych składników wynagrodzenia wypłacanych za okresy dłuższe niż jeden miesiąc.

4. Jeżeli składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1–3, nie zostały wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków chorobowych, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za poprzedni okres.

§ 10.1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagrodzeniu.

2. Składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego za okres przypadający po tym terminie.

§ 11.Jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, pracownik pobierał wynagrodzenie w zmniejszonej wysokości w związku z odbywaniem ćwiczeń wojskowych albo pobytem w areszcie tymczasowym, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie w pełnej wysokości.

§ 12.1. Jeżeli bezpośrednio przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik przez cały okres, o którym mowa w § 2:

1) korzystał z urlopu wychowawczego lub z urlopu bezpłatnego,

2) odbywał rehabilitację, podczas której pobierał zasiłek wyrównawczy,

3) odbywał czynną służbę wojskową lub spełniał zastępczo obowiązek tej służby,

podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 1 i 3.

2. Jeżeli pracownik, o którym mowa w ust. 1, po powrocie do pracy otrzymał wynagrodzenie choćby za jeden dzień, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 1 i 2.

§ 13.Jeżeli bezpośrednio przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik wykonywał zatrudnienie za granicą, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego w kraju stanowi wynagrodzenie, od którego ustalono składkę na ubezpieczenie społeczne w kraju.

§ 14.W razie ponownego powstania prawa do zasiłku chorobowego w czasie zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy, zasiłek chorobowy oblicza się na nowo, jeżeli przerwa między okresami pobierania zasiłku trwała co najmniej:

1) jeden miesiąc kalendarzowy, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 6 miesięcy,

2) trzy miesiące kalendarzowe, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy.

§ 15.W razie równoczesnego zatrudnienia w dwóch lub więcej zakładach pracy, zasiłek chorobowy oblicza się oddzielnie z tytułu zatrudnienia w każdym z tych zakładów.

§ 16.Ilekroć przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego lub jego wysokości okres jest oznaczony w miesiącach, za miesiąc uważa się 30 dni.

§ 17.Końcówkę stawki zasiłku chorobowego przysługującego za 1 dzień zaokrągla się do 10 groszy w górę, jeżeli końcówka wynosi co najmniej 5 groszy, bądź w dół, jeżeli końcówka jest mniejsza niż 5 groszy.

§ 18.Przepisy § 1–17 stosuje się odpowiednio do zasiłku wyrównawczego, macierzyńskiego, opiekuńczego i świadczenia rehabilitacyjnego.

§ 19.W zakładach pracy, które uzyskały do dnia wejścia w życie rozporządzenia zgodę na ustalenie podstawy wymiaru zasiłków z okresu 12 miesięcy, podstawę wymiaru zasiłków ustala się nadal z tego okresu.

§ 20.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r.