Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1995-01-30 do 1998-09-28
Wersja archiwalna od 1995-01-30 do 1998-09-28
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
Na podstawie art. 208 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1.W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 417, z 1991 r. Nr 114, poz. 495 i z 1992 r. Nr 6, poz. 26) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 skreśla się ust. 2 i 3 oraz oznaczenie ust. 1;
2) skreśla się § 6;
3) w załączniku nr 1:
a) w części A. Związki chemiczne:
– lp. 2 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „2 | Akroleina | 0,2 | 0,5 | –” |
|
– lp. 55 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „55 | Dwufenyl | 1 | 2 | – | S” |
– lp. 56 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „56 | 1, 2-Dwubromoetan | 0,5 | – | – | S” |
– lp. 115 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „115 | n-Heptan | 1200 | 2000 | –” |
|
– lp. 128 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „128 | Magnezu tlenek: |
|
|
|
|
|
| a) dymy b) pyły | 5 10 | – – | – –” |
|
– lp. 137 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „137 | N-Metyloanilina | 2 | – | – | S” |
– lp. 166 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „166 | Nitrogliceryna | 0,5 | 1 | – | S” |
– lp. 173 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „173 | n-Oktan | 1000 | 1800 | –” |
|
– lp. 178 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „178 | n-Pentan | 1800 | 2300 | –” |
|
– w lp. 185 dodaje się lit. c) w brzmieniu:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
|
| „c) pary rtęci | 0,025 | 0,2 | – | S” |
– lp. 216 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „216 | Węgla dwusiarczek | 18 | 30 | – | S” |
– lp. 245 otrzymuje brzmienie:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „245 | Nitroglikol | 0,3 | 0,4 | – | S” |
– dodaje się lp. 250–303 w brzmieniu:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| „250 | Acetonitryl | 70 | 140 | – | S |
| 251 | Akrylamid | 0,1 | – | – | S |
| 252 | 2-Aminopirydyna | 2 | – | – |
|
| 253 | o-Anizydyna (o-metoksyanilina) | 0,5 | – | – | S |
| 254 | p-Anizydyna (p-metoksyanilina) | 0,5 | – | – | S |
| 255 | Asfalt naftowy – dymy | 5 | 10 | – |
|
| 256 | Benzoesowy aldehyd | 10 | 40 | – |
|
| 257 | Benzo(a)piren | 0,002 | – | – |
|
| 258 | Benzylu chlorek | 3 | – | 5 |
|
| 259 | Borowy tlenek: |
|
|
|
|
|
| a) pył całkowity b) pył respirabilny | 10 5 | – – | – – |
|
| 260 | Bromfenwinfos [fosforan 0-2-bromo-1 (2,4-di-chlorofenylo) winylo-0,0-dietylu] | 0,01 | – | – |
|
| 261 | Bromochlorometan | 1000 | 1300 | – |
|
| 262 | Bromoform | 5 | – | – | S |
| 263 | n-Butan | 1900 | 3000 | – |
|
| 264 | p-tert-Butylotoluen | 30 | – | – | S |
| 265 | sec-Butylowy alkohol | 300 | 450 | – |
|
| 266 | tert-Butylowy alkohol | 300 | 450 | – |
|
| 267 | sec- Butylu octan | 900 | 900 | – |
|
| 268 | tert-Butylu octan | 900 | 900 | – |
|
| 269 | Chlorooctowy kwas | 2 | 4 | – |
|
| 270 | Cyjanurowy chlorek (pary i aerozole) | 0,05 | 0,1 | – |
|
| 271 | Cyklopentadien-1,3 | 200 | – | – |
|
| 272 | Cyna i jej związki nieorganiczne, z wyjątkiem cyny wodorku (w przeliczeniu na Sn) – dymy i pyły | 2 | – | – |
|
| 273 | Czterowodorofuran | 600 | 750 | – | S |
| 274 | 2-Dwuetyloaminoetylowy alkohol | 50 | – | – | S |
| 275 | Dwufenylowy eter – pary | 7 | 14 | – |
|
| 276 | N,N-Dwumetyloacetamid | 35 | – | – | S |
| 277 | Etanoloamina | 3 | 10 | – | S |
| 278 | Fention (tiofosforan 0,0-dimetylo-0-3-metylo-4-metylotiofenylu) | 0,2 | – | – | S |
| 279 | Fenyloglicydowy eter | 6 | – | – |
|
| 280 | Fenylohydrazyna | 20 | – | – | S |
| 281 | Fosforowy kwas | 1 | 3 | – |
|
| 282 | Fosforu pięciosiarczek | 1 | 3 | – |
|
| 283 | Izobutylometylokarbinol | 100 | 160 | – | S |
| 284 | Izopropylowy alkohol | 900 | 1200 | – | S |
| 285 | Keten (etenon) | 0,5 | 1,5 | – |
|
| 286 | Krotonowy aldehyd | 6 | 12 | – | S |
| 287 | Kumen (izopropylobenzen) | 100 | 350 | – | S |
| 288 | Litu wodorek | 0,025 | – | – |
|
| 289 | Morfolina (czterowodoro-1, 4-oksazyna) | 70 | 100 | – | S |
| 290 | Nikiel i jego związki, z wyjątkiem niklu karbonylku (w przeliczeniu na Ni) | 0,25 | – | – | R |
| 291 | Srebro – dymy i pyły | 0,05 | – | – |
|
| 292 | Srebro – związki nierozpuszczalne (w przeliczeniu na Ag) | 0,05 | – | – |
|
| 293 | Srebro – związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na Ag) | 0,01 | – | – |
|
| 294 | Strychnina | 0,15 | – | – |
|
| 295 | Sześciochlorobenzen | 0,5 | – | – | S |
| 296 | Sześciochloroetan | 10 | 30 | – |
|
| 297 | Tantal | 5 | – | – |
|
| 298 | Trójmetylobenzen (mieszanina izomerów) | 100 | 170 | – | S |
| 299 | Węgla dwutlenek | 9000* | 27000* | – |
|
| 300 | Wolfram – dymy i pyły | 5 | – | – |
|
| 301 | Wolfram – związki nierozpuszczalne (w przeliczeniu na W) | 5 | – | – |
|
| 302 | Wolfram – związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na W) | 1 | – | – |
|
| 303 | Żelazowanad – pyły | 1 | 3 | – |
|
Znak „*” przy lp. 299 w kol. 3 i 4 – nie dotyczy środowiska pracy w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych.
b) w części B. Pyły:
– lp. 6 otrzymuje brzmienie:
| Lp. | Nazwa czynnika szkodliwego dla zdrowia | Najwyższe dopuszczalne stężenie | Uwagi | |
| mg/m3 | włókien w cm3 | |||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| „6 | Pyły organiczne pochodzenia zwierzęcego i roślinnego: a) zawierające 10% lub więcej wolnej krzemionki: |
|
|
|
| – pył całkowity | 2,0 | – |
| |
| – pył respirabilny | 1,0 | – |
| |
| b) zawierające poniżej 10% wolnej krzemionki: |
|
|
| |
| – pył całkowity | 4,0 | – |
| |
| – pył respirabilny | 2,0 | –” |
| |
– dodaje się lp. 13 w brzmieniu:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| „13 | Pyły drewna: |
|
|
|
| a) pyły drewna, z wyjątkiem pyłów drewna twardego, takiego jak buk i dąb |
|
|
| |
| – pył całkowity | 4,0 | – |
| |
| b) pyły drewna twardego, takiego jak buk i dąb |
|
|
| |
| – pył całkowity | 2,0 | – |
| |
| c) pyły drewna mieszane zawierające pył drewna twardego, takiego jak buk i dąb |
|
| R | |
| – pył całkowity | 2,0 | – | R” |
4) w załączniku nr 2:
a) część A. Hałas ustalony i nie ustalony, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy otrzymuje brzmienie:
„A. Hałas, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy.
1. Hałas
1.1. Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez:
– poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję dzienną, lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu),
– maksymalny poziom dźwięku A,
– szczytowy poziom dźwięku C.
1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu wartości hałasu obowiązują jednocześnie i nie powinny przekraczać wartości podanych w pkt 1.3 lub 1.4, 1.5 i 1.6.
1.3. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy nie powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie powinna przekraczać wartości 3,64 . 103 Pa2 . s.
1.4. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy nie powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie powinna przekraczać wartości 18,2 . 103 Pa2 . s.
1.5. Maksymalny poziom dźwięku A nie powinien przekraczać wartości 115 dB.
1.6. Szczytowy poziom dźwięku C nie powinien przekraczać wartości 135 dB.
1.7. W przypadku gdy ze względów technicznych nie ma możliwości zmniejszenia hałasu poniżej wartości określonych w pkt 1.3 do 1.6, pracownicy są obowiązani stosować ochronniki słuchu dobrane do wielkości charakteryzujących hałas. Strefy pracy wymagające stosowania ochronników słuchu powinny być oznakowane i odgrodzone, a dostęp do nich powinien być ograniczony.
1.8. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
1.9. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów określone są w Polskich Normach.
2. Hałas infradźwiękowy
2.1. Hałas infradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach oktawowych o częstotliwościach środkowych: 8, 16 i 31,5 Hz.
2.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla 8-godzinnej ekspozycji na hałas infradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 1.
Tabela 1
| Częstotliwość środkowa pasm oktawowych | Dopuszczalny poziom ciśnienia akustycznego |
| 8; 16 31,5 | 110 105 |
2.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 2.
Tabela 2
| Częstotliwość środkowa pasm oktawowych | Maksymalny dopuszczalny poziom ciśnienia akustycznego dB |
| 8; 16 31,5 | 137 132 |
2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
2.5. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów określone są w Polskich Normach.
3. Hałas ultradźwiękowy
3.1. Hałas ultradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych: 10; 12,5; 16; 20; 25; 31,5; 40; 50; 63; 80 i 100 kHz.
3.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla 8-godzinnej ekspozycji na hałas ultradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 3.
Tabela 3
| Częstotliwość środkowa pasm tercjowych | Dopuszczalny poziom ciśnienia akustycznego |
| 10,0 | 80 |
| 12,5 | 80 |
| 16,0 | 80 |
| 20,0 | 90 |
| 25,0 | 105 |
| 31,5; 40; 50; 63; 80; 100 | 110 |
3.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 4.
Tabela 4
| Częstotliwość środkowa pasm tercjowych | Maksymalny dopuszczalny poziom ciśnienia akustycznego |
| 10 | 100 |
| 12,5 | 100 |
| 16 | 100 |
| 20 | 110 |
| 25 | 125 |
| 31,5; 40; 50; 63; 80; 100 | 130 |
3.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
3.5. Terminologia, aparatura i ogólne wymagania dotyczące wykonywania pomiarów określone są w Polskich Normach.”,
b) część B. Drgania o oddziaływaniu miejscowym i ogólnym na organizm człowieka otrzymuje brzmienie:
„B. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne i drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka.
1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne.
1.1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne są charakteryzowane przez:
– zakres częstotliwości,
– wartość współczynnika szczytu,
– wartości skuteczne przyspieszenia drgań, ważone w dziedzinie częstotliwości (wartości ważone przyspieszenia drgań),
– czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.
1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę zdrowia wartości ważone przyspieszenia drgań oddziałujących na organizm człowieka przez kończyny górne nie powinny przekraczać wartości podanych w tabeli 1 dla drgań o różnej wartości współczynnika szczytu k, przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na organizm człowieka.
Tabela 1
| Składowe drgań | Dopuszczalne wartości ważone przyspieszenia drgań, m/s2 | ||
|
k ≤ 2 | 2 < k ≤ 3 | k > 3 | |
| X, Y, Z (x, y, z) | 0,8 | 1,8 | 2,8 |
1.3. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
1.4. Terminologia, zakres częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru, aparatura, metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w Polskich Normach.
2. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka
2.1. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka są charakteryzowane przez:
– zakres częstotliwości,
– wartość współczynnika szczytu,
– wartości skuteczne przyspieszenia drgań w pasmach częstotliwości o szerokości 1/3 oktawy lub wartości skuteczne przyspieszenia drgań ważone w dziedzinie częstotliwości (wartości ważone przyspieszenia drgań),
– czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.
2.2. Wartości skuteczne przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka, mierzone w pasmach częstotliwości o szerokości 1/3 oktawy, nie powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości podanych w tabeli 2 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu na organizm człowieka.
Tabela 2
| Częstotliwość środkowa pasma 1/3-oktawowego | Dopuszczalna wartość skuteczna przyspieszenia drgań | |
| składowa pionowa Z (z) | składowa pozioma X (x), Y (y) | |
| 1,0 | 0,63 | 0,224 |
| 1,25 | 0,56 | 0,224 |
| 1,6 | 0,50 | 0,224 |
| 2,0 | 0,45 | 0,224 |
| 2,5 | 0,40 | 0,280 |
| 3,16 | 0,355 | 0,355 |
| 4,0 | 0,315 | 0,450 |
| 5,0 | 0,315 | 0,560 |
| 6,3 | 0,315 | 0,710 |
| 8,0 | 0,315 | 0,900 |
| 10,0 | 0,40 | 1,12 |
| 12,5 | 0,50 | 1,40 |
| 16,0 | 0,63 | 1,80 |
| 20,0 | 0,80 | 2,24 |
| 25,0 | 1,00 | 2,80 |
| 31,5 | 1,25 | 3,55 |
| 40,0 | 1,60 | 4,50 |
| 50,0 | 2,00 | 5,60 |
| 63,0 | 2,50 | 7,10 |
| 80,0 | 3,15 | 9,00 |
2.3. Wartości ważone przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka nie powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości podanych w tabeli 3 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na organizm człowieka.
Kryteria powyższe są słuszne dla drgań, dla których wartość współczynnika szczytu nie przekracza 6.
Tabela 3
| Składowe drgań | Dopuszczalna wartość ważona przyspieszenia drgań, m/s2 | ||
|
k ≤ 2 | 2 < k ≤ 3 | 3 < k ≤ 6 | |
| Poziome X (x) Y(y) | 0,315 | 0,45 | 0,9 |
| Pionowe Z (z) | 0,4 | 0,63 | 1,25 |
2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
2.5. Terminologia, zakresy częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru, aparatura i metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w Polskich Normach.”,
c) w części C. Mikroklimat w dziale. Mikroklimat zimny, w ust. 2 tabela 1 otrzymuje brzmienie:
Tabela 1
d) dodaje się części E i F w brzmieniu:
,,E. Pola magnetyczne stałe i o częstotliwości 50 Hz.
1. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych stałych i o częstotliwości przemysłowej 50 Hz wyróżnia się 3 strefy oddziaływania pola zdefiniowane w Polskiej Normie:
– strefę niebezpieczną, w której przebywanie pracowników jest zabronione,
– strefę zagrożenia, w której dopuszczalny czas przebywania pracowników zależy od natężenia działającego pola,
– strefę bezpieczną, w której przebywanie pracowników jest dozwolone bez ograniczeń czasowych.
2. Za strefę niebezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola magnetycznego stałego przekracza 80 kA/m (co odpowiada indukcji magnetycznej ok. 100 mT), a pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz – 4 kA/m (ok. 5 mT).
3. W przypadku gdy narażenie dotyczy wyłącznie kończyn (od stóp do kolan i od dłoni do łokci), granice strefy niebezpiecznej, podane w ust. 2, podwyższa się 5-krotnie.
4. Za strefę zagrożenia uważa się obszar, w którym natężenie pola H (indukcja B) zawiera się w granicach:
8 kA/m (ok. 10 mT) ≤ H (B) ≤ 80 kA/m (ok. 100 mT) – dla pola magnetycznego stałego,
0,4 kA/m (ok. 0,5 mT) ≤ H (B) ≤ 4 kA/m (ok. 5 mT) – dla pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz.
Dopuszczalne narażenie na wpływ pól magnetycznych w tej strefie określane jest wartością wyrażenia:
D = H 2 t(b)
w którym: H – natężenie pola magnetycznego działające na pracownika w czasie t, przy czym t(b) ≤ 8h.
Dla pól strefy zagrożenia wartość wyrażenia nie może przekraczać:
512 (kA/m)2 h – dla pól magnetycznych stałych,
1,28 (kA/m)2 h – dla pól magnetycznych o częstotliwości przemysłowej 50 Hz
5. W przypadku gdy narażenie w strefie zagrożenia dotyczy wyłącznie kończyn (od stóp do kolan i od dłoni do łokci), odpowiednie wartości wyrażenia, o których mowa w ust. 4, podwyższa się 25-krotnie.
6. Za strefę bezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola magnetycznego stałego jest mniejsze od 8 kA/m (ok. 10 mT), a pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz – mniejsze od 0,4 kA/m (ok. 0,5 mT).
7. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych należy wyznaczyć i oznakować zasięgi strefy niebezpiecznej i zagrożenia w odniesieniu do ekspozycji całego ciała.
8. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskich Normach.
F. Pola elektromagnetyczne w zakresie częstotliwości 1–100 kHz.
1. Najwyższe dopuszczalne natężenie dotyczy pól o przebiegach okresowych, powtarzalnych z częstotliwością zawartą w przedziale 1–100 kHz, ogranicza dobowe narażenie pracowników na działanie równoważnych natężeń pól elektrycznych i magnetycznych dla przypadków występowania na stanowiskach pracy pól elektromagnetycznych wielkiej, średniej i małej impedancji.
2. W przypadku pól elektromagnetycznych wielkiej impedancji natężenie pola elektrycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać Ed = 1000 V/m. W polach o mniejszych natężeniach doza całkowita (DrE)pola elektrycznego działającego na pracownika nie powinna przekraczać dozy dopuszczalnej DdE = 80000 (V/m) 2h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik może przebywać w polu elektrycznym o natężeniu do 100 V/m.
3. W przypadku pól elektromagnetycznych małej impedancji natężenie pola magnetycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać Hd = 100 A/m. W polach o mniejszych natężeniach doza całkowita (DrH) nie powinna przekraczać dozy dopuszczalnej DdH = 800 (A/m)2h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik może przebywać w polu magnetycznym o natężeniu do 10 A/m.
4. W przypadku pól elektromagnetycznych średniej impedancji natężenia pól elektrycznych (E) i magnetycznych (H) na stanowisku pracy nie powinny przekraczać wartości, przy których:
| E | + | H | ≤ 1 |
| Ed | Hd |
W polach o mniejszych natężeniach wskaźnik ekspozycji (kEH) nie powinien przekraczać jedności. Powinna być spełniona zależność:
| kEH = | DrE | + | DrH | ≤ 1 |
| DdE | DdH |
5. W otoczeniu źródeł pól powinny być wyznaczone i oznakowane zasięgi strefy niebezpiecznej (E > 1000 V/m, H > 100 A/m) i strefy zagrożenia (E ≥ 100 V/m i H ≥ 10 A/m).
Definicje strefy niebezpiecznej i strefy zagrożenia określone są w Polskiej Normie.
6. Użyte powyżej określenia: równoważne natężenia pola, pole elektromagnetyczne wielkiej, średniej i małej impedancji, doza dopuszczalna i całkowita pola elektrycznego (magnetycznego), wskaźnik ekspozycji w polu elektromagnetycznym zdefiniowane zostały w Polskiej Normie.
7. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskiej Normie.”
§ 2.Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
§ 3.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
