Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:

Przewodniczący: A. Zoll – Prezes Trybunału Konstytucyjnego,

sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski (sprawozdawca), S. Jaworski, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski, J. Zakrzewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w trybie art. 13 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 z późn. zm.) wniosku z dnia 18 września 1992 r. Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni przepisów art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.) w związku z art. 11 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, a w szczególności o ustalenie:

a) czy mienie ogólnonarodowe należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego (art. 5 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy) uległo komunalizacji, jeżeli w dniu 27 maja 1990 r. mienie to służyło także wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości rejonowych organów rządowej administracji ogólnej (art. 11 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy), to jest organów, których siedziby zostały określone faktycznie po dniu 27 maja 1990 r. (rozporządzenie Ministra – Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1990 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych – Dz. U. Nr 54, poz. 316 z późn. zm. – z mocą od dnia 27 sierpnia 1990 r.) oraz

b) czy określone składniki mienia ogólnonarodowego, o jakich mowa w art. 5 ust. 1 i 2 przedmiotowej ustawy, które w dniu 27 maja 1990 r. służyły jednocześnie wykonywaniu zadań należących do właściwości komunalnych jednostek organizacyjnych oraz organów administracji rządowej, sądów lub organów władzy państwowej (art. 11 ust. 1 pkt 1 tej ustawy) stały się z mocy prawa przedmiotem współwłasności Skarbu Państwa i odpowiednich komunalnych osób prawnych w częściach podlegających ustaleniu w decyzjach o komunalizacji

ustalił:

1. Mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do rad narodowych i organów administracji państwowej stopnia podstawowego, określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191), nie stało się mieniem komunalnym, jeżeli zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy składniki tego mienia w dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. 27 maja 1990 r., służyły wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości kierowników urzędów rejonowych wymienionych w art. 36 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123) oraz w art. 5 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198), chyba że z dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra – Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1990 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych (Dz. U. Nr 54, poz. 316) składniki te przestały służyć wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości rejonowych organów rządowej administracji ogólnej.

2. Niepodzielne składniki mienia ogólnonarodowego (państwowego), o którym jest mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. wymienionej w pkt 1 uchwały, jeżeli w dniu 27 maja 1990 r. służyły jednocześnie wykonywaniu zadań należących do właściwości organów komunalnych i organów państwowych określonych w art. 11 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, stały się w tym dniu z mocy prawa przedmiotem współwłasności Skarbu Państwa i odpowiednich komunalnych osób prawnych w częściach ułamkowych odpowiadających wykonywanym przez nie zadaniom. Wysokość udziałów określa wojewoda na podstawie art. 18 ust. 1 przedmiotowej ustawy.