Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2c ustawy z dnia 24 października 1974r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335 oraz z 1993 r. Nr 40, poz. 183) zarządza się, co następuje:

§ 2.Zwalnia się od opłat za wodę:

1) powierzchniową służącą do napędu turbin i innych urządzeń wodnych oraz do ogrzewania lokali, a także służącą do celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej, zużywaną zwrotnie.

2) przeznaczoną na zaopatrzenie jednostek organizacyjnych straży pożarnych,

3) kopalnianą,

4) przeznaczoną do korzystania do celów rybackich.

§ 3.1. Stawka opłaty za pobór 1 m³ wody powierzchniowej, wody z morskich wód wewnętrznych i wód morza terytorialnego do celów produkcyjnych wynosi 500 zł.

2. Stawkę, o której mowa w ust. 1:

1) za pobór wody zużytej bezpowrotnie do celów związanych z wytworzeniem energii elektrycznej lub cieplnej:

a) na obszarze województwa katowickiego – mnoży się przez 1,0,

b) na obszarze województw: bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego – mnoży się przez 0,5,

c) na obszarze innych województw – mnoży się przez 0,2,

2) za pobór wody do innych celów:

a) na obszarze województwa katowickiego – mnoży się przez 5,

b) na obszarze województw: bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego – mnoży się przez 2,5,

c) na obszarze pozostałych województw – mnoży się przez 1,0.

3. Stawka opłaty za pobór 1 m³ wody podziemnej do celów produkcyjnych wynosi 1500 zł.

4. Stawkę, o której mowa w ust. 3:

1) za pobór wody do celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład albo bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi lub farmakologicznymi:

a) na obszarze województw: bielskiego, chełmskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, lubelskiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego – mnoży się przez 0,8,

b) na obszarze pozostałych województw – mnoży się przez 0,3,

2) za pobór wody do innych celów:

a) na obszarze województw, o których mowa w pkt 1 lit. a) – mnoży się przez 2,5,

b) na obszarze pozostałych województw – mnoży się przez 1,0.

§ 4.Na obszarze całego kraju stawka opłaty za 1 m³ wody powierzchniowej lub wody podziemnej pobranej na cele:

1) socjalne,

2) zaopatrzenia ludności,

3) zaopatrzenia zakładów służby zdrowia i opieki społecznej,

4) zaopatrzenia domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych,

5) zaopatrzenia więziennictwa, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich,

6) utrzymania zieleni oraz czystości w miastach,

7) produkcji płodów rolnych i hodowli,

8) zaopatrzenia sił zbrojnych,

9) zaopatrzenia jednostek organizacyjnych Straży Granicznej

– wynosi 80 zł,

10) nawodnień rolniczych i leśnych – wynosi 65 zł.

§ 5.Za wprowadzanie do wód stanowiących własność państwa lub do ziemi:

1) wód kopalnianych zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikiem sumy jonów chlorków i siarczanów,

2) ścieków zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikami: pięciodniowym biochemicznym zapotrzebowaniem tlenu (BZT₅), chemicznym zapotrzebowaniem tlenu oznaczonym metodą dwuchromianową (ChZT), zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich (ołów, rtęć, miedź, kadm, cynk, arsen, chrom, nikiel, wanad, srebro), fenolami lotnymi

– ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za ścieki”.

§ 6.Zwalnia się od opłat za ścieki:

1) wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, jeżeli na ich wprowadzanie nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne,

2) wprowadzanie ścieków do ziemi w celu rolniczego wykorzystania, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego na rolnicze wykorzystanie ścieków,

3) wprowadzanie do górotworu wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych oraz solanek, wód leczniczych i termalnych, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego na ich wprowadzanie do górotworu.

§ 7.1. Opłaty za ścieki ustala się w zależności od rodzaju ścieków i od zawartych w nich ładunków zanieczyszczeń. Przy ustalaniu opłaty przyjmuje się ten ze wskaźników zanieczyszczenia (BZT_5, ChZT, zawiesina ogólna, suma jonów chlorków i siarczanów), za który opłata jest największa.

2. Opłatę za wprowadzanie wód kopalnianych ustala się zależnie od zawartości sumy jonów chlorków i siarczanów.

3. Do opłaty, ustalonej według zasad określonych w ust. 1, dolicza się opłatę za sumę metali ciężkich i fenole lotne.

4. Opłatę za ścieki wprowadzane z oczyszczalni grupowych lub kolektorów będących własnością zakładów przemysłowych ustala się każdemu użytkownikowi tych urządzeń proporcjonalnie do wielkości wniesionych ładunków zanieczyszczeń według stawek określonych dla tych użytkowników w ust. 5–8.

5. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w BZT₅ wynosi 16 000 zł.

6. Stawkę, o której mowa w ust. 5, za ścieki:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – mnoży się przez 2,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – mnoży się przez 0,85,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – mnoży się przez 0,5,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast, wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych – mnoży się przez 0,2,

5) inne – mnoży się przez 1.

7. Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w ChZT wynosi 9000 zł.

8. Stawkę, o której mowa w ust. 7, za ścieki:

1) z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego – mnoży się przez 2,5,

2) z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego – mnoży się przez 0,9,

3) z zakładów przemysłu spożywczego – mnoży się przez 0,6,

4) z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast, wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz zakładów służby zdrowia i opieki społecznej, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych – mnoży się przez 0,2,

5) inne – mnoży się przez 1.

9. Stawka opłaty za 1 kg zawiesiny ogólnej wynosi 1400 zł.

10. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych bezpośrednio do wód powierzchniowych wynosi 900 zł.

11. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych do wód powierzchniowych za pośrednictwem zbiorników dozujących, jak również za 1 kg ładunku sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w ściekach wynosi 110 zł.

12. Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy metali ciężkich wynosi 160 000 zł.

13. Stawka opłaty za 1 kg ładunku fenoli lotnych wynosi 60 000 zł.

14. Stawki opłat za ścieki wprowadzane do jezior oraz do zbiorników wodnych powstałych w wyniku spiętrzenia wód płynących o czasie wymiany wody przekraczającym 14 dni mnoży się przez 2.

15. Opłatę za wprowadzanie wód chłodniczych ustala się za ładunek zanieczyszczeń przekraczający ładunek zawarty w pobieranej wodzie.

§ 8.Stawki opłat określone w § 7 dla zakładów wprowadzających ścieki do wód lub do ziemi na obszarze województwa katowickiego mnoży się przez 2.

§ 9.1. Opłatę za wodę i ścieki ustala i pobiera wojewoda na podstawie informacji, którą zakład jest obowiązany złożyć w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, a jeżeli produkcja zakładu ma charakter okresowy – w terminie 15 dni po zakończeniu każdego okresu produkcyjnego.

2. Wojewoda może zażądać informacji, o której mowa w ust. 1, w celu naliczenia opłaty kwartalnej w terminie do dnia 15 każdego miesiąca po upływie każdego kwartału.

3. Informacja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać dane o ilości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, celach jej wykorzystania oraz o zakupie i sprzedaży wody, a także o ilości, rodzaju i przeciętnym składzie wprowadzanych do wód lub do ziemi ścieków oraz o stężeniu zawartych w nich zanieczyszczeń, określonych wskaźnikami: BZT_5, ChZT, zawiesiną ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami lotnymi. Skład ścieków ustala się w miejscu wylotu ścieków z urządzeń oczyszczających lub kolektorów zakładu.

4. Jeżeli zakład nie złoży w terminie informacji, o której mowa w ust. 1 i 2, albo złoży informację nasuwającą zastrzeżenia, decyzję o opłacie wydaje się na podstawie ustaleń dokonanych przez organ pobierający opłatę.

5. W razie niezłożenia informacji w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, organ ustalający opłatę stosuje stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania.

§ 10.Wojewoda może zaniechać:

1) pobierania opłat za ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi, jeżeli opłata nie przekracza 1 500000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru, a ścieki te nie spowodują szkodliwego zanieczyszczenia wód powierzchniowych, podziemnych oraz płodów rolnych przeznaczonych do spożycia,

2) pobierania opłat za wodę, jeżeli opłata nie przekracza 2 000 000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru.

§ 12.1. Opłaty za przewóz towarów ustala się w zależności od masy przewożonych towarów, długości trasy oraz odcinków dróg wodnych określonych w załączniku. Masę towarów zaokrągla się do pełnych ton, a wysokość opłaty – do pełnych setek złotych.

2. Jeżeli opłata za przewóz towarów byłaby niższa od opłaty za przejazd pustego statku, opłatę ustala się tak jak za przejazd pustego statku.

3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę liczy się za osobną śluzę.

4. Długość trasy przejazdu określa się według wykazu odległości taryfowych żeglugi śródlądowej.

§ 13.1. Przy przewozie, holowaniu lub spławie drewna ustala się opłaty za tonokilometry.

2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie ustalono ilości m³ drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m³ drewna = 3,5 m² powierzchni tratwy = 0,7 tony.

§ 14.1. Opłatę za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław ustala właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej na podstawie informacji, którą podmiot gospodarczy, prowadzący działalność żeglugową obejmującą przewóz osób lub towarów w celach zarobkowych i na własny rachunek, jest obowiązany składać za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do dnia 15 następnego miesiąca.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, dotyczy przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach, rejsów statków pasażerskich, pustych statków towarowych i barek, ilości śluzowań i przejść przez pochylnię i powinna zawierać dane, o których mowa w § 12 i 13.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, uiszczają opłaty za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do dnia 30 następnego miesiąca, na podstawie noty księgowej wystawionej przez okręgową dyrekcję gospodarki wodnej.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej określa należność z tytułu opłat za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław według własnych ustaleń.

5. Posiadacze technicznych obiektów pływających, łodzi sportowych i turystycznych oraz innych jednostek pływających opłatę za śluzowanie lub przejście przez pochylnię uiszczają bezpośrednio w miejscu śluzowania, za pokwitowaniem, na rzecz właściwej okręgowej dyrekcji gospodarki wodnej.

§ 16.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 27 grudnia 1993 r. (poz. 637)

OPŁATY ZA SZCZEGÓLNE KORZYSTANIE Z WÓD I URZĄDZEŃ WODNYCH STANOWIĄCYCH WŁASNOŚC PAŃSTWA

1. Opłaty są pobierane na następujących odcinkach dróg wodnych:

1) Kanał Gliwicki – od km 0,0 do km 41,2,

2) Kanał Kędzierzyński – od km 0,0 do km 6,0,

3) rzeka Odra – od km 98,1 do km 282,5,

4) rzeka Brda – od km 0,0 do km 14,4,

5) Kanał Bydgoski – od km 14,4 do km 38,9,

6) rzeka Noteć – odcinek dolny od Kanału Bydgoskiego – od km 38,9 do km 176,2,

7) rzeka Noteć – odcinek górny do Kanału Górnonoteckiego – od km 59,5 do km 121,6,

8) Kanał Górnonotecki – od km 121,6 do km 146,6,

9) Kanał Ślesiński – od km 0,0 do km 32,0,

10) rzeka Wisła wraz z Kanałem Łączańskim – od km 0,0 do km 92,6,

11) rzeka Wisła (Płock – Włocławek) – od km 633,0 do km 675,0,

12) Kanał Żerański – od km 0,0 do km 17,3,

13) rzeka Nogat – od km 0,0 do km 62,0,

14) rzeka Szkarpawa – od km 0,0 do km 25,4,

15) rzeka Martwa Wisła – od km 0,0 do km 18,2,

16) Kanał Warmiński w systemie Jezior Warmińskich – od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Drużno (km 52,0) i od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Szeląg (km 19,1),

17) kanały w systemie Jezior Mazurskich – kanał śluzowy w Guziance od km 13,5 do km 14,0, – Kanał Jegliński od km 1,3 do km 6,55,

18) Kanał Augustowski – od km 0,0 do km 80,0.

2. Za korzystanie z urządzeń wodnych, za żeglugę i spław pobiera się od krajowych i zagranicznych podmiotów gospodarczych i posiadaczy obiektów pływających opłaty w wysokości:

1) od przewozów towarowych za 1 tonokilometr:

a) na rzece Odrze skanalizowanej od km 98,1 do km 282,5, na Kanale Gliwickim od km 0,0 do km 41,2 oraz na Kanale Kędzierzyńskim od km 0,0 do km 6,0 – 20 zł,

b) na drodze wodnej Wisła – Odra od ujścia rzeki Brdy do miasta Krzyż, tj. do km 176,2 rzeki Noteć, oraz na węźle gdańskim, tj. na rzekach Nogal, Szkarpawa i Wisła Martwa – 18 zł,

c) na pozostałych drogach wodnych wymienionych w ust. 1 – 16 zł,

2) od pustych statków towarowych i barek za 1 tonokilometr nośności wymierzonej – 3 zł, a od statków pasażerskich i wycieczkowych za maksymalną ilość miejsc pasażerskich na statku w jednym rejsie – 500 zł od miejsca,

3) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię zestawu pchanego lub holowanego oraz barek, tratew, holowników i pchaczy (nie wchodzących w skład zestawu), statków pasażerskich, pogłębiarek, koszarek, dźwigów pływających i innych obiektów, za każdy zestaw lub obiekt śluzowany:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 20 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 40 000 zł,

4) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających do 15 ton nośności za każdą łódź:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 20 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 30 000 zł,

5) za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię kajaka lub łodzi wiosłowej, za każdy obiekt śluzowany:

a) w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni – 10 000 zł,

b) po godzinach pracy śluzy lub pochylni – 15 000 zł.

3. Za śluzowanie zestawu holowanego lub pchanego, który wymaga rozłączenia i odrębnych śluzowań jego członów, pobiera się opłatę za każde śluzowanie, o ile rozłączenie zestawu nie wynika ze zmniejszonej okresowo przepustowości śluzy. Podstawą obliczenia należności są stawki opłat określone w ust. 2 pkt 3.

4. Opłaty za korzystanie dla celów żeglugi i spławu pobierają:

1) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach na:

a) Kanale Gliwickim,

b) Kanale Kędzierzyńskim,

2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu – na rzece Odrze od km 98,1 do km 282,5,

3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu na:

a) rzece Brdzie, Kanale Bydgoskim i Noteci dolnej,

b) rzece Noteci górnej i Kanale Górnonoteckim,

c) Kanale Ślesińskim,

4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku na:

a) rzece Nogacie,

b) rzece Szkarpawie,

c) rzece Martwej Wiśle,

d) kanałach w systemie Jezior Warmińskich,

5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie na:

a) odcinku rzeki Wisły od Płocka do Włocławka,

b) Kanale Żerańskim,

c) kanałach w systemie Jezior Mazurskich,

d) Kanale Augustowskim,

6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie – na rzece Wiśle wraz z Kanałem Łączańskim od km 0,0 do km 92,6.

5. Opłaty za wydobywanie piasku, żwiru i kamienia z wód państwowych pobiera się w wysokości 5% ceny zbytu tych materiałów.

6. Okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej są właściwe na administrowanych przez siebie wodach śródlądowych do pobierania opłat za wydobywanie z tych wód piasku, żwiru i kamienia, na które jest wymagane pozwolenie wodnoprawne.

7. Na wodach państwowych nie administrowanych przez okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej opłaty wymienione w ust. 6 pobierają:

1) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku – z wód położonych na terenie województw: elbląskiego, gdańskiego, słupskiego i toruńskiego,

2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach – z wód położonych na terenie województwa katowickiego,

3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie – z wód położonych na terenie województw: bielskiego, krakowskiego, kieleckiego, krośnieńskiego, nowosądeckiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i tarnowskiego,

4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu – z wód położonych na terenie województw: bydgoskiego, częstochowskiego, gorzowskiego, kaliskiego, konińskiego, pilskiego, poznańskiego i sieradzkiego,

5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie – z wód położonych na terenie województw: warszawskiego, bialskopodlaskiego, białostockiego, chełmskiego, ciechanowskiego, lubelskiego, łomżyńskiego, łódzkiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego, piotrkowskiego, płockiego, radomskiego, siedleckiego, skierniewickiego, suwalskiego, włocławskiego i zamojskiego,

6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu – z wód położonych na terenie województw: jeleniogórskiego, legnickiego, leszczyńskiego, opolskiego, wałbrzyskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego,

7) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Szczecinie – z wód położonych na terenie województw: koszalińskiego i szczecińskiego.

8. Wojewódzki organ wydający pozwolenie wodnoprawne zawiadamia właściwą okręgową dyrekcję gospodarki wodnej o wydanym pozwoleniu wodnoprawnym na wydobywanie z wód państwowych piasku, żwiru i kamienia.