Podaje się do powszechnej wiadomości, że zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków z dnia 14 kwietnia 1891 r., zrewidowanego w Brukseli dnia 14 grudnia 1900 r., w Waszyngtonie dnia 2 czerwca 1911 r., w Hadze dnia 6 listopada 1925 r., w Londynie dnia 2 czerwca 1934 r., w Nicei dnia 15 czerwca 1957 r. i w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. oraz zmienionego dnia 2 października 1979 r., zwanego dalej Aktem sztokholmskim, został złożony dnia 14 grudnia 1990 r. Dyrektorowi Generalnemu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego aktu.

Dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego Aktu sztokholmskiego zawiera oświadczenie złożone na podstawie artykułu 3^bis ustęp 1, że ochrona wynikająca z rejestracji międzynarodowej rozciąga się na Rzeczpospolitą Polską tylko wówczas, gdy uprawniony do znaku wyraźnie tego żąda, oraz oświadczenie złożone w oparciu o artykuł 14 ustęp 2 litery d) i f), że stosowanie porozumienia będzie ograniczane do znaków, które zostały zarejestrowane poczynając od dnia, w którym przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej stanie się skuteczne.

Zgodnie z artykułem 14 ustęp 4 litera b) wyżej wymienionego Aktu sztokholmskiego Porozumienia madryckiego wszedł on w życie dla Polski dnia 18 marca 1991 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami Aktu sztokholmskiego Porozumienia madryckiego w niżej podanych datach:

dokument ratyfikacyjny Aktu sztokholmskiego został złożony za Królestwo w Europie.

Holandia, która rozszerzyła stosowanie Aktu sztokholmskiego na Arubę, począwszy od dnia 8 listopada 1986 r. zawiesiła to rozszerzenie na czas nieokreślony.

łącznie z departamentami i terytoriami zamorskimi,

z oświadczeniem złożonym zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 litery d) i f), że stosowanie Aktu sztokholmskiego ogranicza się do znaków zarejestrowanych począwszy od daty jego wejścia w życie w stosunku do Związku Radzieckiego, tzn. od dnia 1 lipca 1976 r.,

z oświadczeniem złożonym zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 litery d) i f), że stosowanie Aktu sztokholmskiego ogranicza się do znaków, które zostały zarejestrowane poczynając od dnia jego wejścia w życie w stosunku do Mongolii, tzn. od dnia 21 kwietnia 1985 r.

z oświadczeniem złożonym zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 litery d) i f), że stosowanie Aktu sztokholmskiego ogranicza się do znaków, które zostały zarejestrowane poczynając od daty jego wejścia w życie w stosunku do Chin, tzn. od dnia 4 października 1989 r.

z oświadczeniem złożonym zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 litery d) i f), że stosowanie Aktu sztokholmskiego ogranicza się do znaków zarejestrowanych począwszy od daty jego wejścia w życie w stosunku do Kuby, tzn. począwszy od dnia 6 grudnia 1989 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że wszystkie państwa-strony złożyły oświadczenie na podstawie artykułu 3^bis Aktu nicejskiego lub sztokholmskiego, że ochrona wynikająca z międzynarodowej rejestracji nie będzie na nie rozszerzona, dopóki uprawniony do znaku wyraźnie tego nie zażąda. Oświadczenie to nabrało mocy w odniesieniu do poszczególnych państw w niżej podanych datach: