Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:

przewodniczący: L. Łukaszuk – wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego,

sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: C. Bakalarski, T. Dybowski, K. Działocha (sprawozdawca), H. Groszyk, M. Łabor-Soroka, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Zakrzewska, A. Zoll

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 20 października 1993 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 i z 1993 r. Nr 47, poz. 213) wniosków Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 15 lipca 1993 r. i z dnia 4 października 1993 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym, a mianowicie: 1) czy w świetle przepisów art. 33a ust. 2 Konstytucji RP, utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426), oraz art. 7 ust. 2–4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym dopuszczalne jest podjęcie przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwały oddalającej orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego po upływie sześciu miesięcy od dnia jego prawidłowego przedłożenia Sejmowi przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, 2) czy w sytuacji uznania przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego za zasadne powinna być dokonana niezwłocznie (tj. równocześnie) zmiana zakwestionowanej normy prawnej, czy też przeprowadzenie tych zmian w zakwestionowanym akcie ustawodawczym może być dokonane przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w bliżej nie określonym terminie, 3) czy i jaką moc obowiązującą uzyskuje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, w sposób prawidłowy przedłożone Sejmowi przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, które nie zostało, mimo postanowień art. 7 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, przez Sejm rozpatrzone w terminie sześciu miesięcy od dnia przedstawienia tegoż orzeczenia przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, 4) czy, w przypadku rozwiązania Sejmu i Senatu na podstawie art. 66 ust. 5 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r., po przedstawieniu Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, termin sześciu miesięcy, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym: a) biegnie nadal, b) ulega zawieszeniu w okresie od dnia rozwiązania Sejmu i Senatu do dnia rozpoczęcia kadencji nowo wybranych izb, c) ulega przerwaniu z dniem rozwiązania Sejmu i Senatu oraz biegnie na nowo od dnia rozpoczęcia kadencji nowo wybranych izb.

ustalił:

1. Sejm ma obowiązek rozpatrzenia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustawy z Konstytucją nie później niż w okresie sześciu miesięcy od dnia przedstawienia orzeczenia Sejmowi przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego.

2. W przypadku uznania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego za zasadne Sejm powinien dokonać odpowiednich zmian w ustawie objętej orzeczeniem bądź uchylić ją w części lub w całości w terminie określonym w art. 7 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

3. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustawy z Konstytucją, które nie zostało rozpatrzone przez Sejm w terminie sześciu miesięcy od dnia przedstawienia Sejmowi orzeczenia przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, ma (zachowuje) moc obowiązującą i powoduje uchylenie ustawy z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o utracie mocy obowiązującej ustawy.

4. W razie gdy po przedstawieniu Sejmowi orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustawy z Konstytucją Sejm i Senat, w przypadkach przewidzianych przepisami Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym, zostaną rozwiązane, bieg terminu sześciomiesięcznego, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym, ulega zawieszeniu w okresie od dnia rozwiązania Sejmu i Senatu do dnia rozpoczęcia nowej kadencji Sejmu i Senatu.