§ 1. 1. Publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne oraz inne poradnie specjalistyczne, zwane dalej „poradniami”, są zorganizowane i działają na zasadach określonych w rozporządzeniu.

2. Celem poradni jest wspomaganie rozwoju i efektywności uczenia się dzieci i młodzieży, pomoc uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu oraz udzielanie dzieciom i młodzieży, ich rodzicom lub opiekunom, nauczycielom i wychowawcom, pomocy psychologicznej, pedagogicznej, logopedycznej i rehabilitacyjnej.

3. Poradnie udzielają pomocy wszystkim zgłaszającym się osobom wymienionym w ust. 2.

4. Pracownicy pedagogiczni poradni zobowiązani są do realizacji swoich zadań statutowych również poza poradnią (w szkole, placówkach, a także w środowisku rodzinnym dziecka). Zakres tych zadań określa dyrektor poradni.

§ 2. Korzystanie z pomocy udzielanej przez poradnie jest dobrowolne i nieodpłatne.

§ 3. 1. Podstawowy system poradnictwa na terenie województwa stanowią poradnie psychologiczno-pedagogiczne.

2. Mogą być tworzone poradnie specjalistyczne uwzględniające specyficzny, jednorodny charakter problemów w zależności od potrzeb środowiska, a w szczególności poradnie:

1) ukierunkowane na wczesną profilaktykę zapewniającą prawidłowy rozwój dziecka od urodzenia do 6 roku życia,

2) dla dzieci z odchyleniami i zaburzeniami rozwojowymi,

3) udzielające pomocy w wyborze szkoły i zawodu,

4) udzielające pomocy w rozwiązywaniu problemów młodzieży, w tym młodzieży nie uczącej się i nie pracującej,

5) dla dzieci wybitnie uzdolnionych.

3. Teren działania poradni określa organ prowadzący.

4. Mogą być tworzone poradnie specjalistyczne o międzywojewódzkim zasięgu działania.

5. Utworzenie poradni, o której mowa w ust. 4, wymaga porozumienia między właściwymi organami prowadzącymi.

§ 4. 1. Poradnia udziela pomocy przedszkolom, szkołom i placówkom znajdującym się na terenie jej działania.

2. Z pomocy poradni mogą korzystać dzieci, młodzież i ich rodzice lub opiekunowie zamieszkali poza terenem jej działania, z wyjątkiem spraw wymagających postępowania orzekającego i kwalifikującego.

§ 5. Dzieci z odchyleniami i zaburzeniami rozwojowymi oraz dzieci z zaburzeniami zachowania, wobec których stosowane przez nauczyciela różne formy opieki i pomocy nie przynoszą pożądanych wyników, powinny zostać przez przedszkole, szkołę lub placówkę skierowane do poradni psychologiczno-pedagogicznej celem uzyskania diagnozy oraz określenia odpowiednich form terapii, kształcenia i opieki.

§ 6. 1. Postępowanie orzekające i kwalifikujące do odpowiednich form kształcenia i opieki prowadzą, powoływane przez dyrektora poradni, zespoły orzekające, zwane dalej „zespołami”, które działają na zasadach określonych w § 7–10.

2. Poradnie określone w § 3 ust. 2 prowadzą postępowanie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie swojej specjalności.

3. Postępowanie orzekające i kwalifikujące stanowi podstawę wydania przez poradnię orzeczenia kwalifikacyjnego, zwanego dalej „orzeczeniem”.

§ 7. Zadaniem zespołów jest orzekanie i kwalifikowanie:

1) dzieci i młodzieży niepełnosprawnych do odpowiednich form kształcenia specjalnego (w tym integracyjnego oraz do nauczania indywidualnego),

2) dzieci i młodzieży niedostosowanych społecznie lub zagrożonych uzależnieniem do placówek resocjalizacyjnych,

3) dzieci i młodzieży całkowicie lub częściowo pozbawionych opieki rodzicielskiej do placówek opiekuńczo-wychowawczych (rodzinne domy dziecka, domy dziecka, ośrodki szkolno-wychowawcze, w tym specjalne),

4) młodzieży z grup dyspanseryjnych do odpowiednich form kształcenia ponadpodstawowego.

§ 8. 1. W skład zespołów wchodzą:

1) dyrektor lub wicedyrektor poradni, jako przewodniczący,

2) psychologa który w oparciu o wszechstronne badania dokonał diagnozy sytuacji i możliwości rozwojowych dziecka,

3) pedagog, który opracował diagnozę pedagogiczną,

4) lekarz specjalista określający rodzaj schorzenia,

5) w miarę potrzeby inne osoby.

2. Wniosek do zespołu kieruje psycholog lub pedagog za zgodą rodziców (prawnego opiekuna) dziecka.

§ 9. 1. Zespół orzeka na podstawie wyników badań psychologicznych, pedagogicznych i lekarskich przeprowadzonych przez specjalistów poradni bądź spoza poradni, przedstawionych w formie opinii zbiorczej.

2. Protokół posiedzenia zespołu podpisują wszyscy członkowie zespołu.

3. Orzeczenie podpisuje dyrektor poradni.

§ 10. 1. Orzeczenie powinno zawierać:

1) imię i nazwisko dziecka, datę i miejsce urodzenia, imiona rodziców, klasę i adres szkoły,

2) pouczenie o prawie odwołania się od orzeczenia ze wskazaniem, wyznaczonej przez kuratora oświaty, poradni rozpatrującej odwołania.

2. Orzeczenie w sprawach wymienionych w § 7 pkt 1, oprócz danych określonych w ust. 1, powinno zawierać:

1) określenie rodzaju i stopnia niepełnosprawności,

2) określenie odpowiednich form kształcenia lub opieki oraz warunków niezbędnych do realizacji potrzeb edukacyjnych dziecka,

3) indywidualny program pracy z dzieckiem ze wskazaniem metod stymulacji, terapii i usprawnienia lub wskazaniem form pomocy psychologicznej i pedagogicznej.

3. Orzeczenie o skierowaniu do nauczania indywidualnego, oprócz danych określonych w ust. 1 i 2, powinno zawierać:

1) diagnozę lekarza specjalisty,

2) określenie czasu objęcia dziecka nauczaniem indywidualnym,

3) wniosek w sprawie innych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej (w miarę potrzeby).

4. Orzeczenie w sprawach wymienionych w § 7 pkt 2, oprócz danych określonych w ust. 1, powinno zawierać:

1) określenie rodzaju i stopnia nasilenia zaburzeń zachowania,

2) określenie stopnia niedostosowania społecznego dziecka uzasadniającego potrzebę oddziaływań resocjalizacyjnych,

3) określenie rodzaju placówki resocjalizacyjnej oraz wskazanie metod postępowania resocjalizującego.

5. Orzeczenie w sprawach wymienionych w § 7 pkt 3, oprócz danych określonych w ust. 1, powinno zawierać:

1) diagnozę sytuacji rodzinnej, wychowawczej i prawnej dziecka,

2) uzasadnienie wyboru rodzaju placówki opiekuńczo-wychowawczej lub inne formy opieki.

6. Orzeczenie w sprawach wymienionych w § 7 pkt 4, oprócz danych określonych w ust. 1, powinno zawierać:

1) określenie rodzaju schorzenia ograniczającego wybór zawodu i szkoły,

2) określenie poziomu inteligencji, podstawowych zdolności, zainteresowań i cech osobowości,

3) określenie dopuszczalnych kierunków kształcenia,

4) wniosek przewidziany w § 18 pkt 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 maja 1992 r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 42, poz. 186 i Nr 75, poz. 371).

§ 11. 1. Do zadań poradni należy ponadto opiniowanie wniosków dotyczących:

1) skierowania dzieci i młodzieży do placówek opiekuńczo-wychowawczych (pogotowi opiekuńczych, domów wczasów dziecięcych, świetlic i klubów profilaktyczno-wychowawczych, ognisk wychowawczych, młodzieżowych i turnusowych ośrodków socjoterapii),

2) wcześniejszego przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej lub odroczenia spełniania obowiązku szkolnego,

3) udzielania zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki ucznia,

4) skierowania ucznia szkoły podstawowej do klasy lub szkoły przysposabiającej do pracy zawodowej,

5) obniżenia wymagań w zakresie wiedzy i umiejętności z nauczanego przedmiotu w stosunku do uczniów, u których stwierdzono deficyty rozwojowe uniemożliwiajcie sprostanie wymaganiom programowym; obniżenie wymagań programowych z wyżej wymienionych powodów stosuje się do uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych,

6) kwalifikowania uczniów do klas wyrównawczych,

7) zwolnienia ucznia z nauki jednego, kilku lub wszystkich przedmiotów określonych w przepisach w sprawie oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów,

8) zwolnienia ucznia niedosłyszącego z nauki jednego języka obcego,

9) innych spraw uregulowanych odrębnymi przepisami.

2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1) imię i nazwisko dziecka, datę i miejsce urodzenia, imiona rodziców, klasę, adres szkoły,

2) szczegółowe uzasadnienie merytoryczne.

§ 12. 1. Orzeczenie kwalifikujące do kształcenia specjalnego (w tym integracyjnego i nauczania indywidualnego) oraz do placówek opiekuńczo-wychowawczych (rodzinne domy dziecka, domy dziecka, ośrodki szkolno-wychowawcze, w tym specjalne) i resocjalizacyjnych (młodzieżowe ośrodki wychowawcze), z zastrzeżeniem ust. 2, otrzymują:

1) rodzice (prawny opiekun) dziecka,

2) kurator oświaty i organ prowadzący szkołę lub placówkę, o ile nie jest nim kurator,

3) szkoła lub placówka, w której ewidencji dziecko pozostaje,

4) policja, sąd i placówki opieki zdrowotnej – na ich wniosek.

2. Orzeczenie kwalifikujące młodzież z grup dyspanseryjnych do odpowiednich form kształcenia ponadpodstawowego otrzymują rodzice (prawny opiekun) dziecka.

3. Rodzicom (prawnemu opiekunowi) dziecka przysługuje prawo odwołania się od orzeczenia w terminie 14 dni od daty jego otrzymania do poradni wyznaczonej przez kuratora oświaty. Od orzeczenia wydanego przez tę poradnię nie przysługuje odwołanie.

4. Kurator oświaty na podstawie orzeczenia, na wniosek rodziców (prawnego opiekuna), kieruje dziecko do odpowiedniej formy kształcenia lub opieki.

5. Kurator oświaty przesyła do właściwej szkoły lub placówki skierowanie, o którym mowa w ust. 4, wraz z orzeczeniem.

§ 13. 1. Do czasu zastosowania odpowiedniej formy kształcenia specjalnego lub umieszczenia dziecka w określonej w orzeczeniu placówce opiekuńczo-wychowawczej albo resocjalizacyjnej dyrektor szkoły lub placówki, w której ono przebywa, organizuje pracę pedagogiczną, w miarę możliwości dostosowaną do indywidualnego programu pracy zawartego w orzeczeniu.

2. Dziecku, o którym mowa w ust. 1, poradnia zapewnia opiekę specjalistyczną zgodnie z zaleceniami zawartymi w orzeczeniu w zakresie tych form pomocy, do których udzielenia szkoła lub placówka nie jest przygotowana.

§ 14. Poradnie działają w ciągu całego roku jako placówki, w których nie są przewidziane ferie szkolne. Przerwa w pracy poradni w okresie wakacyjnym nie może być dłuższa niż miesiąc i kończyć się później niż 20 sierpnia.

§ 15. 1. Ustala się ramowy statut poradni, stanowiący załącznik do rozporządzenia.

2. Rada pedagogiczna poradni przygotowuje i uchwala statut poradni. Rada pedagogiczna niezwłocznie przesyła uchwalony statut poradni kuratorowi oświaty.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku dokonywania zmian w statucie poradni.

4. W poradniach nowo zakładanych pierwszy statut nadaje – na podstawie ramowego statutu – organ założycielski.

5. Regulamin działalności rady pedagogicznej, uchwalony przez ten organ, nie może być sprzeczny ze statutem poradni.

§ 16. 1. Kuratorzy oświaty w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przekształcą dotychczasowe poradnie wychowawczo-zawodowe, w tym poradnie wojewódzkie, w poradnie psychologiczno-pedagogiczne, o których mowa w rozporządzeniu.

2. Rada pedagogiczna poradni w terminie 30 dni od dnia przekształcenia poradni uchwali jej statut.

3. Kurator oświaty powierza wyznaczonej przez siebie poradni psychologiczno-pedagogicznej zadania dotychczasowej wojewódzkiej poradni wychowawczo-zawodowej, a w szczególności:

1) udzielanie pomocy w trudnych przypadkach zgłaszanych z terenu województwa,

2) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń innych poradni,

3) wydawanie wniosków o zwolnienie z egzaminów wstępnych do szkół ponadpodstawowych,

4) orzekanie i kwalifikowanie dzieci z zaburzeniami widzenia i zaburzeniami słuchu do odpowiednich form kształcenia specjalnego (w tym integracyjnego oraz do nauczania indywidualnego),

5) koordynowanie doskonalenia pracowników poradni na danym terenie oraz sprawowanie nad nimi opieki merytorycznej.

4. Kurator oświaty może powierzyć niektóre zadania, wymienione w ust. 3, poradni specjalistycznej w zakresie jej specjalności.

§ 17. Zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego nad poradniami określają odrębne przepisy.

§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.