Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2002-09-12 do 2003-01-01
Wersja archiwalna od 2002-09-12 do 2003-01-01
archiwalny
USTAWA
z dnia 3 kwietnia 1993 r.
o normalizacji
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2002 r., Nr 135, poz. 1145) Pokaż wszystkie zmiany
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. [Zakres regulacji] [1] 1. Ustawa określa zasady prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej oraz zasady opracowywania i stosowania Polskich Norm.
2. Ustawa nie reguluje spraw związanych z opracowywaniem innych niż Polskie Normy dokumentów normalizacyjnych przez przedsiębiorców, stowarzyszenia i jednostki organizacyjne.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do normatywów - wskaźników pracy, płac, zaspokajania potrzeb, zużycia surowców, materiałów, paliw i energii, ubytków naturalnych, zaopatrzenia i obrotu oraz kosztorysowych i urbanistycznych.
Art. 2. [Definicje] Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o:
1) działalności normalizacyjnej - rozumie się przez to działalność zarówno krajową, jak i w ramach współpracy międzynarodowej i regionalnej, obejmującą:
a) określanie stanu i kierunków rozwoju normalizacji,
b) prace badawczo-rozwojowe dotyczące podstaw i metod działalności normalizacyjnej,
c) prace związane z programowaniem, planowaniem oraz opracowywaniem, opiniowaniem, uzgadnianiem norm i ich zmian, zwane dalej „pracami normalizacyjnymi”,
2) [2] wyrobach - rozumie się przez to również ich części, podzespoły, zespoły, surowce, materiały, paliwa, produkty rolnictwa, leśnictwa i morskie, środki spożywcze, substancje dodatkowe, opakowania, przedmioty użytku, a także obiekty budowlane i ich części w rozumieniu prawa budowlanego,
3) przedsiębiorcach - rozumie się przez to podmioty prowadzące działalność gospodarczą na podstawie odrębnych przepisów.
Rozdział 2
Polskie Normy
Art. 3. [Polskie Normy] 1. Polskie Normy są normami krajowymi, oznaczanymi symbolem „PN”.
2. Polskie Normy określają wymagania, metody badań oraz metody i sposoby wykonywania innych czynności, w szczególności w zakresie:
1) bezpieczeństwa pracy i użytkowania oraz ochrony życia, zdrowia, mienia i środowiska, z uwzględnieniem potrzeb ludzi niepełnosprawnych,
2) podstawowych cech jakościowych wspólnych dla asortymentowych grup wyrobów, w tym właściwości techniczno-użytkowych surowców, materiałów, paliw i energii powszechnie stosowanych w produkcji i obrocie,
3) głównych parametrów, typoszeregów, wymiarów przyłączeniowych i innych charakterystyk technicznych związanych z klasyfikacją rodzajową i jakościową oraz zamiennością wymiarową i funkcjonalną wyrobów,
4) projektowania obiektów budowlanych oraz warunków wykonania i odbioru, a także metod badań przy odbiorze robót budowlano-montażowych,
5) dokumentacji technicznej.
3. Polskie Normy określają ponadto powszechnie używane pojęcia, nazwy, oznaczenia i symbole w zakresie, o którym mowa w ust. 2, a także metody prowadzenia działalności normalizacyjnej oraz badań i certyfikacji.
Rozdział 3
Polski Komitet Normalizacyjny
Art. 4. [Polski Komitet Normalizacyjny] 1. Tworzy się państwową jednostkę organizacyjną pod nazwą Polski Komitet Normalizacyjny, zwaną dalej „Komitetem”.
2. Komitet jest organem kolegialnym podległym Prezesowi Rady Ministrów.
Art. 5. [Komitet] Komitet jest jednostką budżetową działającą na zasadach określonych przepisami prawa budżetowego.
Art. 6. [Skład komitetu] 1. W skład Komitetu wchodzą: Prezes, zastępcy Prezesa, Sekretarz oraz członkowie.
2. Członkami Komitetu są:
1) osoby reprezentujące naczelne organy administracji państwowej, w tym odpowiedzialne za bezpieczeństwo pracy, ochronę zdrowia oraz środowiska - w liczbie 6,
2) osoby reprezentujące organizacje gospodarcze, naukowe, techniczne i społeczne, w tym związki zawodowe i organizacje konsumenckie - w liczbie 14,
3) przewodniczący Normalizacyjnych Komisji Problemowych - w liczbie 5.
3. Prezesa Komitetu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
4. Zastępców Prezesa i Sekretarza Komitetu powołuje i odwołuje, na wniosek Prezesa Komitetu, Prezes Rady Ministrów.
5. Członków Komitetu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, w zakresie ust. 2 pkt 1 i 2 - na wniosek właściwych organów instytucji i organizacji, a w zakresie ust. 2 pkt 3 - na wniosek Prezesa Komitetu.
6. Kadencja członków Komitetu trwa 4 lata.
Art. 7. [Zadania komitetu] 1. Do zakresu działania Komitetu należy organizowanie i prowadzenie działalności normalizacyjnej zgodnie z potrzebami kraju, w szczególności:
1) określanie stanu i kierunków rozwoju działalności normalizacyjnej,
2) ustalanie programów i planów prac dotyczących projektów Polskich Norm z wykorzystaniem rezultatów międzynarodowej i regionalnej współpracy normalizacyjnej, w powiązaniu z planami prac badawczo-rozwojowych po rozpatrzeniu wniosków i zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów, kierowników urzędów centralnych i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a także danych dotyczących stosowania norm, uzyskiwanych od przedsiębiorców,
3) prowadzenie prac dotyczących podstaw i metod działalności normalizacyjnej,
4) opracowywanie projektów Polskich Norm.
2. Ponadto do zadań Komitetu należy:
1) wydawanie i rozpowszechnianie na zasadzie wyłączności Polskich Norm i ich projektów oraz publikowanie i rozpowszechnianie norm europejskich i międzynarodowych, a także ich projektów; sposób realizacji prawa wyłączności określa Prezes Komitetu,
2) sprawy związane z finansowaniem działalności normalizacyjnej i ocena wykorzystania środków na tę działalność,
3) organizowanie i prowadzenie szkolenia, promocja i informacja o normach i normalizacji w kraju i za granicą, poradnictwo, w tym również w zakresie normalizacji zakładowej, wydawanie czasopism i innych fachowych publikacji z zakresu normalizacji.
3. Komitet, na wniosek Normalizacyjnych Komisji Problemowych, ustanawia Polskie Normy, oznacza je numerem i symbolem „PN” na zasadzie wyłączności oraz wycofuje je ze zbioru.
4. Komitet reprezentuje interesy państwa w międzynarodowych i regionalnych organizacjach normalizacyjnych, uczestniczy w ich pracach oraz występuje za granicą w sprawach dotyczących normalizacji.
5. Przy wykonywaniu swoich zadań Komitet współpracuje z zainteresowanymi ministrami, w szczególności w sprawach:
1) związanych z wprowadzaniem obowiązku stosowania Polskich Norm,
2) prac normalizacyjnych prowadzonych przez organizacje międzynarodowe i regionalne inne niż normalizacyjne, w których interesy państwa reprezentują właściwi ministrowie.
Art. 7a. [Gospodarka finansowa] 1. Komitet może gromadzić środki finansowe przeznaczone na finansowanie:
1) prac normalizacyjnych związanych w szczególności z wprowadzaniem norm europejskich do Polskich Norm,
2) przygotowań do sprzedaży oraz dystrybucji norm i innych produktów normalizacyjnych,
3) szkoleń normalizacyjnych.
2. Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona w formie środka specjalnego w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 69, Nr 12, poz. 136, Nr 48, poz. 550 i Nr 95, poz. 1041).
Art. 8. [Podejmowanie uchwał] 1. Komitet podejmuje uchwały na posiedzeniach plenarnych, którym przewodniczy Prezes Komitetu.
2. Komitet podejmuje uchwały w sprawach dotyczących w szczególności:
1) określania stanu i kierunków rozwoju działalności normalizacyjnej,
2) programów i planów prac normalizacyjnych,
3) powoływania Normalizacyjnych Komisji Problemowych,
4) upoważnień do prowadzenia działalności normalizacyjnej jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 14 ust. 1,
5) rozbieżności stanowisk Normalizacyjnych Komisji Problemowych, zwłaszcza dotyczących postanowień Polskich Norm,
6) udziału Polski w międzynarodowej i regionalnej współpracy normalizacyjnej,
7) finansowania działalności normalizacyjnej i oceny wykorzystania środków na tę działalność,
8) ocen działalności Biura Komitetu i Normalizacyjnych Komisji Problemowych.
Art. 9. [Prezes komitetu] 1. Prezes Komitetu kieruje jego pracą i reprezentuje Komitet na zewnątrz.
2. Prezes Komitetu współdziała z Ministrami Spraw Zagranicznych oraz Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w realizacji polityki państwa w ramach udziału Polski w międzynarodowej i regionalnej współpracy normalizacyjnej, prowadzonej w organizacjach międzynarodowych i regionalnych.
Art. 10. [Rada Techniczna] 1. Prezes Komitetu może powołać Radę Techniczną jako organ opiniodawczo-doradczy.
2. Skład, zakres i sposób działania Rady określi statut nadany przez Prezesa Komitetu.
Art. 11. [Biuro Komitetu, Normalizacyjne Komisje Problemowe] Komitet wykonuje swoje zadania poprzez Biuro Komitetu oraz Normalizacyjne Komisje Problemowe.
Art. 12. [Zadania biura] 1. Biurem Komitetu kieruje Prezes Komitetu.
2. Do podstawowych zadań Biura należy:
1) realizacja uchwał Komitetu oraz przygotowywanie wniosków i projektów na posiedzenia Komitetu, w szczególności dotyczących potrzeb rozwoju i koordynacji działalności normalizacyjnej w kraju, a także projektów programów i planów prac normalizacyjnych,
2) współpraca z Normalizacyjnymi Komisjami Problemowymi i jednostkami, o których mowa w art. 13 i 14, zwłaszcza w zakresie przygotowywania projektów Polskich Norm do ustanowienia zgodnie z regułami prac normalizacyjnych,
3) prowadzenie prac dotyczących podstaw działalności normalizacyjnej,
4) przeprowadzanie ankiety powszechnej, o której mowa w art. 16 ust. 2,
5) organizowanie prac normalizacyjnych prowadzonych w kraju, w tym wynikających z uczestnictwa w działalności międzynarodowych i regionalnych organizacji normalizacyjnych,
6) publikowanie, rozpowszechnianie i promocja Polskich Norm oraz innych publikacji Komitetu,
7) gromadzenie i rozpowszechnianie informacji o normach i normalizacji w kraju i za granicą,
8) organizowanie i prowadzenie szkolenia oraz poradnictwa w zakresie działalności normalizacyjnej,
9) prowadzenie Krajowego Punktu Informacyjnego WTO/TBT, który realizuje postanowienia Porozumienia w sprawie barier technicznych w handlu (TBT) Światowej Organizacji Handlu (WTO), a którego zadania określają odrębne przepisy.
Art. 13. [Zadania Normalizacyjnych Komisji Problemowych] 1. Do prowadzenia działalności normalizacyjnej w określonych zakresach tematycznych, z uwzględnieniem potrzeb całej gospodarki, Komitet powołuje Normalizacyjne Komisje Problemowe składające się ze specjalistów z zakresu tematyki powierzonej tym komisjom, zwłaszcza ze sfery:
1) nauki i techniki,
2) ochrony życia, zdrowia, mienia i środowiska,
3) użytkowania i konsumpcji,
4) produkcji i handlu.
2. Do podstawowych zadań Normalizacyjnych Komisji Problemowych w powierzonych im zakresach tematycznych należy:
1) programowanie i planowanie prac normalizacyjnych w powiązaniu z planami prac badawczo-rozwojowych oraz z zadaniami wynikającymi z międzynarodowej i regionalnej współpracy normalizacyjnej,
2) opracowywanie projektów Polskich Norm, zgodnie z potrzebami społeczno-gospodarczymi i z uwzględnieniem interesów konsumentów i użytkowników,
3) udział w międzynarodowej i regionalnej współpracy normalizacyjnej w zakresie ustalonym przez Komitet oraz wykorzystywanie w Polskich Normach wyników tej współpracy,
4) ocena aktualności, poziomu i stanu stosowania Polskich Norm oraz przedstawianie Komitetowi odpowiednich wniosków.
3. Sekretariaty Normalizacyjnych Komisji Problemowych prowadzi Komitet.
4. Prowadzenie sekretariatów, o których mowa w ust. 3, Komitet może powierzać w drodze umowy innym jednostkom organizacyjnym.
5. Przewodniczącym, zastępcom przewodniczących i sekretarzom Normalizacyjnych Komisji Problemowych Prezes Komitetu może przyznać ryczałt miesięczny, a członkom tych komisji wynagrodzenie za udział w posiedzeniach. Wysokość ryczałtu i wynagrodzenia Prezes Komitetu ustala w porozumieniu z Ministrem Finansów.
6. Tryb, organizację i szczegółowy zakres działania Normalizacyjnych Komisji Problemowych określa Prezes Komitetu.
Art. 14. [Prowadzenie działalności normalizacyjnej] 1. Do prowadzenia działalności normalizacyjnej w określonych zakresach tematycznych, z uwzględnieniem potrzeb całej gospodarki, Komitet może upoważnić:
1) przedsiębiorców,
2) jednostki badawczo-rozwojowe,
3) stowarzyszenia naukowo-techniczne,
4) organizacje reprezentujące konsumentów,
5) placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz katedry i instytuty szkół wyższych.
2. Komitet powołuje w tych jednostkach Normalizacyjne Komisje Problemowe.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, z określeniem zakresu zadań, następuje w drodze umowy.
Art. 15. [Delegacja] 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres działania Komitetu oraz zasady jego współdziałania z naczelnymi i centralnymi organami administracji państwowej.
2. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia:
1) tryb i organizację działalności Komitetu, a także szczegółowy zakres spraw wymagających uchwał Komitetu, o których mowa w art. 8 ust. 2,
2) szczegółowy zakres spraw należących do kompetencji Prezesa Komitetu,
3) zasady wynagradzania Prezesa Komitetu, zastępców Prezesa i Sekretarza Komitetu.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ustali zasady wynagradzania pracowników Biura Komitetu.
4. Prezes Komitetu określi organizację oraz zakres czynności Biura Komitetu.
Rozdział 4
Działalność normalizacyjna
Art. 16. [Projekty Polskich Norm] 1. Projekty Polskich Norm, opracowywane zgodnie z programami i planami prac normalizacyjnych, są przedstawiane do opinii konsumentom, użytkownikom, odbiorcom, producentom i wykonawcom lub zrzeszającym ich organizacjom, a także właściwym organom kontroli i nadzoru.
2. Projekty Polskich Norm poddawane są powszechnej ankiecie poprzez podawanie do publicznej wiadomości tytułów, terminów zakończenia ankiety oraz miejsca i sposobu udostępniania zainteresowanym treści projektów.
3. Projekty Polskich Norm powinny uwzględniać postanowienia norm międzynarodowych i regionalnych w zakresie wynikającym z potrzeb państwa, związanych ze współpracą gospodarczą, a zwłaszcza wymianą towarową z zagranicą.
4. Polskie Normy są opracowywane zgodnie z wytycznymi metodycznymi wydawanymi przez Komitet, które powinny uwzględniać przepisy międzynarodowych i europejskich organizacji normalizacyjnych dotyczące wprowadzania norm europejskich i międzynarodowych do norm krajowych, w tym wprowadzania tych norm w języku oryginału.
5. Polskie Normy, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1, powinny uwzględniać graniczne wartości wymagań regulowanych tymi normami, określone w aktach prawnych powszechnie obowiązujących.
6. Komitet ustanawia Polskie Normy na wniosek właściwej Normalizacyjnej Komisji Problemowej, uwzględniając potrzeby bezpieczeństwa pracy i użytkowania oraz ochrony życia, zdrowia, mienia i środowiska, w tym dopuszczalne graniczne wartości, o których mowa w ust. 5, ochronę konsumenta i użytkownika, a także zobowiązania państwa wynikające ze współpracy międzynarodowej.
7. Wnioski o wprowadzenie zmian do Polskich Norm zgłasza się bezpośrednio do Komitetu.
Art. 17. [Wykonanie prac normalizacyjnych] Zamawiający prace badawczo-rozwojowe finansowane lub dofinansowywane z budżetu zapewnia wykonanie stosownych prac normalizacyjnych, jeżeli wyniki tych prac badawczo-rozwojowych są przewidziane do wdrożenia w gospodarce i dotyczą zagadnień podlegających unormowaniu w Polskich Normach.
Art. 18. [Delegacja] Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa oraz rodzaje dokumentów normalizacyjnych dotyczących tej problematyki, a także zasady i tryb opracowywania, ustanawiania i stosowania tych dokumentów.
Rozdział 5
Stosowanie norm
Art. 19. [Stosowanie norm] 1. Stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Ministrowie w sprawach należących do zakresu ich działania i po uzyskaniu opinii lub na wniosek Komitetu mogą, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek stosowania Polskiej Normy, gdy dotyczy ona w szczególności:
1) ochrony życia, zdrowia, mienia, bezpieczeństwa pracy i użytkowania,
2) ochrony środowiska,
3) wyrobów zamawianych przez organy państwowe.
3. Stosowanie Polskich Norm jest również obowiązkowe, jeżeli normy te zostaną powołane w ustawach.
4. Obowiązek stosowania, o którym mowa w ust. 2 i 3, dotyczyć może grupy norm, jednej normy lub jej części, a także pełnego lub ograniczonego zakresu jej stosowania. Normy te są wprowadzane w języku polskim.
5. W planach prac normalizacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, wskazywane są projekty Polskich Norm przewidywanych do obowiązkowego stosowania.
Art. 20. [Potwierdzenie zgodności wyrobu] 1. Zgodność wyrobu z wymaganiami Polskiej Normy może być potwierdzona:
1) deklaracją zgodności, wydaną na własną odpowiedzialność przez producenta,
2) znakiem zgodności w rozumieniu ustawy z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 489).
2. Wymagania stawiane deklaracji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, określają Polskie Normy.
3. Właścicielem znaku zgodności z Polską Normą, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest Polski Komitet Normalizacyjny.
Art. 21. [Zezwolenie na odstąpienie od stosowania norm] 1. Minister, który wprowadził obowiązek stosowania Polskiej Normy w trybie, o którym mowa w art. 19 ust. 2, może, w drodze decyzji, na wniosek określonego przedsiębiorcy, udzielić zezwolenia na odstąpienie od tego obowiązku w całości albo w części, w szczególnych przypadkach uzasadnionych ważnymi względami technicznymi lub gospodarczymi, po uzyskaniu opinii Komitetu.
2. Wniosek o zezwolenie, uzgodniony z zainteresowanymi, o których mowa w art. 16 ust. 1, powinien zawierać uzasadnienie poparte, w miarę potrzeby, wynikami badań oraz dane niezbędne do podjęcia decyzji zgodnie z ust. 3 i 4.
3. W decyzji zezwalającej na odstąpienie od obowiązku stosowania Polskiej Normy określa się warunki, jakie mają być zachowane w związku z udzielonym zezwoleniem, oraz okres ważności lub ilość wyrobów, których zezwolenie dotyczy. Warunki zezwolenia nie mogą spowodować pogorszenia wymagań dotyczących bezpieczeństwa pracy i użytkowania oraz ochrony życia, zdrowia, mienia i środowiska, w szczególności nie mogą dotyczyć obniżenia granicznych wartości wymagań, o których mowa w art. 16 ust. 5.
4. Decyzję w sprawie zezwolenia wydaje się w terminie do 30 dni od daty otrzymania wniosku.
5. Zezwolenie może być, w drodze decyzji, cofnięte w razie naruszenia warunków stanowiących podstawę do jego udzielenia.
Art. 22. [Brak wymogu dla uzyskania zezwolenia] Uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 21, nie jest wymagane w stosunku do:
1) wyrobów wykonanych jednostkowo na indywidualne zamówienia użytkowników, pod warunkiem że zostaną spełnione wymagania dotyczące bezpieczeństwa pracy i użytkowania oraz ochrony życia, zdrowia, mienia i środowiska,
2) wyrobów przeznaczonych do wykonywania remontów i napraw innych wyrobów, wprowadzonych do obrotu przed terminem wprowadzenia obowiązku stosowania normy,
3) wyrobów przeznaczonych wyłącznie na eksport,
4) wyrobów i czynności będących przedmiotem badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych oraz przedmiotem prac nad prototypami rozwiązań wynalazczych.
Rozdział 6
Przepisy karne
Art. 23. [Przepisy karne] Osoba odpowiedzialna za działalność produkcyjną lub usługową albo za kontrolę jakości, która nie przestrzega wymagań norm, których stosowanie jest obowiązkowe, bądź nie zachowuje warunków określonych w decyzji zezwalającej na odstąpienie od obowiązku stosowania norm:
1) w produkcji wyrobów przeznaczonych do obrotu oraz przy wprowadzaniu ich do obrotu,
2) w obrocie wyrobami do czasu dokonania odbioru przez pierwszego użytkownika lub konsumenta albo do terminu określonego w normie,
3) przy wykonywaniu czynności objętych normami
- podlega karze grzywny.
Art. 24. [Przepisy karne] Osoba odpowiedzialna za działalność produkcyjną lub usługową albo za kontrolę jakości, która dopuszcza do wydania deklaracji zgodności z normą niezgodnie ze sposobem i warunkami ustalonymi na podstawie art. 20
- podlega karze grzywny.
Art. 25. [Stosowanie przepisów innych ustaw] Orzekanie w sprawach o czyny wymienione w art. 23 i 24 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 26. [Przepisy przejściowe] 1. Dotychczasowe Polskie Normy stają się Polskimi Normami w rozumieniu ustawy.
2. Dotychczasowe normy branżowe mogą być stosowane na zasadzie dobrowolności, chyba że obowiązek ich stosowania wynika z powołania w aktach prawnych ogłoszonych przed dniem wejścia w życie ustawy.
3. Ministrowie mogą do dnia 31 marca 1994 r. wprowadzić, na podstawie art. 19 ust. 2, obowiązek stosowania normy branżowej.
4. Komitet zastąpi normy branżowe, o których mowa w ust. 3, Polskimi Normami najpóźniej do dnia 31 grudnia 1997 r.
Art. 27. [Wycofanie normy branżowej] 1. Komitet, na podstawie zgłaszanych wniosków lub z inicjatywy własnej, może wycofać normę branżową ze zbioru lub zastąpić normę branżową Polską Normą.
2. Wnioski o wycofanie norm branżowych ze zbioru lub o zastąpienie ich Polskimi Normami zgłasza się bezpośrednio do Komitetu.
Art. 28. [Ustanowienie normy] Komitet może do dnia 31 grudnia 1994 r. ustanowić Polską Normę, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy jej projekt został opracowany i uzgodniony w dotychczasowym trybie.
Art. 29. [Ochrona uprawnień właściwych ministrów] Ustawa nie narusza uprawnień:
1) Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w zakresie jakości środków farmaceutycznych, artykułów sanitarnych i wyrobów techniki medycznej, środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych, elementów środowiska, obiektów i materiałów budowlanych, przedmiotów użytku i innych wyrobów mających wpływ na zdrowie człowieka,
2) Ministra Przemysłu i Handlu w zakresie uzgadniania Polskich Norm dotyczących jakości paliw i energii, urządzeń i instalacji energetycznych oraz obiektów budowlanych, ich elementów, mających wpływ na poziom zużycia lub strat paliw i energii albo wielkość poboru mocy elektrycznej.
Art. 30. [Przepisy uchylone] Traci moc ustawa z dnia 27 listopada 1961 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 53, poz. 298 i z 1972 r. Nr 11, poz. 83).
Art. 31. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.
[1] Ustawa traci moc 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 29 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz.U. Nr 169, poz. 1386).
[2] Art. 2 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 6 ustawy z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz innych ustaw (Dz.U. Nr 135, poz. 1145). Zmiana weszła w życie 12 września 2002 r.
