Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1993-07-05 do 1994-01-01
Wersja archiwalna od 1993-07-05 do 1994-01-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 czerwca 1993 r.
w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 75, poz. 445, z 1991 r. Nr 60, poz. 253, Nr 73, poz. 320 i Nr 100, poz. 442 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się stawki celne na towary przywożone z zagranicy w wysokości określonej w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Taryfa celna określa stawki celne:
1) podstawowe, które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. a), do towarów pochodzących z krajów i regionów:
a) Stron Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT),
b) do których stosuje się również klauzulę największego uprzywilejowania,
wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) preferencyjne, które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. b), do towarów pochodzących z:
a) pozaeuropejskich krajów i regionów rozwijających się (stawki preferencyjne DEV), wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, jeżeli wartość produktu krajowego brutto przypadającego na jednego mieszkańca nie przekracza wartości produktu krajowego brutto przypadającego na jednego mieszkańca w Polsce,
b) krajów i regionów najmniej rozwiniętych (stawka preferencyjna LDC), wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia,
3) autonomiczne, które stosuje się do towarów pochodzących:
a) z krajów i regionów, o których mowa w pkt 1, jeżeli stawka celna podstawowa jest wyższa od określonej dla tego towaru stawki celnej autonomicznej lub gdy stawka celna podstawowa nie została określona,
b) z krajów i regionów, o których mowa w pkt 2, jeżeli stawka celna preferencyjna nie została określona, a towar nie pochodzi z kraju lub regionu wymienionego również w załączniku nr 2; jeżeli towar pochodzi z kraju lub regionu wymienionego w załączniku nr 2, przepis pkt 1 i pkt 3 lit. a) stosuje się odpowiednio,
c) z krajów i regionów innych niż te, o których mowa w pkt 1 i 2.
2. Do towarów, dla których nie można ustalić kraju lub regionu pochodzenia towaru, stosuje się stawkę celną autonomiczną podwyższoną o 100% lub stawkę podstawową podwyższoną o 100%, jeżeli jest wyższa od stawki autonomicznej.
§ 3. Stawki celne podstawowe oraz stawki celne autonomiczne, o których mowa w § 2, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 4. 1. Preferencyjne stawki celne określone w § 2 ust. 1 pkt 2 stosuje się do towarów bezpośrednio zakupionych w krajach i regionach wymienionych w załączniku nr 3 lub nr 4 oraz bezpośrednio przywożonych z tych krajów i regionów, po udokumentowaniu pochodzenia towarów zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
2. Za towary bezpośrednio zakupione uważa się towary, które podmiot gospodarczy dokonujący obrotu towarowego z zagranicą zakupił w firmie zarejestrowanej w którymkolwiek z krajów lub regionów wymienionych w załączniku nr 3 lub nr 4.
3. Za towary bezpośrednio przywożone uważa się towary, których transport z przyczyn geograficznych, transportowych, technicznych lub ekonomicznych odbywał się nawet przez terytoria kilku krajów i regionów, również wtedy, gdy towary te były czasowo magazynowane na terytoriach tych krajów lub regionów, pod warunkiem że pozostawały one przez cały czas pod dozorem celnym. Przekazanie towarów pod dozorem celnym w trakcie tranzytu musi być potwierdzone przez władze celne kraju tranzytu.
§ 5. 1. Ustanawia się 6% stawkę celną niezależnie od stawek celnych określonych w § 1 i 2 na towary przywożone z zagranicy.
2. Cło według stawki celnej, o której mowa w ust. 1, jest pobierane niezależnie od tego, czy towar jest zwolniony w części lub w całości od cła, cło zostało zawieszone lub jest pobierane według innych stawek celnych niż określone w § 1 i 2.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 12 ust. 1, art. 13 i art. 14 ust. 1 pkt 1–5, 7–36 i 38 oraz art. 15, art. 17 ust. 1 pkt 1, 3–10 i ust. 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 75, poz. 445, z 1991 r. Nr 60, poz. 253, Nr 73, poz. 320 i Nr 100, poz. 442 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85), zwanej dalej „ustawą”, oraz na podstawie odrębnych ustaw.
§ 6. 1. Przy ustalaniu należności celnych zaokrągla się:
1) do pełnych 10.000 zł – wartość celną towaru,
2) do pełnego 1000 zł – kwoty naliczonego cła oraz kwoty odsetek za zwłokę.
2. Zaokrąglanie do pełnych kwot następuje w ten sposób, że końcówki nie przekraczające i równe połowie kwoty określonej w ust. 1 pomija się, a końcówki przekraczające połowę tych kwot podnosi się do pełnych kwot.
§ 7. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu naprawienia, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia stosuje się stawkę celną właściwą dla towaru według jego stanu w dniu; zgłoszenia do odprawy celnej przywozowej, a za wartość celną przyjmuje się wartość wykonanej naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia oraz wartość materiałów zużytych w wykonywanym procesie, powiększone o kwoty wymienione w art. 25 ust. 1 pkt 1–6 ustawy.
§ 8. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi przed dniem ogłoszenia niniejszego rozporządzenia i wysłanych przed tym dniem stosuje się stawki celne określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 67, poz. 288, Nr 74, poz. 325 i 327, Nr 93, poz. 412, Nr 121, poz. 529, z 1992 r. Nr 6, poz. 26, Nr 15, poz. 58, Nr 17, poz. 71 i Nr 81, poz. 417 oraz z 1993 r. Nr 29, poz. 135), jeżeli stawka celna określona w taryfie celnej, o której mowa w § 1 niniejszego rozporządzenia, jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru był objęty preferencjami celnymi, a nie został objęty preferencjami celnymi, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że zostały zgłoszone do odprawy celnej w ciągu jednego miesiąca od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone fakturami handlowymi, wystawionymi przed dniem ogłoszenia niniejszego rozporządzenia.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą towarów, w odniesieniu do których pobieranie ceł zostało zawieszone:
1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1992 r. w sprawie zawieszenia do dnia 30 czerwca 1993 r. pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 101, poz. 507),
2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 marca 1993 r. w sprawie zawieszenia do dnia 30 czerwca 1993 r. pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 21, poz. 89).
§ 9. Wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzje w sprawach:
1) udzielenia koncesji na obrót z zagranicą towarami na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 1 98 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 47, poz. 212),
2) przydziału kontyngentów, udzielenia pozwoleń na przywóz towarów z zagranicy i na wywóz towarów za granicę na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. – Prawo celne
– zachowują moc do upływu terminu ich ważności.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 67, poz. 288, Nr 74, poz. 325 i 327, Nr 93, poz. 412, Nr 121, poz. 529, z 1992 r. Nr 6, poz. 26, Nr 15, poz. 58, Nr 17, poz. 71 i Nr 81, poz. 417 oraz z 1993 r. Nr 29, poz. 135).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 lipca 1993 r.
Prezes Rady Ministrów: H. Suchocka
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 8 czerwca 1993 r. (poz. 235)
Załącznik nr 1
(załącznik nr 1 do rozporządzenia stanowi oddzielne wydawnictwo)
Załącznik nr 2
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW STRON UKŁADU OGÓLNEGO W SPRAWIE TARYF CELNYCH I HANDLU (GATT) ORAZ INNYCH KRAJÓW I REGIONÓW, WOBEC KTÓRYCH RZECZPOSPOLITA POLSKA STOSUJE KLAUZULĘ NAJWIĘKSZEGO UPRZYWILEJOWANIA
Ameryka Północna
Grenlandia
Kanada
St Pierre i Miquelon
Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
Ameryka Środkowa i Południowa
Anguilla
Antigua i Barbuda
Antyle Holenderskie
Argentyna
Aruba
Bahamy
Barbados
Belize
Bermudy
Boliwia
Brazylia
Chile
Dominika
Dominikana
Dziewicze Wyspy Brytyjskie
Dziewicze Wyspy U.S.A.
Ekwador
Falklandy - Malwiny
Grenada
Gujana
Gujana Francuska
Gwadelupa
Gwatemala
Haiti
Honduras
Jamajka
Kajmany
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Martynika
Meksyk
Montserrat
Nikaragua
Panama
Paragwaj
Peru
Puerto Rico
St Christopher i Nevis
St Lucia
St Vincent i Grenadyny
Salwador
Surinam
Trynidad i Tobago
Turks i Caicos
Urugwaj
Wenezuela
Afryka
Algieria
Angola
Benin
Botswana
Brytyjskie Terytorium Pacyfiku
Burkina Faso
Burundi
Côte d'lvoire
Czad
Dżibuti
Egipt
Etiopia
Gabon
Gambia
Ghana
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Kamerun
Kenia
Komory
Kongo
Lesotho
Liberia
Libia
Madagaskar
Malawi
Mali
Maroko
Mauretania
Mauritius
Mozambik
Namibia
Niger
Nigeria
Republika Południowej Afryki
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Reunion
Rwanda
Sahara Zachodnia
Senegal
Seszele
Sierra Leone
Somalia
Suazi (Swaziland)
Sudan
Tanzania
Togo
Tunezja
Uganda
Wyspa Świętej Heleny
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Zimbabwe
Azja
Afganistan
Arabia Saudyjska
Bahrajn
Bangladesz
Bhutan
Brunei
Chiny
Cypr
Filipiny
Hongkong
Indie
Indonezja
Irak
Iran
Izrael
Japonia
Jemen
Jordania
Kambodża
Katar
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Kuwejt
Laos
Liban
Makau
Malediwy
Malezja
Mongolia
Myanmar
Nepal
Oman
Pakistan
Republika Korei
Singapur
Sri Lanka
Strefa Neutralna
Syria
Tajlandia
Tajwan
Wietnam
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Europa
Albania
Austria
Armenia
Azerbejdżan
Belgia
Białoruś
Bośnia i Hercegowina
Bułgaria
Chorwacja
Czechy
Dania
Estonia
Finlandia
Francja
Gibraltar
Grecja
Gruzja
Hiszpania
Holandia
Irlandia
Islandia
Kazachstan
Kyrgyzystan
Liechtenstein
Litwa
Łotwa
Luksemburg
Macedonia
Malta
Monako
Mołdowa
Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
Norwegia
Portugalia
Rosja (Federacja Rosyjska)
Rumunia
Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra)
Słowacja
Słowenia
Szwajcaria
Szwecja
Tadżykistan
Turcja
Turkmenistan
Ukraina
Uzbekistan
Watykan
Węgry
Wielka Brytania
Włochy
Wyspy Owcze
Australia i Oceania
Australia
Fidżi
Francuskie Terytorium Południowe
Guam
Kiribati
Minor
Norfolk
Nowa Kaledonia
Nowa Zelandia
Palau
Papua-Nowa Gwinea
Samoa Zachodnie
Samoa Amerykańskie
Tonga
Tuvalu
Vanuatu
Wallis i Futuna
Wyspa Bożego Narodzenia
Wyspy Cooka
Wyspy Kokosowe
Wyspy McDonalda i Heard
Wyspy Salomona
Antarktyda
Antarktyda.
Załącznik nr 3
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ POZAEUROPEJSKICH, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKI CELNE PREFERENCYJNE DEV
Ameryka Środkowa i Południowa
Argentyna
Belize
Boliwia
Dominika
Dominikana
Ekwador
Grenada
Gujana
Gwatemala
Honduras
Jamajka
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Nikaragua
Paragwaj
Salwador
St Vincent i Grenadyny
St Lucia
Turks i Caicos
Azja
Chiny
Filipiny
Indie
Indonezja
Jordania
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Liban
Mongolia
Pakistan
Sri Lanka
Syria
Tajlandia
Wietnam
Afryka
Angola
Côte d'lvoire
Egipt
Ghana
Kamerun
Kenia
Kongo
Maroko
Namibia
Nigeria
Senegal
Suazi (Swaziland)
Tunezja
Zimbabwe
Australia i Oceania
Fidżi
Papua-Nowa Gwinea
Tonga.
Załącznik nr 4
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW NAJMNIEJ ROZWINIĘTYCH, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKI CELNE PREFERENCYJNE LDC
Ameryka Środkowa i Południowa
Haiti
Azja
Afganistan
Bangladesz
Bhutan
Jemen
Kambodża
Laos
Malediwy
Myanmar
Nepal
Afryka
Benin
Botswana
Burkina
Faso Burundi
Czad
Dżibuti
Etiopia
Gambia
Gwinea
Gwinea Równikowa
Gwinea-Bissau
Komory
Lesotho
Liberia
Madagaskar
Malawi
Mali
Mauretania
Mozambik
Niger
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Rwanda
Sierra Leone
Somalia
Sudan
Tanzania
Togo
Uganda
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Australia i Oceania
Kiribati
Samoa Zachodnie
Tuvalu
Vanuatu
Wyspy Salomona.