§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej (Dz. U. Nr 124, poz. 551 i z 1992 r. Nr 99, poz. 495) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 5 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

"5) nie korzystają z możliwości łącznego opodatkowania ich dochodów z dochodami małżonka bądź nie korzystają z możliwości opodatkowania, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,"

2) w § 17a w ust. 3 wyrazy "Karty pracowników" zastępuje się wyrazami "Karty wynagrodzeń",

3) w § 18:

a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Z tytułu zatrudnienia osób, o których mową w ust. 4, stawka karty podatkowej nie ulega zmianie.",

b) skreśla się ust. 6,

c) dotychczasowy ust. 7 otrzymuje oznaczenie ust. 6.

§ 2. W roku 1993:

1) podatnicy prowadzący działalność na terenie gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym w warunkach uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej mogą złożyć wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie w terminie do 31 maja 1993 r.; kwoty podatków obrotowego i dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet podatków wynikających z tej decyzji,

2) podatnikom, o których mowa w art. 6 ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje zrzeczenie się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie do 31 maja 1993 r.; przepis § 14 ust. 2 rozporządzenia wymienionego w § 1 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r.