§ 1. 1. Izba skarbowa może zaakceptować w formie decyzji na rok 1993 zasady kształtowania wynagrodzeń podatnikom, którzy poprawią w 1993 r. wynik finansowy brutto w stosunku do 1992 r. skorygowany o wartość otrzymanych i przekazanych darowizn (na podstawie I wersji rocznego sprawozdania finansowego za 1992 r. oraz zatwierdzonego przez właściwe organy jednostki planu finansowego na 1993 r.).

2. Podatnicy spełniający warunek określony w ust. 1 w terminie do 31 maja 1993 r. przedkładają do zatwierdzenia w izbach skarbowych zasady kształtowania 'wynagrodzeń na cały 1993 r., opracowane z uwzględnieniem przepisów § 2–5.

3. Zasady kształtowania wynagrodzeń, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać:

1) częstotliwość i skalę zmian płac w ciągu 1993 r.,

2) sposób sfinansowania wzrostu płac i ich pochodnych,

3) założenia polityki w zakresie zatrudnienia,

4) plan finansowy na 1993 r.

4. Przedstawione izbie skarbowej zasady kształtowania wynagrodzeń powinny być zaopiniowane przez zakładowe organizacje związkowe.

§ 2. 1. Jako podstawę na 1993 r. przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie za 1992 r., które stanowi iloraz kwoty wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności, przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w 1992 r. oraz liczby miesięcy, przy czym:

1) kwotę wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1–5 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń – zwanej dalej ustawą – oraz pomniejsza o wypłaty nagród jubileuszowych i odpraw emerytalnych naliczanych na podstawie zasad określonych w odrębnych przepisach, obowiązujących przed dniem 30 czerwca 1992 r.,

2) przeciętne miesięczne zatrudnienie w 1992 r. ustala się zgodnie z zarządzeniem nr 5 Ministra Finansów z dnia 14 lutego 1992 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji dotyczących obliczenia podatku od wzrostu wynagrodzeń oraz sposobu liczenia przeciętnego zatrudnienia w 1992 r. (Dz. Urz. Min. Fin. z 1992 r. Nr 3 poz. 12 i Nr 15, poz. 78).

2. Limit przeciętnego wynagrodzenia dla każdego miesiąca 1993 r. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za 1992 r., ustalone według zasad określonych w ust. 1, powiększone o 25% tego wynagrodzenia.

3. Limit przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, w (okresie) roku podatkowym może być powiększony o kwotę wynikającą z pomnożenia przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za 1992 r. przez procentowy wskaźnik kwoty przyrostu wyniku finansowego brutto (skorygowanego o wartość otrzymanych i przekazanych darowizn) w (okresie) roku podatkowym, ustalonego w odniesieniu do analogicznego (okresu) roku poprzedniego w stosunku do kwoty wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności za 1992 r. Maksymalny przyrost limitu przeciętnego wynagrodzenia z tytułu poprawy wyniku finansowego brutto nie może przekroczyć 20%.

4. Dla ustalenia przekroczenia limitu, o którym mowa w ust. 2 i 3, należy przyjąć wynagrodzenia obciążające koszty całokształtu działalności (okresu) roku podatkowego, podzielone przez przeciętne miesięczne zatrudnienie za (okres) rok podatkowy, przy czym

1) kwotę wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności (okresu) roku podatkowego ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1–5 ustawy oraz pomniejsza o wypłaty nagród jubileuszowych i odpraw emerytalnych naliczanych na podstawie zasad określonych w odrębnych przepisach, obowiązujących przed dniem 30 czerwca 1992 r.,

2) przeciętne miesięczne zatrudnienie za (okres) rok 1993 ustala się zgodnie z zarządzeniem nr 10 Ministra Finansów z dnia 16 lutego 1993 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji dotyczących obliczania podatku od wzrostu wynagrodzeń oraz sposobu liczenia przeciętnego zatrudnienia i oszczędności z tytułu zmniejszenia zatrudnienia w 1993 r. (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 3, poz. 15).

5. Podatnicy, którzy zwiększają limit przeciętnego wynagrodzenia zgodnie z ust. 3, odprowadzają zryczałtowany podatek stanowiący iloczyn przeciętnego miesięcznego zatrudnienia za (okres) rok 1993, oraz różnicy pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem za (okres) rok podatkowy, o którym mowa w ust. 4, a limitem przeciętnego wynagrodzenia, obliczonym zgodnie z ust. 2.

6. W przypadku obniżenia wskaźnika przyrostu wyniku finansowego brutto do wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności w okresie podatkowym w stosunku do poprzedniego okresu podatkowego w ciągu roku 1993 dopuszcza się wystąpienie jednorazowo przez kolejne trzy miesiące wyższego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 4, od poziomu limitu przeciętnego wynagrodzenia za te miesiące, obliczonego zgodnie z ust. 2 i 3, przy czym nie może to dotyczyć grudnia 1993 r.

§ 3. 1. Przepisy rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 2 ust. 6, mają zastosowanie, jeżeli podatnicy spełnią następujące warunki:

1) nie przekroczą w (okresie) roku podatkowym limitu, o którym mowa w § 2 ust. 2 i 3,

2) uregulują do dnia 31 sierpnia 1993 r. zaległe zobowiązania podatkowe wobec budżetu,

3) regulują terminowo zobowiązania wobec budżetu w roku i za rok podatkowy,

4) poprawią wynik finansowy za 1993 r. w stosunku do 1992 r. skorygowany o wartość otrzymanych i przekazanych darowizn (na podstawie rocznego sprawozdania finansowego GUS – wzór F-02, z uwzględnieniem korekt wynikających z zatwierdzonego sprawozdania finansowego).

W razie niespełnienia jednego z powyższych warunków, podatnik traci prawo do stosowania przepisów rozporządzenia i dokonuje naliczania i wpłaty podatku od wzrostu wynagrodzeń zgodnie z przepisami ustawy za okres od dnia 1 stycznia do końca 1993 r.

2. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do nowo powstałych podatników, o których mowa w art. 6 ustawy.

3. Podatnicy, którzy powstaną w wyniku zmian organizacyjnych, o których mowa w art. 7 ustawy, mogą stosować przepisy rozporządzenia wyłącznie w przypadku możliwości ustalenia kwot zysku brutto (straty) i wynagrodzeń za (okres) rok poprzedni i podatkowy.

4. Podatnicy, którym izby skarbowe zaakceptują zasady kształtowania wynagrodzeń na 1993 r. w oparciu o przepisy rozporządzenia, nie stosują ulg podatkowych, o których mowa w art. 8, art. 9 oraz art. 13 lit. a) ustawy.

§ 4. 1. Limit wypłat pieniężnych oraz równowartości świadczeń rzeczowych wypłacanych z funduszy socjalnego i mieszkaniowego stanowi trzykrotność odpisu podstawowego na fundusz socjalny i sześciokrotność odpisu podstawowego na fundusz mieszkaniowy.

2. Kwotę wypłat oraz równowartości świadczeń rzeczowych z funduszy socjalnego i mieszkaniowego ustala się zgodnie z art. 3 ust. 3 i 4 ustawy oraz zarządzeniem nr 10 Ministra Finansów z dnia 16 lutego 1993 r. w sprawie wzorów deklaracji dotyczących obliczenia podatku od wzrostu wynagrodzeń oraz sposobu liczenia przeciętnego zatrudnienia i oszczędności z tytułu zmniejszenia zatrudnienia w 1993 r. (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 3, poz. 15).

3. Dla ustalenia przekroczenia limitu wypłat z funduszy socjalnego i mieszkaniowego kwotę wypłat, o której mowa w ust. 2, pomniejsza się o kwotę limitu, o której mowa w ust. 1.

4. Za przekroczenie limitu wypłat z funduszy socjalnego i mieszkaniowego podatnicy ustalają należny podatek stanowiący iloczyn dwukrotności kwoty przekroczenia i przeciętnego miesięcznego zatrudnienia za (okres) rok podatkowy.

§ 5. Rozliczenia wypłat nagród i premii z zysku za 1992 r. dokonuje się na podstawie przepisów ustawy, a za 1993 r. – na podstawie odrębnych przepisów.

§ 6. 1. Podatnicy są zobowiązani do przedłożenia we właściwym urzędzie skarbowym deklaracji dotyczącej obliczenia limitu przeciętnego wynagrodzenia, stanowiącej załącznik do rozporządzenia, oraz do wpłaty należnej kwoty zryczałtowanego podatku za okres od dnia 1 stycznia do końca 1993 r. w terminach miesięcznych ustalonych w art. 15 ust. 1 pkt 1–3 ustawy, począwszy od następnego miesiąca po zaakceptowaniu przez izbę skarbową zasad kształtowania wynagrodzeń.

2. Podatek obliczony zgodnie z § 2 ust. 5 i § 4 ust. 4 uiszcza się zgodnie z art. 14 ustawy.

3. Do czasu zaakceptowania przez izbę skarbową zasad kształtowania wynagrodzeń w 1993 r. podatnicy rozliczają podatek od wzrostu wynagrodzeń w oparciu o przepisy ustawy, wpłacając zaliczki na poczet zryczałtowanego podatku do rozliczenia w ciągu roku podatkowego.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r., z wyjątkiem § 3 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia.