Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1993-03-04 do 2002-04-25
Wersja archiwalna od 1993-03-04 do 2002-04-25
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 22 stycznia 1993 r.
w sprawie pozwoleń na uprawianie żeglugi przez obce statki na śródlądowych drogach wodnych.
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. z 1952 r. Nr 26, poz. 182, z 1960 r. Nr 29, poz. 163, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie reguluje zasady wydawania pozwoleń na uprawianie żeglugi statkami zarejestrowanymi w państwach, z którymi nie są zawarte odpowiednie umowy międzynarodowe.
§ 2. 1. Obce statki mogą uprawiać żeglugę na śródlądowych drogach wodnych Rzeczypospolitej Polskiej po uzyskaniu pozwolenia:
1) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej – gdy pozwolenie dotyczy regularnej żeglugi między polskimi portami lub między portem polskim a obcym,
2) inspektoratu żeglugi śródlądowej właściwego terytorialnie dla miejsca przekroczenia granicy Państwa – w pozostałych wypadkach.
2. Wzory pozwoleń określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
3. Pozwolenie określone w ust. 1 wydaje się na podstawie pozytywnego wyniku inspekcji statku dokonanej przez inspektorat żeglugi śródlądowej określony w ust. 1 pkt 2 oraz na podstawie technicznej oceny statku wydanej przez Polski Rejestr Statków, z zastrzeżeniem obowiązku korzystania z usług pilota, jeżeli kierownik statku nie posiada polskiego dokumentu kwalifikacyjnego. Do inspekcji stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych.
4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane na jedną podróż lub na czas określony, nie dłuższy jednak niż okres ważności dokumentu zdolności żeglugowej.
§ 3. 1. Właściciel (użytkownik) obcego statku zamierzający uprawiać żeglugę na polskich śródlądowych drogach wodnych występuje do inspektoratu żeglugi śródlądowej, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, z wnioskiem zawierającym:
1) nazwę i adres właściciela (użytkownika) statku,
2) nazwę, numer rejestracyjny i port macierzysty statku,
3) wymiary: długość, szerokość, zanurzenie i wysokość do najwyższej nierozbieralnej części nadbudówki,
4) ładowność, rodzaj przewożonego ładunku i (lub) dopuszczalną liczbę pasażerów,
5) moc maszyn napędowych i rodzaj napędu,
6) określenie dróg wodnych, których ma dotyczyć pozwolenie,
7) datę przybycia do granicy Polski.
2. Wniosek określony w ust. 1 powinien być złożony w inspektoracie żeglugi śródlądowej co najmniej 14 dni przed zamierzonym przybyciem do granicy Polski.
3. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, składa się za pośrednictwem właściwego inspektoratu żeglugi śródlądowej. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
4. Po przybyciu statku do granicy Polski właściciel (użytkownik) lub kierownik statku powinien zgłosić gotowość statku do inspekcji i stosować się do poleceń inspektoratu żeglugi śródlądowej dotyczących miejsca i czasu przeprowadzania inspekcji oraz oględzin technicznych statku, o których mowa w § 2 ust. 3, warunkujących dopuszczenie statku do żeglugi.
§ 4. Organ wydający pozwolenie może odmówić jego wydania w wypadku, gdy statek nie odpowiada warunkom drogi wodnej. wymaganiom wyposażenia lub bezpieczeństwa żeglugi.
§ 5. Pozwolenia wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni do dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: Z. Jaworski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej
z dnia 22 stycznia 1993 r. (poz. 43)
Załącznik nr 1
WZÓR – POZWOLENIE
Załącznik nr 2
WZÓR – POZWOLENIE