Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1993-02-18 do 1999-02-10
Wersja archiwalna od 1993-02-18 do 1999-02-10
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 22 stycznia 1993 r.
w sprawie szczegółowych zasad przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, ratownictwa technicznego, chemicznego i ekologicznego oraz warunków, którym powinny odpowiadać drogi pożarowe.
Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne
§ 1. [Stosowanie przepisów rozporządzenia] Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie przy budowie, rozbudowie, modernizacji, remontach kapitalnych i eksploatacji obiektów budowlanych oraz urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę w miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych oraz w zakładach pracy.
§ 2.[Dostępność wody do celów przeciwpożarowych w miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych] 1. Woda do celów przeciwpożarowych w miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych powinna być dostępna przez urządzenia służące do zaopatrywania w nią ludności.
2. W miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych, w których woda przeznaczona dla ludności nie wystarcza do celów przeciwpożarowych, powinny być wybudowane studnie o wydajności minimum 15 dm3/s lub zbiorniki przeciwpożarowe o odpowiedniej pojemności.
§ 3.[Dostępność wody do celów przeciwpożarowych w zakładach pracy] 1. Woda do celów przeciwpożarowych w zakładach pracy powinna być dostępna przez urządzenia do jej dostarczania do celów sanitarnych i technologicznych lub z innych zasobów wodnych służących do tego celu.
2. Zakłady pracy położone w granicach jednostek osadniczych mogą być zaopatrywane w wodę do celów przeciwpożarowych z urządzeń do dostarczania wody dla tych jednostek.
§ 4.[Przeciwpożarowe zbiorniki wodne] 1. W wypadku gdy ilość wody dostarczonej z jednostki osadniczej do celów przeciwpożarowych w zakładzie pracy jest niewystarczająca, należy wybudować przeciwpożarowe zbiorniki wodne o wymaganej pojemności lub dostosować inne istniejące źródła wody do warunków poboru przez jednostki straży pożarnych, jeżeli ich odległość nie jest większa niż 500 m od granic zakładu pracy.
2. W razie braku źródła wody, o którym mowa w ust. 1, właściwy miejscowo komendant rejonowy Państwowej Straży Pożarnej może wskazać dla zakładu inne źródło uzupełniania zasobów wody do celów przeciwpożarowych, do czasu wybudowania przeciwpożarowych zbiorników wodnych w zakładzie pracy.
§ 5.[Umieszczenie zastawki umożliwiającej częściowe spiętrzenie wody] Na ciekach wodnych o stałym przepływie wody mniejszym niż 20 dm3/s, przy najniższym stanie wód, znajdujących się w odległości nie przekraczającej 500 m od skrajnej zabudowy jednostki osadniczej lub zakładu pracy, powinno się umieścić zastawki umożliwiające częściowe spiętrzenie wody oraz przystosować to miejsce do poboru wody dla celów przeciwpożarowych.
§ 6.[Przystosowanie naturalnych i sztucznych zbiorników oraz studni do poboru wody dla celów przeciwpożarowych] Przystosowanie naturalnych i sztucznych zbiorników oraz studni do poboru wody dla celów przeciwpożarowych polega na:
1) wykonaniu studzienek ssawnych lub innych urządzeń umożliwiających pobór wody, zabezpieczonych przed zamuleniem i zamarzaniem,
2) zapewnieniu możliwości pobierania wody z głębokości nie więcej niż 6 m, licząc od osi pompy,
3) zapewnieniu utwardzonego dojazdu dla samochodów pożarniczych i placu manewrowego o parametrach wymienionych w § 11.
§ 7.[Przepisy określające zasady wyposażenia w instalacje i urządzenia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego] Zasady wyposażenia jednostek osadniczych, zakładu pracy i obiektów w instalacje i urządzenia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, obliczania zapotrzebowania wody do celów przeciwpożarowych oraz wymagania dotyczące projektowania i budowy sieci wodociągowych oraz zbiorników przeciwpożarowych określają odrębne przepisy i Polskie Normy.
Rozdział 2
Ratownictwo techniczne, chemiczne i ekologiczne
§ 8. [Przedsięwzięcia składające się na ratownictwo techniczne, chemiczne i ekologiczne] 1. Na ratownictwo techniczne, chemiczne i ekologiczne wykonywane przez jednostki ochrony przeciwpożarowej składają się przedsięwzięcia organizacyjne i środki podejmowane dla rozpoznawania, prognozowania i likwidacji klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń, w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, dostosowane do rodzaju i rozmiarów zagrożenia.
2. Udział w ratownictwie, o którym mowa w ust. 1, w transporcie morskim i lotniczym odbywa się według zasad określonych w odrębnych przepisach.
3. Udział w ratownictwie, o którym mowa w ust. 1, jednostek innych niż jednostki ochrony przeciwpożarowej odbywa się według zasad określonych w odrębnych przepisach.
4. Działania, o których mowa w ust. 1, wykonują jednostki ochrony przeciwpożarowej. z wyłączeniem związku ochotniczych straży pożarnych, a także inne podmioty ratownicze włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.
§ 9.[Sposób postępowania na wypadek zagrożenia pożarowego] 1. Właściciel, zarządca, użytkownik budynku lub innego obiektu albo terenu po przeprowadzeniu rozpoznania i prognozy występujących zagrożeń ustali sposób postępowania na wypadek zagrożenia pożarowego i innego miejscowego zagrożenia, który uzgodni z właściwym miejscowo komendantem rejonowym Państwowej Straży Pożarnej.
2. Obowiązek przewidziany w ust. 1 w odniesieniu do transportu lotniczego i morskiego jest realizowany w formie planów ratownictwa, sporządzonych z uwzględnieniem przepisów międzynarodowych.
§ 10.[Plany działań ratowniczych] 1. Właściwy miejscowo komendant rejonowy Państwowej Straży Pożarnej opracowuje plany działań ratowniczych, uwzględniające siły i środki będące w dyspozycji komendy rejonowej Państwowej Straży Pożarnej, innych jednostek ochrony przeciwpożarowej oraz służb ratowniczych nie będących jednostkami ochrony przeciwpożarowej i podmiotów gospodarczych.
2. Plany działań ratowniczych, o których mowa w ust. 1, należy uzgodnić z właściwymi organami gminy, z jednostkami ochrony przeciwpożarowej oraz innymi służbami nie będącymi jednostkami ochrony przeciwpożarowej, a także z podmiotami gospodarczymi przewidzianymi w planach działań ratowniczych.
Rozdział 3
Drogi pożarowe
§ 11. [Wymagania dotyczące dróg pożarowych] 1. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do dróg pożarowych istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia, nie odpowiadających jego przepisom, jeżeli zostały wykonane zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie ich budowy.
2. Drogi pożarowe o utwardzonej i odpowiednio wytrzymałej nawierzchni umożliwiającej dojazd o każdej porze roku powinny być doprowadzone do:
1) budynków zaliczonych do kategorii ZLI i ZLlI zagrożenia ludzi,
2) budynków zaliczonych do kategorii ZLIlI, ZLlV i ZLV zagrożenia ludzi, o wysokości powyżej 15 m lub 5 kondygnacji, a dla szkół, budynków zamieszkania zbiorowego, zakładów karnych oraz muzeów – o wysokości powyżej 3 kondygnacji,
3) budynków produkcyjno-magazynowych i usługowych, urządzeń technologicznych, placów składowych i wiat o powierzchni ponad 1000 m2, w których występują materiały palne, z wyjątkiem obiektów o obciążeniu ogniowym nie przekraczającym 500 MJ/m2,
4) obiektów, w których występują pomieszczenia zagrożone wybuchem lub strefy zagrożenia wybuchem,
5) naturalnych i sztucznych zbiorników oraz ujęć wodnych służących celom przeciwpożarowym.
3. Drogi pożarowe powinny przebiegać:
1) równolegle do dłuższego boku budynku od strony wejść do klatek schodowych, jeżeli stosunek długości budynku do jego szerokości jest większy niż 2:1,
2) co najmniej z dwóch stron budynku, którego szerokość jest większa niż 60 m.
4. Dopuszcza się usytuowanie drogi pożarowej do budynku o wysokości przekraczającej 25 m nierównolegle do dłuższego z jego boków, z tym że:
1) drogi te należy sytuować od strony głównego wejścia do budynku,
2) odległość drogi od budynku powinna się mieścić w granicach 5–25 m,
3) odległość drogi od wejścia do dźwigu pożarowego nie może przekraczać 50 m.
Drogi pożarowe do budynku i urządzeń powinny odpowiadać wymaganiom określonym w poniższej tabeli, z zastrzeżeniem ust. 2:
| Lp. | Położenie drogi (dojazdu) | Najmniejsza szerokość jezdni w metrach | Nośność utwardzonej jezdni oraz nacisk |
| 1 | W miastach, na terenach zakładów produkcyjnych oraz w magazynach | 3,5 | 200 |
| 2 | Na terenach wiejskich jednostek osadniczych | 3,0 | 100 |
5. Minimalna szerokość dróg pożarowych do budynku na całej długości obiektu oraz na odcinku 10 m przed i poza budynkiem powinna wynosić 4 m. Nie należy na tym odcinku stosować stałych elementów zagospodarowania i zadrzewiania terenu w odległości mniejszej niż 0,5 m od krawędzi jezdni.
6. Droga pożarowa powinna umożliwić przejazd pojazdu bez zawracania. Drogę pożarową bez możliwości przejazdu należy zakończyć placem manewrowym o wymiarach co najmniej 20x20 m, objazdem pętlicowym lub innym rozwiązaniem równorzędnym.
7. Najmniejszy promień zewnętrznych łuków drogi pożarowej powinien wynosić co najmniej 11 m.
8. Na terenach gospodarstw rolnych, hodowlanych i leśnych, jako drogi pożarowe do budynków, stacji transformatorowych oraz innych urządzeń wymagających ochrony przeciwpożarowej, dopuszcza się drogi o nawierzchni utwardzonej lub drogi gruntowe o szerokości co najmniej 3 m.
§ 12.[Odległość drogi pożarowej od ścian poszczególnych rodzajów budynków] 1. Odległość drogi pożarowej od ścian poszczególnych rodzajów budynków oraz związanych z nimi urządzeń technologicznych, placów składowych i wiat przeznaczonych do składowania materiałów ustala się dla każdej drogi odrębnie, z uwzględnieniem wymogów ustalonych w ust. 2, w granicach określonych w tabeli:
| Lp. | Rodzaje budynków, urządzeń technologicznych, placów składowych i wiat przeznaczonych do składowania materiałów | Odległość w metrach |
| 1 | Budynki i obiekty, o których mowa w § 11 ust. 2 pkt 3 | 5–25 |
| 2 | Budynki zaliczone do kategorii zagrożenia ludzi, o wysokości do 25 m | 5–10 |
| 3 | Budynki zaliczone do kategorii zagrożenia ludzi, wyższe niż 25 m | 5–25 |
2. Przy ustalaniu odległości drogi w wypadku, o którym mowa w ust. 1 lp. 1 tabeli, należy brać pod uwagę wielkość obciążenia ogniowego i stopień przeszklenia obiektu, w wypadku, o którym mowa w ust. 1 lp. 2 i 3 tabeli – uwzględniać przede wszystkim stopień przeszklenia obiektu, a ponadto inne istotne okoliczności dla ochrony przeciwpożarowej.
§ 13.[Warunki przejazdu na dziedzińce i inne tereny obudowane] 1. Przejazdy na dziedzińce i inne tereny obudowane powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) wysokość przejazdu w świetle powinna wynosić co najmniej 4,2 m, a w budownictwie jednorodzinnym 3,2 m,
2) szerokość przejazdu w świetle powinna wynosić co najmniej 3,6 m, w tym szerokość jezdni co najmniej 3 m,
3) odległość między przejazdami na jeden dziedziniec nie może być większa niż 150 m.
2. W przejazdach, których jezdnie są oddzielone od chodników słupami lub ścianami, jezdnia powinna mieć szerokość co najmniej 3,6 m.
3. Jeżeli przejazd jest wykorzystywany jako stałe przejście dla pieszych, powinien być w nim zapewniony chodnik o szerokości co najmniej 1 m.
§ 14.[Wymiary prześwitów usytuowanych ponad drogami pożarowymi] Wiadukty, estakady, przejścia i inne podobne urządzenia, usytuowane ponad drogami pożarowymi, powinny mieć prześwit o szerokości co najmniej 4,5 m i wysokość w świetle co najmniej 4,5 m.
§ 15.[Obowiązek zapewnienia dwóch wyjazdów na terenie ogrodzonym] Na teren ogrodzony o powierzchni przekraczającej 5 ha, na którym znajdują się obiekty wyszczególnione w § 11 ust. 2 pkt 3, oraz na place targowe i wystawowe należy zapewnić co najmniej dwa wyjazdy odległe od siebie nie mniej niż 75 m.
§ 16.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
